Rechtbank Midden-Nederland, eerste aanleg - meervoudig strafrecht overig

Bewijsmiddelen mishandeling (feit 1) en openlijke geweldpleging (feit 2)

De rechtbank is op grond van de hierna weergegeven bewijsmiddelen (Voetnoot 1) van oordeel dat wettig en overtuigend is bewezen dat verdachte op 26 mei 2024 verbalisant [verbalisant 1] heeft mishandeld door een steen te gooien en dat verdachte zich toen schuldig heeft gemaakt aan gezamenlijke openlijke geweldpleging.

De bewijsmiddelen worden steeds gebruikt tot het bewijs van het feit of de feiten, waarop zij blijkens hun inhoud uitdrukkelijk betrekking hebben. Sommige onderdelen van de bewijsmiddelen hebben niet betrekking op alle feiten, maar op één feit.

De verklaring van verdachte ter terechtzitting:

Tijdens de rellen op 26 mei 2024 bij Stadion Galgenwaard te Utrecht heb ik met stenen gegooid richting politieagenten bij de slagbomen en ik heb met een drainagerooster tegen een ME-dienstvoertuig geslagen. (Voetnoot 2)

Het proces-verbaal van verhoor verdachte:

V: Wat kun je ons verklaren wat er op 26 mei 2024 is gebeurd in de nabije omgeving van voetbalstadion Galgenwaard in Utrecht?

A: Ik heb meegedaan met de rellen. Ik heb mij misdragen door met fietsen en stenen te gooien. En ik heb met een drain geslagen. Dat was een soort rooster van een regenafvoer. (Voetnoot 3)

O: We gaan terug naar het moment van de twee getoonde video's. Vervolgens gooi jij een stuk leisteen tegen de helm van een ME-er, die hierdoor het bewustzijn verliest.

V: Wat was jouw intentie bij het gooien van de stukken leisteen?

A: Ik heb bij de menigte gestaan en ik heb met stenen gegooid. Het kan zijn dat door mijn gooien een agent knock-out is gegaan. (Voetnoot 4)

Het loopverbaal over de rellen op 26 mei 2024 bij Stadion Galgenwaard:

Op 26 mei 2024 zijn er naar aanleiding van de voetbalwedstrijd tussen FC Utrecht en GAE rellen uitgebroken waarbij supporters zich tegen de politie keerden. De gebeurtenissen gebeurden in een tijdsbestek tussen 21:00 tot 22:10 uur. (Voetnoot 5) Direct na de wedstrijd gaan supporters van FC Utrecht om het stadion heen, naar de andere zijde van het stadion. Daar bevindt zich het uitvak waar de supporters van GAE zich bevinden. De supporters van FC Utrecht zoeken de confrontatie met de GAE-supporters. Vervolgens gaat één supporter van GAE op het dak staan en gooit met meerdere stenen naar beneden. Dit is aanleiding voor de supporters van FC Utrecht om met stenen terug te gooien. Hierbij worden glaspanelen aan de buitenzijde van het stadion geraakt. Terwijl de supporters van FC Utrecht de GAE-fans bestoken met stenen, komen de leden van de voetbal-eenheid en de beveiligers naar de betreffende plek om de supporters weg te sturen. De beveiligers sturen de supporters weg en daar ontstaat een opstootje. De leden van de ME moeten de beveiligers ondersteunen om de supporters weg te krijgen. De ME drijft de supporters richting de slagbomen van de ingang van de Galgenwaard. De supporters, of relschoppers, keren zich tegen de politie. Hierbij wordt door supporters geweld gebruikt door te schoppen en te slaan tegen de politie en tegen politievoertuigen. Ook worden er stenen gegooid. Deze stenen worden uit de grond gehaald. Deze worden door relschoppers kapot gemaakt om daar vervolgens mee te gooien richting/tegen de ME-linie.

De relschoppers begeven zich richting het [naam] . Aan de zijkant zijn ook de verschillende ME-bussen die aan de overzijde van [naam] worden gepositioneerd. De bestuurders van de ME-bussen lijken zich vast te rijden en dit wordt opgemerkt door relschoppers. Het geweld richt zich vervolgens tegen de ME-bussen. Hierbij wordt hard op een ME-bus ingeslagen met ijzeren drainageroosters, welke de relschoppers uit de grond halen. Anderen slaan met hun handen en broeksriemen tegen de ME-bus. Ook wordt er geschopt tegen de ME-bussen. Wanneer de ME-bus weg lijkt te komen, richten de relschoppers hun aandacht op de ME-bus die erachter staat. Ook hier worden ijzeren drainageroosters tegenaan gegooid en supporters schoppen en slaan tegen de bus. Een aantal relschoppers slaat met die drainageroosters in op het raam van de bestuurder van de ME-bus. Door het geweld begeeft het raam zich aan de bestuurderskant en ontstaat er een gat in het raam. De bestuurder voelt zich dusdanige bedreigd dat die besluit om door het gat vier waarschuwingsschoten af te vuren. Dit schrikt de relschoppers voor dat moment af. Snel daarna richten de relschoppers zich op de overige ME-bussen en de ME-linie. Na het geweld tegen de ME-bussen weet de ME de groep richting [naam] in te sluiten. De relschoppers roepen van alles, waaronder bedreigingen naar de politiemensen in de linie, er wordt geschopt en met tafelbladen gegooid richting de ME-linie.

De relschoppers worden vanaf [naam] richting het plein “geveegd” richting de Waterlinieweg. Daarbij is wederom te zien dat er meerdere stenen richting de linie en de ME-bussen worden gegooid. (Voetnoot 6) Gedurende de periode dat er door de relschoppers geweld wordt gebruikt, wordt voortdurend en vrijwel constant met verschillende voorwerpen richting de AE-bussen, ME-bussen en politiemensen die in de linie staan, gegooid. Dit zijn fietsen, stenen, en drainageroosters. (Voetnoot 7)

Het proces-verbaal van bevindingen van verbalisant [verbalisant 2]:

Op 26 mei 2024 was ik algemeen commandant tijdens de wedstrijd FC Utrecht - Go Ahead

Eagles. (Voetnoot 8) Ik zag dat een supporter op de motorkap van een ME-bus sprong en zich vasthield aan het veiligheidsrooster van de ME-bus. Hij stond te trappen op de motorkap van de ME-bus. (Voetnoot 9)

Proces-verbaal van aangifte namens Q-Park Nederland:

Op 26 mei 2024 werd een voetbalwedstrijd gespeeld in stadion Galgenwaard. Na afloop van deze wedstrijd vonden er rellen plaats. Bij deze rellen werd één van onze slagbomen bij de in/uitrit van de parkeerplaats vernield. (Voetnoot 10)

Het proces-verbaal van verbalisant [verbalisant 3]:

Op 26 mei 2024 werd ik ingezet als groepslid van de Mobiele Eenheid. (Voetnoot 11) Op dat moment zag ik dat collega's van de Voetbaleenheid belaagd werden door FC Utrecht supporters. Ik zag dat dit zowel fysiek als met materiaal gebeurde. Ik zag dat veel mensen van alles naar ons toe gooiden waaronder stoeptegels, aanstekers en fietslampjes. Ik zag dat een groep beveiligers van FC Utrecht de menigte probeerde te kalmeren. Ik zag dat ook deze beveiligers belaagd en geslagen werden. (Voetnoot 12) Ik zag dat straatpaaltjes uit de grond getrokken waren. (Voetnoot 13)

Het proces-verbaal van bevindingen van verbalisant [verbalisant 4]:

Op 26 mei 2024 was ik in dienst en belast met een evenementendienst. Ik voerde mijn

neventaak uit bij de Mobiele Eenheid. (Voetnoot 14) Bij het verlaten van het ME-voertuig maakten wij een charge om de menigte uiteen te drijven. Ik zag dat er draineringsgoten uit de grond werden getrokken. Ik zag dat deze goten in onze richting werd gegooid.

Het proces-verbaal van bevindingen van verbalisant [verbalisant 1]:

Op 26 mei 2024 trad ik op als lid van de Mobiele Eenheid bij stadion Galgenwaard te Utrecht. (Voetnoot 15) Er stond een grote mensenmassa. Al heel snel zag ik dat wij werden bekogeld met cobra's en fakkels. Op een gegeven moment zag ik dat een stuk vuurwerk direct achter mij op de grond valt. Ik zag dat vanuit de mensenmassa met stenen naar ons gegooid werd. Ik zag dat dit van die stenen waren die uit het wegdek kwamen, van die leien stenen. Ook zag ik dat verkeersborden de straat uit werden geknikt. Ik zag en voelde dat stenen in onze richting werden gegooid, die mij ook raakten op diverse plekken op mijn lijf. Opeens zag ik in een flits iets op mij afkomen en voelde direct een gigantisch harde klap op mijn hoofd. Ik voelde dat mijn nek naar achteren sloeg en ben toen "knock-out" gegaan.  (Voetnoot 16) Ik voelde een pijn in mijn hoofd en in mijn nek. (Voetnoot 17)

Het proces-verbaal van bevindingen van verbalisant [verbalisant 5]:

De verdachte welke ik op 17 juni 2024 heb gehoord identificeerde zich voorafgaande aan het

verhoor als zijnde [verdachte] , geboren op [2001] te [geboorteplaats] . In het voornoemde verhoor zijn aan de verdachte diverse foto's getoond met daarop een persoon welke zich schuldig heeft gemaakt aan openlijke geweldpleging en zware mishandeling van een hulpverlener op 26 mei 2024. Ik herkende de persoon welke voor mij zat als de persoon op de aan hem getoonde foto's. Hiermee vaststellend dat de persoon welke voor mij zat dezelfde persoon was als aan hem getoond op de foto's. (Voetnoot 18)

Het proces-verbaal van bevindingen van verbalisant [verbalisant 6]:

Door mij zijn de volgende bestanden uitgekeken: Camera Q-Park NL/UT/GW E-1. Deze camera heeft zicht op de slagbomen van het parkeerterrein van Galgenwaard Uitvak-zijde. Om 21:04:55 uur is op de beelden een persoon (rode cirkel) te zien welke door politieambtenaren is herkend als zijnde [verdachte] . Op de bewegende beelden is het te zien dat [verdachte] een confrontatie aangaat met de ME die op linie staan bij de slagbomen. (Voetnoot 19)

Op bewegende beelden is te zien dat [verdachte] een onderbroek draagt vermoedelijk van het merk Australian met een blauwkleurige camouflage print (rode cirkel). Ook draagt hij vermoedelijk zwartkleurige gympen vermoedelijk van het merk Nike Air met een transparante zool. (Voetnoot 20) Op de beelden tussen 21:04:55 uur en 21:05:00 uur is ook te zien dat op de donkerkleurige spijkerbroek van [verdachte] twee donkere vlekken zitten, één aan de voorzijde op het linker onderbeen en één aan de achterzijde, kuit hoogte, van het rechter onderbeen. (Voetnoot 21) Op de bewegende beelden is om 21:05:41 uur te zien dat een persoon, welke qua signalement geheel overeenkomt met dat van [verdachte] , een steen gooit tegen de helm van een ME-er waardoor deze knock-out gaat en op de grond valt. (Voetnoot 22)

Ik herken de persoon die de steen tegen het hoofd van de ME-er gooit voor 100% procent als zijnde [verdachte] . Ik herken hem namelijk aan het volgende:

Tussen de groep hooligans, die omstreeks 21:05 uur ter hoogte van de slagbomen staan, zie ik geen andere personen lopen die deze voornoemde uiterlijke kenmerken hebben. (Voetnoot 23)

Bewijsoverwegingen feit 1

De rechtbank heeft op grond van de hiervoor weergegeven bewijsmiddelen de overtuiging gekregen dat verdachte de persoon is die de bewuste steen tegen de helm van het ME-lid met nummer [verbalisant 1] (hierna: verbalisant [verbalisant 1] ) heeft gegooid. De rechtbank overweegt hiertoe als volgt.

Verbalisant [verbalisant 6] beschrijft in zijn proces-verbaal de camerabeelden van het betreffende incident bij de slagbomen. Hij beschrijft hierbij steeds dezelfde persoon met hetzelfde signalement: onder meer zwartkleurige gympen, een donkerkleurige spijkerbroek waarop twee donkere vlekken zitten en een blauwkleurige onderbroek van het merk Australian. Hieruit maakt de rechtbank op dat verbalisant [verbalisant 6] dezelfde persoon op de beelden volgt en beschrijft. Die persoon is degene die de steen gooit, die tegen de helm van verbalisant [verbalisant 1] komt, waarna deze naar de grond gaat. Daarnaast herkent verbalisant [verbalisant 6] verdachte als de persoon die hij omschrijft. Deze herkenning vindt de rechtbank voldoende betrouwbaar. In de eerste plaats, omdat de herkenning op basis van bewegende beelden van voldoende kwaliteit heeft plaatsgevonden. In de tweede plaats omdat het signalement dat hij opgeeft, waaronder een onderbroek voorzien van een lichtkleurige opdruk “Australian”, specifieke en onderscheidende kenmerken bevat. Uit zijn proces-verbaal volgt bovendien dat geen andere personen met hetzelfde signalement bij dat betreffende incident aanwezig zijn. Tot slot betrekt de rechtbank hierbij dat de verklaring van verdachte over zijn gedragingen bij de slagboom passen in de beschreven gedragingen van de persoon die verbalisant [verbalisant 6] beschrijft. Verdachte heeft namelijk zelf bevestigd dat hij op de locatie bij de slagbomen met stenen en een fiets heeft gegooid en dat het kan zijn dat door het gooien van die stenen een agent knock-out is gegaan. Gelet op het voorgaande, in samenhang met elkaar bezien, heeft de rechtbank de overtuiging gekregen dat verdachte de persoon is die de bewuste steen tegen de helm van verbalisant [verbalisant 1] heeft gegooid.

Primair - zwaar lichamelijk letsel?

De vraag is of verdachte door het gooien van de bewuste steen tegen de helm van verbalisant [verbalisant 1] , zwaar lichamelijk letsel heeft toegebracht aan verbalisant [verbalisant 1] . Voor de beantwoording van die vraag kijkt de rechtbank naar de aard van het letsel, de eventuele noodzaak en aard van medisch ingrijpen en het uitzicht op volledig herstel.

Uit het dossier volgt dat verbalisant [verbalisant 1] door de steen die tegen zijn helm kwam, enige tijd buiten bewustzijn is geweest en door de klap een hersenschudding zou hebben opgelopen. Uit het dossier volgt niet dat medisch ingrijpen noodzakelijk was of dat er geen uitzicht was op volledig herstel. Uit vaste jurisprudentie blijkt daarnaast dat een hersenschudding in beginsel niet is aan te merken als zwaar lichamelijk letsel. De rechtbank is dan ook van oordeel dat verdachte geen zwaar lichamelijk letsel heeft toegebracht aan verbalisant [verbalisant 1] . Verdachte zal daarom worden vrijgesproken van feit 1 primair.

Subsidiair - poging zware mishandeling?

De rechtbank ziet zich vervolgens voor de vraag gesteld of bewezen kan worden dat verdachte door het gooien van de betreffende steen, geprobeerd heeft om aan verbalisant [verbalisant 1] zwaar lichamelijk letsel toe te brengen. De rechtbank beantwoordt deze vraag ontkennend. Uit het dossier blijkt dat verdachte de steen gooide tijdens grootschalige rellen. Net als meerdere mededaders, heeft hij daarbij stenen richting ME’ers gegooid. Uit die handeling volgt op zichzelf beschouwd niet dat verdachte het volle opzet had om verbalisant [verbalisant 1] zwaar lichamelijk letsel toe te brengen. Uit het juichen, zoals verdachte op de beelden lijkt te doen nadat verbalisant [verbalisant 1] naar de grond is gegaan, kan dat volle opzet ook niet worden afgeleid.

De rechtbank dient vervolgens te beoordelen of sprake is geweest van voorwaardelijk opzet. Hierbij is van belang of een gedraging de aanmerkelijke kans op een bepaald gevolg in het leven roept en dat is afhankelijk van de omstandigheden van het geval. Daarbij komt betekenis toe aan de aard van de gedraging en de omstandigheden waaronder deze is verricht. Het zal in alle gevallen moeten gaan om een kans die naar algemene ervaringsregels aanmerkelijk is te achten.

Zoals hiervoor al is beschreven, volgt uit het dossier dat verdachte tijdens het rellen een steen tegen de helm van verbalisant [verbalisant 1] heeft gegooid, waardoor de verbalisant kort zijn bewustzijn verloor. Ook volgt uit het dossier dat de verbalisant een ME-uniform droeg, bestaande uit een helm en beschermende kleding. Het gooien van een steen richting een hoofd levert in algemene zin een aanmerkelijke kans op zwaar lichamelijk letsel op. Wanneer het hoofd echter wordt beschermd door een helm die er juist voor is bedoeld (zwaar) letsel bij (hevige) rellen te voorkomen, ontbreekt deze aanmerkelijke kans naar het oordeel van de rechtbank wanneer het dossier daarover geen nadere onderbouwing bevat. Dat geen van de ME’ers zwaar lichamelijk letsel heeft opgelopen, terwijl er veelvuldig met stenen in hun richting is gegooid, is voor de rechtbank een extra aanwijzing dat er geen aanmerkelijke kans op zwaar lichamelijk letsel heeft bestaan door het handelen van verdachte. Nu de aanmerkelijke kans op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel onder de gegeven feiten en omstandigheden niet kan worden aangenomen, zal verdachte ook worden vrijgesproken van feit 1 subsidiair.

Meer subsidiair - mishandeling

Wel acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte verbalisant [verbalisant 1] heeft mishandeld, nu de verbalisant pijn in zijn hoofd en nek had doordat verdachte een steen tegen zijn helm heeft gegooid.

Bewijsoverwegingen feit 2 – openlijke geweldpleging

Eén openlijke geweldpleging?

In het dossier worden de locaties waar geweld heeft plaatsgevonden aangeduid met locatie 1 tot en met 7. Het geweld startte buiten het stadion ter hoogte van het uitvak waar de GAE supports zich bevonden (locatie 1). Daarna verplaatste het geweld zich naar de slagbomen van de ingang van het stadion (locatie 2). Vervolgens werd het geweld voortgezet tussen de slagbomen en [naam] (locatie 3) en voor [naam] (locatie 4). Daarna werden er nog voorwerpen gegooid op het moment dat de ME de laatste charge uitvoerde, waarbij de supporters in de richting van de Waterlinieweg werden “geveegd” (locatie 5: het plein). Tot slot werden aan de andere kant van de Waterlinieweg – aan de Tamboersdijk en de Israëlslaan (locaties 6 en 7) – leden van de aanhoudingseenheid van de politie door een groep supporters achterna gezeten. Op deze laatste locaties hebben supporters ook stenen en andere voorwerpen gegooid in de richting van politiebussen.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de openlijke geweldpleging die is begonnen bij het stadion (locaties 1 tot en met 5) zich heeft voorgezet op de Tamboersdijk en de Israëlslaan (locaties 6 en 7) aan de andere kant van de Waterlinieweg en dat de geweldshandelingen op locaties 1 tot en met 7 als één openlijke geweldpleging moet worden gezien. Dat de groep supporters daar – mede door het ingrijpen van de ME – een stuk kleiner is geworden, doet daar volgens haar niet aan af.

Naar het oordeel van de rechtbank kan het geweld op en rondom het Herculesplein (locaties 1 tot en met 5) worden aangemerkt als één geheel van geweldshandelingen dat in vereniging door de groep supporters is gepleegd en legt dit als volgt uit.

Zoals hierboven beschreven voltrok het geweld zich op verschillende plekken op en rondom het Herculesplein op een geringe afstand van elkaar, in een tijdsbestek van maximaal 70 minuten, waarbij supporters zich voortdurend met geweld tegen de politie keerden. De locaties lagen zo dicht bij elkaar dat geweld en vuurwerk op elk van deze plekken te zien moet zijn geweest en het afgaan van zwaar vuurwerk moet op al die plekken te horen zijn geweest. Op de locaties 1 tot en met 5, op en rond het Herculesplein, deed zich aldus een groepsdynamiek voor waarbij de supporters op elkaar reageerden door mee te doen aan de gewelddadigheden. Er ontstond een sfeer van ontremming waarin het gewelddadige gedrag van de één heeft bevorderd dat de ander mee ging doen of mee bleef doen met het plegen van geweld en waarin het geweld bleef voortduren. De rechtbank ziet de geweldshandelingen die plaatsvonden op locaties 1 tot en met 5, op en rondom het Herculesplein in Utrecht, daarom als één openlijke geweldpleging.

De rechtbank ziet zich vervolgens voor de vraag gesteld of het geweld aan de andere kant van de Waterlinieweg (locaties 6 en 7, de Tamboersdijk en de Israëlslaan) strafrechtelijk aan een verdachte kan worden toegerekend, waarvan enkel is gebleken dat hij een bijdrage heeft geleverd aan het geweld aan de stadionzijde van de Waterlinieweg (op en rondom het Herculesplein). De rechtbank beantwoordt die vraag ontkennend. Daarbij heeft de rechtbank onder meer in aanmerking genomen dat dit geweld op een wezenlijk andere locatie plaatsvond dan het geweld op en rondom het Herculesplein. Ook lijkt uit het dossier te volgen dat het gepleegde geweld aan de andere kant van de Waterlinieweg niet direct gevolgd is op het geweld op en rondom het Herculesplein, daar heeft enige tijd tussen gezeten. Uit het dossier komt ook niet duidelijk naar voren dat het op en rondom het Herculesplein gepleegde geweld door min of meer dezelfde groep is voortgezet aan de andere kant van de Waterlinieweg. Het ontbreekt in het algemeen dossier ook aan processen-verbaal die een duidelijk overzicht geven van alle geweldsincidenten op de verschillende plekken en hoe die zich tot elkaar verhouden qua tijd en groepssamenstelling. Het dossier bevat bijvoorbeeld geen algemene beschrijving van alle camerabeelden, die het verloop van de geweldplegingen op de verschillende locaties wellicht inzichtelijk had kunnen maken.

Naar het oordeel van de rechtbank kan het geweld op de Tamboersdijk en de Israëlslaan dan ook niet worden aangemerkt als zodanig onderdeel van het door de supporters gepleegde geweld op en rondom het Herculesplein, dat dat geweld kan worden toegerekend aan de supporters die op en rondom het Herculesplein openlijk geweld heeft gepleegd. Verdachte zal dan ook van dit deel van de tenlastelegging partieel worden vrijgesproken, nu niet is gebleken dat verdachte op de Tamboersdijk en/of Israëlslaan betrokken is geweest bij het gepleegde geweld.

Handelen van verdachte

Vervolgens dient de rechtbank te beoordelen of verdachte medepleger is van het door de groep supporters openlijk gepleegd geweld op en rondom het Herculesplein en, zo ja, voor welk openlijk gepleegd geweld hij strafrechtelijk aansprakelijk is.

De rechtbank stelt voorop dat voor het in vereniging plegen van openlijk geweld sprake moet zijn van een nauwe en bewuste samenwerking ten aanzien van het openlijk plegen van geweld tegen personen of goederen. Beoordeeld zal moeten worden of de door de verdachte geleverde – intellectuele en/of materiële – bijdrage aan de geweldpleging voldoende significant of wezenlijk is.

Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte tijdens de rellen fietsen, stenen en een drainagerooster in de richting van de politie, dan wel hun dienstvoertuigen heeft gegooid. Door deze geweldshandelingen te plegen was verdachte niet slechts een omstander, maar heeft hij een actief aandeel gehad in het gepleegde geweld. Door zijn handelen heeft verdachte bijgedragen aan een sfeer van ontremming waarin anderen (ook) zijn overgegaan tot het plegen van geweld. Het kan niet anders dan dat verdachte heeft gezien dat ook anderen geweld pleegden. Hiermee staat vast dat verdachte (ook) opzet heeft gehad op de geweldshandelingen van de groep supporters en daaraan een voldoende significante en wezenlijke bijdrage heeft geleverd. Gelet op het voorgaande was sprake van een nauwe en bewuste samenwerking met andere supporters die zich tegen de politie hadden gekeerd. Ook al het geweld dat feitelijk door anderen op en rondom het Herculesplein is gepleegd, is daarom verdachte strafrechtelijk aan te rekenen.

De rechtbank overweegt daarbij dat niet relevant is of het door verdachte gepleegde geweld uitsluitend gericht is geweest tegen goederen. Ook het tegen goederen gerichte geweld was naar het oordeel van de rechtbank mede gericht tegen personen. Geweld gericht tegen de politiebussen was ook gericht op de inzittenden van die bussen. Geweld richting het stadion was ook gericht tegen de aldaar aanwezige uitsupporters en geweld gericht tegen andere goederen was bedoeld om voorwerpen te verkrijgen die vervolgens tegen de politie gebruikt konden worden. Daarnaast kan ook het gooien van zwaar vuurwerk (cobra’s) aan de hele groep, en daarmee aan verdachte, worden toegerekend. Naar het oordeel van de rechtbank vallen deze geweldshandelingen niet zozeer buiten wat deelnemers aan de geweldplegingen hadden kunnen verwachten, dat het gooien van zwaar vuurwerk enkel de daadwerkelijke plegers daarvan valt aan te rekenen. Daarvoor is van belang dat het gebruik van zwaar (illegaal) vuurwerk rond voetbalrellen niet ongebruikelijk is, dat het afgaan van dergelijk vuurwerk voor iedereen hoorbaar moet zijn geweest en dat ook in het stadion al met vuurwerk was gegooid.

Conclusie

Gelet op al het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat wettig en overtuigend is bewezen dat verdachte op 26 mei 2024 op en rondom het Herculesplein in Utrecht openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen personen en goederen.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft aangevoerd dat de behandeling van de vorderingen van de benadeelde partijen een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert en dat de benadeelde partijen daarom niet-ontvankelijk moeten worden verklaard in hun vorderingen. Hiertoe is - kort gezegd - naar voren gebracht dat schriftelijke rondes over de vorderingen zijn ingelast, dat extra zittingsdagen zijn ingepland om de vorderingen te kunnen behandelen, dat het ter zitting langer is gegaan over de vorderingen dan over de strafzaken en dat de omvang van de vorderingen de reden is geweest om de zaken bij een meervoudige kamer aan te brengen in plaats van bij de politierechter. De hoeveelheid vorderingen én de complexiteit daarvan maken volgens de verdediging dat sprake is van een onevenredige belasting van het strafgeding. Het gaat volgens de verdediging om ingewikkelde civielrechtelijke materie, waaronder de vraag of sprake is van groepsaansprakelijkheid, en een strafrechtadvocaat is op dat vlak niet gespecialiseerd, terwijl de benadeelde partijen zich wel kunnen laten bijstaan door een op dat vlak gespecialiseerde gemachtigde/advocaat.

Het standpunt van de benadeelde partijen en de officier van justitie

De benadeelde partijen en de officier van justitie hebben zich op het standpunt gesteld dat behandeling van de vorderingen geen onevenredige belasting oplevert. Zij hebben daarbij onder meer gewezen op soortgelijke strafzaken, waarin een grote hoeveelheid vorderingen van benadeelde partijen is behandeld.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank stelt voorop dat het criterium van de onevenredige belasting met ingang van 1 januari 2011 in de plaats is gekomen van het oude criterium dat de vordering benadeelde partij naar het oordeel van de rechter niet van zo eenvoudige aard is dat zij zich leent voor behandeling in het strafgeding. Het nieuwe criterium strekt ertoe dat de strafrechter de civiele vordering zoveel mogelijk inhoudelijk beoordeelt. Uit de wet, wetsgeschiedenis en jurisprudentie komt geen eenduidig beeld naar voren wanneer sprake is van een onevenredige belasting van het strafgeding. Wel komt daaruit naar voren dat daarvan sprake kan zijn wanneer een vordering naar haar inhoud erg ingewikkeld is of een verdere behandeling van de vordering (bijvoorbeeld omdat bewijslevering nodig is) leidt tot vertraging van de strafzaak.

In de strafzaken binnen onderzoek 03Waard24 is veel (zittings)tijd besteed aan de vorderingen benadeelde partij. Zeker in de zaken waarbij de verdachte heeft bekend te hebben deelgenomen aan het openlijke geweld, heeft het zwaartepunt van de behandeling gelegen bij de vorderingen benadeelde partij en niet bij de vragen van de artikelen 348 en 350 Sv. Dat brengt naar het oordeel van de rechtbank echter niet zonder meer mee dat sprake is van een onevenredige belasting van het strafgeding. Het gaat in deze zaken om een verdenking van deelname aan grootschalige voetbalrellen, waarbij veel personen betrokken waren en waarbij veel schade is veroorzaakt. De rechtbank heeft verspreid over meerdere zittingsdagen strafzaken behandeld tegen 28 verdachten, in eerste instantie 26 vorderingen tot schadevergoeding behandeld op het formele punt van het voegen op nummer en uiteindelijk 19 vorderingen inhoudelijk behandeld. De aard en ernst van deze zaken brengen mee dat sprake is van veel partijen die schadevergoeding vorderen. Tegen die achtergrond en mede gelet op het belang dat benadeelde partijen erbij hebben om op een eenvoudige wijze schadeloos gesteld te worden voor de schade die zij door een strafbaar feit hebben geleden, is de rechtbank van oordeel dat het aantal vorderingen tot schadevergoeding en de daarmee gepaard gaande zittingstijd niet maakt dat sprake is van een onevenredige belasting van het strafgeding. Hierbij heeft de rechtbank verder betrokken dat de vorderingen naar hun aard niet ingewikkeld zijn. Het gaat om overzichtelijke vorderingen tot vergoeding van immateriële schade en drie vorderingen tot vergoeding van materiële schade, welke schade het directe gevolg zou zijn van het gepleegde openlijk geweld.

De vorderingen tot schadevergoeding zien in totaal op een hoog bedrag. Hoofdelijke toewijzing daarvan en oplegging van de schadevergoedingsmaatregel, kunnen ingrijpende consequenties hebben voor de verdachten. De rechtbank heeft daarom mede in het licht van artikel 6, eerste lid, van het EVRM beoordeeld of de verdachten en de benadeelde partijen in voldoende mate in de gelegenheid zijn geweest hun stellingen en onderbouwingen met betrekking tot de (betwisting van de) toewijsbaarheid van de vorderingen genoegzaam naar voren te brengen. Dat is naar het oordeel van de rechtbank het geval. Partijen hebben de gelegenheid gehad om in een schriftelijke ronde hun standpunten naar voren te brengen en hebben ook ter zitting de ruimte gekregen datgene naar voren te brengen wat zij wensten. Dat de advocaten van de verdachten geen civielrechtelijke specialisten zijn, wordt voor zover nodig voldoende gecompenseerd doordat de rechtbank de verweren, die met betrekking tot de vorderingen benadeelde partij zijn gevoerd in de individuele strafzaken, in elke zaak betrekt.

De rechtbank zal per vordering beoordelen of de gevraagde schade kan worden toegewezen. Ten aanzien van alle vorderingen overweegt de rechtbank het volgende.

Groepsaansprakelijkheid

Artikel 6:166, eerste lid, BW bepaalt dat als één van de tot een groep behorende personen onrechtmatig schade toebrengt en de kans op het toebrengen van schade de deelnemers van de groep had behoren te weerhouden van hun gedrag in groepsverband, de deelnemers van die groep hoofdelijk aansprakelijk zijn wanneer deze gedragingen hen kunnen worden toegerekend. Dit betekent dat als schade niet door een verdachte zelf is veroorzaakt, die verdachte toch als deelnemer aan het groepsgeweld civielrechtelijk aansprakelijk is voor alle door de groep veroorzaakte schade. De rechtbank is van oordeel dat dit ook in deze zaak geldt. Het geweld door de groep supporters tijdens de rellen op 26 mei 2024 heeft de reële kans opgeleverd dat aan politieagenten en goederen schade werd toegebracht, bijvoorbeeld omdat vanuit de groep met stenen en andere voorwerpen werd gegooid. Daarbij geldt dat de ene geweldpleger zich gesterkt voelde door de andere geweldplegers en er dus gemakkelijk escalatie optrad. Die kans had verdachte behoren te weerhouden van zijn gedrag in groepsverband. Nu hij dat gedrag toch heeft laten zien en toch aan de groep heeft deelgenomen, kan hij civielrechtelijk aansprakelijk worden gehouden tot vergoeding van de totale schade die door de bewezen verklaarde openlijke geweldpleging is toegebracht.

Het voorgaande geldt naar het oordeel van de rechtbank ook voor de schade als gevolg van het afsteken van zwaar vuurwerk, zoals gehoorschade en tinnitus. De deelnemers van de groep die geweld heeft gepleegd, wisten of hoorden op zijn minst te begrijpen dat hun groepsoptreden tijdens de rellen het gevaar schiep dat zwaar vuurwerk werd afgestoken en dat daardoor schade zou ontstaan. Het is immers niet uitzonderlijk dat voor, tijdens en/of na voetbalwedstrijden zwaar vuurwerk wordt afgestoken. Daarnaast kan het niet anders zijn dat alle deelnemers van de groep die geweld heeft gepleegd het afgestoken vuurwerk hebben gehoord en/of gezien, door de harde knallen en de rook. De rechtbank vindt dat daarmee voor de deelnemers van de groep duidelijk was dat de kans op het veroorzaken van gehoorschade door het afsteken van zwaar vuurwerk aanwezig was.

De rechtbank is tot slot van oordeel dat een verdachte ook civielrechtelijke aansprakelijk is voor schade die is veroorzaakt nadat hij is weggegaan. De rechtbank overweegt hiertoe dat het voor een verdachte voorzienbaar was dat, door zijn gedrag in groepsverband, schade zou worden toegebracht en dat dit nog zou kunnen doorgaan na het einde van zijn deelname hieraan. Met zijn geweldshandelingen heeft elke verdachte immers een bijdrage geleverd aan de ontremmende en gewelddadige sfeer binnen de groep. Dit geldt ook voor schade die is veroorzaakt op het moment dat een verdachte nog geen deelnemer was van de groep. Die verdachte heeft door mee te doen aan de rellen die al bezig waren daar bewust voor gekozen, terwijl hij hiervan ook afstand had kunnen nemen. Ook voor schade die is veroorzaakt door de groep voordat een verdachte deelnam aan het groepsgeweld van die groep, is hij dus civielrechtelijk aansprakelijk.

Hoofdelijkheid

De verdediging heeft bepleit om af te wijken van het wettelijke uitgangspunt van hoofdelijke aansprakelijkheid en heeft hierbij onder meer verwezen naar een uitspraak van de rechtbank Assen van 15 oktober 2010. (Voetnoot 24) De rechtbank Assen heeft in dat vonnis overwogen dat het in strijd is met de redelijkheid en billijkheid als de vervolgde verdachten hoofdelijk aansprakelijk worden gehouden voor de totale schade. In die zaak ging het ook om geweld dat was gepleegd door een grote groep supporters tegen politieagenten en werden acht verdachten vervolgd, die volgens de rechtbank Assen niet het grootste aandeel hadden in dat geweld. Deze omstandigheden zijn in deze zaak anders. In deze zaak zijn (vooralsnog) 28 verdachten vervolgd, waarvan bij een groot deel niet kan worden gezegd dat zij een klein aandeel hadden in het geweld.

De rechtbank ziet geen aanleiding om op grond van redelijkheid en billijkheid af te wijken van het wettelijke uitgangspunt van hoofdelijke aansprakelijkheid. Op dit moment is niet met zekerheid te zeggen hoeveel verdachten nog zullen worden vervolgd en veroordeeld. Bekend is in ieder geval dat een aantal verdachten nog wordt uitgenodigd voor een OM-hoorzitting. Bovendien zou een ander oordeel over de hoofdelijke aansprakelijkheid betekenen dat de benadeelde partijen worden beperkt in hun verhaalsmogelijkheden, terwijl zij geen invloed hebben op het aantal verdachten dat (nog) wordt vervolgd of opgespoord. Daar komt bij dat uit het tweede lid van artikel 6:166 BW volgt dat alle aansprakelijke personen onderling voor gelijke delen in de schadevergoeding moeten bijdragen. Een verdachte die hoofdelijk aansprakelijk is, kan dan ook het bedrag dat hij te veel heeft betaald verhalen op zijn mededaders, waarbij de bijdrage in het geweld (mede)bepalend kan zijn voor het aandeel dat elke deelnemer uiteindelijk te dragen heeft. De rechtbank zal dan ook bepalen dat elke verdachte samen met zijn mededaders hoofdelijk aansprakelijk is voor alle toegewezen schadebedragen.

Aantasting in de persoon op andere wijze

Alle agenten die ontvankelijk zijn als benadeelde partij vorderen (meestal naast andere bedragen) een “standaardbedrag” van € 500,00 in verband met aantasting in de persoon op andere wijze. Die benadeelde partijen voeren aan dat de aard en de ernst van de normschending en de gevolgen daarvan een schadevergoeding rechtvaardigen.

De verdediging betwist dit en heeft aangevoerd dat aantasting in de persoon op andere wijze in dit geval geen gegeven is. In ieder geval rechtvaardigt het volgens de verdediging niet dat alle agenten hetzelfde bedrag van € 500,00 toegewezen zouden moeten krijgen.

De rechtbank stelt bij haar beoordeling voorop dat aan al deze benadeelde partijen (agenten) door de bewezenverklaarde openlijke geweldpleging rechtstreeks schade is toegebracht. Op grond van artikel 6:106, aanhef en onder b BW bestaat het recht op vergoeding van immateriële schade onder meer, als de benadeelde partij op andere wijze in zijn of haar persoon is aangetast. Degene die zich hierop beroept, zal voldoende concrete gegevens moeten aanvoeren waaruit kan volgen dat in verband met de omstandigheden van het geval psychische schade is ontstaan. Daartoe is vereist dat naar objectieve maatstaven het bestaan van geestelijk letsel kan worden vastgesteld. Ook als het bestaan van geestelijk letsel in voornoemde zin niet kan worden aangenomen, is niet uitgesloten dat de aard en de ernst van de normschending en van de gevolgen daarvan voor de benadeelde, meebrengen dat van de in art. 6:106, aanhef en onder b, BW bedoelde aantasting in zijn persoon ‘op andere wijze’ sprake is. In een dergelijk geval zal degene die zich hierop beroept de aantasting in zijn persoon met concrete gegevens moeten onderbouwen. Dat is slechts anders indien de aard en de ernst van de normschending meebrengen dat de in dit verband relevante nadelige gevolgen daarvan voor de benadeelde zo voor de hand liggen, dat een aantasting in de persoon - zonder concrete onderbouwing - kan worden aangenomen. (Voetnoot 25) Dit laatste kan in het algemeen bij openlijke geweldpleging niet worden gezegd.

De rechtbank is van oordeel dat de aard en de ernst van de normschending in dit geval een schadevergoeding rechtvaardigen. De aard en de ernst van de normschending volgen onder meer uit de intensiteit en de duur van het gepleegde openlijke geweld en de grootte van de groep supporters die het openlijk geweld heeft gepleegd. De rechtbank betrekt hierbij verder dat de agenten spreken over een explosie van geweld die zij niet eerder in deze mate hebben meegemaakt. Zij werden belaagd met stenen, zwaar vuurwerk en andere voorwerpen. Sommige agenten maken zelfs de vergelijking met een oorlogssituatie.

Omdat elke benadeelde agent de gevolgen die de openlijke geweldpleging voor hem of haar heeft gehad met concrete gegevens moet onderbouwen, kan naar het oordeel van de rechtbank geen sprake zijn van één standaardbedrag aan schadevergoeding, zoals gevorderd. De rechtbank zal dan ook elke vordering apart beoordelen.

Barp vergoedingen

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de vorderingen van de agenten afgewezen moeten worden, dan wel dat zij niet-ontvankelijk moeten worden verklaard omdat zij aanspraak kunnen maken op vergoeding van schade op grond van het Besluit algemene rechtspositie politie en niet inzichtelijk hebben gemaakt of zij een vergoeding hebben gekregen. Mr. Ceulen heeft op de zitting namens de agenten naar voren gebracht dat geen van de agenten aanspraak heeft gemaakt op de regeling in het Besluit algemene rechtspositie politie. De rechtbank zal dan ook niet om die reden vorderingen afwijzen of agenten niet-ontvankelijk verklaren in hun vordering.

Vordering benadeelde partij [benadeelde 1]

vordert een bedrag van € 500,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Zoals hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de aard en de ernst van de normschending in deze zaak een schadevergoeding rechtvaardigen. Dit geldt ook voor de gevolgen van deze normschending voor [benadeelde 1] . Uit de toelichting bij de vordering volgt dat [benadeelde 1] tijdens de rellen de chauffeur was van één van de politiebussen die werd belaagd door een groep supporters. Zijn raam raakte op enig moment uit de sponning doordat supporters met ijzeren drainageroosters op dat raam insloegen. Nadat het raam was losgeraakt, bleef het geweld doorgaan. [benadeelde 1] heeft toen waarschuwingsschoten gelost om de supporters te laten stoppen. Uit de toelichting volgt verder dat [benadeelde 1] tijdens de belaging veel angst heeft ervaren. Hij is in de acht jaren dat hij voor de ME werkt, nog niet zo bang geweest. [benadeelde 1] heeft enige tijd na de rellen last gehad van een harde pieptoon in zijn oren vanwege de waarschuwingsschoten. Tot slot volgt uit de toelichting dat de rellen hem de maanden erna mentaal hebben beziggehouden.

Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 500,00 billijk. De rechtbank zal de vordering dan ook volledig toewijzen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling.

Vordering benadeelde partij [benadeelde 2]

vordert een bedrag van € 500,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Zoals hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de aard en de ernst van de normschending in deze zaak een schadevergoeding rechtvaardigen. Dit geldt ook voor de gevolgen van deze normschending voor [benadeelde 2] . Uit de toelichting bij de vordering volgt dat [benadeelde 2] tijdens de rellen in de linie stond. Op enig moment stonden de relschoppers op korte afstand van deze linie en werden er van deze korte afstand stenen gegooid in de richting van [benadeelde 2] en zijn collega’s. Eén steen kwam op zijn helm terecht waardoor hij op de grond viel en enige seconden buiten bewustzijn was. Tot slot volgt uit de toelichting dat [benadeelde 2] weken na de rellen nog last had van woede en emoties en dat hij lusteloos was.

Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 350,00 billijk.

Daarnaast vordert [benadeelde 2] € 1.350,00 aan immateriële schade vanwege lichamelijk letsel, namelijk een hersenschudding.

Het recht op vergoeding van immateriële schade bestaat op grond van artikel 6:106 onder b BW ook als de benadeelde partij lichamelijk letsel heeft opgelopen. De rechtbank vindt dat voldoende uit het dossier en de bij de vordering gevoegde stukken volgt dat [benadeelde 2] klachten heeft ervaren die passen bij een hersenschudding die hij als gevolg van het openlijk geweld en de mishandeling heeft opgelopen. Gelet op de door [benadeelde 2] gestelde omstandigheden en gevolgen en bedragen die in andere zaken worden toegekend bij dergelijk letsel, vindt de rechtbank een bedrag van € 750,00 billijk.

De rechtbank zal de vordering van [benadeelde 2] dan ook toewijzen tot een bedrag van € 1.100,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. [benadeelde 2] zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. [benadeelde 2] kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering benadeelde partij [benadeelde 3]

vordert een bedrag van € 500,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze en € 350,00 aan immateriële schade vanwege lichamelijk letsel, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Uit de toelichting van de vordering van [benadeelde 3] volgt dat hij als lid van de AE met name aanwezig was op de locaties Tamboersdijk en Israëlslaan en de schade lijkt daar te zijn ontstaan. Verdachte wordt vrijgesproken van deelname aan het geweld op die locaties. Om die reden zal [benadeelde 3] niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. [benadeelde 3] kan zijn vordering tot schadevergoeding bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering benadeelde partij [benadeelde 10]

vordert een bedrag van € 750,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Uit de toelichting van de vordering van [benadeelde 10] volgt dat hij als lid van de AE met name aanwezig was op de locaties Tamboersdijk en Israëlslaan en de schade lijkt daar te zijn ontstaan. Verdachte wordt vrijgesproken van het geweld op die locaties. Om die reden zal [benadeelde 10] niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. [benadeelde 10] kan zijn vordering tot schadevergoeding bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering benadeelde partij [benadeelde 4]

vordert een bedrag van € 1.250,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Zoals hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de aard en de ernst van de normschending in deze zaak een schadevergoeding rechtvaardigen. Dit geldt ook voor de gevolgen van deze normschending voor [benadeelde 4] . Uit de toelichting van de vordering volgt dat [benadeelde 4] tijdens de rellen de chauffeur was van één van de ME-bussen die werd belaagd door een groep supporters. Een aantal relschoppers sloeg met ijzeren drainageroosters tegen het raam van zijn bus. [benadeelde 4] vreesde voor zijn leven en besloot om zijn vuurwapen uit zijn holster te halen en te richten op de relschoppers. Dit had geen effect. Toch besloot hij zijn vuurwapen weer op te bergen. Uit de toelichting volgt verder dat [benadeelde 4] sinds de rellen last heeft van boosheid en woede. Daarnaast had hij in de periode na de rellen last van slapeloze nachten en dacht hij veel terug aan de rellen. Zo hoorde hij nog het geluid van de klappen van de drainageroosters die op de bus werden geslagen. Ook had [benadeelde 4] last van vermoeidheid en pijn in zijn gewrichten, rug, nek en schouders. Deze spanningsklachten zijn tot aan de dag van de zitting niet verdwenen.

Spanningsklachten

Bij de toelichting is een brief van de psycholoog van [benadeelde 4] gevoegd. Uit die brief volgt dat er op het moment van de rellen meer speelde in het leven van [benadeelde 4] . De verdediging heeft gesteld dat de spanningsklachten niet alleen veroorzaakt zijn door de rellen, maar door meer elementen die speelden in het leven van [benadeelde 4] . Volgens de verdediging dient de vordering van [benadeelde 4] om die reden te worden afgewezen, dan wel dient [benadeelde 4] niet-ontvankelijk te worden verklaard omdat een nadere onderbouwing of uitleg zal leiden tot een onevenredige belasting van het strafproces. De rechtbank overweegt dat uit de toelichting en bijgevoegde stukken aan de ene kant kan worden opgemaakt dat de spanningsklachten van [benadeelde 4] mede zijn veroorzaakt door andere gebeurtenissen. Aan de andere kant volgt uit de toelichting dat [benadeelde 4] de spanningsklachten voorafgaand aan de rellen nog niet had. De rechtbank is, gelet op het voorgaande, van oordeel dat voldoende is onderbouwd dat op zijn minst een deel van de spanningsklachten is veroorzaakt door de rellen. De rechtbank zal daarom een deel van de gevorderde immateriële schade toewijzen. Voor het overige deel van de vordering zal [benadeelde 4] niet-ontvankelijk worden verklaard. Hij kan dat deel bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 750,00 billijk. De rechtbank zal de vordering dan ook tot dat bedrag toewijzen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling.

Vordering benadeelde partij [benadeelde 6]

N. [benadeelde 6] vordert een bedrag van € 500,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Zoals hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de aard en de ernst van de normschending in deze zaak een schadevergoeding rechtvaardigen. Dit geldt ook voor de gevolgen van deze normschending voor [benadeelde 6] . Uit de toelichting bij de vordering volgt dat [benadeelde 6] tijdens de rellen te paard was en tijdens meerdere charges met zes politieruiters de groep relschoppers weg van het stadion “veegde”. [benadeelde 6] ervaarde als ruiter tijdens de rellen een aanhoudend gevoel van spanning, vooral omdat het

van groot belang was dat de paarden overeind bleven staan.

Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 200,00 billijk.

Daarnaast vordert [benadeelde 6] € 50,00 aan immateriële schade vanwege lichamelijk letsel, namelijk letsel aan haar knie.

Het recht op vergoeding van immateriële schade bestaat op grond van artikel 6:106 onder b BW ook als de benadeelde partij lichamelijk letsel heeft opgelopen. De rechtbank vindt dat voldoende uit het dossier en de vordering volgt dat [benadeelde 6] als gevolg van het bewezenverklaarde geweld pijn aan haar knie heeft opgelopen. Gelet daarop en op bedragen die in andere zaken worden toegekend bij dergelijk letsel, vindt de rechtbank het gevorderde bedrag van € 50,00 billijk.

De rechtbank zal de vordering van [benadeelde 6] dan ook toewijzen tot een bedrag van € 250,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. [benadeelde 6] zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. [benadeelde 6] kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering benadeelde partij [benadeelde 7]

vordert een bedrag van € 500,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Zoals hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de aard en de ernst van de normschending in deze zaak een schadevergoeding rechtvaardigen. Dit geldt ook voor de gevolgen van deze normschending voor [benadeelde 7] . Uit de toelichting bij de vordering volgt dat [benadeelde 7] tijdens de rellen te paard was en tijdens meerdere charges met zes politieruiters de groep relschoppers weg van het stadion “veegde”. [benadeelde 7] wordt angstig van de gedachte wat het geweld met haar zou hebben kunnen doen en zij heeft meerdere nachten onrustig geslapen door de rellen.

Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 200,00 billijk. De rechtbank zal de vordering dan ook toewijzen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. [benadeelde 7] zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. [benadeelde 7] kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering benadeelde partij [benadeelde 8]

vordert een bedrag van € 500,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Zoals hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de aard en de ernst van de normschending in deze zaak een schadevergoeding rechtvaardigen. Dit geldt ook voor de gevolgen van deze normschending voor [benadeelde 8] . Uit de toelichting bij de vordering volgt dat [benadeelde 8] tijdens de rellen bij de ingang van parkeergarage Q-park stond. [benadeelde 8] heeft gevreesd voor zijn leven. De nacht na de rellen heeft [benadeelde 8] niet kunnen slapen en de dagen daarna was hij moe. Het lukte hem nauwelijks om te werken. In de toelichting staat verder beschreven dat [benadeelde 8] bij nieuwe ME-inzetten deze rellen in het achterhoofd heeft.

Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 200,00 billijk.

Daarnaast vordert [benadeelde 8] € 350,00 aan immateriële schade vanwege lichamelijk letsel, namelijk een verwonding aan zijn been.

Het recht op vergoeding van immateriële schade bestaat op grond van artikel 6:106 onder b BW ook als de benadeelde partij lichamelijk letsel heeft opgelopen. De rechtbank vindt dat voldoende uit het dossier en de bij de vordering gevoegde stukken volgt dat [benadeelde 8] als gevolg van het bewezenverklaarde geweld, namelijk een door een lid van de groep relschoppers gegooide steen, een verwonding op zijn been heeft opgelopen. Uit de toelichting blijkt dat [benadeelde 8] daar twee weken last van heeft gehad. Zijn been was stijf en door de wond was sprake van een verdikking. Hij kon daardoor lastig lopen, niet sporten en was beperkt in zijn handelen. Daarnaast zorgde de wond een week lang voor een branderig gevoel. Tot slot volgt uit de toelichting dat het litteken van 4 à 5 centimeter ervoor zal zorgen dat [benadeelde 8] blijvend aan de rellen zal worden herinnerd. Gelet op het voorgaande en op bedragen die in andere zaken worden toegekend bij dergelijk letsel vindt de rechtbank het gevorderde bedrag van € 350,00 billijk.

De rechtbank zal de vordering van [benadeelde 8] dan ook toewijzen tot een bedrag van € 550,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. [benadeelde 8] zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. [benadeelde 8] kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering benadeelde partij [benadeelde 9]

vordert een bedrag van € 500,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Zoals hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de aard en de ernst van de normschending in deze zaak een schadevergoeding rechtvaardigen. Dit geldt ook voor de gevolgen van deze normschending voor [benadeelde 9] . Uit de toelichting bij de vordering volgt dat [benadeelde 9] tijdens de rellen in de linie stond. Gedurende de dagen na de rellen heeft [benadeelde 9] zich met regelmaat beziggehouden met de rellen, onder meer vanwege de beelden die hierover in het nieuws werden getoond. Ook heeft hij zich de eerste dag na de rellen ziek gemeld. Tot slot volgt uit de toelichting dat [benadeelde 9] in de week na de rellen druk was met allerlei afspraken die daar betrekking op hadden. Zo moest hij naast zijn reguliere werkzaamheden bij de politie aangifte doen en een bezoek brengen aan de huisarts. [benadeelde 9] heeft hierdoor extra stress gehad, wat vervolgens weer ten koste ging van de sfeer thuis.

Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 350,00 billijk.

Daarnaast vordert [benadeelde 9] € 250,00 aan immateriële schade vanwege lichamelijk letsel, namelijk een kneuzing van de nekspieren/schouder.

Het recht op vergoeding van immateriële schade bestaat op grond van artikel 6:106 onder b BW ook als de benadeelde partij lichamelijk letsel heeft opgelopen. De rechtbank vindt dat voldoende uit het dossier en de bij de vordering gevoegde stukken volgt dat [benadeelde 9] als gevolg van het bewezenverklaarde geweld, namelijk een door een lid van de groep relschoppers gegooide steen, een kneuzing van de nekspieren/schouder heeft opgelopen. Uit de toelichting blijkt dat [benadeelde 9] twee dagen enorme pijn had aan zijn nek. Gelet op het voorgaande en op bedragen die in andere zaken worden toegekend bij dergelijk letsel vindt de rechtbank het gevorderde bedrag van € 250,00 billijk.

De rechtbank zal de vordering van [benadeelde 9] dan ook toewijzen tot een bedrag van € 600,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. [benadeelde 9] zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. [benadeelde 9] kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering benadeelde partij [benadeelde 11]

vordert een bedrag van € 500,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Zoals hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de aard en de ernst van de normschending in deze zaak een schadevergoeding rechtvaardigen. Dit geldt ook voor de gevolgen van deze normschending voor [benadeelde 11] . Uit de toelichting bij de vordering volgt dat [benadeelde 11] tijdens de rellen in de linie stond. Nog nooit eerder in zijn carrière van 26 jaar bij de politie heeft [benadeelde 11] geweld van dit niveau meegemaakt. Hij heeft doodsangsten uitgestaan. Met name de situatie bij de slagbomen heeft psychisch veel impact gehad. In de toelichting staat tot slot beschreven dat de rellen nog steeds invloed hebben op het leven van [benadeelde 11] . Zo is hij bij grote incidenten angstig en denkt hij nog regelmatig terug aan de rellen. De weken na de rellen heeft [benadeelde 11] meermaals stilgestaan bij wat er nog meer mis had kunnen gaan. Ook hebben de rellen hem doen twijfelen aan zijn werk bij de ME.

Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 350,00 billijk.

Daarnaast vordert [benadeelde 11] € 750,00 aan immateriële schade vanwege lichamelijk letsel, namelijk letsel aan zijn elleboog en schouder.

Het recht op vergoeding van immateriële schade bestaat op grond van artikel 6:106 onder b BW ook als de benadeelde partij lichamelijk letsel heeft opgelopen. De rechtbank vindt dat voldoende uit het dossier en de bij de vordering gevoegde stukken volgt dat [benadeelde 11] als gevolg van het bewezenverklaarde geweld, namelijk een door een lid van de groep relschoppers gegooide steen, letsel aan zijn ellenboog en schouder heeft opgelopen. Uit de toelichting blijkt de elleboog van [benadeelde 11] na de rellen opgezwollen was en een paar dagen gevoelig is gebleven. Daarnaast volgt uit de toelichting dat [benadeelde 11] ten tijde van de rellen herstellende was van een zogenaamde frozen shoulder. Vóór de rellen ondervond hij daar bijna geen klachten meer van en kon hij nagenoeg alles weer doen. Door de zware voorwerpen die hij tijdens de rellen op zijn schouder kreeg, zijn de klachten weer in volle hevigheid teruggekomen. In de toelichting staat daarover dat de mobiliteit van [benadeelde 11] flink is beperkt en dat hij nauwelijks op zijn linkerschouder kan liggen. Dit zorgt ervoor dat hij in de nacht wakker wordt van de pijn en daardoor niet goed tot rust komt, wat invloed heeft op de rest van de dag.

De verdediging heeft naar voren gebracht dat de frozen shoulder al aanwezig was voorafgaand aan de rellen. [benadeelde 11] de gelegenheid geven om te onderbouwen wat de precieze oorzaak is van klachten aan de schouder na de rellen, zou volgens de verdediging een onevenredige belasting opleveren van het strafproces. Om die reden moet [benadeelde 11] voor dat deel van zijn vordering niet-ontvankelijk worden verklaard.

De rechtbank is van oordeel dat [benadeelde 11] door de bewezenverklaarde openlijke geweldpleging letsel heeft opgelopen aan onder meer zijn schouder. Dat hij al voor de rellen klachten heeft gehad aan zijn schouder, maakt dat niet anders. Uit de toelichting blijkt dat die klachten nagenoeg weg waren op de dag van de rellen. Bovendien ligt het op de weg van de verdediging om uit te leggen, dan wel nader te onderbouwen, dat de klachten van de frozen shoulder ook zouden intreden zonder de rellen. Dat is niet gebeurd. Concluderend vindt de rechtbank dat de schade zoals gesteld door [benadeelde 11] voor rekening dient te komen van de groep relschoppers. De rechtbank begroot deze schade, kijkend naar het letsel, de gevolgen daarvan voor [benadeelde 11] en de bedragen die in andere zaken worden toegekend bij dergelijk letsel, op € 350,00.

De rechtbank zal de vordering van [benadeelde 11] dan ook toewijzen tot een bedrag van € 700,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. [benadeelde 11] zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. [benadeelde 11] kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering benadeelde partij [benadeelde 13]

vordert een bedrag van € 500,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Zoals hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de aard en de ernst van de normschending in deze zaak een schadevergoeding rechtvaardigen. Dit geldt ook voor de gevolgen van deze normschending voor [benadeelde 13] . Uit de toelichting bij de vordering volgt dat [benadeelde 13] tijdens de rellen in de linie stond. Na afloop hebben de rellen ook nog psychisch veel impact gehad op [benadeelde 13] . Hij was gefrustreerd over de mate van het geweld dat is toegepast. Hij zat minder goed in zijn vel en heeft de eerste nachten na de rellen niet goed geslapen en was moe. Tot slot volgt uit de toelichting dat de rellen ook zijn weerslag hebben gehad op het privéleven van [benadeelde 13] . Hij raakt sneller geïrriteerd en hij kon minder van zijn kinderen hebben. Hij was niet de vader en partner die hij normaal gesproken was. Daarnaast merkte [benadeelde 13] dat hij zich minder prettig voelde in een grote groep mensen. Iets waar hij voor de rellen geen last van had.

Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 350,00 billijk.

Daarnaast vordert [benadeelde 13] € 300,00 aan immateriële schade vanwege lichamelijk letsel, namelijk letsel aan zijn voet.

Het recht op vergoeding van immateriële schade bestaat op grond van artikel 6:106 onder b BW ook als de benadeelde partij lichamelijk letsel heeft opgelopen. De rechtbank vindt dat voldoende uit het dossier en de bij de vordering gevoegde stukken volgt dat [benadeelde 13] als gevolg van het bewezenverklaarde geweld, namelijk een door een lid van de groep relschoppers gegooide steen, letsel aan zijn voet heeft opgelopen. Uit de toelichting blijkt dat de huisarts heeft vastgesteld dat de voet van [benadeelde 13] was gekneusd. [benadeelde 13] heeft een aantal dagen last gehad van zijn voet. Zijn voet was pijnlijk, stijf en beurs. Gelet op het voorgaande en op bedragen die in andere zaken worden toegekend bij dergelijk letsel vindt de rechtbank het gevorderde bedrag van € 300,00 billijk.

De rechtbank zal de vordering van [benadeelde 13] dan ook toewijzen tot een bedrag van € 650,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. [benadeelde 13] zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. [benadeelde 13] kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Schade vanwege aantasting in persoon op andere wijze

[benadeelde 5] , [benadeelde 12] en [benadeelde 14] vorderen een bedrag van € 500,00 aan immateriële schade vanwege aantasting in de persoon op andere wijze, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Zoals hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat de aard en de ernst van de normschending in deze zaak een schadevergoeding rechtvaardigen. Dit geldt ook voor de gevolgen van deze normschending voor [benadeelde 5] , [benadeelde 12] en [benadeelde 14] .

[benadeelde 5]

Uit de toelichting bij de vordering volgt dat [benadeelde 5] tijdens de rellen in de linie stond. Daarnaast volgt uit de toelichting dat hij na de rellen meerdere nachten wakker heeft gelegen en het geweld steeds opnieuw doormaakte. Verder heeft [benadeelde 5] door deze rellen getwijfeld of hij wel wil blijven optreden als lid van de ME. Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 350,00 billijk.

[benadeelde 12]

Uit de toelichting bij de vordering volgt dat [benadeelde 12] tijdens de rellen in de linie stond en angstig is geweest. Daarnaast volgt uit de toelichting dat zij vaak terug denkt aan de rellen en zij bij drukke ME-inzetten na de rellen meer spanning ervaarde. Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 350,00 billijk.

[benadeelde 14]

Uit de toelichting bij de vordering volgt dat [benadeelde 14] tijdens de rellen in de linie stond en in de bus van chauffeur [benadeelde 2] zat, die waarschuwingsschoten heeft gelost. Hij voelde zich machteloos en vreesde voor zijn leven en de levens van zijn collega’s. Daarnaast volgt uit de toelichting dat hij bij drukke ME-inzetten na de rellen meer spanning ervaarde. Gelet op aard en ernst van de normschending en de gevolgen daarvan, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van een aantasting in de persoon op andere wijze. Dit rechtvaardigt een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. Kijkend naar de ernst van de normschending, de gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend, vindt de rechtbank een bedrag van € 500,00 billijk.

Schade vanwege lichamelijk letsel

Daarnaast vorderen [benadeelde 5] en [benadeelde 14] € 6.000,00 en [benadeelde 12] € 500,00 aan immateriële schade vanwege lichamelijk letsel, namelijk gehoorschade en tinnitus in het geval van [benadeelde 5] en [benadeelde 14] en in het geval van [benadeelde 12] lichte tinnitus.

Het recht op vergoeding van immateriële schade bestaat op grond van artikel 6:106 onder b BW als de benadeelde partij lichamelijk letsel heeft opgelopen.

[benadeelde 5]

In de toelichting bij de vordering staat beschreven dat [benadeelde 5] direct na de rellen last kreeg van zijn gehoor en een ruis hoorde. Hiervoor is hij op 29 mei 2024 naar de bedrijfsarts gegaan, die overleg voerde met een KNO-arts. De bedrijfsarts heeft toen links een lawaaidip vastgesteld van 15 decibel bij 6000Hz. Tijdens een andere afspraak heeft de bedrijfsarts tinnitus graad 2 bij [benadeelde 5] vastgesteld. Op 27 augustus 2024 is [benadeelde 5] nogmaals bij de bedrijfsarts geweest en toen bleek de lawaaidip enigszins hersteld. Er werd een dip van 10 decibel bij 6000Hz gezien. Op 17 oktober 2024 is het gehoor van [benadeelde 5] nogmaals onderzocht. Daaruit bleek dat de gehoorschade links toch niet hersteld was. Er werd een lawaaidip van 20 decibel bij 6000Hz waargenomen. De onderzoeken en conclusies van de bedrijfsarts volgen uit een brief van de bedrijfsarts en audiogrammen die als bijlage zijn gevoegd bij de vordering van [benadeelde 5] . Uit het overgelegde stuk van de medisch adviseur van Triage volgt echter dat het gehoor links op 27 augustus 2024 weer volledig was hersteld.

De rechtbank is van oordeel dat onvoldoende duidelijk is geworden of nu sprake is van volledig herstel van het gehoor en zo nee, hoe het komt dat de lawaaidip op 17 oktober 2024 groter was dan op 27 augustus 2024, toen de lawaaidip was verbeterd ten opzichte van het onderzoek op 29 mei 2024. [benadeelde 5] de gelegenheid geven voor een nadere onderbouwing van dit deel van de vordering zou een onevenredige belasting van het strafgeding opleveren. Daarom zal de rechtbank hem voor dit deel van de vordering niet-ontvankelijk verklaren.

De rechtbank vindt, gelet op het voorgaande, wel voldoende onderbouwd dat [benadeelde 5] tinnitus heeft opgelopen als gevolg van de bewezenverklaarde openlijke geweldpleging. Hiermee is sprake van lichamelijk letsel, wat een grondslag voor schadevergoeding oplevert. Gelet op de in de toelichting omschreven gevolgen daarvan voor [benadeelde 5] en bedragen die in andere zaken worden toegekend bij dergelijk letsel, vindt de rechtbank een bedrag van € 2.000,00 billijk.

De rechtbank zal de vordering van [benadeelde 5] dan ook toewijzen tot een bedrag van € 2.350,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. Voor het overige deel zal [benadeelde 5] niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. [benadeelde 5] kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

[benadeelde 12]

De rechtbank is van oordeel dat onvoldoende is onderbouwd dat [benadeelde 12] tinnitus heeft opgelopen als gevolg van de bewezenverklaarde openlijke geweldpleging. In de brief van de bedrijfsarts staat dat de piep in beide oren op 29 mei 2024 grotendeels is hersteld. Op het audiogram van die datum werden ook geen aanwijzingen gezien voor lawaaitrauma. In de toelichting bij de vordering staat wel dat de piep daarna erger is geworden en vooral bij stilte erg aanwezig is. Dit volgt echter niet uit een objectieve onderbouwing. [benadeelde 12] de gelegenheid geven voor een nadere onderbouwing van dit deel van de vordering zou een onevenredige belasting van het strafgeding opleveren. Daarom zal de rechtbank haar voor dit deel van de vordering niet-ontvankelijk verklaren.

De rechtbank zal de vordering van [benadeelde 12] dan ook toewijzen tot een bedrag van € 350,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. Voor het overige deel zal [benadeelde 12] niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. [benadeelde 12] kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

[benadeelde 14]

De rechtbank is van oordeel dat voldoende is onderbouwd dat [benadeelde 14] gehoorschade en tinnitus heeft opgelopen als gevolg van de bewezenverklaarde openlijke geweldpleging. Zo staat in de toelichting bij de vordering beschreven dat hij na de rellen last kreeg van zijn gehoor en een piep hoorde. Hiervoor is hij op 29 mei 2024 naar de bedrijfsarts gegaan. De bedrijfsarts heeft toen vastgesteld dat sprake was van links twee lawaaidippen van 15 decibel bij 3000HZ en 6000Hz. Op 4 juli 2024 is [benadeelde 14] nogmaals bij de bedrijfsarts geweest. De gehoorschade bleek ongewijzigd en er werd tinnitus graad 2 vastgesteld. Omdat [benadeelde 14] last bleef houden van de tinnitus, heeft de bedrijfsarts hem doorverwezen naar Condite waar een psycholoog hem handvatten zal proberen te geven om

te leren leven met de tinnitus. De onderzoeken en conclusies van de bedrijfsarts volgen uit een brief van bedrijfsarts en audiogrammen die als bijlage zijn gevoegd bij de vordering van [benadeelde 14] . De conclusies van de bedrijfsarts zijn in een brief van een medisch adviseur van Triage bevestigd. Daarnaast volgt uit de brief van de medisch adviseur dat spontane verbetering van het gehoor links niet waarschijnlijk is en dat het vooruitzicht op herstel van de tinnitus zeer gering is. Spontane verbetering is niet uitgesloten, maar komt slechts sporadisch voor. In het algemeen geldt dat hoe langer tinnitus aanwezig is, hoe kleiner de kans is dat de tinnitus verdwijnt. De brief van de medisch adviseur van Triage is ook als bijlage gevoegd bij de vordering van [benadeelde 14]

Met voorgaande is sprake van lichamelijk letsel, wat een grondslag voor schadevergoeding oplevert.

Te bespreken gevoerde verweren

De verdediging heeft naar voren gebracht dat informatie ontbreekt over de status van het gehoor van [benadeelde 14] voorafgaand aan de rellen. Dit is volgens de verdediging van belang, omdat juist ME-leden vaker worden blootgesteld aan lawaai. Nu de verdediging deze stelling niet heeft onderbouwd en er verder geen aanwijzingen zijn voor al bestaande gehoorschade of tinnitus bij [benadeelde 14] , gaat de rechtbank er op basis van de vordering, de toelichting en de onderbouwende stukken vanuit dat de gestelde gehoorschade en tinnitus zijn veroorzaakt door de rellen op 26 mei 2024.

Daarnaast heeft de verdediging naar voren gebracht dat recente informatie over de gehoorschade en tinnitus ontbreekt. Om die reden kan niet worden nagegaan of de schade nog steeds aan de orde is. Mr. Ceulen heeft op de zitting namens [benadeelde 14] naar voren gebracht dat de gehoorschade en tinnitus niet zijn veranderd sinds het opstellen van de vordering. De rechtbank ziet geen reden om dit niet aan te nemen.

Verder heeft de verdediging naar voren gebracht dat niet duidelijk is of de gehoorschade en tinnitus zijn veroorzaakt door de waarschuwingsschoten die [benadeelde 2] heeft gelost. Wat de exacte oorzaak is, vindt de rechtbank in deze niet relevant. Ook de waarschuwingsschoten zijn immers een direct gevolg van de bewezenverklaarde openlijke geweldpleging. Daarmee heeft de gestelde schade naar het oordeel van de rechtbank, ongeacht of deze is veroorzaakt door vuurwerk of door waarschuwingsschoten, voldoende samenhang met de bewezenverklaarde feiten.

Tot slot heeft de verdediging de vraag opgeworpen of [benadeelde 14] wel gehoorbescherming droeg tijdens de rellen. Op de zitting heeft mr. Ceulen namens [benadeelde 14] naar voren gebracht dat alle ME-leden standaard zijn uitgerust met gehoorbescherming. Deze gehoorbescherming is afgestemd op de werkzaamheden van de ME-leden. Zo moeten zij nog wel kunnen communiceren met hun omgeving. De gehoorbescherming biedt geen volledige bescherming tegen knallen van zwaar vuurwerk. Gelet op deze toelichting gaat de rechtbank er vanuit dat [benadeelde 14] tijdens de rellen de gehoorbescherming droeg die hoort bij zijn uitrustig als lid van de ME. Daarmee heeft dit naar het oordeel van de rechtbank geen invloed op de toewijzing of begroting van de schade.

Toe te kennen bedrag

Gelet op de door [benadeelde 14] voldoende onderbouwde gehoorschade en tinnitus, de in de toelichting omschreven gevolgen daarvan en bedragen die in andere zaken worden toegekend bij dergelijk letsel, vindt de rechtbank een bedrag van € 4.000,00 billijk.

De rechtbank zal de vordering van [benadeelde 14] dan ook toewijzen tot een bedrag van € 4.500,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. [benadeelde 14] zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering. [benadeelde 14] kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering benadeelde partij Politie Midden-Nederland

Namens Politie Midden-Nederland (hierna: de Politie) is een vordering tot schadevergoeding ingediend. De Politie vordert een bedrag van € 45.294,41 aan materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Te bespreken gevoerde verweren

De verdediging heeft bepleit dat het voegingsformulier niet rechtsgeldig is, nu dit niet is ondertekend en ingediend door iemand die gemachtigd is door de Politie. Ter terechtzitting is de Politie vertegenwoordigd door twee advocaten, te weten mr. E. Ceulen en mr. T. Rezaie. Zij hebben ook het voegingsformulier opgesteld en ingediend en mr. E. Ceulen heeft het formulier ondertekend. Daar komt bij dat op het voegingsformulier, onder 2, beide advocaten worden gemachtigd door de Politie. Daarmee is het voegingsformulier rechtsgeldig en de Politie ontvankelijk in haar vordering.

De verdediging heeft samengevat aangevoerd dat de schade aan de politievoertuigen niet voor vergoeding in aanmerking komt, omdat de schade is ontstaan bij de handhaving van de rechtsorde. Het levert volgens de verdediging een onaanvaardbare doorkruising van publieke regelgeving op, wanneer deze schade langs civielrechtelijke weg wordt verhaald. De rechtbank volgt dit standpunt niet. Het gaat hier namelijk niet om kosten die gemaakt zijn ter uitvoering van een publiekrechtelijke taak; het repareren van politiebussen is geen politietaak. Deze kosten houden dan ook geen rechtstreek verband met de handhaving van de rechtsorde. De kosten van herstel onderscheiden zich daarmee ook van de bijvoorbeeld door de verdediging genoemde brandstofkosten van de betreffende bussen. Die kosten zijn wel het directe gevolg van de politie-inzet, en dus ter uitvoering van de publiekrechtelijke taak gemaakt.

De vordering van de Politie ziet op schade aan elf bussen die zijn ingezet tijdens de rellen op 26 mei 2024. De schade is voldoende onderbouwd met taxaties en foto’s. Uit het dossier volgt dat tijdens de bewezen verklaarde openlijke geweldpleging schade is veroorzaakt aan bussen van de Politie. Dit betekent dat verdachte onrechtmatig heeft gehandeld tegenover de Politie en dat hij verplicht is de schade van de Politie te vergoeden.

De verdediging heeft bepleit dat de Politie niet-ontvankelijk moet worden verklaard in haar vordering, omdat niet duidelijk is wat de staat van de elf bussen was voorafgaand aan de rellen. Namens de Politie is naar voren gebracht dat de elf bussen voorafgaand aan de rellen op 26 mei 2024 geen schade hadden en dat de gevorderde schade volledig veroorzaakt is door het geweld op 26 mei 2024.

De rechtbank stelt vast dat zich in het dossier geen stukken bevinden die onderbouwen dat de elf bussen voorafgaand aan de rellen inderdaad schadevrij waren, althans niet al (een deel van) de schade hadden waarop de vordering ziet. Het gaat om speciale politiebussen die onder meer worden gebruikt bij de inzet van de ME bij grote evenementen, waar ook vaak geweld wordt gebruikt. De rechtbank vindt het daarom voor de hand liggen dat deze bussen vaker beschadigd raken en bij kleine beschadigingen niet altijd direct worden hersteld. Zonder nadere onderbouwing is daarom niet aannemelijk dat dat de elf bussen voorafgaand aan de rellen volledig schadevrij waren. Echter, ook staat vast dat aan de bussen door de rellen op 26 mei 2024 forse schade is toegebracht. Nu de rechtbank niet exact kan duiden welke schade wel of niet al aanwezig was, zal de rechtbank op grond van haar schattingsbevoegdheid een percentage in mindering brengen op het toe te wijzen bedrag.

Daarnaast zijn er ook bussen ingezet aan de andere kant van de Waterlinieweg, namelijk op de locaties Tamboersdijk en Israëlslaan. Ook daar is geweld gebruikt tegen politiebussen. Zo zijn er op die locaties ook stenen gegooid in de richting van bussen van de Politie. Uit het dossier en de vordering kan niet worden opgemaakt welke bussen dat zijn geweest en of en zo ja, welke schade aan bussen daar is veroorzaakt. Nu verdachte wordt vrijgesproken van deelname aan het geweld gepleegd op die locaties, zal de rechtbank ook ten aanzien van dit onderdeel op grond van haar schattingsbevoegdheid een percentage in mindering brengen op het toe te wijzen bedrag.

De rechtbank overweegt tot slot dat op de zitting voldoende is toegelicht dat de Politie geen btw-aftrek kan toepassen. De btw vormt daarmee ook schade voor de Politie. Daarom wordt ook de btw toegewezen. Ook is de vraag opgeworpen of de Politie niet verzekerd was tegen de schade. Namens de Politie is echter aangevoerd dat dit niet het geval is en de rechtbank heeft geen reden om daar aan te twijfelen.

Conclusie

Gelet op het voorgaande zal de rechtbank het gevorderde bedrag toewijzen en daarbij, zoals hiervoor is overwogen, een percentage in mindering brengen. Dit percentage schat de rechtbank op 25%. Gelet op het forse geweld dat op politiebussen is toegepast op en rond het stadion (het Herculesplein), gaat de rechtbank er vanuit dat het grootste deel van de schade aan de bussen daar is ontstaan. Dit komt neer op een kortingsbedrag van € 11.323,60 (25 % van € 45.294,41). Dit betekent dat de vordering van de Politie wordt toegewezen tot een bedrag van € 34.061,81 (€ 45.294,41 min € 11.232,60), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. De Politie zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. De Politie kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering benadeelde partij Q-park Operations Netherlands B.V.

Namens Q-park Operations Netherlands B.V. (hierna: Q-park) is een vordering tot schadevergoeding ingediend voor schade aan een slagboom. Q-park vordert een bedrag van € 4.878,18, aan materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente.

Te bespreken gevoerde verweren

De verdediging heeft bepleit dat Q-park niet-ontvankelijk moet worden verklaard in haar vordering, omdat niet bekend is of Q-park schade van een verzekeraar vergoed heeft gekregen. De rechtbank stelt voorop dat niet is gebleken dat Q-park een vergoeding voor de schade aan de slagboom heeft ontvangen. Op het voegingsformulier staat niets ingevuld onder 4D bij “reeds vergoede schade” en bij “totaal vergoede schade” is een liggend streepje gezet. De rechtbank gaat er daarom vanuit dat Q-park geen schade vergoed heeft gekregen.

Uit het dossier volgt dat tijdens de bewezen verklaarde openlijke geweldpleging een slagboom van Q-park is vernield. Dit betekent dat verdachte (met de andere verdachten) onrechtmatig heeft gehandeld tegenover Q-park en dat hij verplicht is de schade van Q-park te vergoeden. Q-park heeft vijf schadeposten opgegeven.

De eerste schadepost betreft € 185,00 met als beschrijving “uren technische dienst Q-park”. De tweede schadepost betreft € 607,18 met als beschrijving “ […] ” en een bijgevoegde factuur. Uit de vordering, de bijlagen van de vordering en het dossier kan niet worden opgemaakt waar de uren van de technische dienst van Q-park en de werkzaamheden van […] op zien. De derde schadepost betreft € 569,80 met als beschrijving “E4 Parkeren herstellen bord” en een bijgevoegde offerte. Ten aanzien van deze schadepost is het onduidelijk hoe de levering en montage van een bord in verband staat tot het herstellen van de beschadigde slagboom. Q-park heeft gedurende de behandeling van deze zaken geen gebruik gemaakt van de gelegenheid om deel te nemen aan die behandeling of de vordering nader toe te lichten. Q-park alsnog de gelegenheid geven om deze drie schadeposten nader toe te lichten of te onderbouwen, zou een onevenredige belasting van het strafproces opleveren. Q-park zal dan ook voor deze schadeposten niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering.

De vierde schadepost betreft € 852,00 met als beschrijving “ [bedrijf 2] ” en een bijgevoegde factuur. Uit die factuur maakt de rechtbank op dat [bedrijf 2] een bezoek op 14 juni 2024 en een bezoek op 21 juni 2024 in rekening heeft gebracht aan Q-park. Bij het bezoek op 14 juni 2024 staat “Slagboom AS programmeren. Niet gelukt omdat we niet in besturing komen (IP adres)”. De rechtbank vindt onvoldoende toegelicht waarom dit bezoek nodig was en niet tot resultaat heeft geleid. Daarom zal de rechtbank enkel de kosten ter hoogte van € 481,00 toewijzen, die zien op het bezoek van 21 juni 2024, waar volgens de factuur een werkende slagboom is achtergelaten. De vijfde schadepost betreft € 2.664,20 met als omschrijving “ […] ” en een bijgevoegd overzicht. Naar het oordeel van de rechtbank volgt uit dit overzicht voldoende dat de nieuwe slagboom € 2.664,20 heeft gekost. Dit bedrag zal de rechtbank dan ook toewijzen.

Conclusie

Gelet op het voorgaande zal de vordering van Q-park worden toegewezen tot een bedrag van € 3.145,20, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. Q-park zal voor het overige deel niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. Q-park kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering benadeeldepartij Stadion Galgenwaard Development B.V.

Namens Stadion Galgenwaard Development B.V. (hierna: Stadion Galgenwaard) is een vordering tot schadevergoeding ingediend. Stadion Galgenwaard vordert een bedrag van € 7.838,64 aan materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke.

Te bespreken gevoerde verweren

De verdediging heeft bepleit dat Stadion Galgenwaard niet-ontvankelijk moet worden verklaard in haar vordering, omdat het voegingsformulier niet rechtsgeldig is, nu dit niet is ondertekend en ingediend door iemand die gemachtigd is door Stadion Galgenwaard. Het voegingsformulier van Stadion Galgenwaard is op 2 september 2024 ondertekend door [aangever 1] . Uit het dossier volgt dat dezelfde [aangever 1] op 24 juni 2024 namens Stadion Galgenwaard aangifte heeft gedaan van vernieling van zes glazen panelen. Daaruit maakt de rechtbank op dat [aangever 1] bevoegd is om namens Stadion Galgenwaard het voegingsformulier in te dienen. Het voegingsformulier is dan ook rechtsgeldig en Stadion Galgenwaard is ontvankelijk in haar vordering.

De verdediging heeft daarnaast bepleit dat Stadion Galgenwaard niet-ontvankelijk moet worden verklaard in haar vordering, omdat niet bekend is of Stadion Galgenwaard schade van een verzekeraar vergoed heeft gekregen. De rechtbank stelt voorop dat niet is gebleken dat Stadion Galgenwaard een vergoeding voor de schade aan de glaspanelen heeft ontvangen. Op het voegingsformulier staat niets ingevuld onder 4D bij “reeds vergoede schade” en onder 4E bij “totaal vergoede schade 4D” is 0 ingevuld. De rechtbank gaat er daarom vanuit dat Stadion Galgenwaard geen schade vergoed heeft gekregen.

De vordering van Stadion Galgenwaard ziet op schade aan zes glaspanelen. Uit het dossier volgt dat tijdens de bewezen verklaarde openlijke geweldpleging zes glaspanelen zijn vernield. Dit betekent dat verdachte onrechtmatig heeft gehandeld tegenover Stadion Galgenwaard en dat hij verplicht is de schade van Stadion Galgenwaard te vergoeden. Stadion Galgenwaard heeft aangifte gedaan van deze vernieling, omdat zij de eigenaar is van de vier hoektorens waar de glaspanelen onderdeel van zijn. Bij de aangifte is een offerte gevoegd van [bedrijf 1] , die ziet op de levering en montage van zes glaspanelen. De bedragen en omschrijvingen op die offerte komen overeen met de bedragen en omschrijvingen op de factuur van [bedrijf 1] , die bij de vordering is gevoegd. De schade betreffende schadepost 1 “Schade gevel” is daarmee naar het oordeel van de rechtbank voldoende onderbouwd. Voor de schade betreffende schadepost 2 “moet nog worden uitgevoerd” met een bijgevoegde offerte geldt dat niet. Het is onduidelijk waar deze offerte precies op ziet en waarom dat werk nog moest worden uitgevoerd. Stadion Galgenwaard alsnog de gelegenheid geven om deze schadepost nader toe te lichten of te onderbouwen, zou een onevenredige belasting van het strafproces opleveren. Stadion Galgenwaard zal voor die schadepost dan ook niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. De gevorderde btw wordt afgewezen. Stadion Galgenwaard is een besloten vennootschap, waardoor sprake is van ondernemerschap in de zin van de wet omzetbelasting en zij de btw kan verrekenen. Daarom is de btw geen onderdeel van de schade en komt alleen de schade exclusief btw voor vergoeding in aanmerking.

Conclusie

Gelet op het voorgaande zal de vordering van Stadion Galgenwaard worden toegewezen tot een bedrag van € 5.243,79, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 26 mei 2024 tot de dag van volledige betaling. Stadion Galgenwaard zal voor € 1.234,42 (schadepost 2 exclusief btw) niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. Stadion Galgenwaard kan dat deel van de vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen. Voor het overige zal de vordering worden afgewezen.

Benadeelde partijen op nummer

De schadevergoedingsmaatregel is een strafrechtelijke sanctie en kan (ook) door de rechter worden opgelegd als een benadeelde partij niet-ontvankelijk is in zijn of haar vordering. In deze procedure hebben de volgende negen benadeelde partijen de keuze gemaakt om niet hun naam en geboortedatum kenbaar te maken, waardoor zij niet-ontvankelijk zijn in hun vorderingen: [benadeelde 15] , [benadeelde 16] , [benadeelde 17] , [verbalisant 4] , [benadeelde 18] , [benadeelde 19] , [benadeelde 20] , [benadeelde 21] en [benadeelde 22] . Uit hun vorderingen en hun aangiften blijkt echter wel dat zij schade hebben geleden. De rechtbank ziet daarom aanleiding om ten behoeve van deze benadeelde partijen een schadevergoedingsmaatregel op te leggen. Hieronder zal de rechtbank per benadeelde partij uitleggen voor welk bedrag een schadevergoedingsmaatregel wordt opgelegd. De rechtbank beperkt de beoordeling van een op te leggen schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van deze benadeelde partijen hoe dan ook wel tot het ‘standaard’ gevorderde bedrag in verband met aantasting in de persoon op andere wijze, omdat de andere (nader onderbouwde) schade niet kan worden gecontroleerd. De stukken die daar betrekking op hebben zijn immers geanonimiseerd.

[benadeelde 21]

Uit de vordering en de aangifte volgt dat [benadeelde 21] als ME-lid tijdens de rellen in de linie stond en de eerste twee weken na de rellen slecht heeft geslapen. De rechtbank vindt bij deze omstandigheden een schadebedrag van € 350,00 billijk.

[benadeelde 22]

Uit de vordering en de aangifte volgt dat [benadeelde 22] als ME-lid tijdens de rellen in de linie stond en lange tijd heeft gepiekerd. De rechtbank vindt bij deze omstandigheden een schadebedrag van € 350,00 billijk.

[benadeelde 16]

Uit de vordering en de aangifte volgt dat [benadeelde 16] als ME-lid tijdens de rellen in de linie stond. Daarnaast moest [benadeelde 16] onder dekking in een ME-bus stappen waarbij de deur van de bus niet volledig open kon. Op dat moment kwam een groep relschoppers aangerend, wat een beangstigende situatie voor [benadeelde 16] was. Verder zat [benadeelde 16] in de ME-bus, van waaruit de chauffeur waarschuwingsschoten heeft gelost. Tot slot heeft [benadeelde 16] slechter geslapen in de periode na de rellen en had hij wekenlang last van vermoeidheid. De rechtbank vindt bij deze omstandigheden een schadebedrag van € 500,00 billijk.

[benadeelde 19]

Uit de vordering en de aangifte volgt dat [benadeelde 19] als ME-lid tijdens de rellen in de linie stond. [benadeelde 19] heeft nog regelmatig teruggedacht aan de rellen en denkt daar ook bij het opstellen van de vordering nog vaak aan terug. Uit een brief van de leidinggevende van [benadeelde 19] blijkt van een gedragsverandering. [benadeelde 19] was in de periode na de rellen meer gesloten, serieus en nauwelijks vrolijk. De rechtbank vindt bij deze omstandigheden een schadebedrag van € 350,00 billijk.

[benadeelde 17]

Uit de vordering en de aangifte volgt dat [benadeelde 17] als ME-lid tijdens de rellen in de linie stond. Daarnaast moest [benadeelde 17] onder dekking in een ME-bus stappen waarbij de deur van de bus niet volledig open kon. Op dat moment kwam een groep relschoppers aangerend, wat een beangstigende situatie voor [benadeelde 17] was. De rechtbank vindt bij deze omstandigheden een schadebedrag van € 350,00 billijk.

[benadeelde 20]

Uit de vordering en de aangifte volgt dat [benadeelde 20] als ME-lid tijdens de rellen in de linie stond. Daarnaast moest [benadeelde 20] onder dekking in een ME-bus stappen waarbij hij struikelde. Dat was een beangstigende situatie voor [benadeelde 20] . Daarnaast volgt uit de vordering dat de werkhouding van [benadeelde 20] is veranderd. Sinds de rellen heeft hij minder geduld en is hij harder geworden in zijn optreden. De rechtbank vindt bij deze omstandigheden een schadebedrag van € 350,00 billijk.

[verbalisant 4]

Uit de vordering en de aangifte volgt dat [verbalisant 4] als ME-lid tijdens de rellen in de linie stond. Een week na de rellen is hij ter verwerking naar het stadion gereden. Door de rellen is de werkhouding van [verbalisant 4] veranderd. Hij was in de periode na de rellen sneller getriggerd als mensen agressief zijn en merkte dat hij in die situaties uit zelfbescherming sneller geneigd was om te overwegen zijn geweldsmiddelen te gebruiken. De rechtbank vindt bij deze omstandigheden een schadebedrag van € 350,00 passend.

[benadeelde 15]

Uit de vordering en de aangifte volgt dat [benadeelde 15] als lid van de voetbaleenheid tijdens de rellen geraakt is door een steen. De rechtbank vindt bij deze omstandigheden een schadebedrag van € 200,00 passend.

[benadeelde 18]

Uit de vordering en de aangifte volgt dat [benadeelde 18] als ME-lid tijdens de rellen in de linie stond en in een ME-bus zat die werd belaagd door een groep relschoppers. Die situatie was beangstigend voor [benadeelde 18] . [benadeelde 18] heeft de dagen na de rellen er nog vaak aan teruggedacht. De rechtbank vindt bij deze omstandigheden een schadebedrag van € 350,00 passend.

Benadeelde partijen op naam

De rechtbank zal, als extra waarborg voor betaling van de toegewezen bedragen aan de benadeelde partijen die hun naam en geboortedatum kenbaar hebben gemaakt, aan verdachte de schadevergoedingsmaatregel opleggen. Dit geldt niet voor de Politie, Q-park en Stadion Galgenwaard. De schadevergoedingsmaatregel is er namelijk om natuurlijke personen te ontlasten bij de inning van schadevergoeding. Van een rechtspersoon mag in beginsel worden verwacht zelf de wegen te kennen om een vordering te incasseren. De rechtbank ziet in deze zaak geen aanleiding om van dit beginsel af te wijken.

Tot slot

De rechtbank overweegt ten aanzien van de schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van zowel de benadeelde partijen op nummer als de benadeelde partijen op naam het volgende. De schadevergoedingsmaatregel, als strafrechtelijke sanctiemaatregel, heeft een ander karakter dan een vordering van de benadeelde partij, die strikt civielrechtelijk moeten worden beoordeeld. Nu in deze procedure 21 verdachten worden veroordeeld voor de openlijke geweldpleging die op 26 mei 2024 tijdens de rellen bij Stadion Galgenwaard is gepleegd en zij ieder daarin een eigen aandeel hadden, vindt de rechtbank het in dit geval passend om de schadevergoedingsmaatregel telkens te beperken tot 1/21e deel van het toegekende schadebedrag. Op die manier worden alle mededaders in het kader van de schadevergoedingsmaatregel voor een gelijk deel aangesproken. Wanneer de rechtbank ook de betalingsverplichting uit hoofde van de schadevergoedingsmaatregel hoofdelijk zou opleggen, is het volledig aan het CJIB om te bepalen op welke verdachte of verdachten de schade wordt verhaald. Het kan dan zijn dat een groot deel van de schade op een of meer vermogende verdachten wordt verhaald. Die moeten dan vervolgens bij alle andere verdachten verhaal halen. Dat is in dit geval praktisch zeer lastig uitvoerbaar, omdat het om een grote groep gaat, waarbij de verdachten zeker niet allemaal bekenden zijn van elkaar. Door hier van hoofdelijkheid af te zien, houdt de rechtbank de wijze van executie door het CJIB meer in de hand.

Als door verdachte niet wordt betaald, kan als dwangmiddel gijzeling worden toegepast.