Hoger beroep Insolventierecht

De rechtbank heeft Brutra in staat van faillissement verklaard, omdat summierlijk is gebleken van het vorderingsrecht van de aanvrager en Brutra verkeert in de toestand van te hebben opgehouden te betalen.

Brutra stelt dat de rechtbank ten onrechte het faillissement heeft uitgesproken. Brutra voert daartoe onder meer aan dat de rechtbank ten onrechte heeft aangenomen dat sprake is van pluraliteit van schuldeisers en dat zij verkeert in de toestand van te hebben opgehouden te betalen.

Het hof stelt voorop dat een faillietverklaring kan worden uitgesproken indien summierlijk is gebleken van een ten tijde van de faillietverklaring bestaand vorderingsrecht van de aanvrager en ook van het (op dit moment) bestaan van feiten en omstandigheden waaruit volgt dat de schuldenaar verkeert in de toestand van te hebben opgehouden te betalen. Dat de schuldenaar meer schuldeisers heeft is een noodzakelijke, maar niet een voldoende voorwaarde voor het aannemen van de hiervoor bedoelde toestand (het pluraliteitsvereiste). Ook als aan het pluraliteitsvereiste is voldaan, moet worden onderzocht of de schuldenaar in de toestand verkeert dat hij heeft opgehouden te betalen.

Tussen partijen is niet in geschil dat de bank, aanvrager van het faillissement van Brutra, een vordering(srecht) op Brutra heeft. In het -uitvoerbaar bij voorraad verklaarde- vonnis van de kantonrechter te Zutphen van 25 november 2010 is Brutra veroordeeld om aan Cosmo Wagenparkbeheer B.V. (CWB) een bedrag van ruim € 172.000,- te voldoen. CWB heeft deze vordering stil verpand aan de bank en nadien is aan Brutra mededeling gedaan van dit pandrecht zodat de bank bevoegd is genoemde vordering op Brutra te innen. De bank kan daarmee worden aangemerkt als schuldeiser in de zin van art. 1 lid 1 Fw. Bij genoemd vonnis heeft de kantonrechter de reconventionele vordering van Brutra op CWB afgewezen. Voor zover Brutra, die hoger beroep heeft ingesteld tegen het hiervoor genoemde vonnis van 25 november 2010, aanvoert dat sprake is van een tegenvordering die de vordering van CWB overtreft oordeelt het hof als volgt. Op dit moment is er nog geen uitspraak in dat hoger beroep. De stelling van Brutra dat zij een tegenvordering op CWB heeft en dat na verrekening geen vordering van CWB op Brutra bestaat is daarmee niet voldoende aannemelijk geworden. Op dit moment ligt er voor de (aan de bank verpande) vordering van CWB een executoriale titel.

Brutra is van mening dat geen sprake is van pluraliteit van schuldeisers en stelt daartoe het volgende. In de jaarstukken van Brutra is over het boekjaar 2021, per ultimo 2021, onder de passiva een bedrag van € 439.588,- aan kortlopende schulden opgenomen. Uit de overgelegde 30 crediteurenkaarten blijkt dat de laatste mutaties daarop meer dan tien jaar geleden zijn verricht. Er zijn twee crediteurenkaarten (crediteurennummers 11 en 127) waarin de laatste mutaties dateren van 2015 en 2016. Omdat geen van de op de crediteurenkaarten vermelde schuldeisers rechtsmaatregelen heeft ondernomen of de verjaring anderszins heeft gestuit, zijn de desbetreffende vorderingen dus verjaard en niet aan te merken als steunvorderingen, aldus Brutra.

De bank heeft ten aanzien van de pluraliteit van schuldeisers als volgt gereageerd. Brutra heeft niet 30, maar 29 crediteurenkaarten overgelegd, waarvan het totaal niet het door haar gestelde totaal van € 439.588,- bedraagt, maar € 364.849,09. Volgens de bank moet er daarom, gelet op de crediteurenkaartenadministratie van Brutra, nog een schuld zijn van (in totaal) € 74.738,91 (het verschil tussen de hiervoor genoemde totalen), waarbij de bank het onaannemelijk acht dat deze schuld door Brutra is betaald. Laatstgenoemde schuld levert, met de schuld van Brutra aan de bank, volgens de bank pluraliteit van schuldeisers op.

Het hof oordeelt als volgt. Brutra heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat de laatste mutaties op de overgelegde crediteurenkaarten meer dan vijf jaar geleden zijn verricht en dat binnen die termijn geen stuitingshandelingen zijn verricht zodat voldoende aannemelijk is dat deze vorderingen zijn verjaard. Dit wordt ondersteund door het onderzoek en de bevindingen van de curator op dit punt. De bank heeft geen informatie gegeven die een andere conclusie aannemelijk maakt. Op de zitting is gebleken dat de bank tot een ander totaal schuldenbedrag komt dan Brutra. Het verschil met het in de jaarrekening vermelde bedrag is € 74.738,91. Hieruit kan naar het oordeel van het hof niet de conclusie worden getrokken dat dit verschilbedrag van € 74.738,91 een schuld of schulden betreft die als steunvordering(en) kan/kunnen worden aangemerkt. Ten eerste heeft Brutra tegenover deze conclusie van de bank aangevoerd en laten zien dat bij het in de jaarstukken genoemde bedrag van € 439.588,- de schuld aan CWB (ad ruim € 60.000) is betrokken alsook dat daarin meerdere verrekenposten (vorderingen) zijn betrokken. Dit oordeel – dat geen sprake is van andere (afdwingbare) vorderingen op Brutra – vindt (voorts) steun in de bevinding van de curator dat Brutra sinds omstreeks 2008 geen activiteit meer ontplooide en de verklaring van de curator ter zitting dat zich tot nu toe geen schuldeisers in het faillissement van Brutra hebben gemeld. Op grond van het voorgaande kan niet worden gesproken van pluraliteit van schuldeisers.

Het voorgaande betekent dat niet meer onderzocht hoeft te worden of sprake is van een mogelijk (in faillissement te vereffenen) bate.

Als de in het ongelijk gestelde partij zal het hof de bank in de kosten van beide instanties veroordelen, op de wijze zoals hierna te melden. Daarnaast zal het hof, ingevolge artikel 15 lid 3 Fw, de bank veroordelen in de faillissementskosten. Nu de juistheid van de door de curator opgegeven faillissementskosten ten bedrage van € 14.853,24 inclusief BTW niet is weersproken, zal het hof deze kosten op dat bedrag vaststellen en ten laste van de bank brengen.