Gerechtshof Amsterdam, hoger beroep materieel strafrecht

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 22 augustus 2023.

Namens de verdachte is hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen de raadsvrouw naar voren heeft gebracht.

Aan de verdachte is tenlastegelegd dat:

hij op een tijdstip in of omstreeks de periode van 13 juni 2021 tot en met 19 juni 2021 te Egmond aan Zee, gemeente Bergen (NH), althans in Nederland, twee fietsen te weten een (elektrische) mountainbike (merk: Cube) en/of een mountainbike (merk Merida), althans een goed heeft verworven, voorhanden heeft gehad, en/of heeft overgedragen, terwijl hij ten tijde van de verwerving of het voorhanden krijgen van dit goed wist, althans redelijkerwijs had moeten vermoeden, dat het een door misdrijf verkregen

goed betrof;

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat daarvan slechts aantekening is gedaan ingevolge artikel 378a van het Wetboek van Strafvordering.

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 primair, 2 primair, 3 primair, 4 en 5 tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

Hetgeen onder 1 primair, 2 primair, 3 primair, 4 en 5 meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezenverklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het onder 1 primair, 2 primair, 3 primair, 4 en 5 bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het onder 1 primair bewezenverklaarde levert op:

verduistering gepleegd door hem die het goed uit hoofde van zijn persoonlijke dienstbetrekking onder zich heeft, meermalen gepleegd.

Het onder 2 primair bewezenverklaarde levert op:

diefstal.

Het onder 3 primair bewezenverklaarde levert op:

verduistering.

Het onder 4 bewezenverklaarde levert op:

handelen in strijd met artikel 13, eerste lid, van de Wet wapens en munitie.

Het onder 5 bewezenverklaarde levert op:

handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie en het feit begaan met betrekking tot een vuurwapen van categorie III.

De verdachte is strafbaar, omdat geen omstandigheid aannemelijk is geworden die de strafbaarheid ten aanzien van het onder 1 primair, 2 primair, 3 primair, 4 en 5 bewezenverklaarde uitsluit.

De politierechter heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezenverklaarde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 180 dagen met aftrek van voorarrest, waarvan 111 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren en onder oplegging van de volgende bijzondere voorwaarden onder toezicht van de reclassering:

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot dezelfde straf als door de rechter in eerste aanleg opgelegd.

De raadsvrouw heeft het hof verzocht om de plicht tot klinische opname bij de [kliniek 1] uit de bijzondere voorwaarden te schrappen, omdat de verdachte niet bereid is om daaraan mee te werken.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

Ten eerste heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan verduistering in dienstbetrekking. Hij heeft als bezorger bij [bedrijf] geldbedragen laten verdwijnen en woonaccessoires en meubels vanuit zijn werkbus mee naar huis gesmokkeld. De verdachte heeft daarmee het vertrouwen dat zijn werkgever in hem stelde beschaamd en heeft zijn werkgever benadeeld. Ten tweede heeft de verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan diefstal van twee mountainbikes, die hij mee naar huis heeft genomen. Diefstal is een hinderlijk feit dat doorgaans financiële schade en veel ongemak veroorzaakt. Ten derde heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan het verduisteren van twee paspoorten die hij op straat heeft gevonden, heeft meegenomen en thuis heeft gehouden. Met zijn handelen heeft de verdachte geen enkel respect getoond voor andermans eigendommen, maar ook voor anderen belangrijke papieren onder zich gehouden waarvan ernstig misbruik kan worden gemaakt. Als laatste heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan overtreding van de Wet Wapens en Munitie door meerdere gasdrukwapens, een stiletto en een alarmpistool voorhanden te hebben. Tegen onbevoegd wapenbezit dient krachtig te worden opgetreden, omdat dit onaanvaardbare risico’s met zich meebrengt. Het hof rekent het de verdachte zwaar aan dat hij zich hieraan weinig gelegen heeft laten liggen en zich kennelijk louter heeft laten leiden door financieel gewin. Bovendien blijkt uit een hem betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 7 augustus 2023 dat hij vele malen eerder onherroepelijk is veroordeeld voor soortgelijke misdrijven en dat de verdachte onlangs nog in aanraking is gekomen met de politie en justitie, onder meer vanwege vermogensdelicten.

Ter terechtzitting in eerste aanleg is door de reclassering te kennen gegeven dat het drugsgebruik van de verdachte de oorzaak zou zijn van zijn criminele gedrag. Er is sprake van een forse verslaving en de erkenning hiervan door de verdachte is onvoldoende, ondanks de goede bedoelingen van hemzelf en van zijn netwerk. Daarom is geadviseerd tot een opname van minimaal twee maanden bij de [kliniek 1] in Zutphen. Destijds werd vermeld dat de verdachte daar binnen drie maanden terecht kon. Als die behandeling eenmaal zou zijn afgerond zou een vervolgbehandeling dichter bij de woon- en werkregio van de verdachte kunnen plaatsvinden. Voor het nazorgtraject werden een meldplicht, urinecontroles en een ambulante behandelplicht geadviseerd.

Uit een de verdachte betreffend reclasseringsadvies van 4 augustus 2023 – welk advies is opgemaakt in het kader van een vordering tenuitvoerlegging met parketnummer 15-176687-21 – volgt dat de verdachte zich onvoldoende aan de bijzondere voorwaarden die hem destijds zijn opgelegd heeft geconformeerd. Hij is zijn meldplichtafspraken niet nagekomen en is vanaf 7 juli 2023 volledig uit het beeld van de reclassering verdwenen. Een officiële waarschuwing heeft niet geleid tot enige verbetering. Ook uit dit advies volgt dat de verdachte gedurende het toezicht is gerecidiveerd en dat de reclassering geen mogelijkheden meer ziet om de verdachte binnen een ambulant kader te laten behandelen, omdat die behandeling reeds was ingezet.

Het hof is van oordeel dat, gelet op de eerdere mislukte pogingen om de verdachte in het gareel te houden met (voorwaardelijke) veroordelingen en bijzondere voorwaarden waaronder ambulante behandeling, zijn wankele standpunt ten aanzien van zijn verslaving en zijn manier van aanpak en gelet op de nieuwe verdenkingen, hij op een punt is beland waarop slechts nog een klinische opname aangewezen is om zijn drugsprobleem aan te pakken. De enkele aankondiging van de verdachte dat hij niet aan een klinische opname in de [kliniek 1] wil meewerken doet daaraan niet af. Ter terechtzitting in hoger beroep is echter gebleken dat, in tegenstelling tot de terechtzitting in eerste aanleg, de wachttijd bij de [kliniek 1] op dit moment onbekend is. Het hof wil de mogelijkheid dan ook open houden om de klinische opname zo nodig in een andere kliniek te laten plaatsvinden en wijzigt de bijzondere voorwaarde ten aanzien van de klinische opname dan ook in die zin dat de verdachte bij de [kliniek 1] of bij een soortgelijke zorginstelling dient te worden opgenomen. Een klinische opname is wat het hof betreft noodzakelijk en dient voor de verdachte als een laatste mogelijkheid om aan zijn verslaving te werken en een keerpunt in zijn leven te kunnen bewerkstelligen.

Het hof acht, alles afwegende, een deels onvoorwaardelijke gevangenisstraf van na te melden duur passend en geboden.

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 57, 63, 310, 321 en 322 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 13, 26 en 55 van de Wet wapens en munitie.