Hoger beroep Socialezekerheidsrecht

Appellante, geboren in 1964, heeft lichamelijke problemen en cognitieve klachten. Op 7 mei 2020 heeft appellante bij het CIZ een aanvraag ingediend voor zorg op grond van de Wet langdurige zorg (Wlz).

Bij besluit van 2 juni 2020, gehandhaafd bij beslissing op bezwaar van 13 oktober 2020 (bestreden besluit), heeft het CIZ de aanvraag afgewezen. Het CIZ heeft de grondslagen somatische aandoening en lichamelijke handicap bij appellante vastgesteld. Volgens het CIZ bestaat echter geen noodzaak tot 24 uur per dag zorg in de nabijheid in de zin van artikel 3.2.1, eerste lid, aanhef en onder b, van de Wlz. Hieraan liggen medische adviezen van 2 juni 2020 en van 25 september 2020 ten grondslag.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellante tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. De rechtbank heeft overwogen dat de medische adviezen van het CIZ zijn gebaseerd op dossierstudie en informatie van de behandelaars van appellante. De medisch adviseurs hebben de medische voorgeschiedenis en overige informatie over de zorgbehoefte van appellante bij de beoordeling betrokken. Zij hebben geconcludeerd dat er geen medische gegevens beschikbaar zijn waaruit zware stoornissen van het cognitief functioneren blijken. Naar aanleiding van de in beroep ingediende medische informatie is een aanvullend medisch advies van 19 februari 2020 uitgebracht. Hierin heeft de medisch adviseur geconcludeerd dat appellante klachten door aandoeningen aan het bewegingsapparaat ondervindt die zorg en ondersteuning behoeven, maar gezien de aard van deze klachten de noodzaak voor 24 uur per dag zorg in de nabijheid ontbreekt. Volgens de rechtbank zijn er geen concrete aanknopingspunten voor twijfel aan de juistheid of volledigheid van de medische adviezen. De stelling van appellante dat diverse behandelaars wel 24-uurs-zorg adviseren en de stelling dat zij in een noodsituatie niet alert kan reageren, heeft appellante niet met medisch objectiveerbare stukken onderbouwd.

3. Appellante heeft in hoger beroep – samengevat – aangevoerd dat zij medische informatie heeft overgelegd waarmee de medische adviezen van het CIZ worden weerlegd. Omdat zij zeven keer per dag thuishulp nodig heeft en sprake is van valgevaar dient zij in aanmerking te komen voor 24 uur per dag zorg in de nabijheid.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

Appellante heeft in hoger beroep geen wezenlijk nieuwe of andere gronden naar voren gebracht dan in beroep bij de rechtbank, en ook geen redenen vermeld waarom de rechtbank tot een ander oordeel over de beroepsgronden had moeten komen. Appellante heeft zich beperkt tot het herhalen van de in beroep aangevoerde gronden. De rechtbank heeft deze gronden in de aangevallen uitspraak afdoende besproken en genoegzaam gemotiveerd waarom deze niet leiden tot een vernietiging van het bestreden besluit. De Raad onderschrijft het oordeel van de rechtbank en de overwegingen waarop dit berust en verwijst daarnaar. Hier wordt het volgende aan toegevoegd.

Het CIZ heeft de door appellante overgelegde medische stukken uitdrukkelijk bij de medische beoordeling betrokken en op inzichtelijke wijze gemotiveerd dat ondanks de beperkingen van appellante geen noodzaak tot 24 uur per dag zorg in de nabijheid bestaat, waardoor niet is voldaan aan het bepaalde in artikel 3.2.1, eerste lid, aanhef en onder b, van de Wlz. Dit betekent dat het CIZ appellante terecht niet in aanmerking heeft gebracht voor zorg op grond van de Wlz.

Uit wat onder 4.1 en 4.2 is overwogen volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.