Rechtbank Den Haag, eerste aanleg - meervoudig strafrecht overig

De rechtbank zal hierna eerst vaststellen of en zo ja op welke wijze de verdachte betrokken is geweest bij de verschillende bedrijven namens wie de oplichtingen zouden zijn gepleegd. Voorts zal het verweer van de verdachte aangaande [naam] worden besproken. Daarna zal de rechtbank, nu het onderzoek naar de verdachte daarmee is begonnen, een oordeel geven omtrent feit 3, waarna de andere feiten zullen worden beoordeeld.

[bedrijfsnaam 5]

Vanaf 4 mei 2010 was [betrokkene 1] enig aandeelhouder van [bedrijfsnaam 5] (hierna ook: [bedrijfsnaam 5] ). Vanaf 1 januari 2014 tot en met 3 maart 2014 was [naam] enig aandeelhouder en per 3 maart 2014 was [betrokkene 3] enig aandeelhouder. (Voetnoot 2)

Verklaring [betrokkene 1] , vorige eigenaar [bedrijfsnaam 5]

[betrokkene 1] heeft verklaard dat hij [bedrijfsnaam 5] in 2008 heeft opgericht met een zakenpartner. Sinds 2010 stond het bedrijf alleen op zijn naam. Op 1 januari 2014 kwam er een andere bestuurder, [betrokkene 2] , en op 3 maart 2014 was de aandelenoverdracht.

Op een dag kreeg [betrokkene 1] een brief, ondertekend door ‘ [naam] ’ van de [bedrijfsnaam 10] , die aanbood advies te geven. [naam] had hem voorgesteld aan [betrokkene 2] , die het bedrijf wel wilde overnemen, samen met iemand anders. Dit bleek [betrokkene 3] te zijn. Bachan had dit begeleid. Hij herkent de foto van de verdachte als de man die hij kent als [naam] . (Voetnoot 3)

Verklaring [betrokkene 2] , voormalig aandeelhouder [bedrijfsnaam 5]

[betrokkene 2] heeft verklaard dat hij door een collega die zag dat hij het moeilijk had in contact was gebracht met ‘ [verdachte] ’. Deze kwam met het idee om een schildersbedrijf op te richten. [verdachte] zou dit bedrijf op naam van [betrokkene 2] zetten en [betrokkene 2] zou dan klussen verrichten. Het eerste contact was in 2012 of 2013. Af en toe belde [verdachte] en dat spraken ze af bij station Den Haag Hollands Spoor. Hij moest dan een papiertje tekenen. Hij heeft deze [verdachte] ook zijn identiteitskaart gegeven. Hierna hoorde hij niets meer van hem. Hij heeft vaker handtekeningen voor [verdachte] gezet. Deze zei dan dat het voor het schildersbedrijf was. Het ging op dat moment erg slecht met [betrokkene 2] . Hij was meer bezig met zijn dochter en met haar uithuisplaatsing. [betrokkene 2] herkent de politiefoto van de verdachte als de man die hij kent als [verdachte] . [bedrijfsnaam 5] kent hij niet. Hij heeft nooit iets voor dit bedrijf gedaan. Hij weet niet hoe zijn naam op de aandelenoverdracht is gekomen. [betrokkene 2] heeft geen vaste woonplek en krijgt een daklozenuitkering. (Voetnoot 4)

Verklaring [betrokkene 3] , aandeelhouder van [bedrijfsnaam 5]

In zijn verhoor op 8 december 2015 heeft [betrokkene 3] verklaard dat anderhalf jaar geleden een Surinaamse man hem had gevraagd om samen te gaan werken in het bedrijf [bedrijfsnaam 5] . Ze zouden daar chrysanten gaan kweken. De man zei dat hij belastingadviseur was. Zijn naam is [naam] ’. [naam] had tegen hem gezegd dat hij de firma moest overnemen en dat ze daar geld mee zouden verdienen. Later bleek echter dat het bedrijf ca. € 750.000,- aan schulden had. (Voetnoot 5) [betrokkene 3] heeft de verdachte op een politiefoto herkend als [naam] . (Voetnoot 6) Op 19 februari 2016 heeft [betrokkene 3] nog verklaard dat hij een visitekaartje heeft gekregen van [naam] toen hij bij [naam] op kantoor was aan de [adres] te Den Haag met hierop de tekst: ‘ [bedrijfsnaam 10] Mr. [naam] , [adres] Den Haag, T. [telefoonnummer] E. [e-mailadres] ’. [betrokkene 3] werkt als betonvlechter. (Voetnoot 7)

Ook bij de rechter-commissaris heeft [betrokkene 3] verklaard dat hij [verdachte] in 2013 of 2014 heeft leren kennen en dacht dat hij [naam] heette. Hij had al zijn documenten aan [verdachte] gegeven, waaronder zijn identiteitskaart. [naam] had namelijk gezegd dat hij accountant of boekhouder was. Het zou om één bedrijf gaan, maar later heeft hij tien of elf bedrijven op naam van [betrokkene 3] gezet. Op het adres [adres] te Capelle aan den IJssel was het kantoor van [verdachte] gevestigd. (Voetnoot 8)

[bedrijfsnaam 1]

Sinds de oprichting van [bedrijfsnaam 1] (hierna ook: [bedrijfsnaam 1] ) was [naam] enig aandeelhouder. Sinds 7 augustus 2015 is [betrokkene 5] enig aandeelhouder. (Voetnoot 9)

Verklaring van [naam] , oprichter [bedrijfsnaam 1]

[betrokkene 4] heeft verklaard dat hij in 2013 veel problemen had met de belastingdienst. Hij is toen via-via in contact gekomen met [verdachte] . [verdachte] presenteerde zich als fiscaal jurist en vertelde hem dat hij hem wel zou kunnen helpen, maar dan moest dat wel op zíjn manier en niet anders. Een tijd lang gebeurde er toen niets. In 2014 is hij opnieuw naar [verdachte] gegaan. Deze adviseerde hem om geen faillissement aan te vragen, zoals hij wel van plan was. [verdachte] vertelde hem dat hij alles zou regelen. Hij zou het bedrijf overnemen, zodat [betrokkene 4] van de schulden bij de belastingdienst af zou zijn. [betrokkene 4] heeft [verdachte] toen zijn codes voor het internetbankieren en ook de betaalpas met de pincode gegeven. Dat was in ieder geval nog vóór augustus 2014. Vanaf dat moment had [betrokkene 4] geen toegang meer tot de bankrekening. Hij kon zelf ook niet meer inloggen, want [verdachte] had de codes veranderd. Ook heeft [betrokkene 4] verklaard dat hij een formulier met een logo van [bank] erop moest ondertekenen, maar dat ging allemaal heel snel. Hij weet niet meer precies waar dat formulier betrekking op had. (Voetnoot 10)

Verklaring [betrokkene 5]

heeft verklaard dat [verdachte] die zichzelf ook [naam] noemt, zijn voormalig boekhouder is. [betrokkene 5] heeft [bedrijfsnaam 1] tijdelijk op zijn naam gezet op verzoek van [verdachte] . [verdachte] had gevraagd of hij iemand wilde helpen die in de financiële problemen zat. Hij wilde hem wel helpen en daarom vond [betrokkene 5] dit geen probleem. [verdachte] zou de administratie gaan doen. [betrokkene 5] leeft van een WIA-uitkering. (Voetnoot 11)

Uit de onder de verdachte in beslag genomen laptop blijkt dat vanaf deze laptop gebruik is gemaakt van het mailadres [e-mailadres] . Ook werd op de laptop een salarisspecificatie aangetroffen van [bedrijfsnaam 1] bestemd voor [verdachte] , waaruit blijkt dat [verdachte] in ieder geval in de periode van week 17 tot en met week 20 (i.e. eind april, begin mei) van 2015 loon heeft ontvangen van [bedrijfsnaam 1] . (Voetnoot 12) Op de telefoon van de verdachte werden bovendien WhatsApp-gesprekken aangetroffen met ‘ [betrokkene 4] ’ waarin wordt overlegd over het failliet laten verklaren van [bedrijfsnaam 1] . (Voetnoot 13)

[bedrijfsnaam 2] en [bedrijfsnaam 2]

Sinds 23 september 2013 was [betrokkene 2] enig aandeelhouder van [bedrijfsnaam 2] (Voetnoot 14)

Verklaring [betrokkene 6]

Muzaffer [betrokkene 6] heeft verklaard dat hij het bedrijf [bedrijfsnaam 2] , dat hetzelfde is als [bedrijfsnaam 2] (hierna ook: [bedrijfsnaam 2] ) in 2010 heeft overgedragen aan ‘ [naam] Bochan’ of ‘Bochum’. [naam] was zijn oude boekhouder. In 2013 heeft [naam] ook [bedrijfsnaam 2] overgenomen. De eerste keer dat [betrokkene 6] kennis maakte met [naam] zei hij dat hij belastingadviseur was. Hij bood aan de boekhouding te doen. Op die manier heeft hij toegang gekregen tot de administratie. [betrokkene 6] kan geen Nederlands lezen en schrijven en kan niet met computers omgaan. In 2013 heeft [betrokkene 6] ook de bankrekening van [bedrijfsnaam 2] overgedragen aan [naam] . [bedrijfsnaam 2] was gevestigd aan de [adres] . [naam] heeft kantoor aan de [adres] te Capelle aan den IJssel. (Voetnoot 15) heeft een politiefoto van de verdachte herkend als de man die hij kent als [naam] . (Voetnoot 16)

Verklaring [betrokkene 2]

heeft verklaard dat hij het bedrijf [bedrijfsnaam 2] niet kent. (Voetnoot 17)

[bedrijfsnaam 11] .

Sinds 11 augustus 2009 is [naam] enig aandeelhouder en bestuurder van [bedrijfsnaam 11] . (hierna ook: [bedrijfsnaam 11] ). Sinds 21 november 2016 is [betrokkene 8] tevens bestuurder. (Voetnoot 18)

Verklaring [betrokkene 8]

heeft verklaard dat [verdachte] in de laatste periode betrokken was bij [bedrijfsnaam 11] om de administratie te doen. Het was de bedoeling dat [verdachte] zou helpen aan een goedkopere huur en dat hij de belastingaangiftes zou gaan doen. Het was totaal niet de bedoeling dat hij zich met het bedrijf ging bemoeien en op eigen initiatief zaken zou gaan regelen. [verdachte] heeft alleen toegang gekregen tot het e-mailadres [e-mailadres] . Dit was puur om hun belangen te behartigen voor de belastingen. (Voetnoot 19)

Verklaring [betrokkene 7]

heeft verklaard dat zij, toen ze kantoor hadden aan de [adres] te Capelle aan den IJssel, in contact zijn gekomen met [verdachte] . Hij huurde daar ook een ruimte. Zij hebben [verdachte] toen benaderd om de administratie voor [bedrijfsnaam 11] te doen, omdat het voor haar en haar man teveel werd. (Voetnoot 20)

Tussenconclusie

De rechtbank overweegt dat al deze verklaringen van de verschillende eigenaren/bestuurders van bovenvermelde bedrijven in grote lijnen met elkaar overeenstemmen voor zover het de betrokkenheid van de verdachte betreft. Allen verklaren dat de verdachte hun heeft aangeboden om de boekhouding of belastingaangifte te doen, waardoor hij vervolgens toegang heeft gekregen tot de administratie en de bankrekeningen van die bedrijven. Ook komt uit meerdere verklaringen naar voren dat de verdachte ervoor heeft gezorgd dat bij verschillende bedrijven door hem ingeschakelde personen, te weten [betrokkene 2] , [betrokkene 3] en [betrokkene 5] , aandeelhouder of bestuurder werden, terwijl deze personen vervolgens zelf geen enkele feitelijke betrokkenheid bij die bedrijven hebben gehad. De rechtbank heeft, anders dan door de verdediging is betoogd, geen enkele reden om te twijfelen aan de verklaringen van [betrokkene 2] , [betrokkene 3] en [betrokkene 5] . Hun verklaringen komen immers in de kern overeen als het gaat om de rol van de verdachte en bovendien is het verre van aannemelijk dat deze heren, gelet op het feit dat [betrokkene 2] en [betrokkene 5] leven van een uitkering en [betrokkene 3] werkt als betonvlechter, daadwerkelijke inhoudelijke bemoeienis hebben gehad met deze bedrijven. Ook uit de WhatsApp gesprekken met ‘ [betrokkene 4] ’ (de rechtbank begrijpt: [betrokkene 4] ) van [bedrijfsnaam 1] volgt dat de verdachte behoorlijk wat invloed had binnen [bedrijfsnaam 1] en derhalve niet, zoals hij zelf zegt, enkel wat deed in de administratie.

Gelet op het voorgaande stelt de rechtbank vast dat de verdachte verregaande bemoeienis heeft gehad in deze bedrijven en dat hij kon beschikken over de emailadressen, administratie en bankrekeningen van deze bedrijven. Eveneens volgt uit de verschillende verklaringen dat de verdachte gebruik maakte van de naam “ [naam] ”. Dat deze naam door [betrokkene 6] zou zijn bedacht en de verdachte deze naam zelf niet gebruikte, zoals de verdachte heeft verklaard, is op geen enkele wijze aannemelijk geworden. Integendeel, uit voorgaande volgt dat de verdachte gebruikmaakte van een visitekaartje met daarop de naam [naam] en dat hij deze naam ook gebruikte bij bedrijven waar [betrokkene 6] geen enkele betrokkenheid bij heeft gehad.

Ten aanzien van het verweer van de verdachte dat hij werd afgeperst door [naam] , aan wie hij ook zijn DigiD-gegevens zou hebben moeten afstaan, overweegt de rechtbank als volgt. Deze verklaring is op geen enkele manier aannemelijk geworden en wordt evenmin door enig ander objectief bewijsmiddel ondersteund. Ter terechtzitting van 10 april 2018 kon de verdachte desgevraagd geen details geven over de wijze waarop hij zou zijn afgeperst en hoe een en ander in zijn werk zou zijn gegaan. Dit maakt dat de verklaring van de verdachte op dit punt als volstrekt ongeloofwaardig terzijde kan worden geschoven.

De rechtbank gaat er daarentegen van uit dat [naam] een van de valse namen is die de verdachte heeft gebruikt en overweegt daartoe als volgt. Op naam van [naam] is een [bedrijf] Business Card besteld door [bedrijfsnaam 1] . Met die kaart is een heen- en terugreis naar Parijs gemaakt. Deze reis bleek te zijn gemaakt door de verdachte en [naam vriendin] (de vriendin van de verdachte (Voetnoot 21)). Ook werden met deze kaart verschillende reizen gemaakt naar en van het adres van [naam vriendin] . Voorts is er op deze Business Card een taxirit geboekt door ‘ [naam] ’. (Voetnoot 22) Bij de aanvraag van Business Cards ten behoeve van [bedrijfsnaam 5] is voorts de naam [naam] genoemd met als adres een postbusnummer op naam van [bedrijfsnaam 2] Ook zijn er op naam van [bedrijfsnaam 11] auto’s geleased ten behoeve van [naam] . In de onder de verdachte in beslag genomen telefoon is een bevestiging voor een aanvraag van een huurauto op naam van [bedrijfsnaam 11] aangetroffen met de naam van [naam] als de berijder van die auto. Ten slotte heet de moeder van de verdachte [naam moeder] [naam] [naam moeder] . (Voetnoot 23) Uit al deze feiten en omstandigheden – bezien in samenhang met hetgeen de rechtbank hiervoor heeft vastgesteld over de verregaande bemoeienis van de verdachte bij de genoemde bedrijven – leidt de rechtbank af dat het de verdachte is geweest die de naam [naam] heeft gebruikt.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft met betrekking tot feit 3 vrijspraak bepleit. De verdachte heeft nimmer Business Cards besteld en zo dit al wordt aangenomen zijn daarbij geen oplichtingsmiddelen gebruikt. De [bedrijf] is in elk geval niet door een oplichtingsmiddel bewogen tot afgifte van [bedrijf] Business Cards. Bovendien had de [bedrijf] als professionele partij moeten kunnen doorzien dat het hier om valse aanvragen ging, aldus de verdediging.

Bewijsmiddelen

Aangifte

[aangever] heeft op 23 maart 2015 namens [bedrijf] Reizigers (hierna: de [bedrijf] ) aangifte gedaan van oplichting. Hij heeft verklaard dat Alberto Stegeman voor het televisieprogramma Undercover in Nederland onderzoek heeft gedaan waaruit is gebleken dat op internet [bedrijf] Business Cards werden verkocht aan derden. [bedrijf] Business Cards worden door de [bedrijf] geleverd aan bedrijven en zijn bruikbaar voor het reizen met het openbaar vervoer en taxi’s, Greenwheels en OV-fiets. De Business Cards zelf zijn gratis, de met de Cards gemaakte reizen worden achteraf aan de desbetreffende bedrijven gefactureerd. Uit het onderzoek van Stegeman kwam naar voren dat de op internet aangeboden Business Cards waren aangevraagd en verstrekt aan [bedrijfsnaam 2] en [bedrijfsnaam 5] . Naar aanleiding van deze melding heeft de [bedrijf] in de boekhouding gekeken naar de betalingen van deze twee bedrijven. Gebleken is dat beide bedrijven een betalingsachterstand hadden en dat er al aanmaningen waren verstuurd. Door [bedrijfsnaam 2] zijn in de periode van 20 januari 2014 tot en met 16 april 2014 in totaal 143 [bedrijf] Business Cards besteld. Er zijn er uiteindelijk 141 geleverd. De contactpersoon alsmede het factuuradres is de heer ‘ [naam] ’, [adres] te Capelle aan den IJssel. Het totale bedrag dat [bedrijf] tegoed heeft van [bedrijfsnaam 2] is € 84.142,92. Door [bedrijfsnaam 2] is één keer een betaling gedaan van € 34,83 aan de [bedrijf] vanaf rekeningnummer [rekeningnummer] . (Voetnoot 24)

[bedrijfsnaam 5] heeft in de periode van 20 juni 2014 tot en met 21 november 2014 in totaal 478 Business Cards besteld en geleverd gekregen. De contactpersoon alsmede het factuuradres is de heer [naam] , [adres] te Den Haag. Het totale bedrag dat de [bedrijf] tegoed heeft van [bedrijfsnaam 5] is € 134.549,89. (Voetnoot 25)

Ook zijn er door [bedrijfsnaam 1] nog 28 tot aan 9 maart 2015 en door [bedrijfsnaam 11] tot aan 12 september 2016 nog 4 [bedrijf] Business Cards besteld, waarvan de facturen niet zijn betaald. (Voetnoot 26)

[bedrijfsnaam 1]

Aan de [bedrijf] is bij het bestellen van de Business Cards op naam van [bedrijfsnaam 1] als contactpersoon [naam] opgegeven en als adres [adres] te Rotterdam. Op 9 maart 2015 is door de [bedrijf] naar het e-mailadres [e-mailadres] een activeringsmail gestuurd. Diezelfde dag werd een verificatiebetaling gedaan van € 0,01 vanaf het bankrekeningnummer [rekeningnummer] , het rekeningnummer van [verdachte] . (Voetnoot 27)

In totaal waren er 32 kaarthouders, waaronder [betrokkene 5] , [verdachte] , dhr [naam vriendin] , mw. [naam vriendin] (de vriendin van de verdachte), [betrokkene 9] (over wier rekeningnummer de verdachte de beschikking had (Voetnoot 28)), [naam] en [naam] . (Voetnoot 29)

[betrokkene 5]  (Voetnoot 30), [betrokkene 9] (Voetnoot 31) en [betrokkene 2] (Voetnoot 32) hebben verklaard niets af te weten van Business Cards.

[benadeelde.] heeft verklaard dat hij op 24 juni 2015 op verzoek van ‘ [naam] ’ door een taxi bij zijn huisadres, de [adres] te Rotterdam, werd opgehaald en naar de [adres] te Amsterdam Zuidoost werd gereden. Daar heeft hij [naam] ontmoet bij [restaurant] aan de [adres] . (Voetnoot 33) Om 18.00 uur is hij weer opgehaald door de taxi bij [restaurant] en naar zijn huisadres gebracht. [naam] had alles geregeld en [benadeelde.] hoefde niets te betalen. (Voetnoot 34) Uit de factuurspecificatie van de [bedrijf] Business Card op naam van [naam] (die was besteld door [bedrijfsnaam 1] (Voetnoot 35)) blijkt dat met deze kaart op 24 juni 2015 om 14.41 uur is gereisd van de [adres] te Rotterdam naar de [adres] te Amsterdam Zuidoost en om 18.00 uur vanuit daar weer terug naar de [adres] . Ook is met de kaart op naam van [naam] veelvuldig naar het [adres] te Amsterdam gereisd. (Voetnoot 36) Dit adres betreft de woning van de vriendin van de verdachte. (Voetnoot 37)

Tevens werd op de kaart op naam van [naam] op 29 april 2015 een reis gemaakt van Amsterdam Centraal Station naar Paris Nord (reisnummer [nummer] ) en op 6 juni 2015 een reis van Paris Nord naar Amsterdam Centraal Station (reisnummer [nummer] ). Bij de [bedrijf] zijn de reisgegevens gevorderd van deze reisnummers. Hieruit blijkt dat deze reizen zijn gemaakt door [verdachte] en [naam vriendin] . (Voetnoot 38)

[bedrijfsnaam 5]

[betrokkene 3] , die enig aandeelhouder was van [bedrijfsnaam 5] in de periode waarin de [bedrijf] Business Cards namens [bedrijfsnaam 5] zijn besteld, heeft verklaard dat hij hier niets vanaf weet. Hij heeft ze niet besteld en ook niet ontvangen. Hij vermoedt dat [naam] dat geregeld heeft. (Voetnoot 39) Ook [betrokkene 2] heeft verklaard dat hij niets weet van [bedrijf] Business Cards. (Voetnoot 40) De kaarten die door [bedrijfsnaam 5] zijn besteld op naam van [naam] . (Voetnoot 41) Degene die namens [bedrijfsnaam 5] de overeenkomst met de [bedrijf] heeft ondertekend, heeft daarbij de naam [naam] gebruikt. (Voetnoot 42)

[bedrijfsnaam 11]

[betrokkene 7] (bestuurder van [bedrijfsnaam 11] ) heeft eveneens verklaard dat zij niet in het bezit is (geweest) van een [bedrijf] Business Card en dat [bedrijfsnaam 11] ook geen [bedrijf] Business Cards heeft besteld. (Voetnoot 43) Ook [betrokkene 8] (eveneens bestuurder van [bedrijfsnaam 11] ) heeft verklaard dat hij niet in het bezit is (geweest) van een [bedrijf] Business Card en deze ook niet heeft besteld. Er is ook geen toestemming gegeven om deze kaarten aan te vragen of om ermee te reizen. (Voetnoot 44) De kaarten die door [bedrijfsnaam 11] zijn besteld stonden onder andere op naam van [naam] en [verdachte] . (Voetnoot 45)

Verklaring van de verdachte

De verdachte heeft verklaard dat hij – met toestemming van de bestuurder – alleen voor [bedrijfsnaam 11] een [bedrijf] Business Card heeft aangevraagd. Hij heeft ontkend dat hij andere [bedrijf] Business Cards heeft besteld of daarmee heeft gereisd.

Conclusie

Uit bovenstaande kan worden afgeleid dat er op naam van de bedrijven [bedrijfsnaam 1] , [bedrijfsnaam 5] , [bedrijfsnaam 11] en [bedrijfsnaam 2] op grote en kleinere schaal Business Cards zijn aangevraagd, waarvan de rekeningen achteraf niet zijn betaald. De rechtbank concludeert dat het niet anders kan zijn dan dat het de verdachte is geweest die deze Business Cards heeft besteld. De rechtbank neemt daarbij het volgende in aanmerking.

De aandeelhouders en bestuurders van deze bedrijven hebben verklaard niets te hebben geweten van het bestellen van Business Cards. De rechtbank heeft – zoals ook hierboven reeds is overwogen – geen reden om te twijfelen aan de juistheid van die verklaringen. Deze bedrijven hebben als enige gemene deler de omstandigheid dat de verdachte met die bedrijven verregaande bemoeienis heeft gehad. Daar komt bij dat een aantal van de Business Cards op naam staat van de verdachte en zijn vriendin. De verdachte heeft hiervoor geen aannemelijke verklaring kunnen geven. Zijn verklaring dat hij niet heeft gereisd met Business Cards behalve op die op naam van [bedrijfsnaam 11] is bovendien aantoonbaar onjuist, gelet op de reis die hij met zijn vriendin heeft gemaakt op de kaart op naam van [naam] die door [bedrijfsnaam 1] is besteld. Bovendien is de naam [naam] als contactpersoon terug te vinden en als kaarthouder. Zoals hiervoor reeds is vastgesteld betreft dit een naam die de verdachte gebruikt. Daarbij komt dat er een verificatiebetaling van 1 cent is gedaan voor de kaarten die door [bedrijfsnaam 1] zijn besteld van een bankrekening van de verdachte. Ook hiervoor ontbreekt een aannemelijke verklaring. De contactpersoon voor de kaarten op naam van [bedrijfsnaam 2] is bovendien [naam] . Zoals blijkt uit hetgeen hiervoor is overwogen is ‘ [naam] ’ een naam die de verdachte gebruikt.

Dat de verdachte, zoals hij heeft verklaard, toestemming zou hebben gehad om op naam van [bedrijfsnaam 11] een Business Card te bestellen en te gebruiken, acht de rechtbank op grond van de verklaringen van meneer en mevrouw [betrokkene 8] mede in het licht van al het voorgaande, volstrekt onaannemelijk.

Aangezien de verdachte niet gerechtigd was deze Business Cards te bestellen, heeft hij gebruik gemaakt van een valse hoedanigheid, namelijk die van gemachtigde van de bedrijven. Ook heeft hij gebruik gemaakt van valse namen ( [naam] , [naam] , [naam] , [naam] , [naam] en [naam] ), heeft hij zich voorgedaan als een bonafide koper en heeft hij de bankrekeningen van de bedrijven opgegeven voor de betaling van de Business Cards. Aldus heeft hij de [bedrijf] bewogen tot de afgifte van 651 [bedrijf] Business Cards. Gelet op de oplichtingsmiddelen die zijn gebruikt en het gegeven dat de [bedrijf] deze Business Cards nooit had afgegeven als deze middelen niet zouden zijn ingezet, is sprake van oplichting en niet enkel van een civielrechtelijk geschil omtrent onbetaald gebleven facturen. Het verweer dat de [bedrijf] had moeten doorzien dat zij werd opgelicht wordt verworpen, aangezien de door de verdachte gegeven onjuiste voorstelling van zaken niet zodanig makkelijk was te doorzien dat het de [bedrijf] kan worden verweten dat zij dit niet heeft gedaan.

Nu daarvoor geen aanknopingspunten in het dossier aanwezig zijn acht de rechtbank niet bewezen dat sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking met een ander of anderen, zodat de verdachte zal worden vrijgesproken van het onderdeel medeplegen.

Standpunt van de verdediging

Ten aanzien van feit 1 primair heeft de raadsman van de verdachte zich op het standpunt gesteld dat de verdachte dient te worden vrijgesproken, omdat hij geen van de ten laste gelegde feitelijke handelingen heeft verricht en hij zich niet heeft schuldig gemaakt aan een van de ten laste gelegde oplichtingsmiddelen. Ook kan er geen sprake zijn van medeplegen, omdat de oplichting al was voltooid op het moment dat het geld door de [bank] werd overgemaakt op de rekening van [bedrijfsnaam 1] / [betrokkene 4] , aldus de raadsman.

Bewijsmiddelen

[aangever] heeft op 3 augustus 2017 aangifte gedaan namens [bank] (hierna: de [bank] ). Hij heeft verklaard dat op 14 augustus 2014 een aanvraag voor een incassocontract is ingediend voor rekeningnummer [rekeningnummer] ten name van [bedrijfsnaam 1] . Het betreffende incassocontract is gebruikt om op 12 januari 2015 tien keer een bedrag van € 2.500,- te incasseren op rekeningnummer [rekeningnummer] ten name van [verdachte] . (Voetnoot 46)

Op 12 januari 2015 is dit bedrag door de [bank] gestort op de rekening van [bedrijfsnaam 1] Diezelfde dag waren er twee overschrijvingen voor een totaalbedrag van € 19.500,- naar het rekeningnummer [rekeningnummer] ten name van [betrokkene 9] . Daarnaast waren er vijf overschrijvingen naar onbekende rekeningen voor een totaalbedrag van € 2.884,90 en één contante opname van € 1.000,-. In totaal werd op de dag dat de [bank] € 25.000,- stortte en de dag erna een bedrag van € 24.942,50 overgemaakt naar andere rekeningen of opgenomen. (Voetnoot 47)

Op 16 januari 2015 is het volledige geïncasseerde bedrag van € 25.000,- wegens onvoldoende saldo op de rekening van [verdachte] gestorneerd. Nadat de laatste stornering is uitgevoerd bedraagt het saldo op de rekening van [bedrijfsnaam 1] - /- 24.880,55. (Voetnoot 48)

Zoals hierboven reeds is vastgesteld had de verdachte de beschikking over de bankrekening van [betrokkene 9] . (Voetnoot 49)

Zoals hierboven voorts reeds is vermeld heeft [betrokkene 4] , de oprichter van [bedrijfsnaam 1] , verklaard dat [verdachte] hem zou helpen met zijn financiële situatie. Hij heeft hem toen zijn codes voor het internetbankieren en zijn betaalpas met de pincode gegeven. Ook heeft hij weleens een formulier met een [bank] -logo getekend. [betrokkene 4] wist niet dat een incassocontract was aangevraagd voor [bedrijfsnaam 1] . Hij heeft de incasso-opdrachten niet uitgevoerd. (Voetnoot 50)

Verklaring van de verdachte

De verdachte heeft verklaard dat hij door [betrokkene 4] was ingehuurd vanwege diens problemen met de belastingdienst. Hij kreeg een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Voor het storten van zijn salaris gaf de verdachte eerst zijn eigen rekeningnummer op, maar enkele weken later heeft hij dit veranderd in het rekeningnummer van [betrokkene 9] , omdat hij wilde voorkomen dat [naam] zou zien dat er inkomsten binnenkwamen. Als ontslagvergoeding is een bedrag van € 17.500,- gestort op de rekening van [betrokkene 9] . De verdachte heeft ontkend dat hij toegang had tot de rekening van [bedrijfsnaam 1] of dat hij een incassocontract heeft aangevraagd.

Conclusie

De rechtbank is van oordeel dat het de verdachte moet zijn geweest zich heeft voorgedaan als vertegenwoordiger van [bedrijfsnaam 1] en het heeft doen voorkomen alsof [bedrijfsnaam 1] een vordering op hem had door een incasso-opdracht te geven aan de [bank] in opdracht en ten gunste van [bedrijfsnaam 1] . Hierbij heeft de rechtbank meegewogen al hetgeen hiervoor is overwogen omtrent de rol van de verdachte bij [bedrijfsnaam 1] , alsmede de omstandigheid dat het geïncasseerde geld direct is overgemaakt naar de rekening van [betrokkene 9] , waarover de verdachte de beschikking had. De hiervoor door de verdachte gegeven verklaring acht de rechtbank niet aannemelijk. Zoals hierboven reeds is overwogen acht de rechtbank het verhaal van de verdachte over [naam] immers volstrekt ongeloofwaardig. Bovendien heeft de verdachte met die verklaring nog niet kunnen uitleggen waarom er eerst geld is geïncasseerd van zijn eigen bankrekening ten bate van [bedrijfsnaam 1] .

De verdachte heeft aldus het oogmerk gehad om zichzelf en/of een ander te bevoordelen en heeft door het aannemen van een valse hoedanigheid en door een samenweefsel van verdichtsels de [bank] bewogen tot de afgifte van een geldbedrag van € 25.000,-. De rechtbank acht de primair ten laste gelegde oplichting dan ook wettig en overtuigend bewezen. De rechtbank acht niet bewezen dat sprake is geweest van medeplegen, nu daarvoor geen aanknopingspunten in het dossier aanwezig zijn.

Standpunt van de verdediging

Ten aanzien van feit 2 heeft de raadsman betoogd dat de verdachte geen feitelijke handelingen heeft gepleegd zoals ten laste gelegd en ook geen oplichtingsmiddelen heeft gebruikt. Indien wel wordt bewezen dat de verdachte enig oplichtingsmiddel heeft gebruikt, is geen van de genoemde bedrijven hierdoor bewogen tot bepaalde handelingen. Deze professionele partijen hadden de onjuiste voorstelling van zaken moeten doorzien. Er is daarmee enkel sprake van een civielrechtelijk geschil en niet van oplichting, aldus de raadsman.

Bewijsmiddelen

Op 4 februari 2016 heeft [aangever] aangifte gedaan namens het [benadeelde ] (hierna: het [benadeelde ] ), gevestigd te Culemborg. Zij heeft aangifte gedaan van oplichting, omdat er door verschillende bedrijven boeken zijn besteld, welke vervolgens niet zijn betaald. Het gaat onder andere om bestellingen door [bedrijfsnaam 2] met als contactpersoon dhr. [naam] en als afleveradres [adres] te Capelle aan den IJssel, door [bedrijfsnaam 1] met als contactpersoon dhr. [naam] en als afleveradres [adres] te Rotterdam en om [bedrijfsnaam 5] met als contactpersoon dhr. [betrokkene 10] en als afleveradres de [adres] te Den Haag. Alle opdrachten zijn door het [benadeelde ] uitgevoerd en niet betaald door de opdrachtgevers. De door de opdrachtgevers verstrekte gegevens bleken bij controle onjuist en niet te achterhalen. Er werden vooral boeken over psychologie, Bosatlassen en Kluwer college gidsen besteld. De bestellingen door [bedrijfsnaam 2] vonden plaats in de periode tussen 26 september 2013 en 15 november 2013. De contactpersoon betrof daar dhr. [naam] . De bestellingen door [bedrijfsnaam 1] en [bedrijfsnaam 5] vonden plaats in de maanden september, oktober en november 2014. (Voetnoot 51)

Op 24 oktober 2017 heeft [aangever] namens [benadeelde ] (hierna: [benadeelde ] ), gevestigd te Groningen en Utrecht, aangifte gedaan van oplichting tegen [bedrijfsnaam 2] , adres [adres] te Capelle aan den IJssel. Hij heeft verklaard dat boekverkopers bij [benadeelde ] een bestelling kunnen plaatsen en dat als de bestelling binnen is, de bestelling wordt verstuurd naar de boekverkoper. In de periode van september 2013 tot oktober 2013 heeft [bedrijfsnaam 2] twee bestellingen van hbo-studieboeken geplaatst van in totaal 428 boeken en een totaalbedrag van € 25.025,96. [benadeelde ] heeft een herinnering en aanmaningen gestuurd en vervolgens alles doorgestuurd naar een incassobureau. Het bedrag is tot op de dag van de aangifte niet voldaan. (Voetnoot 52)

Op 9 oktober 2017 heeft [aangever] namens [benadeelde ] Nederland B.V., gevestigd te Alphen aan den Rijn (hierna: [benadeelde ] ) aangifte gedaan van oplichting tegen onder andere [bedrijfsnaam 5] , adres [adres] te Den Haag. [benadeelde ] heeft op 19 augustus 2014 boeken (tien Kluwer collegebundels) geleverd aan [bedrijfsnaam 5] , die onbetaald zijn gebleven. (Voetnoot 53)

Op 25 september 2017 heeft [aangever] namens [benadeelde ] (hierna: [benadeelde ] ), gevestigd te Amsterdam, aangifte gedaan van oplichting tegen [bedrijfsnaam 2] , met als verzendadres [adres] te Capelle aan den IJssel. In de periode van oktober 2013 tot november 2013 heeft het bedrijf [bedrijfsnaam 2] vier bestellingen geplaatst van in totaal 76 boeken. Het waren allemaal boeken op het gebied van psychologie. Het gaat om een totaalbedrag van € 4.173,80. De facturen zijn ook na doorsturing naar een incassobureau niet voldaan. (Voetnoot 54)

Bij de aanhouding van de verdachte op 28 september 2016 zijn zijn laptop en mobiele telefoon in beslag genomen. Uit onderzoek is gebleken dat vanaf de laptop op verschillende sites is ingelogd met het e-mailadres [e-mailadres] . Op 6 mei 2016 en op 10 mei 2016 werd vanaf de laptop ingelogd op de website [adres] . (Voetnoot 55)

Zoals reeds onder 4.4.2 is vastgesteld hadden de bestuurders/aandeelhouders van [bedrijfsnaam 2] , [bedrijfsnaam 1] en [bedrijfsnaam 5] in de periode waarover in voormelde aangiftes wordt gesproken, geen feitelijke bemoeienis met deze bedrijven. Zoals onder 4.4.2 verder reeds is weergegeven, hebben verschillende getuigen verklaard dat de verdachte kantoor hield aan de [adres] te Capelle aan den IJssel.

Verklaring van de verdachte

De verdachte heeft verklaard dat hij al jaren boeken en andere producten koopt en verkoopt via [website] . Uit enthousiasme heeft hij dit aan meerdere zakenrelaties verteld. Hij wilde de producten die zij wilden verkopen wel voor hen online zetten voor een commissie van 10 à 15%. Hij heeft zelf geen bestellingen voor boeken geplaatst. Ook blijkt nergens uit dat deze daadwerkelijk aan hem zijn geleverd. Er zijn geen pakbonnen of andere bewijzen. Hij heeft alleen boeken aangeboden voor anderen. Voor deze verschillende personen had hij meerdere accounts aangemaakt onder verschillende bedrijfsnamen.

Verder heeft hij verklaard dat hij een archiefruimte had aan de [adres] te Capelle aan den IJssel. (Voetnoot 56) Dit is een kantoorverzamelgebouw, waar meerdere bedrijven zijn gevestigd.

Conclusie

Uit bovenstaande volgt dat er op naam van [bedrijfsnaam 1] , [bedrijfsnaam 5] en [bedrijfsnaam 2] op grote en kleinere schaal boeken zijn besteld en niet betaald. Gelet op hetgeen hierboven onder 4.4.2 reeds is beschreven met betrekking tot de betrokkenheid van de verdachte bij deze bedrijven, in combinatie met de omstandigheden dat wederom sprake is van de naam “ [naam] ” als contactpersoon, er als afleveradres een aantal maal [adres] te Capelle aan den IJssel is gebruikt, welk adres in verband met de verdachte kan worden gebracht, er gebruik is gemaakt van een emailadres in gebruik bij de verdachte en op zijn laptop is ingelogd op de site van het [benadeelde ] , is de rechtbank van oordeel dat het niet anders kan zijn dan dat het de verdachte is geweest die deze boeken heeft besteld. Hij heeft zich daarbij in strijd met de waarheid voorgedaan als gemachtigde van deze bedrijven en de namen [naam] , [naam] en [betrokkene 10] gebruikt, terwijl hij zo niet heet, en zich voorgedaan als bonafide koper. Aldus heeft hij de ten laste gelegde oplichting begaan. Immers, bij een juiste voorstelling van zaken hadden deze uitgeverijen deze boeken nooit afgegeven. Uit de aangiftes blijkt ook dat deze boeken daadwerkelijk zijn verzonden. Dat daar geen pakbonnen van zijn, doet niet terzake nu de rechtbank geen enkele reden heeft om aan de aangiftes te twijfelen. De verklaring van de verdachte acht de rechtbank in het licht van het voorgaande niet aannemelijk geworden.

De rechtbank acht niet bewezen dat de verdachte zich heeft voorgedaan als gemachtigde van andere in de tenlastelegging genoemde bedrijven dan die in de voorgaande alinea zijn genoemd. Het enkele gebruik van een adres dat op de een of andere manier met de verdachte in verband kan worden gebracht, is hiervoor onvoldoende. Hoewel ook bij deze bedrijven sprake is van eenzelfde modus operandi, is deze onvoldoende specifiek om daaruit te kunnen concluderen dat het ook in deze gevallen de verdachte moet zijn geweest die de bestellingen heeft gedaan. Evenmin acht de rechtbank bewezen dat sprake is geweest van medeplegen, nu niet gebleken is van een nauwe en bewuste samenwerking met anderen.

De rechtbank is ten slotte van oordeel dat de door de verdachte verrichte gedragingen zijn te kwalificeren als oplichting en niet (ook) als flessentrekkerij of heling, zodat hij van de tweede en derde alternatief/cumulatief ten laste gelegde feiten zal worden vrijgesproken.

[aangever] heeft namens [bedrijf] (hierna: [naam] ) aangifte gedaan van oplichting. Hij heeft verklaard dat zowel door [bedrijfsnaam 11] als door [bedrijfsnaam 2] meerdere voertuigen bij [naam] zijn geleased, waarvoor overeenkomsten zijn afgesloten. Het merendeel van de facturen is onbetaald gelaten. Door [bedrijfsnaam 11] zou in eerste instantie een Renault Zoë zijn geleased voor een periode van drie jaar op naam van [naam] . [naam] heeft echter verklaard dat zij hier niets vanaf weet. De auto’s voor [bedrijfsnaam 2] waren geleased op naam van [betrokkene 2] . Ook blijkt door [bedrijfsnaam 12] een leaseovereenkomst te zijn gesloten bij [naam] met als berijder

[naam] . De heer [aangever] , die namens [bedrijfsnaam 12] aangifte heeft gedaan van identiteitsfraude, weet echter niets van de lease van deze auto.

Gelet hierop bevinden zich in het dossier aanwijzingen dat er sprake is geweest van een valse voorstelling van zaken. Nu dit tevens - deels - bedrijven en namen betreft die, zoals hierboven reeds is overwogen, aan de verdachte zijn te linken, bestaat er ook een vermoeden dat de verdachte hierbij betrokken is geweest. Deze (mogelijk) valse voorstelling van zaken zou ertoe kunnen hebben geleid dat [naam] leaseovereenkomsten is aangegaan met de verschillende bedrijven en hun het gebruiksrecht van de geleasede auto’s heeft gegeven. Niet kan echter worden vastgesteld dat [naam] door deze (mogelijk) valse voorstelling van zaken is overgegaan tot de afgifte van auto’s, zoals is ten laste gelegd. Daarbij komt dat niet ten laste is gelegd dat de verdachte (op grond van een valse voorstelling van zaken) deze leaseovereenkomsten daadwerkelijk heeft afgesloten. De verdachte zal dan ook van dit feit worden vrijgesproken.

Aangezien de verdachte wordt vrijgesproken van de hem onder 4 ten laste gelegde oplichting van [naam] , zal de verdachte ook worden vrijgesproken van het witwassen van auto’s. Niet kan worden vastgesteld dat deze auto’s uit misdrijf afkomstige goederen betreffen.

Met betrekking tot het witwassen van boeken overweegt de rechtbank als volgt.

Bewijsmiddelen

De verdachte heeft verklaard dat hij regelmatig boeken verkocht via [website] . (Voetnoot 57)

Uit gegevens van [website] blijkt dat er aan de [bank] van de verdachte acht verkoopaccounts bij [website] zijn gekoppeld. Aan vijf accounts is ook daadwerkelijk uitbetaald. Op de bankrekening van de verdachte is in de periode van 2 januari 2013 tot en met 19 mei 2015 € 12.688,87 door [website] bijgeschreven. (Voetnoot 58)

Voorts blijkt uit de gegevens van [website] dat aan de [bank] -bankrekening van [betrokkene 9] zeven verkoopaccounts bij [website] zijn gekoppeld. (Voetnoot 59) Op de bankrekening van [betrokkene 9] is in de periode van 2 januari 2013 tot en met oktober 2015 een bedrag van € 61.827,40 bijgeschreven door [website] . (Voetnoot 60)

Zoals reeds is vastgesteld had de verdachte de beschikking over de bankrekening van [betrokkene 9] . (Voetnoot 61)

Uit gegevens van [website] blijkt ook dat de verdachte via [website] vooral studieboeken, Kluwer Collegebundels en atlassen verkocht. (Voetnoot 62) Van de boeken die bij het [benadeelde ] zijn besteld op naam van de onder feit 2 genoemde bedrijven komen 101 overeen met boeken die op [website] zijn verkocht via verkoopaccounts gekoppeld aan de bankrekening van de verdachte. (Voetnoot 63) Van de boeken besteld bij [benadeelde ] komen vijf titels overeen die in grote aantallen zijn gekocht en verkocht via [website] -accounts gekoppeld aan de bankrekening van de verdachte of [betrokkene 9] . Van de boeken die bij [benadeelde ] zijn besteld komen twee titels overeen die in tientallen zijn gekocht en ook in tientallen zijn verkocht via die accounts. Van de boeken besteld bij [benadeelde ] komen twee titels overeen die zijn gekocht en verkocht via die accounts. (Voetnoot 64)

Conclusie

Uit hetgeen hiervoor onder feit 2 is overwogen blijkt dat de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan oplichting door boeken te bestellen onder een valse voorstelling van zaken en deze niet te betalen. Op grond van bovenvermelde bewijsmiddelen komt de rechtbank tot de conclusie dat de verdachte een grote hoeveelheid van deze bestelde boeken heeft doorverkocht via [website] , via verkoopaccounts gekoppeld aan zijn eigen bankrekening of aan die van [betrokkene 9] . Aldus heeft hij uit enig misdrijf verkregen goederen overgedragen en omgezet in geld. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het witwassen van een grote hoeveelheid boeken.

Het verweer van de verdediging dat niet is komen vast te staan dat de boeken die zijn doorverkocht via [website] dezelfde zijn als de boeken die zijn besteld, wordt verworpen. Gelet op de hoeveelheid boeken en het feit dat veel boeken dezelfde titel hadden dan wel van hetzelfde genre waren, is de rechtbank van oordeel dat het niet anders kan dan dat dit ook grotendeels dezelfde boeken zijn geweest. De verdachte heeft niet aannemelijk gemaakt dat hij de door hem verkochte boeken op een andere manier heeft verkregen.

Gelet op de lange periode en de grote hoeveelheid boeken acht de rechtbank eveneens bewezen dat de verdachte van het plegen van witwassen een gewoonte heeft gemaakt.

De rechtbank acht niet bewezen dat sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking met een ander of anderen nu daarvoor geen aanknopingspunten in het dossier aanwezig zijn, zodat de verdachte zal worden vrijgesproken van medeplegen.

Bewijsmiddelen

Op 26 augustus 2015 heeft [benadeelde.] aangifte gedaan van oplichting. Op 26 februari 2014 is zijn vader overleden. Via een kennis is hij in contact gekomen met [naam] , die zei dat hij werkzaam was bij [bedrijf] . In december 2014 hebben zij elkaar voor het eerst gesproken. Op verzoek van [naam] had hij alle papieren van zijn vader en de hypotheekakte meegenomen. [naam] heeft daar een dossier van gemaakt. Begin januari 2015 is [naam] ook nog bij hem thuis geweest om legitimatiebewijzen op te halen van hem, zijn moeder en zijn broers, hetgeen nodig was voor de verklaring van erfrecht. Daarna heeft hij twee maanden niets meer van [naam] vernomen. [naam] wilde in verband met de hypotheekachterstand dat [benadeelde.] een bedrag van € 7.000,- overmaakte naar bankrekening [rekeningnummer] ten name van [bedrijf] . [naam] had gezegd dat de vader van [benadeelde.] naast de hypotheekachterstand ook nog twee jaar belastingachterstand had. Op 6 mei 2015 heeft [benadeelde.] het geld overgemaakt. Hij hoorde vervolgens niets meer van [naam] . De hypotheekachterstand was niet betaald. Hij heeft [naam] verzocht om het geld terug te geven. Op 21 juli 2015 heeft [naam] beloofd om het geld terug te storten, maar dit is niet gebeurd. Ook is de verklaring van erfrecht niet betaald door [naam] . (Voetnoot 65)

Gebleken is dat de door [benadeelde.] genoemde bankrekening op naam staat van [verdachte] . Ook is gebleken dat op 6 mei 2015 een bedrag van € 7.000,- werd bijgeschreven op die rekening. Tussen 6 mei 2015 en 12 juni 2015 is er een bedrag van € 6.965,99 uitgegeven. In die periode zijn er geen overboekingen geweest ten behoeve van hypotheek en/of belasting. Wel zijn er uitgaven aan Global collect B.V., een betalingsdienst voor onder andere reismaatschappijen, retailbedrijven en digitale goederen en services, aan [naam vriendin] , de vriendin van de verdachte, en aan [ex-vriendin] , de vriendin van de verdachte in de periode van 2009 tot 2012. Ook is er meerdere malen gepind in het buitenland, onder andere hotelkosten in India en Frankrijk. De rest van de uitgaven betreft vooral huishoudelijke uitgaven, brandstof en uitgaan. (Voetnoot 66) Het bedrag van € 7.000,- is overgemaakt van de bankrekening van de vader van [benadeelde.] . (Voetnoot 67) [benadeelde.] heeft verklaard dat het zijn eigen geld was. (Voetnoot 68)

Verklaring van de verdachte

De verdachte heeft verklaard dat [benadeelde.] een bedrag van € 7.000,- naar zijn bankrekening heeft overgemaakt om in India beeldjes aan te schaffen voor zijn bedrijf ‘ [bedrijsnaam 13] ’. Met een hypotheek of geldbedrag van de vader van [benadeelde.] had hij geen bemoeienis.

Conclusie

Gelet op de aangifte in combinatie met de gegevens van de bankrekening van de verdachte en de omstandigheid dat de verdachte wederom gebruik heeft gemaakt van de valse naam [naam] die hij ook heeft gebruikt bij andere oplichtingen (zie hierboven) acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan verduistering van een bedrag van € 7.000,-. De rechtbank neemt daarbij mede in aanmerking dat een en ander zich heeft afgespeeld in de periode waarin de verdachte zich blijkens het dossier en hetgeen bij de vorige feiten is overwogen veelvuldig bezig hield met oplichtingspraktijken. De verklaring van de verdachte dat hij voor aangever beelden zou aanschaffen in India is op geen enkele manier aannemelijk geworden. Bovendien heeft de verdachte geen verklaring gegeven voor het feit dat hij een valse naam heeft gebruikt. De verklaring van de verdachte wordt derhalve als onaannemelijk terzijde geschoven.