Strafrecht overig

“hij op 18 maart 2011 te

, tezamen en in vereniging met een ander, met het oogmerk van wederrechtelijke toeëigening uit een loods (gelegen aan de )) heeft weggenomen vierentwintig buitenboordmotoren (merk Evinrude) en een aanhanger (merk Hapert), toebehorende aan en/of , waarbij verdachte zich de toegang tot de plaats des misdrijfs heeft verschaft en de weg te nemen goederen onder hun bereik heeft gebracht door middel van een valse sleutel, in elk geval een sleutel tot welk gebruik hij, verdachte, toen daar niet gerechtigd was.”

“Bewijsoverweging

Aan verdachte en zijn medeverdachte (hierna:

en ) is -kort samengevat- (primair) tenlastegelegd dat zij samen 24 buitenboordmotoren en een schamelaanhangwagen hebben gestolen uit een loods in op 18 maart 2011.

Alternatief scenario

De raadsman heeft zich ter terechtzitting in hoger beroep - overeenkomstig de door hem overgelegde en in het procesdossier gevoegde pleitnotities - op het standpunt gesteld dat de

integraal dient te worden vrijgesproken van het tenlastegelegde.

Daartoe is op verschillende gronden aangevoerd dat niet buiten redelijke twijfel uit de bewijsmiddelen kan volgen dat

zich aan het tenlastegelegde feit schuldig heeft gemaakt. Rechtstreeks fysiek en objectief bewijs voor betrokkenheid van bij dat feit ontbreekt.

Bovendien heeft

meteen na zijn aanhouding een met de bewijsmiddelen verenigbare, maar met de bewezenverklaring onverenigbare, verklaring afgelegd over zijn bezigheden ten tijde van dat feit. In essentie samengevat heeft hij het volgende verklaard: hij is tussen de middag bezig geweest met het vervoer van een naar zijn zeggen kapotte autoband van zijn eigen Caddy. Hij is met een geleende auto van zijn werk in en naar de loods van zijn vader in gereden, waar hij de kapotte band heeft vervangen en verwisseld en nog een broodje heeft besteld en gegeten bij aldaar.

Vervolgens is

via Sliedrecht weer teruggekeerd naar zijn werk. Het hiermee verweven tijdspad, in combinatie met de peil- en verkeersgegevens en de verklaringen van de getuigen, staat betrokkenheid van bij een delict-scenario niet toe, aldus de verdediging.

Het hof overweegt als volgt.

Vaststelling van de feiten

Gegeven de bewijsmiddelen uit het dossier en het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg en in hoger beroep stelt het hof vooropgesteld het volgende vast.

Op 18 maart 2011 zijn uit een loods in gebruik bij het bedrijf

waardevolle buitenboordmotoren en een schamelaanhangwagen (kenteken: ) gestolen; de loods is gelegen aan de te . , die bij dat bedrijf in dienst was, heeft die ochtend gevraagd of hij de Toyota Landcruiser van het bedrijf mocht lenen voor het verrichten van een klusje. is om 12:30 uur met de geleende Toyota Landcruiser vertrokken vanaf het bedrijf dat is gevestigd aan de te . Aan de sleutelbos van de Toyota Landcruiser is een sleutel bevestigd van de loods aan de te . Er zijn geen braak- of verbrekingssporen van de bedrijfsinbraak. Tot zover de aangifte van het bedrijf . heeft tegenover de politie en ter terechtzitting in hoger beroep nog verklaard dat hij de sleutel van de geleende Toyota ook al een week eerder gedurende een dag in zijn bezit heeft gehad tot de volgende dag.

Op 18 maart 2011 omstreeks 12:45 uur heeft getuige

bij de loods 'een soort Jeep' zien staan, die zij herkende als de auto van , terwijl de deuren van de loods open stonden. Getuige heeft verklaard dat hij op genoemde dag vanaf de oprit van die loods een grote donkere auto met een daarachter gekoppelde lange aanhangwagen de weg op zag rijden. De aanhangwagen was geladen met grote dozen met daarop afbeeldingen van buitenboordmotoren en er was een zeil over de dozen gespannen. De buitenboordmotoren en de

schamelaanhangwagen moeten dus rond 12:45 uur zijn weggenomen uit de loods in

.

De geleende auto van de zaak met (beladen) schamelaanhangwagen wordt kort daarna nog twee keer gezien door getuigen. Getuige

ziet omstreeks 13:00 uur een landcruiser/jeep, met een schamelaanhangwagen volgeladen met dozen en een zeil erover, over de rijden. Getuige ziet tussen 13:00 en 13:30 uur op de een jeepachtige auto van hard rijden richting , met daarachter een aanhangwagen beladen met dozen en daarover een zeil.

is (ook) volgens zijn eigen verklaring omstreeks 13:40 uur met de Toyota Landcruiser teruggekomen bij zijn werk. Kort daarna is de diefstal van de buitenboordmotoren ontdekt door twee collega's van . De gestolen schamelaanhangwagen waarop de buitenboordmotoren zijn vervoerd, is later op de middag door twee personen, rijdende in een roodkleurige Mercedes Vito, achtergelaten in de berm van de te . Dit is nabij de locatie waar de Toyota Landcruiser met volle aanhangwagen het laatst werd gezien.

heeft in zijn verhoor tegenover de rechter-commissaris verklaard dat hij (het hof begrijpt: op 18 maart 2011) eigenaar was van een rode Mercedes Vito en dat hij op die datum stil stond in de polder (het hof begrijpt: ergens tussen en ). Voorts heeft bij de rechter-commissaris verklaard dat hij die dag bij de loods van verdachtes vader is geweest (het hof begrijpt: in ).Tegenover de politie heeft nog verklaard dat hij zijn bedrijfsauto nooit aan anderen uitleende en zijn telefoon altijd bij zich droeg.

Uit de verklaring van de ex-vriendin van

, getuige bij de politie, volgt dat de diefstal van de buitenboordmotoren en de schamelaanhangwagen samen met heeft gepland. wist iemand die de buitenboordmotoren kon overnemen. heeft telkens, zo ook ter terechtzitting in hoger beroep erkend, dat hij na zijn vrijlating door de politie over dit onderwerp heeft gesproken met zijn ex-vriendin.

Het hof gaat er op grond van het voorgaande en gegeven de hiermee sporende en overigens niet betwiste telefonische contacten tussen

en , evenals de zendmastgegevens, van uit dat rond het hiervoor genoemde tijdstip van 12:45 uur de buitenboordmotoren op de schamelaanhangwagen uit de loods aan de in heeft weggenomen, om deze vervolgens elders en min of meer en route over te dragen aan , die zich daarover verder heeft ontfermd bij een onbekend gebleven (opslag) locatie, terwijl zijn weg vervolgde naar zijn werkgever via de door de raadsman aangegeven locaties. Ten overvloede merkt het hof in dit verband op dat geenszins valt uit te sluiten dat de buitenboordmotoren in de loods van de vader van aan de in door ontkoppeling van de beladen schamelaanhangwagen aan zijn overgedragen.

Anders dan door de verdediging is betoogd, ziet het hof geen reden om aan de betrouwbaarheid van de verklaring van

tegenover de politie te twijfelen, nu zowel uit de verklaring van als uit de verklaring van de getuige volgt dat de getuige bepaalde - tot dan toe ook voor de politie nog onbekende - details over de diefstal van zelf heeft vernomen. De enkele

omstandigheid dat getuige

bij een later verhoor door de rechter-commissaris op deze verklaring op onderdelen is teruggekomen, doet daar niet aan af. Haar verklaring van 26 maart 2014 bevat immers gedetailleerde kennis over de diefstal, die bovendien bevestiging vindt in de overige, ook objectieve, bewijsmiddelen. In haar latere verklaring bij de rechter-commissaris, heeft getuige geen overtuigende verklaring gegeven voor de door haar gesuggereerde andere herkomst en bron van die informatie.

Ook

kan hier desgevraagd ter zitting in hoger beroep geen afdoende verklaring voor geven. De betrokkenheid van volgt behalve uit de verklaring van tegenover de politie bovendien uit de verklaringen van de getuigen , , en die allen rond het betrokken tijdstip en in de omgeving van de diefstal van de goederen een rode Mercedes Benz Vito met een schamelaanhangwagen hebben gezien, terwijl zelf bij de rechter-commissaris heeft verklaard dat hij op de tenlastegelegde datum met zijn rode Mercedes Benz Vito heeft stilgestaan in de polder op de hiervoor vermelde locaties in de omgeving van de plaats delict. Daar komt bij dat uit de historische telefoongegevens van en volgt

dat zij op 18 maart 2011 13 maal telefonisch contact met elkaar hebben gehad. De telefoons van

en straalden daarbij de zendmasten aan in de omgeving .

Anders dan de verdediging meent, staat het door haar geschetste tijdspad - in combinatie met de niet weersproken peil- en verkeersgegevens en de verklaringen van de getuigen - betrokkenheid van

bij het hiervoor weergegeven delict-scenario alleszins toe. Dat ten tijde van de wegnemingshandeling al in was is niet aannemelijk geworden, nu dat scenario geen steun vindt in een ander bewijsmiddel en ook overigens niet te verenigen is met voornoemde bewijsmiddelen. Ook de meer tijdrovende door de verdediging aangedragen omstandigheid dat de band om de velg heeft verwisseld en niet slechts de band in zijn geheel heeft omgewisseld voor een niet lek exemplaar in de loods van zijn vader in , staat geenszins vast bij gebreke aan verdere betrouwbare bewijsrechtelijk ondersteuning van die verklaring. Dat (kort) bij snackbar ' ' in is geweest, is een omstandigheid die eveneens in dat tijdspad past. Dat zijn telefonisch bestelde broodje daar ook zou hebben genuttigd, volgt niet uit de verklaring van de eigenaresse van -getuige - noch uit enig ander bewijsmiddel dan de verklaring van , zodat het hof ook hieraan voorbij gaat.

Het hof gaat er daarom samenvattend - met de advocaat-generaal - van uit dat

gelet op locaties en daarmee sporende afstanden en tijdstippen voldoende tijd heeft gehad om de diefstal van de buitenboordmotoren en schamelaanhangwagen te plegen rond 12:45 uur in . Vervolgens moet hij door hard te rijden met de jeep en volle schamelaanhangwagen voldoende tijd hebben gehad om na de wegnemingshandeling via de en de en via de loods van zijn vader en in en over de snelweg via Sliedrecht - waarvandaan het nog slechts in twaalf minuten valt aan te rijden - om 13.40 uur terug te keren bij het bedrijf waar hij werkte. Het hof stelt daarbij nog nader vast dat gelet op de verklaring van de getuige harder reed dan gemiddeld, terwijl hij zich op enig moment bovendien nog heeft ontdaan van de schamelaanhangwagen. Het hof heeft hierbij gelet op de door de advocaat-generaal ter terechtzitting in hoger beroep overgelegde plattegrond met tijdslijn.

Aan het door de verdediging geschetste alternatieve scenario, dat de buitenboordmotoren en de schamelaanhangwagen al op een eerder moment in de daaraan voorafgaande week zouden zijn weggenomen, gaat het hof voorbij, nu deze suggestie in strijd is met de bewijsmiddelen, meer in het bijzonder met de verklaring van de getuige

. Ook de omstandigheid dat en wel vaker telefonisch contact hadden, maakt het voorgaande niet anders. Hetzelfde geldt voor de omstandigheid dat rechtstreeks fysiek en/of objectief bewijs voor betrokkenheid van bij het tenlastegelegde ontbreekt. Ook dit staat niet in de weg aan een bewezenverklaring.

Medeplegen

Het hof gaat er mede op grond van de hiervoor in essentie weergegeven bewijsmiddelen van uit dat

en het tenlastegelegde feit samen hebben gepland. Zij hebben dit feit samen besproken bij thuis, nadat deze vanuit financiële motieven serieus op het - door

aanvankelijk als grapje bedoelde - plan is ingegaan. Dit kan worden opgemaakt uit de verklaring van

bij de politie. Uit haar verklaring volgt voorts dat de persoon is geweest die het feit - na de diefstal van de goederen door die voor een alibi zou zorgen, namelijk een lekke band en een etentje in - verder zou gaan afhandelen; hij wist bij de vorming van het plan al een persoon die een buitenboordmotor wilde overnemen voor geld. Uit de hiervoor weergegeven bewijsmiddelen volgt voorts dat degene is geweest die de buitenboordmotoren en de schamelaanhangwagen heeft weggenomen door daarmee te gaan wegrijden vanuit de loods van zijn werk om deze spullen uiteindelijk af te leveren bij - hoogstwaarschijnlijk, nu beiden verklaren daar naar toe te zijn gereden - de loods van vader. en hebben meerdere telefonische contacten gehad rond het tijdstip van de diefstal, en verbleven in elkaars omgeving toen dat gebeurde. is na de diefstal eveneens naar de loods van de vader van gereden. Hij heeft ervoor gezorgd dat de schamelaanhangwagen - nadat deze was ontdaan van de gestolen buitenboordmotoren - weer terug op de weg is gezet en is achtergelaten, terwijl zijn weg vervolgde naar zijn werkgever via de snelweg om daar weer bijtijds aanwezig te kunnen zijn.

Het hof maakt uit de gezamenlijke planning, met een intensieve samenwerking op de dag van de uitvoering van het plan en de duidelijke taakverdeling voor

en daarbij, op dat en in een nauwe en bewuste samenwerking het feit hebben gepleegd. Voor medeplegen is immers niet nodig dat alle medeplegers - ook - uitvoeringshandelingen bij het strafbare feit verrichten (HR 28, mei 2002, NJ 2003, 142). Een actieve rol in de voorfase kan al een nauwe en bewuste samenwerking constitueren (HR 12 februari 2002, NJ 2002, 351). Uit het voorgaande valt voorts, op te maken dat zich niet heeft gedistantieerd van de feitelijke diefstal die door is uitgevoerd. Van medeplegen is daarom in dit geval sprake.

Het hof komt derhalve tot een bewezenverklaring van het primair tenlastegelegde.”

“Inleiding

1. De verdediging zal in hoger beroep de volgende verweren voeren:

- Dat cliënt van het tenlastegelegde moet worden vrijgesproken, nu diens schuld niet buiten redelijke twijfel uit de bewijsmiddelen kan volgen, in het bijzonder nu;

o Fysiek of objectief bewijs van betrokkenheid van cliënt ontbreekt;

o De (alternatieve) verklaring van cliënt wordt ondersteund door bewijsmiddelen, waaronder objectieve bewijsmiddelen en verklaringen van (onafhankelijke) getuigen;

o Voor de (in eerste instantie) ogenschijnlijk belastende verklaring van de getuige

een verklaring bestaat, terwijl zij op de inhoud ervan bovendien is teruggekomen;

o De bewijsmiddelen ook andere scenario's openlaten, die géén betrokkenheid van cliënt impliceren;

o Een contra-indicatie voor betrokkenheid van cliënt moet worden gevonden in het ontbreken van iedere link met cliënt in het uitvoerige 'helingsonderzoek'.

(…)

2. In het licht van het voorgaande en gezien het voortbouwend karakter van het appel, verzoekt de verdediging u bij de adstructie van de verweren nadrukkelijk acht te slaan op hetgeen daaromtrent in de pleitnotities in eerste aanleg, ter terechtzitting aldaar en in de memorie van grieven is aangevoerd, en dat als herhaald en ingelast te beschouwen. Ik verzoek u uw instemming daarmee aan te tekenen in het proces-verbaal van het verhandelde ter terechtzitting. De verdediging zal vandaag in het bijzonder in gaan op de ontwikkelingen van de zaak sinds het instellen van hoger beroep.

Vrijspraak van het tenlastegelegde

3. Alle ontwikkelingen nadien ten spijt, de verdediging blijft erbij dat het openbaar ministerie het in de oorspronkelijke ambtsberichten in de art. 12 Sv-procedure bij het juiste eind had, er is ontoereikend bewijs om buiten redelijke twijfel de schuld van cliënt aan het tenlastegelegde vast te stellen. De omstandigheden die als belastend worden uitgelegd wijzen niet - laat staan dwingend - naar betrokkenheid van cliënt en bovendien blijven andere mogelijkheden voor het wegnemen nadrukkelijk bestaan. Tekenend is dat in het gehele na-traject geen buitenboordmotor met cliënt in verband is gebracht. Daarbij komt dat cliënt heeft verklaard en (consistent) bij die verklaring is gebleven, welke verklaring bovendien telkens steun heeft gevonden in bewijsmiddelen - zowel in getuigenverklaringen, van bijvoorbeeld

, , , maar ook in objectief bewijs, zoals peil- en verkeersgegevens van de telefoon van cliënt.

4. Zonder in herhaling te willen vervallen ten aanzien van de punten die in eerste aanleg uitvoerig aan de orde zijn gekomen, benoemt de verdediging het volgende:

- Rechtstreeks bewijs voor betrokkenheid van cliënt ontbreekt: in de loods en op de buitenboordmotoren die zijn gevonden is, ondanks onderzoek, geen link met cliënt vastgesteld. Het dossier bevat geen bewijs dat cliënt op 18 maart 2011 überhaupt in de loods is geweest.

- De verklaring van cliënt is, zonder over de dossierstukken te beschikken, onmiddellijk afgelegd: hij is in verband met een kapotte band van zijn Volkswagen Caddy tussen de middag vertrokken in een geleende auto van zijn (toenmalig) werkgever, is naar de loods van

te gereden, heeft de band vervangen onder achterlating van de oude band, heeft telefonisch lunch besteld, te opgehaald en genuttigd en is weer naar zijn werkgever gereden. Vlak voor aankomst werd hij door zijn werkgever gebeld, en is hij verder gaan werken, 's Avonds is hij teruggegaan naar de loods om de oude band te repareren en heeft hij bij zijn ouders gegeten.

o Die verklaring wordt ondersteund door de verklaring van

(dossier, pp. 49-50).

o De verklaring wordt ook ondersteund door de verklaring van

(dossier, p. 53).

o De verklaring wordt ook geheel - van de telefoontjes, de bandenwissel tot en met het 's avonds

eten - bevestigd door

, die 's middags bovendien de kapotte band in de loods heeft zien staan en deze herkende als de lekke band van zijn Caddy (RC-verhoor ),

o De verklaring wordt verder nog bevestigd door de eigenaresse van

, die reeds in 2011 en in 2014 tegenover de politie aangaf dat cliënt inderdaad een maaltijd had besteld en had opgehaald (dossier, p. 80). Bij de rechter-commissaris bevestigt zij de eerder afgelegde verklaring (RC-verhoor ).

o De verklaring vindt bovendien steun in de peil- en verkeersgegevens van die middag:

- Zoals de verdediging in eerst aanleg uitvoerig heeft omschreven, staat het tijdspad - in combinatie met de peil- en verkeersgegevens en de verklaringen van de getuigen - betrokkenheid van cliënt bij een delictscenario niet toe. Dat is chronologisch niet mogelijk, nu het tijdspad onverenigbaar dat hij én in de loods én bij

is geweest.

- Het contact met

van die middag kan bezwaarlijk belastend worden uitgelegd, nu uit het

dossier volgt dat zij (veel) vaker contact hebben gehad.

en cliënt hebben bovendien - zowel in de stukken van de zaak als in tijdens de raadkamerbehandeling in de art. 12 Sv-procedure - verklaard waar dat contact over ging, welk contact door ook is onderbouwd met facturen van de reparatie van zijn bus. De verklaring van over zijn motorpech vindt bovendien ook weer zijn bevestiging in de verklaringen van andere getuigen, zoals (dossier, p. 75) en (dossier, p. 72).

- Waar

in 2014 ogenschijnlijk belastend leek te verklaring, is met de RC-verhoren van 2015 en 2017 duidelijk geworden dat zij niet overeenkomstig de waarheid heeft verklaard. Zij heeft verklaart niet van cliënt te hebben gehoord over zijn betrokkenheid, maar slechts van hem gehoord waar hij van werd verdacht en hoe de politie dat zag - en zij heeft dat aangevuld met roddel, kroegpraat en aannames, waarna ze uit rancune naar de politie is gestapt. Wat in 2014 aan de politie vertelde klopt dus niet, haar "wetenschap" is niet uit eerste hand en is gebaseerd op roddel en aanname - de verklaringen van ontberen redengevendheid.

- Op basis van het voorgaande, in meer detail uiteengezet in de pleitnotities in eerste aanleg, kan niet buiten redelijke twijfel volgen dat cliënt zich aan het tenlastegelegde schuldig heeft gemaakt. Er ligt een met de bewijsmiddelen verenigbare, maar met bewezenverklaring onverenigbare verklaring van cliënt.

5. Aan al het voorgaande doet niet af hetgeen in hoger beroep is gebleken. Uit het door de raadsheer-commissaris verrichte onderzoek dienen immers de volgende conclusies te worden getrokken:

- Ten aanzien van het verhoor van

moet worden gesteld dat zijn waarneming volledig is gebaseerd op diens veronderstelling dat hij een logo van heeft gezien ("Het logo heeft ze de das omgedaan. Als je gewoon een auto tegen komt zonder stickers dan was het me nooit opgevallen.", RHC-verklaring, pt. 11), terwijl hij niet kan aangeven hoe het logo eruit zag (ld.). Belangrijker echter, het blijkt een invulling door de getuige te zijn. Op de vraag waarom de getuige bij de politie namelijk aangaf dat hem aan de auto niets was opgevallen -in het bijzonder niet of er een opdruk op zat, geeft hij aan: "U vraagt mij of ik zeker weet dat ik het logo destijds heb gezien of dat ik nu aan het invullen ben. Het kan invullen zijn" (RHC-verklaring, pt. 12). Daarbij komt dat in het verhoor verklaart dat hij meermalen heeft gesproken met , die ook de nodige details heeft verteld over wat volgens hem gebeurd zou zijn. De verdediging acht de verklaring van , temeer gelet op de belangrijke discrepantie met de verklaring bij de politie - over het cruciale onderdeel waarop hij zijn herinnering baseert, niet voldoende betrouwbaar om redengevend te zijn voor betrokkenheid van cliënt.

- Ten aanzien van het verhoor

moet worden opgemerkt dat hij - anders dan de suggestie die in de politieverklaring wordt gewekt - zelf geen auto heeft herkend, geen details over de auto kan herinneren, evenmin of er een aanhanger aan de auto zat (RHC-verklaring, o.m. ptn. 2, 4, 9). Hij bevestigt alleen nadien van zijn werkgever te hebben gehoord dat het om buitenboordmotoren van zou zijn gegaan (RHC-verklaring, pt. 3). Hij verklaart zich in het geheel niet te herkennen in hetgeen de politie heeft genoteerd: "Nee, ik heb echt geen idee" (...) "Dit zegt me echt niks" (...) "Ik kan me niet herinneren dat ik ben aangesproken door " (RHC-verklaring, pt. 9). De verklaring zoals die door de politie is opgetekend kan niet langer worden gevolgd, terwijl bovendien duidelijk is dat hij zelf niets heeft waargenomen dat tot steun van de hypothese van betrokkenheid van cliënt strekt.

- Ten aanzien van het verhoor van

valt allereerst op dat haar verklaring niet overeenkomt met hetgeen de politie heeft genoteerd, zij heeft doorgelezen (vide ook RHC-verklaring, pt. 1 en pt. 8) en heeft ondertekend (dossier, p. 62). Anders dan destijds, zou zij nu ineens wél iemand bij de auto hebben gezien. Ook zou ze nu een blauwe kar hebben gezien (RHC-verklaring, pt. 2, pt. 9), terwijl zij bij de politie niets over een blauwe kar heeft verklaard. De verdediging acht de, vele jaren na dato, afgelegde verklaring om die redenen onvoldoende betrouwbaar. Daarbij komt bovendien dat bevestigt vaker te hebben gesproken over wat er zou zijn gebeurd, informatie van te hebben gekregen en ook te hebben gehoord dat een medewerker van het bedrijf daarvoor verantwoordelijk zou zijn geweest (RHC-verklaring, pt. 7). Dat maakt temeer dat de verklaring van niet als voldoende betrouwbaar kan worden aangemerkt om redengevend te zijn voor de veronderstelling van betrokkenheid van cliënt. Hoe dan ook kan de betrokkenheid van cliënt niet uit de inhoud van de verklaring van volgen: zj weet niet of ze de bewuste auto heeft gezien (RHC-verklaring, pt. 12), kan verder geen uiterlijke kenmerken herinneren van de persoon die ze heeft gezien (RHC-verklaring, pt. 2, pt. 7) en geeft bovendien aan dat het aan de orde van de dag was dat mensen van in de betrokken loods kwamen; dat was "de gewoonste zaak van de wereld" (RHC-verklaring, pt. 2, pt. 6). Ook uit de verklaring van volgt aldus evenmin de betrokkenheid van cliënt.

- Daarbij komt bovendien: het bedrijf van

beschikte over méér vergelijkbare auto’s met opdruk, zoals ook de getuige heeft verklaard (RHC-verklaring, pt. 12). Als zij of een van de andere de getuigen al een auto van zouden hebben zien rijden, zegt dat niet dat het de auto is waarin cliënt die middag heeft gereden - laat staan dat het diens betrokkenheid bij de diefstal zou impliceren.

6. Ook het in hoger beroep uitgevoerde onderzoek kan om die reden niet redengevend voor de betrokkenheid van cliënt worden geacht en bovendien weerlegt ook dat onderzoek niet de met de bewijsmiddelen verenigbare verklaring van cliënt.

7. Daarbij komt dat, zoals ook uitvoerig in eerste aanleg weergegeven, een belangrijke contra-indicatie voor betrokkenheid van cliënt moet worden gevonden in het gegeven dat het - uitzonderlijk uitgebreide - onderzoek naar de herkomst van de geheelde buitenboordmotoren niets heeft opgeleverd dat ook maar enigszins aan cliënt te linken is. Veeleer lijkt de betrokkenheid te moeten worden gevonden in personen uit Noord-Brabant (Oisterwijk en Tilburg) bij de herkomst van de behandelde buitenboordmotoren. Ook om die reden moet betrokkenheid van cliënt minder waarschijnlijk worden geacht.

8. Ten slotte dient toch ook te worden benadrukt dat het dossier zeer wel de mogelijkheid openlaat dat de buitenboordmotoren op een ander moment dan in de (vroege) middag van 18 maart 2011 zijn weggenomen. De

verklaren immers dat in de tien dagen vóór die middag niemand meer in de bewuste loods is geweest (dossier, p. 53). De wegneemhandeling kan dus ook op enig moment in die, lange, periode hebben plaatsgevonden. Het dossier bevat bovendien ook een verklaring van een onafhankelijke getuige dat al éérder -toen cliënt aan het werk was! -rond 10:30-11:00u een auto bij de loods heeft gestaan (dossier, p. 64). De betrokken buitenboordmotoren kunnen aldus evenzo op een van die eerdere momenten reeds zijn weggenomen; uit de bewijsmiddelen volgt in het geheel niet dat het wegneemmoment op 18 maart 2011 in de vroege middag moet hebben gelegen. Ook om die reden kan betrokkenheid van cliënt, zeker niet zoals tenlastegelegd, niet buiten gerede twijfel uit de stukken volgen.

9. Op grond van (al) het voorgaande, dient cliënt te worden vrijgesproken van het tenlastegelegde.”

“Verklaring van cliënt ondersteund door bewijsmiddelen

4. Cliënt heeft verder onmiddellijk openheid van zaken gegeven. Hij heeft direct - zonder ook maar over énig stuk te beschikken - op transparante wijze verklaard. Hij is op , in verband met een kapotte band van de Volkswagen Caddy, tussen de middag vertrokken in een geleende auto van

, heeft vervolgens een rit naar de loods van zijn vader in gemaakt ( , te ). Daar heeft hij de oude kapotte band losgemaakt van de velg, een nieuwe band gepakt en heeft deze nieuwe band om de velg gelegd. De nieuwe band werd meegenomen, de kapotte band liet cliënt achter. Vervolgens heeft hij onderweg een telefonische bestelling geplaatst en is hij naar lunchroom gereden ( , te ). Daar heeft hij zijn broodje op de parkeerplaats gegeten, is weer in de auto gestapt

richting

( , te ). Vlak voor hij aankwam kreeg hij een oproep van , toen reed hij de poort weer binnen en heeft zijn werkdag vervolgd. Later die namiddag/avond is hij naar de loods van zijn vader gegaan en heeft hij de oude band gerepareerd. Vervolgens heeft hij bij zijn ouders gegeten.

5. De gang van zaken wordt bevestigd, onder meer door de volgende bewijsmiddelen:

(…)

- Vader

bevestigt, desgevraagd, bij de rechter-commissaris, dat cliënt een band heeft gepakt en heeft omgewisseld toen vader afwezig was. Vader kwam ‘s middags terug van de bloemenveiling en zag daar de kapotte band staan, hetgeen hem verbaasde ‘omdat hij daar eerder niet stond’ en hij ‘herkende de lekke band als een band van ijn caddy’ (RC-verhoor, blad 3). Hij bevestigt evenzo dat er wel enige tijd in gaat zitten om de band om de velg te verwisselen (id). Hij bevestigt evenzo dat cliënt later die avond bij zijn ouders heeft gegeten en vertelde dat hij tussen de middag de band had verwisseld (id.). Kortom: opnieuw een volledige bevestiging van de verklaring van cliënt.”

“U vraagt mij wat ik op 18 maart 2011 heb gedaan. Dat kan ik u niet zo zeggen. Ik zat in die tijd in import van bloemen. Daarvoor ging ik op maandag altijd naar de veiling, afhankelijk van de drukte ook op woensdag en of op donderdag. Op de andere dagen hield ik mij bezig met de bandenhandel. Ik had mijn zaak zitten op de

, volgens mij op nummer . Ik heb de bandenhandel sinds 2006. Ik doe ook onderhoud en reparaties van auto’s, dat deed ik toen en dat doe ik nu nog steeds. U vraagt mij wie een sleutel hadden van de zaak aan de . Ik had een sleutel, mijn maat had een sleutel, dat weet ik zeker. Ik denk dat mijn zoon ook een sleutel had, maar daar ben ik niet zeker van. U vraagt mij of mijn zoon een band kon pakken als hij die nodig had. Ja, dat was geen probleem. Het is één keer gebeurd dat hij een band heeft gepakt toen ik niet aanwezig was. Ik kwam terug op de zaak en zag een lekke band. Ik vond dat raar. ’s Avonds bij het eten vertelde mijn zoon dat hij een lekke band had gehad, hij had een velg gepakt en een andere band daarom gedaan. Hij had dat tussen de middag gedaan. Hij werkte in die tijd bij . Hij heeft mij niet verteld hoelang hij daarover deed. Het wisselen van een band kost niet heel veel tijd, afhankelijk van hoe handig je daarin bent. Ik heb mijn zoon verschillende keren een lekke band zien verwisselen. Om de band te verwisselen moet je een velg pakken en een band, daar gaat wel even tijd in zitten. De auto moet op de krik, de lekke band moet van de auto af, vervolgens heeft hij schijnbaar een andere velg gepakt en daar een andere band om gelegd en heeft die weer gemonteerd.

Op vragen mr. J.T.E. Vis antwoord ik als volgt.

U vraagt mij of ik die lekke band ’s ochtends ook had zien staan. Nee, ik had die band niet zien staan. Ik zag die band toen ik binnen kwam en verbaasde mij erover omdat hij daar stond omdat hij daar eerder niet stond. Ik herkende de lekke band als een band van mijn caddy.”

“18. Een geschrift, zoals overgelegd door de advocaat-generaal ter terechtzitting in hoger beroep d.d. 16 april 2021, zijnde een tijdslijn, zoals aan deze bewijsmiddelenbijlage is gehecht.”

“Verder heeft de verdediging gevraagd om de route en gang van zaken in kaart te brengen, teneinde de tijdslijn vast te stellen. Ik heb op de vorige zitting a.d.h.v. een Google-kaartje aan dit verzoek voldaan en verzoek u deze aan het dossier toe te voegen. Ik leg deze nogmaals over.”

In het proces-verbaal van de terechtzitting van 1 juli 2019 is voorts het volgende vermeld:

“De advocaat-generaal voert het woord overeenkomstig haar overgelegde schriftelijke aantekeningen en legt daarbij twee kaarten van Google Maps over waarop de route is getekend. Op de vraag van de oudste raadsheer licht zij toe dat niet gelet moet worden op de aanduiding "36 min. en 31,6 km" op het grote kaartje,, maar dat de juiste tijd en afstand van de route van de

naar de loods aan de vermeld staat op het kleine kaartje: 18 minuten en 15,7 kilometer.”

“Voorwaardelijk verzoek

10. Slechs indien uw Hof op dit moment nog niet voldoende geïnformeerd mocht zijn om tot vrijspraak te komen: toch een reconstructie. Verdediging betwist met nadruk dat een scenario waarbij cliënt én bij de loods én bij de loods van

én bij is geweest, terwijl hij een landcruiser met een schamelwagen met daarop meerdere tonnen aan gewicht zou hebben gereden, door kronkelende, oneffe polderpaadjes, waarbij hij vervolgens via (het zuidwestelijk gelegen) Sliedrecht is teruggereden en rond 13:28u weer bij is aangekomen, überhaupt mogelijk zou zijn.

Nu we zéker weten dat cliënt in de loods van

is geweest (eigen verklaring, verklaring , verklaringen betrokkenen over het tijdens de pauze wisselen van de band en zelfs het nadien zien van de nieuwe band, et cetera), in is geweest (eigen verklaring, onderzoek politie in 2014; verklaring getuige ) en ook zeker weten dat cliënt om 13:27u is uitgepeild binnen het bereik van een mast te Sliedrecht, dient - tenzij uw Hof reeds thans voldoende geïnformeerd mocht zijn om tot vrijspraak te komen - onderzoek in de vorm van een reconstructie op het vlak van de mogelijkheid binnen de parameters die vastliggen, noodzakelijk te worden geacht.”

“Voorwaardelijk verzoek

Door de verdediging heeft ter terechtzitting in hoger beroep, overeenkomstig de door de raadsman overgelegde en in het dossier gevoegde pleitaantekeningen, het voorwaardelijke verzoek gedaan om een reconstructie uit te voeren indien het hof zou komen tot een bewezenverklaring.

Door de advocaat-generaal is ter terechtzitting in hoger beroep een document overgelegd waarop een tijdspad en de verdere topografische onderbouwing daarvan zijn weergegeven, gestoeld op de voorhanden zijnde bewijsmiddelen. De inhoud van dit document is door de verdediging niet betwist, ook niet op onderdelen, anders dan dat door

een andere terugweg naar zijn werk zou zijn genomen, namelijk over de snelweg via Sliedrecht. Het hof neemt deze laatste route over in zijn bewijswaardering nu dit steun vindt in ander bewijs en ziet dan ook geen enkele aanleiding om alsnog over te gaan tot een reconstructie, zodat het voorwaardelijk verzoek wordt afgewezen. Gelet op het vorenstaande acht het hof zich voldoende geïnformeerd en ontbreekt de noodzaak om aan het verzoek van de verdediging tegemoet te komen.”

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG