Rechtbank Noord-Nederland, voorlopige voorziening socialezekerheidsrecht

Niet in geschil is dat het besluit op 19 oktober 2023 is toegezonden aan verzoekster. Zij heeft op de zitting de ontvangst van dit besluit ook niet betwist. Het besluit is dan ook per die datum in werking getreden. Het bezwaarschrift had uiterlijk op 1 december 2023 door het college ontvangen moeten zijn. Het bezwaarschrift van 8 april 2024 is dus te laat ingediend. Dit is ook niet in geschil. Uit artikel 6:7 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) volgt dat een bezwaarschrift dat is ontvangen na afloop van de bezwaartermijn, niet-ontvankelijk moet worden verklaard. Een bestuursorgaan kan niet van de lengte van de bezwaartermijn afwijken. Alleen in het geval redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest, kan het bestuursorgaan besluiten het te laat ingediende bezwaar toch ontvankelijk te verklaren. In dat geval wordt de termijnoverschrijding verschoonbaar geacht. Dat is bepaald in artikel 6:11 van de Awb.

Verzoekster voert aan dat de termijnoverschrijding verschoonbaar is en geeft daarvoor de volgende redenen. Zij is slechts in beperkte mate de Nederlandse taal machtig en zij heeft geen sociaal netwerk om haar te helpen. Daarnaast heeft verzoekster als alleenstaande moeder de zorg voor haar minderjarig kind van drie jaar. Ter zitting geeft verzoekster tevens aan dat zij niet had verwacht dat de uitkering echt zou worden gestopt. Zij wijst op de uitspraak van de grote kamer van het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) van 30 januari 2024 (ECLI:NL:CBB:2024:31).

Op 30 januari 2024 heeft het CBb een uitspraak gedaan over de beoordeling van een verschoonbare termijnoverschrijding, waarin het beoordelingskader is verruimd. In die uitspraak is, kort gezegd, bepaald dat meer rekening moet worden gehouden met bijzondere omstandigheden. Daarbij kan het gaan om persoonlijke omstandigheden. Bijvoorbeeld psychisch onvermogen, ernstige ziekte, ongeval van de indiener, ziekte of overlijden van iemands naasten of externe omstandigheden. Als er een duidelijke verhindering was, is het niet tijdig indienen van een beroepschrift niet verwijtbaar en kan dit niet aan de indiener worden toegerekend. Maar ook bij een geringe verwijtbaarheid is er ruimte om de termijnoverschrijding niet aan de indiener toe te rekenen. Dit dient per individueel geval beoordeeld te worden, waarbij de context van belang is.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat wat verzoekster heeft aangevoerd over haar taalachterstand, dat zij geen sociaal netwerk had die haar kon helpen, dat zij de zorg heeft voor haar minderjarige kind en dat zij niet dacht dat haar bijstandsuitkering zou stoppen, niet tot de conclusie kan leiden dat de overschrijding van de bezwaartermijn verschoonbaar is. De door verzoekster genoemde omstandigheden zijn daarvoor onvoldoende. Daarbij betrekt de voorzieningenrechter dat verzoekster ruimschoots na de termijn van zes weken, namelijk meer dan vier maanden te laat, bezwaar heeft gemaakt. De termijnoverschrijding is ook niet veroorzaakt doordat zij niet binnen de bezwaartermijn kennis heeft genomen van het besluit van 19 oktober 2023. Verzoekster heeft op de zitting gezegd dat zij het besluit van 19 oktober 2023 heeft gezien. Ondanks de door verzoekster genoemde (persoonlijke) omstandigheden, heeft zij wel kunnen reageren op brieven van het college om gegevens aan te leveren en heeft zij ook contact met het college gehad. Ook heeft verzoekster op 17 november 2023 en 1 februari 2024 bij het college nieuwe aanvragen om bijstand ingediend. Hieruit volgt niet dat verzoekster in de onmogelijkheid verkeerde om tijdig, zo nodig op nader aan te voeren gronden, bezwaar te (laten) maken. In ieder geval volgt hieruit niet dat verzoekster pas op 8 april 2024 bezwaar heeft kunnen maken. Daarmee is niet gebleken van een verontschuldiging voor het verzuim. Het bezwaar van verzoekster heeft geen redelijke kans van slagen, omdat het college naar verwachting het bezwaar van verzoekster niet-ontvankelijk zal verklaren.