Rechtbank Den Haag, eerste aanleg - meervoudig strafrecht overig

Van witwassen is onder meer sprake wanneer van een voorwerp de werkelijke aard, herkomst of rechthebbende wordt verborgen of verhuld, of als men een voorwerp verwerft, voorhanden heeft, overdraagt, omzet of gebruikt, terwijl men weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat dit voorwerp – onmiddellijk of middellijk – uit een misdrijf afkomstig is.

Er moet een handeling zijn die het verbergen of verhullen van de criminele aard van het voorwerp tot doel heeft en die handeling moet ook geschikt zijn om de criminele aard te verbergen of verhullen.

Er kunnen zich gevallen voordoen waarin witwassen is ten laste gelegd, maar geen direct bewijs voor inkomsten uit brondelicten aanwezig is. Het in de tenlastelegging opgenomen onderdeel ‘afkomstig uit enig misdrijf’ kan dan toch bewezen worden geacht, indien het op grond van de vastgestelde feiten en omstandigheden niet anders kan zijn dan dat het in de tenlastelegging genoemde bedrag of voorwerp uit enig misdrijf afkomstig is.

Allereerst zal dan moeten worden vastgesteld of zich feiten en omstandigheden voordoen die van dien aard zijn dat zonder meer sprake is van een vermoeden van witwassen. Als dat zo is, mag van de verdachte worden verlangd dat hij een verklaring geeft voor de herkomst van het in de tenlastelegging genoemde voorwerp. Een dergelijke verklaring moet concreet, min of meer verifieerbaar en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijk zijn.

Zodra het door de verdachte geboden tegenwicht daartoe aanleiding geeft, ligt het vervolgens op de weg van het Openbaar Ministerie om nader onderzoek te doen naar de, uit de verklaringen van de verdachte blijkende, alternatieve herkomst van het voorwerp. Uit de resultaten van een dergelijk onderzoek zal dienen te blijken dat met voldoende mate van zekerheid kan worden uitgesloten dat het voorwerp waarop de verdenking betrekking heeft een legale herkomst heeft en dat een criminele herkomst dus als enige aanvaardbare verklaring kan gelden. (Voetnoot 2)

Opmerking verdient verder dat de witwasbepalingen ook toepassing kunnen vinden in situaties

(i) waarin het vermogen “gedeeltelijk” uit misdrijf van afkomstig is, namelijk als legaal vermogen is “besmet” doordat daaraan uit misdrijf afkomstige vermogensbestanddelen zijn toegevoegd (vermenging), en

(ii) waarin het vermogen “middellijk” uit misdrijf afkomstig is, dus bestaat uit vermogensbestanddelen die afkomstig zijn van (vervolg)transacties die zijn uitgevoerd met uit misdrijf afkomstige vermogensbestanddelen.

Het is mogelijk dat beide situaties zich ten opzichte van een bepaald vermogen voordoen.

Denkbaar is dat in zulke situaties een vermogensbestanddeel met een criminele herkomst zich binnen het na vermenging gevormde vermogen niet meer laat individualiseren. In het bijzonder in die situatie kan zich het geval voordoen dat het vermogen - en nadien elke betaling daaruit - wordt aangemerkt als (middellijk) gedeeltelijk uit misdrijf afkomstig in de zin van de witwasbepalingen. (Voetnoot 3)

Hierna worden eerst overwegingen gewijd aan de historie van de verschillende autobedrijven waarmee [naam 6] vanaf 2014, en later ook [naam 4] , [naam 8] , [medeverdachte] en [verdachte] in verband kunnen worden gebracht. De rechtbank stelt daarbij vast dat in feite sprake was van één en hetzelfde autobedrijf van [naam 6] , dat in de loop der tijd voortdurend op naam van anderen werd gezet, om te verhullen dat hij steeds de feitelijke eigenaar was. Hetzelfde geldt voor meerdere wagenparken en voertuigen. De rechtbank stelt ook vast dat het startkapitaal van [naam 6] ’s eerste (auto)bedrijf uit misdrijf afkomstig is geweest, waarna bij de opvolgende bedrijven sprake is geweest van vervolgtransacties met dat criminele vermogen. Dit heeft tot gevolg dat het vermogen van al die verschillende bedrijven wordt aangemerkt als middellijk en gedeeltelijk uit misdrijf afkomstig. Dat geldt ook voor het vermogen van [bedrijf 1] B.V., waaronder wordt begrepen de in 2019 in en rondom de showroom op de [adres 2] in [plaats 3] in beslag genomen 30 voertuigen. De rechtbank stelt vast dat in de loop der tijd aan het criminele vermogen ook nieuwe vermogensbestanddelen zijn toegevoegd, die op hun beurt afkomstig waren uit enig misdrijf. Een en ander blijkt uit de bewijsmiddelen. De rechtbank concludeert dat veel van de in de tenlastelegging genoemde voorwerpen zijn witgewassen. Voor de meeste van die voorwerpen kan niet worden vastgesteld dat zij afkomstig zijn uit een direct aan te wijzen misdrijf. De rechtbank is, gelet op de na te noemen overwegingen, echter van oordeel dat het niet anders kan dan dat zij uit enig misdrijf afkomstig zijn.

Relevante bedrijven

4.4.3.1. [bedrijf 3] en eenmanszaak [bedrijf 1] (15 januari 2014 – 1 juni 2015)

Feitelijke vaststellingen Op 15 januari 2014 werd de eenmanszaak [bedrijf 3] van [naam 9] voortgezet onder de VOF [bedrijf 3] met vennoten [naam 9] en [naam 10] . Op 3 februari 2014 neemt [naam 10] het autopoetsbedrijf [bedrijf 3] over van [naam 9] . Hij schrijft het onder de handelsnaam [bedrijf 1] bij onder zijn eenmanszaak Clubwear&Costumes. (Voetnoot 4) Het bedrijf is gevestigd op de [adres 3] te [plaats 4] . (Voetnoot 5) [naam 10] verklaart dat hij [bedrijf 3] samen met [naam 6] is gestart en alleen op papier de eigenaar was. [naam 6] was de echte eigenaar. Die heeft hem opgelicht en misbruik gemaakt van zijn identiteit. [naam 6] zette meerdere auto’s op zijn naam zonder zijn medeweten. (Voetnoot 6) Uit tapgesprekken blijkt dat [naam 6] feitelijk de eigenaar is van [bedrijf 3] , dat hij [naam 10] aanstuurt en eerder gebruik heeft gemaakt van katvangers. (Voetnoot 7)

Ook [naam 9] verklaart dat het feitelijk [naam 6] was die de zaak had overgenomen. (Voetnoot 8) De ex-vriendin van [naam 10] heeft verklaard dat [naam 10] voor [naam 6] werkte. Die deed de investeringen en kocht auto’s in. [naam 10] heeft geen cent in de eenmanszaak gestoken en kreeg ook helemaal niks. (Voetnoot 9) Het huurcontract voor de [adres 3] stond op [naam 10] ’s naam en op 1 juni 2014 kwam daar pand F6 bij. (Voetnoot 10) Bij het aangaan van laatstgenoemd huurcontract heeft [naam 6] zich echter voorgedaan als [naam 10] . Ook in diverse telefoongesprekken gebruikte hij valselijk diens persoonsgegevens. (Voetnoot 11) In een tapgesprek op 18 mei 2014 heeft [naam 6] het over ‘de zaak’ aan de [adres 3] , ‘het poetsbedrijf dat van [naam 11] was maar nu van hem is. (Voetnoot 12) Vanaf 1 januari 2015 worden er tien huurbetalingen gedaan vanaf bankrekening [rekeningnummer 1] , die op naam stond van [naam 10] , maar werd gebruikt door [naam 6] . (Voetnoot 13) De bankpas van die rekening werd later ook aangetroffen in het bedrijfspand van [bedrijf 1] B.V., een B.V. op naam van [verdachte] , aan de [adres 2] in [plaats 3] . (Voetnoot 14) In tapgesprekken van mei en juni 2014 merkt [naam 6] op dat hij veel (dure) auto’s heeft ingekocht. (Voetnoot 15) Vanaf 8 mei 2014 tot en met 1 juni 2015 worden er in totaal 109 voertuigen in de bedrijfsvoorraad opgenomen. (Voetnoot 16) In de periode van 1 tot en met 11 maart 2015 benadert [naam 6] [naam 12] om samen bestelauto’s te kopen. [naam 12] verklaart dat hij [naam 6] al een jaar kende en dat [naam 6] een bedrijf in [plaats 4] genaamd “ [bedrijf 1] / [naam 11] Carcleaning” had. [naam 12] maakt voor de bestelauto’s € 60.000,- aan [naam 6] over. Dat geld verduistert [naam 6] . (Voetnoot 17) Later verklaart [naam 12] over de werkwijze van [naam 6] dat hij steeds failliet gaat en weer een bedrijf op een andere naam start. (Voetnoot 18) Op 19 mei 2015 sluit [bedrijf 1] een huurcontract voor vijf jaar af voor een showroom en bedrijfsruimte aan de [adres 2] te [plaats 3] , bestemd om te worden gebruikt als garagebedrijf met verkoop van auto’s en een poetsbedrijf. (Voetnoot 19) [naam 6] doet zich hierbij voor als [naam 10] en gebruikt diens persoonsgegevens. (Voetnoot 20)

Conclusie

De rechtbank stelt op grond van het voorgaande vast dat [naam 6] de feitelijke eigenaar was van [bedrijf 3] en eenmanszaak [bedrijf 1] en dat hij in die hoedanigheid handelde in auto’s. Het is op grond van het opsporingsonderzoek onduidelijk gebleven met welk geld [naam 6] de 109 voertuigen die zijn opgenomen in de bedrijfsvoorraad heeft betaald. [naam 6] had in de periode 2012 tot en met 2018 geen legaal inkomen, wel schulden, geen voertuigen of onroerend goed op naam, en geen banktegoeden waarvan hij kon leven. (Voetnoot 21) De genoemde feiten en omstandigheden zijn naar het oordeel van de rechtbank van dien aard dat zonder meer sprake is van een vermoeden van witwassen.

Ter terechtzitting is namens [naam 6] een Turkse geldleningsovereenkomst d.d. 31 augustus 2013 overgelegd, ten bedrage van € 125.000,-. Deze overeenkomst is vertaald naar het Nederlands en ook in het dossier van de verdachte gevoegd. De geldschieter, de heer [naam 13] , is hierover ter terechtzitting gehoord. De rechtbank acht het op zichzelf niet onaannemelijk dat sprake is geweest van een geldleningsovereenkomst tussen beiden. Zij acht de gestelde gang van zaken rondom de uitbetaling van het geldbedrag aan [naam 6] en de terugbetaling door hem echter onaannemelijk. Daarbij is van belang dat [naam 13] heeft verklaard dat het geldbedrag - hoewel de overeenkomst uitgaat van betaling ineens op de datum van ondertekening - in vier tot zes gedeeltes contant is uitbetaald in Turkije, ofwel aan [naam 6] zelf, ofwel aan “vrienden” van hem. [naam 13] kon geen heldere antwoorden geven op de vraag om wie dat precies ging en waar de overdracht dan plaatsvond. Dat zou onder meer in “een café” zijn geweest. Verder heeft [naam 13] over de uitbetaling noch de terugbetaling enige administratie (zoals kwitanties) bijgehouden, omdat het “een kwestie van vertrouwen” was. Zelfs als de rechtbank ervan uit gaat dat het geldbedrag wel daadwerkelijk is uitbetaald, dan acht zij het niet aannemelijk dat dit bedrag daadwerkelijk het startkapitaal van genoemde bedrijven heeft gevormd. Enige administratieve verantwoording van deze zeer aanzienlijke contante storting en/of de vermeende financiële (vervolg)transacties die daarmee zouden zijn gedaan ontbreken immers.

Op grond van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat de vermeende verklaring voor

de herkomst van het startkapitaal dat nodig was voor de aankoop van 109 voertuigen door eenmanszaak [bedrijf 1] niet aannemelijk is geworden. Een andere (concrete en min of meer verifieerbare en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijke) verklaring over de herkomst van het startkapitaal is niet gegeven. Bij gebreke van enige aanwijzing voor het tegendeel, stelt de rechtbank vast dat - mede gelet op hetgeen zij over [naam 6] ’s financiële positie in die tijd heeft overwogen - het startkapitaal en de bedrijfsvoorraad van eenmanszaak [bedrijf 1] uit enig misdrijf afkomstig waren. Dat geldt ook (direct) voor het bedrag van € 60.000,- dat [naam 12] aan [naam 6] had overgemaakt en dat hij vervolgens verduisterde.

4.4.3.2. Eenmanszaak [bedrijf 1] als nevenvestiging van [bedrijf 1] (1 juni 2015 - 13 augustus 2015)

Feitelijke vaststellingen

Op 1 juni 2015 wordt eenmanszaak [bedrijf 1] als nevenvestiging overgenomen door [bedrijf 1] , een eenmanszaak op naam van [naam 14] . (Voetnoot 22) Getuige [getuige 2] verklaart dat [naam 14] (haar ex-man) autopoetser was, niks had en werkte voor [naam 6] . [naam 6] had een bedrijf geopend op naam van [naam 14] en volgens [getuige 2] was [naam 6] zo slim om alles op naam van een ander te zetten en zelf buiten schot te blijven. (Voetnoot 23) Ook volgens [naam 10] was dit het geval en was [naam 14] ‘de volgende katvanger van [naam 6] .’ (Voetnoot 24) [bedrijf 1] op naam van [naam 14] gebruikt onder andere rekeningnummer [rekeningnummer 2] . Vanaf die rekening worden betalingen gedaan naar zowel de moeder ( [naam 22] ) als de ex-vrouw ( [naam 15] , hierna: [naam 15] ) van [naam 6] . (Voetnoot 25)Het banksaldo van [bedrijf 1] op naam van [naam 10] gaat over naar het bedrijf op naam van [naam 14] (Voetnoot 26), net als zes auto’s. (Voetnoot 27) Uit facturen blijkt verder dat het bedrijf van [naam 14] veertien voertuigen die op dat moment nog op naam van [naam 10] staan, verkoopt aan (het op 13 augustus 2015 opgerichte en hierna verder te noemen) [bedrijf 1] B.V. Deze aankopen zouden zijn voldaan door betaling op rekening [rekeningnummer 3] . Er is echter geen geldstroom te zien. (Voetnoot 28)Conclusie

De rechtbank stelt op grond van het voorgaande vast dat [naam 6] de feitelijke eigenaar was van [bedrijf 1] op naam van [naam 14] en dat dit bedrijf de feitelijke voorzetting was van [naam 6] ’s vorige bedrijf (eenmanszaak [bedrijf 1] op naam van [naam 10] ) op hetzelfde adres.

De rechtbank stelt verder vast dat [naam 6] de voertuigen uit zijn vorige bedrijf via overschrijvingen op naam van het nieuwe bedrijf, dan wel via fictieve verkopen aan de rechtsopvolger daarvan ( [bedrijf 1] B.V., zie hierna) heeft doorgeschoven. Dat geldt ook voor het banksaldo. De rechtbank heeft hiervoor al geoordeeld dat het vermogen en het wagenpark van eenmanszaak [bedrijf 1] op naam van [naam 10] , bij gebreke van een concrete en min of meer verifieerbare verklaring over de herkomst daarvan, uit enig misdrijf afkomstig waren. Dat geldt dus ook voor het - immers slechts doorgeschoven - vermogen en wagenpark van eenmanszaak [bedrijf 1] op naam van [naam 14] .

4.4.3.3. [bedrijf 1] B.V. (13 augustus 2015 - 20 juli 2018)

Feitelijke vaststellingen

[bedrijf 1] B.V. heeft meerdere aandeelhouders/bestuurders gehad:

[naam 16]

Op 13 augustus 2015 richt [naam 16] [bedrijf 1] B.V. op. Het bedrijf is wederom gevestigd op de [adres 2] . (Voetnoot 29) [naam 6] is op 13 augustus 2015 nog steeds de feitelijke huurder van het pand en blijft dat nadien ook wanneer de huur vanaf 1 januari 2016 vanaf een bankrekening op naam van [bedrijf 1] B.V. wordt betaald. (Voetnoot 30) Het bedrijf start in augustus en september 2015 met een bedrijfsvoorraad (57 voertuigen) die grotendeels (37 voertuigen) afkomstig is vanuit eenmanszaak [bedrijf 1] . (Voetnoot 31) Er zijn slechts 21 (niet door de verkoper ondertekende) inkoopfacturen (d.d. 15 september 2015) aangetroffen die zien op de start van de B.V. De totale waarde van de 21 voertuigen is volgens de facturen € 105.600,-. Het merendeel van de betreffende voertuigen stond, zoals hierboven al vermeld, nog op naam van [naam 10] . 16 van de 21 inkoopfacturen betreffen voertuigen die afkomstig zijn van [naam 14] en [naam 10] en zijn gewaardeerd op een totaal van € 77.200,-. Er werd echter geen (met een dergelijke overname van voertuigen overeenkomende) geldstroom gezien van de B.V. naar [naam 10] of [naam 14] . (Voetnoot 32) Er is van de B.V. geen kasboek aangetroffen (Voetnoot 33), waardoor ook niets blijkt van eventuele contante geldstromen. [naam 16] zegt bij de politie, nadat hem over diverse personen, onder wie [naam 10] , vragen zijn gesteld: “Ik ken ze eigenlijk allemaal niet.” En na het tonen van een foto van [naam 6] : “Eigenlijk ken ik hem niet, om eerlijk te zijn.” (Voetnoot 34)

[bedrijf 4] B.V. / [naam 17] (en [bedrijf 2] )

Op 24 juni 2016 komt het bedrijf [bedrijf 4] B.V. op naam van [naam 17] , aandeelhouder en bestuurder. In de in beslag genomen administratie is geen enkel document aangetroffen waarin de aandelenoverdracht wordt beschreven. Er is geen waardebepaling van de B.V. waardoor niet achterhaald kan worden of een eventuele betaling conform marktwaarde was. (Voetnoot 35)

In de periode waarin (de B.V. van) [naam 17] bestuurder is, richt [naam 4] op 24 november 2016 eenmanszaak [bedrijf 2] op. (Voetnoot 36) [naam 4] verklaart dat niet hij, maar [naam 6] de feitelijke eigenaar daarvan was. [naam 6] wilde via [bedrijf 2] auto’s gaan verhuren. [naam 4] moest het bedrijf van [naam 6] op naam nemen. Bij de start van dat bedrijf waren ook [naam 8] (de rechtbank begrijpt: [naam 8] ) en [medeverdachte] (de rechtbank begrijpt: [medeverdachte] ) betrokken. Die laatste deed de boekhouding. De feitelijke bedrijfsvoering van [bedrijf 2] werd gevoerd op de [adres 2] , waar [bedrijf 1] B.V. gevestigd was. Heel vaak werden er auto’s op zijn naam gezet, waar hij niks van af wist. (Voetnoot 37) [naam 6] beschikte over de bankpas van [bedrijf 2] . (Voetnoot 38) In de periode waarin (de B.V. van) [naam 17] daarvan de bestuurder is, worden binnen de sfeer van [bedrijf 1] B.V. en [bedrijf 2] door [naam 6] en [naam 4] diverse voertuigen witgewassen. Ook perst [naam 6] in deze periode de ouders van [naam 4] af, waarna een daardoor verkregen auto en gelden aan hem/zijn bedrijf ten goede komen. [naam 6] is hiervoor bij vonnis van heden veroordeeld.

Autocentrum [bedrijf 5] B.V. / [naam 8]

Op 23 februari 2017 gaan de aandelen van [bedrijf 1] B.V. over naar Autocentrum [bedrijf 5] B.V. van [naam 8] . Er zou contant € 10.000, - voor zijn betaald, maar op de bankrekeningen waarover [naam 17] zou kunnen beschikken zijn geen relevante transacties teruggevonden in relatie tot de overname of contante stortingen van dit overnamebedrag. Er is geen overnamecontract of akte aangetroffen. De waardebepaling is onbekend gebleven. (Voetnoot 39) Het bedrijf staat wederom ingeschreven op de [adres 2] . (Voetnoot 40) [naam 6] heeft de beschikking over de bankrekening van Autocentrum [bedrijf 5] B.V. (Voetnoot 41) [medeverdachte] verzorgt de administratie en ondersteunt [naam 8] bij de boekencontrole van Autocentrum [bedrijf 5] B.V. (Voetnoot 42) De kasadministratie start op 1 januari 2017 met een privé inleg van € 40.000,-, terwijl de onderneming pas is gestart op 18 januari 2017. De herkomst van de € 40.000, - is niet aannemelijk gemaakt. De belastingdienst treft een veelvoud aan hiaten in de niet betrouwbare kasadministratie aan. (Voetnoot 43) had geen beschikking over voldoende legaal vermogen om € 40.000,- contant in te brengen bij de oprichting van zijn B.V. (Voetnoot 44) is de rechter- en linkerhand van [naam 6] . Dat zegt [naam 6] zelf. (Voetnoot 45) Ook (onder meer) [naam 4] en [medeverdachte] verklaren dat [naam 8] de rechterhand van [naam 6] is. (Voetnoot 46) Uit de bewijsmiddelen blijkt dat Autocentrum [bedrijf 5] B.V. een rol speelde bij diverse strafbare feiten, begaan door (leden van) de criminele organisatie, waarover hierna zal worden overwogen.

Autocentrum Beheer B.V. / [naam 4]

Op 26 juli 2017 draagt Autocentrum [bedrijf 5] B.V. op naam van [naam 8] de aandelen van [bedrijf 1] B.V. over aan Autocentrum Beheer B.V. op naam van [naam 4] . (Voetnoot 47) Ook ten aanzien van dit bedrijf geldt dat [naam 4] heeft verklaard dat hij nooit de echte eigenaar is geweest. Het was een idee van [naam 6] , [naam 8] en [medeverdachte] ( [medeverdachte] ) om dat te doen. Als er een nieuw bedrijf moest komen, regelden die twee laatsten dat voor [naam 6] . (Voetnoot 48) betaalt Autocentrum [bedrijf 5] B.V. grotendeels met het wagenpark van [bedrijf 2] ter waarde van ruim € 178.000,-. De rechtbank verklaart hierna bewezen dat [naam 6] , [naam 8] en [naam 4] daarbij dat wagenpark van [bedrijf 2] - waarvan gelet op het voorgaande niet [naam 4] , maar [naam 6] feitelijk eigenaar was - hebben witgewassen. [naam 8] en [naam 4] hebben ook de aandelen van [bedrijf 1] B.V. witgewassen. Zij worden hiervoor bij vonnis van heden veroordeeld. Met de genoemde aandelentransactie stroomt het wagenpark van [bedrijf 2] op papier [bedrijf 1] B.V. in. Uit de bewijsmiddelen blijkt dat Autocentrum Beheer B.V. en [bedrijf 1] B.V. een rol spelen bij diverse strafbare feiten, begaan door (leden van) de criminele organisatie. [naam 6] heeft in deze periode de beschikking over de bankrekening van Autocentrum Beheer B.V. en [bedrijf 1] B.V. en over de creditcard van [bedrijf 1] B.V. (Voetnoot 49) Op 20 juli 2018 komt er een einde aan [bedrijf 1] B.V., als Autocentrum Beheer B.V. de aandelen levert aan [naam 18] en de handelsnaam wijzigt in Auto- en Bouwcentrum Brabant B.V. (Voetnoot 50)

[naam 10] verklaart dat [bedrijf 1] B.V. het bedrijf van [naam 6] is. [naam 6] pakt het zo aan dat hij niets op naam heeft staan, zodat hij niet gepakt kan worden. [bedrijf 1] B.V. is vier keer van eigenaar gewisseld: die personen zitten allemaal in de schulden en [naam 6] komt overal onderuit. (Voetnoot 51)

Conclusie

De rechtbank stelt op grond van het voorgaande vast dat [naam 6] in de periode waarin [bedrijf 1] B.V. heeft bestaan, steeds de feitelijk eigenaar is gebleven van het autobedrijf op de [adres 2] , ook al is het bedrijf meerdere malen op andere namen gezet. Bij het bedrijf zijn in deze periode inmiddels ook [naam 8] , [naam 4] en [medeverdachte] betrokken. De voertuigen worden op papier steeds doorgeschoven en ook op naam van anderen gezet, maar blijven in de showroom op de [adres 2] fysiek op hun plek. Van de ‘nieuwe’ voertuigen die bij de bedrijfsvoorraad worden gevoegd is onbekend hoe deze worden betaald. Er is een gebrekkige administratie en er is (vaak) geen kasboek. De genoemde feiten en omstandigheden zijn naar het oordeel van de rechtbank van dien aard dat zonder meer sprake is van een vermoeden van witwassen. Een (concrete en min of meer verifieerbare en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijke) verklaring over de herkomst van het vermogen van [bedrijf 1] B.V. is door geen van de verdachten gegeven. Daarom stelt de rechtbank vast dat het vermogen middellijk en gedeeltelijk uit misdrijf afkomstig is, dus bestaat uit vermogensbestanddelen die afkomstig zijn van (vervolg)transacties die zijn uitgevoerd met het uit misdrijf afkomstige startkapitaal van [naam 6] ’s eerste (auto)bedrijf.

4.4.3.4. [bedrijf 1] B.V.

Feitelijke vaststellingen

Op 8 maart 2018 wordt [bedrijf 1] B.V. opgericht, met als enig bestuurder/aandeelhouder [bedrijf 6] B.V. (opgericht op zelfde datum). Van laatstgenoemde B.V. is [verdachte] enig bestuurder/aandeelhouder. (Voetnoot 52) [verdachte] is tot medio februari 2018 gedetineerd in Turkije, maar neemt daarna het stokje over in het autobedrijf. (Voetnoot 53) [bedrijf 1] B.V. en [bedrijf 6] B.V. worden wederom ingeschreven op de [adres 2] te [plaats 3] (Voetnoot 54), het pand dat al sinds 2015 feitelijk wordt gehuurd door [naam 6] . Binnen [bedrijf 1] B.V. zwaaien [naam 6] en [verdachte] samen de scepter. (Voetnoot 55) Uit de aangetroffen kasadministratie van [bedrijf 1] B.V. blijkt dat het startkapitaal € 190.000,- aan contanten bedraagt. (Voetnoot 56) Bij het opsporingsonderzoek kon geen legale herkomst worden achterhaald. (Voetnoot 57) De financiële administratie van [bedrijf 1] B.V. is gebrekkig en onvolledig . (Voetnoot 58) De rechtbank verklaart hierna bewezen dat [naam 6] en [verdachte] in juli 2018 het wagenpark van [bedrijf 1] B.V. (22 auto’s met een waarde van € 107.500,-) hebben witgewassen. Dat gebeurde kort gezegd door de desbetreffende kentekens - zonder dat blijkt van koopovereenkomsten en betalingen - over te schrijven naar [bedrijf 1] B.V. Van de door [bedrijf 1] B.V. ingekochte voertuigen zijn gedurende het strafrechtelijke onderzoek en het boekenonderzoek van de Belastingdienst überhaupt geen inkoopfacturen of inkoopverklaringen aangetroffen. (Voetnoot 59) Uit de bewijsmiddelen blijkt dat [bedrijf 1] B.V. vanaf de oprichting een rol speelt bij diverse strafbare feiten, waaronder witwassen van vele voertuigen en (poging tot) afpersing, begaan door (leden van) de criminele organisatie, waarover hierna zal worden overwogen. Daarmee verkregen gelden en goederen komen blijkens de bewijsmiddelen ook ten bate van [bedrijf 1] B.V. [bedrijf 1] biedt blijkens de bewijsmiddelen diverse voertuigen te koop aan die op naam van een ander staan. Tijdens de doorzoeking van [bedrijf 1] B.V. op 18 juni 2019 en de dagen erna worden in en nabij de showroom aan de [adres 2] , 30 voertuigen in beslag genomen. Deze 30 wagens vormen de bedrijfsvoorraad. (Voetnoot 60)

Conclusie

De rechtbank stelt op grond van het voorgaande vast dat [verdachte] juridisch eigenaar was van [bedrijf 1] B.V. terwijl [naam 6] samen met hem feitelijk de leiding had. De rechtbank stelt ook vast dat [bedrijf 1] B.V. de feitelijke voortzetting was van [bedrijf 1] B.V. [naam 8] , [naam 4] en [medeverdachte] zijn, zoals volgt uit de bewijsmiddelen, ook in deze laatste periode betrokken gebleven. Ook in deze periode geldt dat van voertuigen die bij de bedrijfsvoorraad worden gevoegd, onbekend is hoe deze worden betaald. Diverse voertuigen staan op naam van een ander. Er is wederom een gebrekkige administratie.

De genoemde feiten en omstandigheden zijn naar het oordeel van de rechtbank van dien aard dat zonder meer sprake is van een vermoeden van witwassen. Een (concrete en min of meer verifieerbare en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijke) verklaring over de herkomst van het vermogen van [bedrijf 1] B.V. is door geen van de verdachten gegeven. Daarom stelt de rechtbank vast dat het vermogen middellijk en gedeeltelijk uit misdrijf afkomstig is, dus bestaat uit vermogensbestanddelen die afkomstig zijn van (vervolg)transacties die zijn uitgevoerd met het uit misdrijf afkomstige startkapitaal van [naam 6] ’s eerste (auto)bedrijf.

Conclusie (gewoonte)witwassen

De rechtbank acht het gelet op het dossier aannemelijk dat in het kader van de bedrijfsvoering van de diverse autobedrijven ook inkomsten werden gegenereerd die een legale bron van herkomst hadden en waarmee de inkoop van auto’s gedeeltelijk werd bekostigd, maar door het ontbreken van een deugdelijke administratie zijn de geïnvesteerde en gegenereerde gelden niet meer te individualiseren. De slotsom luidt dus dat moet worden geoordeeld dat het gehele vermogen van de hiervoor genoemde bedrijven middellijk en gedeeltelijk uit misdrijf afkomstig was.De rechtbank concludeert op grond van de bovenstaande bewijsoverwegingen en de gebruikte bewijsmiddelen dat tussen 2014 en 2019 in feite sprake was van één en hetzelfde autobedrijf van [naam 6] (en aan het eind ook van [verdachte] ), dat in de loop der tijd op naam van meerdere personen, onder wie katvangers werd gezet. Ook de wagenparken en voertuigen werden regelmatig op naam van een ander gezet. Overnames van bedrijven en individuele voertuigen werden niet of niet correct verantwoord in de administratie. Vaak ontbrak die administratie zelfs in het geheel, waardoor de oorsprong van het geld niet kon worden geverifieerd. Uit de bewijsmiddelen blijkt ook dat facturen of overeenkomsten regelmatig vals of gebrekkig waren, dat vaak sprake was van contante stortingen en opnames van grote geldbedragen, grote cashbetalingen, betalingen naar persoonlijke rekeningen, alsmede geldstromen en overboekingen zonder (duidelijke) omschrijving of reden of onderliggende overeenkomst. Door dergelijke handelingen is in de sfeer van het autobedrijf op grote schaal en gedurende lange tijd van diverse voorwerpen die men verwierf, voorhanden had, gebruikte, overdroeg of omzette, verborgen en verhuld wat de werkelijke herkomst was of wie de werkelijke rechthebbende was. Die handelingen hadden onmiskenbaar het verbergen of verhullen van de criminele aard van de voorwerpen tot doel en die handelingen waren daartoe ook geschikt.

De rechtbank is van oordeel dat de verdachten ieder voor zich wisten van die criminele herkomst en dat sprake is van opzet. De rechtbank verwijst daarvoor verder naar haar overwegingen over de rollen van de verdachten en naar de bewijsmiddelen in de bijlage en in de voetnoten, die worden gebruikt voor de diverse bewezen verklaarde gevallen van witwassen.

De rechtbank is van oordeel dat op grond van de bewijsmiddelen en bovengenoemde bewijsoverwegingen wettig en overtuigend kan worden bewezen dat de verdachten de hierna te noemen geldbedragen en voorwerpen hebben witgewassen en zal dat elders in het vonnis per tenlastegelegd onderdeel nader toelichten.

[naam 6]

Uit het voorgaande blijkt dat [naam 6] in de periode vanaf 15 januari 2014 tot en met 18 juni 2019 de feitelijk eigenaar was van de verschillende opvolgende autobedrijven, startend met VOF [bedrijf 3] en eindigend met [bedrijf 1] B.V. [naam 6] had daarbij zelf niks op naam staan en zette zijn bedrijven en voertuigen steeds op naam van anderen, meestal katvangers. [naam 6] was echter degene die de dagelijkse leiding had over de bedrijven, het pand aan de [adres 2] in [plaats 3] huurde, controle had over de financiën van de bedrijven en iedereen instructies gaf. Ook bedreigde [naam 6] [naam 4]  (Voetnoot 61), dwong hij hem om verschillende bedrijven en voertuigen op naam te zetten en gebruikte hij hem als loopjongen voor allerlei klusjes. (Voetnoot 62) Uit het dossier volgt dat [naam 6] vanaf oktober 2016 ook de ouders van [naam 4] , [naam 3] en [naam 4] , heeft gedwongen tot de afgifte van verschillende geldbedragen en het aangaan van verschillende leaseovereenkomsten en schulden. Vanaf 1 mei 2018 deed hij dat in vereniging met zijn vader [verdachte] . Ook volgt uit het dossier dat [naam 6] in maart/april 2019 samen met zijn vader [verdachte] heeft geprobeerd om [naam 2] af te persen.

[naam 4]

is vanaf maart 2016 in contact gekomen met [naam 6] in verband met een klus om een auto voor hem te dippen. Die klus was niet goed gegaan en daarna begonnen de bedreigingen. [naam 4] moest bedrijven op zijn naam zetten en allerlei klusjes voor [naam 6] gaan doen. (Voetnoot 63) Onder die bedrijven waren eenmanszaak [bedrijf 2] , Autocentrum Beheer B.V. en [bedrijf 1] B.V. Getuigen [getuige 3] en [getuige 4] verklaren over de rol van [naam 4] dat hij eigenlijk ‘een soort slaaf’ was en vierentwintig uur per dag paraat moest staan. (Voetnoot 64) Uit de tapgesprekken blijkt dat [naam 4] voor [naam 6] klusjes moest doen, zoals onkruid weghalen, vlaggen weghalen, een afspraak maken voor een pedicure, familieleden van [naam 6] ophalen en wegbrengen, spullen weggooien en de lichten uitdoen. Dit alles neemt niet weg dat de rechtbank hem mede strafrechtelijk verantwoordelijk houdt voor diverse, samen met medeverdachten gepleegde misdrijven, waaronder vooral het witwassen van meerdere voertuigen.

[naam 8]

is de rechterhand van [naam 6] en doet bij het autobedrijf allerhande werkzaamheden, zoals het klantcontact, de aftersales, de kasadministratie en met [medeverdachte] overleggen over geldzaken. (Voetnoot 65) Vanaf 23 februari 2017 neemt [naam 8] als eigenaar van Auto Centrum [bedrijf 5] B.V. de aandelen van [bedrijf 1] over. [naam 8] deed ook mee aan bedreigingen van [naam 4] door [naam 6] (Voetnoot 66), deed de aanvragen voor de leasecontracten waartoe de ouders van [naam 4] waren afgeperst (Voetnoot 67) en overlegde met [medeverdachte] over het opmaken van een vervalste factuur voor een Aston Martin na de inbeslagname onder [naam 4] van die auto. (Voetnoot 68) Uit tapgesprekken blijkt dat [naam 8] ook opdrachten gaf aan [naam 4] om allerlei klusjes te doen. (Voetnoot 69)

[medeverdachte]

verzorgde de administratie en ondersteunde [naam 8] bij de boekencontrole van Autocentrum [bedrijf 5] B.V. Naar eigen zeggen is hij vanaf januari 2018 fysiek op de locatie [adres 2] in [plaats 3] gaan zitten en verzorgde hij ook administratieve taken en het in- en verkoopboek voor [bedrijf 1] B.V. en [bedrijf 6] B.V. Verder heeft hij in opdracht van [verdachte] [bedrijf 1] B.V. bij de notaris opgericht. (Voetnoot 70) Uit het dossier volgt dat [medeverdachte] geldoverboekingen en -stortingen deed voor de bedrijven, meeging met [naam 4] naar afspraken bij de notaris, de Kamer van Koophandel en een advocaat, facturen opmaakte en de beschikking had over meerdere bankpassen van de betrokken autobedrijven. (Voetnoot 71) Ook vervalste hij verschillende documenten, zoals overeenkomsten, facturen, loonstroken en jaarcijfers van Vishandel ’t Centrum van de ouders van [naam 4] (Voetnoot 72), liet hij verschillende stukken die te maken hadden met afpersing door de ouders van [naam 4] tekenen (Voetnoot 73) en verduisterde hij een Mercedes en een BMW middels leasecontracten van een op zijn naam staande B.V. (Voetnoot 74) Hij waste ook twee andere voertuigen (mede) wit.

[verdachte]

Nadat [verdachte] na een lange detentie in Turkije in februari 2018 naar Nederland terugkeerde, richtte hij in maart 2018 [bedrijf 1] B.V. op. Samen met zijn zoon [naam 6] had hij vanaf dat moment de leiding over het autobedrijf. (Voetnoot 75) Uit het dossier volgt dat [naam 4] ook door [verdachte] werd bedreigd en dat [verdachte] vanaf zijn komst naar Nederland meedeed aan de afpersing van [naam 3] en [naam 4] . Dit laatste volgt ook uit de bewijsmiddelen. (Voetnoot 76) Ook volgt daaruit dat hij in maart/april 2019 samen met [naam 6] heeft geprobeerd om [naam 2] af te persen. [naam 6] en [verdachte] zijn bij vonnis van heden voor deze afpersingen veroordeeld. Uit tapgesprekken volgt dat [verdachte] ook in andere conflicten [naam 6] instrueerde wat hij moest zeggen, dat [naam 6] het op hem moest afschuiven, dat hij de slechterik zou zijn en dat hij aankondigde flink te keer te zullen gaan. (Voetnoot 77)

Onder een organisatie als bedoeld in artikel 140 van het Wetboek van Strafrecht moet worden verstaan: een samenwerkingsverband, met een zekere duurzaamheid en structuur, tussen de verdachte en ten minste één andere persoon. Aanwijzingen voor het bestaan van een dergelijk samenwerkingsverband kunnen bijvoorbeeld zijn gemeenschappelijke regels, het voeren van overleg, gezamenlijke besluitvorming, een taakverdeling, een bepaalde hiërarchie en/of geledingen. Dit zijn echter geen constitutieve vereisten om van een samenwerkingsverband te kunnen spreken.

Bewezen moet worden dat de organisatie als oogmerk heeft om misdrijven te plegen. Het oogmerk daartoe is voldoende: een gepleegd misdrijf of poging of voorbereiding daartoe is niet vereist. Het oogmerk kán echter wel blijken uit de door de criminele organisatie gepleegde misdrijven. Voor bewijs van het bestanddeel oogmerk zal onder meer betekenis kunnen toekomen aan misdrijven die in het kader van de organisatie reeds zijn gepleegd, aan het meer duurzaam of gestructureerde karakter van de samenwerking, en meer algemeen, aan de planmatigheid of stelselmatigheid van de met het oog op dit doel verrichte activiteiten van deelnemers binnen de organisatie. Het oogmerk moet bovendien, gelet op de duurzaamheid van het samenwerkingsverband, gericht zijn op het gedurende enige tijd plegen van misdrijven.

Het is niet vereist dat de verdachte precies wist op welke misdrijven het oogmerk van de organisatie was gericht. De verdachte dient in zijn algemeenheid te weten dat de organisatie tot oogmerk had het plegen van misdrijven. Daarnaast is het niet van belang of de verdachte is vrijgesproken van betrokkenheid bij een misdrijf dat in het verband van de organisatie is begaan.

Om van deelnemen aan de criminele organisatie te kunnen spreken, dient de verdachte te behoren tot de organisatie en moet hij of zij een aandeel hebben in, dan wel ondersteuning bieden aan gedragingen ter verwezenlijking van het oogmerk van die organisatie. Een dergelijke bijdrage kan bestaan uit het (mede)plegen van enig misdrijf, maar ook uit het verrichten van handelingen die op zichzelf niet strafbaar zijn, zolang van bovenbedoeld aandeel of ondersteuning kan worden gesproken. De deelneming moet voor de verdachte op zichzelf worden beoordeeld. Het is dus bijvoorbeeld niet van belang of andere personen meer hebben gedaan of een belangrijkere rol vervulden.

De rechtbank zal aan de hand van dit juridisch kader beoordelen of sprake is geweest van een duurzaam samenwerkingsverband tussen de vijf verdachten, of die organisatie als oogmerk had het plegen van de genoemde misdrijven en of de verdachte daaraan heeft deelgenomen.

Samenwerkingsverband

Zoals hierboven is overwogen blijkt uit de bewijsmiddelen dat [naam 6] , en later ook [naam 4] , [naam 8] , [medeverdachte] en [verdachte] , in verband worden gebracht met verschillende autobedrijven, terwijl er in feite sprake was van één en hetzelfde autobedrijf van [naam 6] , dat in de loop der tijd voortdurend op naam van anderen, onder wie katvangers, werd gezet, om te verhullen dat hij steeds de feitelijke eigenaar was. Verder heeft de rechtbank overwogen dat het startkapitaal van [naam 6] ’s eerste (auto)bedrijf uit misdrijf afkomstig is geweest, waarna bij de opvolgende bedrijven sprake is geweest van vervolgtransacties met dat criminele vermogen. Elders in het vonnis komt de rechtbank tot de conclusie dat vele voorwerpen en geldbedragen binnen deze constructie op grote schaal zijn witgewassen en dat meerdere afpersingen hebben plaatsgevonden, waarbij de afgeperste bedragen contant zijn opgenomen of anderszins in zo’n autobedrijf terecht zijn gekomen.

Ook de wagenparken en voertuigen werden regelmatig op naam van een ander gezet. Overnames van bedrijven en individuele voertuigen werden niet of niet correct verantwoord in de administratie. Vaak ontbrak die administratie, zoals een kasboek, zelfs in het geheel, waardoor de oorsprong van het geld niet kon worden geverifieerd. Van ingekochte voertuigen zijn meermalen geen inkoopfacturen of inkoopverklaringen aangetroffen. Facturen en overeenkomsten waren regelmatig vals of gebrekkig, vaak was sprake van contante stortingen en opnames van grote geldbedragen, grote cashbetalingen, betalingen naar persoonlijke rekeningen, alsmede geldstromen en overboekingen zonder (duidelijke) omschrijving of reden of onderliggende overeenkomst.

De verdachte had daarin ook zijn rol, zoals onder andere blijkt uit de overwegingen hierboven over zijn rol in het geheel.

Uit het voorgaande kan worden afgeleid dat sprake was van een samenwerking tussen de verdachte en de medeverdachten. Deze samenwerking was intensief. Er was sprake van een duidelijke onderlinge taakverdeling. De samenwerking was ook duurzaam en bestendig. Bovenstaande handelingen vonden plaats in een periode van jaren, in ieder geval in de ten laste gelegde periode. Er was sprake van een structuur en een bepaalde hiërarchie en rolverdeling binnen de organisatie.

Naar het oordeel van de rechtbank had de organisatie tussen de verdachten het oogmerk om misdrijven te plegen. Dat blijkt onder meer uit de hierna bewezen te verklaren feiten.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat - in elk geval – ieder van de vijf verdachten, ieder in zijn eigen rol, deel heeft uitgemaakt van de criminele organisatie. De rechtbank ziet de in de tenlastelegging genoemde rechtspersonen (zelf) niet als deelnemers van de criminele organisatie, maar als middel om die criminele organisatie te faciliteren.

De rechtbank zal hierna de ten laste gelegde afpersing van [naam 1] (feit 2), de poging tot afpersing van [naam 2] (feit 3) en de afpersing van [naam 3] en [naam 4] (feit 5) bespreken.

4.4.7.1. Vrijspraak feit 2 - medeplegen van afpersing van [naam 1]

De verklaringen van [naam 1]

Op 6 juni 2018 heeft de heer [naam 1] aangifte gedaan van afpersing. In zijn aangifte verklaart [naam 1] dat er een geschil was ontstaan over de verkoop van een aan hem toebehorende Aston Martin en Range Rover aan ‘Autobedrijf [plaats 4] ’ te [plaats 3] . Hij had hierbij voornamelijk zaken gedaan met [naam 6] en [verdachte] . Uiteindelijk zou hij door geweld en bedreiging met geweld door [naam 6] , [verdachte] en een bodyguard zijn afgeperst tot de afgifte van een bedrag van 40.000 euro, een huis in Spanje en een boot genaamd Royal Dutch. Hij zou daarbij tijdens een bespreking op 11 mei 2018 op het kantoor van het autobedrijf een kopstoot hebben gekregen van [verdachte] , en tijdens een bespreking op 14 mei 2018 eveneens op het kantoor van het autobedrijf een vuistslag op zijn kaak hebben gekregen van de bodyguard. Tijdens de bespreking van 11 mei 2018 zou de bodyguard tevens iets uit een laatje hebben willen pakken, waarvan [naam 1] vermoedde dat het een pistool was. [naam 1] verklaarde verder dat tijdens de bespreking van 14 mei 2018 zijn telefoon is afgepakt door ene “ [naam 8] ” die ook voor het autobedrijf werkte (de rechtbank begrijpt: [naam 8] ). Ook zouden tijdens voornoemde besprekingen bedreigingen door [naam 6] , [verdachte] en de bodyguard zijn geuit, waardoor [naam 1] vreesde voor het leven van zijn twee ex-vrouwen en zijn kinderen.

Op 5 februari 2019 heeft [naam 1] bij de politie een aanvullende verklaring afgelegd. Daarin verklaarde hij dat hij op 15 mei 2018 nogmaals naar het autobedrijf is gegaan en dat hij toen in aanwezigheid van [naam 6] en [verdachte] een slag in zijn gezicht met vlakke hand van de eerdergenoemde bodyguard heeft gekregen. Ook moest hij 10.000 euro voor de bodyguard betalen, wat hij heeft voldaan door die avond 1.000 euro cash te betalen en de volgende dag 9.000 euro over te maken. Ook verklaarde [naam 1] dat het huis in Spanje sinds 29 juni 2018 op naam van [naam 4] stond.

Op 21 april 2023 is [naam 1] als getuige gehoord bij de rechter-commissaris. Daar heeft hij over de bedreigingen verklaard dat hij op zijn kaak is geslagen door [verdachte] en dat hij heeft gezien dat de bodyguard een zilverachtig glimmend pistool heeft getrokken. Over het afpakken van zijn telefoon verklaarde hij dat dit werd gedaan door een kleine Indonesisch/Surinaamse boekhoudjongen of door [naam 4] , maar dat hij dit niet meer zeker wist. Verder verklaarde [naam 1] dat hij met [naam 6] en [naam 4] naar Spanje is gegaan om het huis op [naam 4] ’ naam te zetten. Hij verklaarde dat de situatie in Spanje gespannen was, dat hij de avond voor het tekenen bij de notaris naar Spanje is gevlogen en dat hij die hele avond is weggeweest, maar wel met [naam 6] en [naam 4] in hetzelfde huis heeft geslapen.

Andere bevindingen in het dossier

Uit het dossier volgt dat [naam 1] op 26 april 2018 en op 16 mei 2018 een bedrag van in totaal 39.000 euro heeft overgeboekt naar de bankrekening van [bedrijf 1] B.V. Ook blijkt uit het dossier dat het huis in Spanje op naam van [naam 4] is komen te staan en dat de boot genaamd Royal Dutch op 5 juni 2019 op de [adres 2] in [plaats 3] onder [naam 8] in beslag is genomen.

Op 5 februari 2019 is de heer [getuige 5] als getuige gehoord bij de politie. Hij verklaarde dat hij getuige is geweest van een kopstoot van [verdachte] aan [naam 1] op het kantoor van Autocentrum [plaats 4] . Ook verklaarde hij getuige te zijn geweest van bedreigingen richting [naam 1] en zijn kinderen. Op 16 mei 2023 is [getuige 5] opnieuw als getuige gehoord bij de rechter-commissaris. Daar verklaarde hij dat er tijdens de afspraak bij het autocentrum geen geweld is gebruikt en dat er geen kopstoot is gegeven.

Op 18 juni 2019 is [naam 4] als verdachte in dit onderzoek in zijn woning aangehouden en werd zijn mobiele telefoon in beslag genomen. Op de mobiele telefoon zijn Whatsapp gesprekken tussen [naam 4] en [naam 1] aangetroffen waarin zij op 16 en 20 mei 2018 gegevens uitwisselen met betrekking tot de overdracht van het huis in Spanje. Op 20 mei 2018 vraagt [naam 4] welk bedrag op de schuldbekentenis moet, waarop [naam 1] antwoordt met ‘Ja doe 250 k’. Verder vindt een Whatsapp gesprek plaats op 6 juni 2018, de dag waarop [naam 1] aangifte heeft gedaan, waarin [naam 4] vraagt naar goede uitgaansplekken in Spanje. [naam 1] geeft een aantal namen door. Als [naam 4] vraagt ‘Hoe heette die tent waar we gister avond waren met die shisha’, antwoordt [naam 1] met ‘La Salla’. Ook stuurt [naam 1] in dat gesprek een afbeelding van een biertje toe, waarop [naam 4] antwoordt met ‘haha proost vriend’ en ‘Gezellig toch’. [naam 1] antwoordt daarop ‘Ja jullie zijn oké’.

Op de terechtzitting is een video van een telefoongesprek van 24 juni 2018 tussen [naam 6] en [naam 1] getoond. Daarop is te horen dat [naam 6] en [naam 1] op rustige toon met elkaar spreken over het huis in Spanje. [naam 1] zegt in dat gesprek dat hij met [naam 6] mee is gegaan naar Spanje en het huis op zijn naam heeft gezet, terwijl ‘ [bijnaam] ’ hem had gezegd dit niet te doen. [naam 1] zegt dat [bijnaam] nu onder druk wordt gezet en dat [bijnaam] zijn koopwoning in Amstelveen met overwaarde had moeten inzetten. [naam 1] zegt dat [naam 6] aan zijn kant moet staan deze ronde, dat hij nu rust heeft en thee wil komen drinken met [verdachte] , dat hij overal aan heeft meegewerkt en dat [bijnaam] hem heeft laten vallen. Als [naam 1] zegt ‘Luister ik wil rust’, zegt [naam 6] ‘Dat begrijp ik, dat is dan aan jou om dat met [bijnaam] te regelen en niet met mij’. [naam 1] zegt vervolgens: ‘Ik wil gewoon rust. (…) Ik heb gewoon netjes mijn werk afgeleverd naar jullie toe (…) Wat hij gaat doen daar sta ik niet achter en dat moeten jullie maar gewoon zelf doen.’ [naam 6] zegt dat [verdachte] heel boos is en zegt ‘wij hebben ook onze beloftes nagekomen. (…) en nou krijgen we weer gezeik achteraf. En je weet het elke keer gezeik dat veroorzaakt weer gezeik en je kan niet zeggen: “Ik ga er tussenuit.” Het enige wat jij kan doen is zelf tegen [bijnaam] zeggen luister: “Vriend, luister, het is zo, geef je eigen huis maar als onderpand”, en wil je dat niet, ook goed, dan gaan we met iedereen aan tafel zitten, of niet aan tafel zitten, gaan we van veraf ruzie maken…’. In de laatste video opname van het gesprek zegt [naam 1] tegen [naam 6] : ‘Je vader heeft mij het woord gegeven, op het moment dat jij dat niet deed. Kijk mijn spullen zijn het al niet meer weet je, ik ben alles kwijt en nu komen ze nog een keer.’ [naam 6] vraagt dan: ‘Dus het is allemaal opgezette spel van [bijnaam] tot zover ik het begrijp?’, waarop [naam 1] bevestigend antwoordt. De opname eindigt met dat [naam 1] zegt ‘Dus jij staat gewoon aan mijn kant, dan weet je dat’, waarop [naam 6] antwoordt: ‘Is goed vriend, wij houden even contact (…)’.

Het oordeel van de rechtbank

Naar het oordeel van de rechtbank zijn de verklaringen van [naam 1] innerlijk niet consistent met elkaar. Zo verklaarde [naam 1] in de aangifte dat hij bij de afspraak op 11 mei 2018 alleen werd vergezeld door een Turkse collega, maar bleek ten tijde van zijn aanvullende verklaring op 5 februari 2019 dat ook een Marokkaanse man, namelijk [getuige 5] , aanwezig was. [getuige 5] verklaarde in eerste instantie bij de politie dat hij getuige was geweest van een kopstoot aan [naam 1] , maar heeft later bij de rechter-commissaris ontkend dat een kopstoot is gegeven. Verder verklaarde [naam 1] in zijn aangifte en aanvullende verklaring over drie verschillende data waarop er geweld tegen hem zou zijn gebruikt, namelijk op 11 mei 2018 een kopstoot van [verdachte] , op 14 mei 2018 een vuistslag op zijn kaak door de bodyguard en op 15 mei 2018 een slag met vlakke hand in zijn gezicht door de bodyguard. Tijdens het verhoor door de rechter-commissaris verklaarde [naam 1] echter alleen over een kopstoot en een vuistslag en verklaarde hij dat ook de vuistslag door [verdachte] zou zijn gegeven, en niet door de bodyguard. Daarnaast verklaarde [naam 1] in zijn aangifte dat de bodyguard ‘iets’ wilde pakken waarvan hij vermoedde dat het een wapen was. Bij de rechter-commissaris verklaarde hij echter zeker te weten het pistool te hebben gezien, die zilverachtig en glimmend zou zijn geweest. Tot slot verklaarde [naam 1] in zijn aangifte dat zijn telefoon op 14 mei 2018 werd afgepakt door “ [naam 8] ”. Tijdens het verhoor bij de rechter-commissaris gaf [naam 1] echter een omschrijving van de persoon die zijn telefoon zou hebben afgepakt die geheel niet overeenkomt met [naam 8] , maar wel met [medeverdachte] . Ook wist hij niet zeker of het misschien [naam 4] was die zijn telefoon zou hebben afgepakt.

De rechtbank is tevens van oordeel dat de verklaringen van [naam 1] zich niet verdragen met andere bevindingen in het dossier. Zo blijkt uit de Whatsapp gesprekken tussen [naam 4] en [naam 1] dat er in relatie tot de overdracht van het huis in Spanje is gesproken over een schuldbekentenis van 250.000 euro, dat zij op vriendschappelijke toon met elkaar communiceerden en dat zij met elkaar uit zijn geweest op de avond voor de overdracht bij de notaris. Dit verdraagt zich niet met de ‘gespannen situatie’ waarover [naam 1] bij de rechter-commissaris heeft verklaard. Ook de rustige toon in het opgenomen telefoongesprek tussen [naam 6] en [naam 1] van nog geen drie weken na de datum van zijn aangifte, in welk gesprek [naam 1] onder meer zegt dat [naam 6] aan zijn kant moet staan deze ronde en dat hij thee wil komen drinken bij [verdachte] , past niet bij een afpersing zoals door [naam 1] in zijn aangifte geschetst. Uit de inhoud van genoemd gesprek blijkt verder van betrokkenheid van ene “ [bijnaam] ” bij het geschil, die geheel niet in de verklaringen van [naam 1] wordt genoemd.

Naar aanleiding van de getoonde video van het telefoongesprek van 24 juni 2018 tussen [naam 6] en [naam 1] , is [naam 1] ter terechtzitting als getuige gehoord. [naam 1] heeft tijdens dit verhoor geen aannemelijke uitleg gegeven over de voornoemde inconsistenties tussen zijn verklaringen en andere bevindingen in het dossier, zodat die inconsistenties onopgehelderd blijven.

Op grond van al het voorgaande komt de rechtbank tot de conclusie dat de verklaringen van [naam 1] onbetrouwbaar zijn. Er zijn meerdere aanwijzingen die aanleiding geven om te twijfelen aan de geloofwaardigheid en het waarheidsgehalte van de verklaringen, waardoor de rechtbank zijn verklaringen niet voor het bewijs zal gebruiken.

Hoewel uit het dossier volgt dat [naam 1] de goederen zoals genoemd in de tenlastelegging aan bepaalde verdachten in deze zaak heeft overgedragen, kan de rechtbank niet vaststellen dat hij deze goederen gedwongen door geweld en/of bedreiging met geweld heeft afgestaan. De rechtbank is met betrekking tot het onder 2 ten laste gelegde feit van oordeel dat dit feit niet wettig en overtuigend kan worden bewezen, zodat de verdachte daarvan zal worden vrijgesproken.

4.4.7.2. Feit 3 - Medeplegen van poging tot afpersing van [naam 2]

Uit de bewijsmiddelen volgt dat [naam 6] en aangever [naam 2] op 22 maart 2019 zijn overeengekomen dat [naam 6] uit naam van [bedrijf 1] B.V. een Rolls Royce, die op basis van huurkoop in gebruik was bij de heer [naam 19] en met instemming van die [naam 19] , van [naam 2] zou kopen voor een bedrag van 159.000 euro. Toen de betaling uitbleef, heeft [naam 2] in de ochtend van 30 maart 2019 de Rolls Royce meegenomen, die inmiddels voor de deur bij [bedrijf 1] B.V. in [plaats 3] stond. Diezelfde ochtend heeft [naam 6] in een telefoongesprek tegen [naam 2] gezegd dat hij de auto terug moest brengen en dat er anders een probleem zou zijn. Dit telefoongesprek tussen [naam 6] en [naam 2] is getapt, alsmede het gesprek dat [naam 6] direct daaropvolgend met [verdachte] voert. [verdachte] belt daarbij met een nummer eindigend op [rekeningnummer 6] en vraagt [naam 6] om het telefoonnummer van [naam 2] zodat hij tegen hem kan zeggen dat hij naar hem toe zal komen en dat hij zal zien wie hij is. Laatstgenoemd tapgesprek tussen [naam 6] en [verdachte] sluit naadloos aan bij de verklaring van [naam 2] in zijn aangifte dat hij vervolgens twee keer door een Turks nummer eindigend op [rekeningnummer 6] werd gebeld, waarbij bedreigende teksten (waaronder doodsbedreigingen) naar hem zijn geuit. De rechtbank concludeert dan ook dat [verdachte] degene is geweest die [naam 2] telefonisch heeft bedreigd, nadat hij het telefoonnummer van [naam 2] van [naam 6] had gekregen.

Eveneens volgt uit de bewijsmiddelen dat [verdachte] zich op 3 april 2019 samen met een andere man heeft begeven naar het kantoor van [naam 2] in Amsterdam. [verdachte] heeft ter terechtzitting verklaard dat hij bij het kantoor van [naam 2] in Amsterdam is langs geweest. [naam 2] verklaart in zijn aangifte en aanvullend verhoor dat [verdachte] en de andere man zijn kantoor binnenliepen en dat [verdachte] meteen het gesprek begon. [verdachte] en de andere man kwamen zeer bedreigend en intimiderend over en [verdachte] vertelde [naam 2] dat hij maar één kans had om het op te lossen. [naam 2] moest 225.000 euro betalen en dan zou het opgelost zijn. Dat [naam 6] en [verdachte] hebben geprobeerd om [naam 2] geld afhandig te maken en dat [verdachte] in het kantoor van [naam 2] een dreigende houding richting [naam 2] heeft aangenomen, wordt ondersteund door wat [naam 4] in een tapgesprek van 1 april 2019 tegen zijn vrouw vertelt en wat hij aan de politie heeft verklaard over wat hij heeft meegekregen van de bedreigingen richting [naam 2] .

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat [naam 6] en [verdachte] zich tezamen en in vereniging schuldig hebben gemaakt aan de onder feit 3 primair tenlastegelegde poging tot afpersing van [naam 2] .

Het voorwaardelijke verzoek van de verdediging tot het horen van de heren [naam 20] en [naam 21] , beiden destijds medewerker bij het bedrijf van [naam 2] , wordt afgewezen. De verklaringen van [naam 2] hebben immers niet als ‘sole and decisive’ bewijs te gelden, maar worden ondersteund door de inhoud van tapgesprekken en de verklaring van [naam 4] .

4.4.7.3. Feit 5 - Medeplegen van afpersing van [naam 3] en [naam 5]

Achtergrond en wijze van afpersing

In aanvulling op wat de rechtbank hiervoor in 4.3 al heeft overwogen over de inhoud van getuigenverklaringen over de achtergrond van de afpersing, zijn op 23 juni 2019 [naam 7] en [naam 3] als verdachten in het onderhavige onderzoek verhoord.

[naam 7] verklaarde dat zij, [naam 4] en haar schoonouders werden bedreigd door [naam 6] en [verdachte] . De bedreigingen zouden zijn begonnen in 2016, nadat het dippen van een auto door [naam 4] voor Autocentrum [plaats 4] niet goed was gegaan. [naam 4] had daardoor een schuld opgelopen en werd gedwongen om bedrijven op naam te zetten. Ook moesten haar schoonouders, [naam 3] en [naam 5] , onder dwang van [naam 6] papieren tekenen.

[naam 3] verklaarde in haar eerste verhoor dat zij en haar man [naam 4] onder bedreiging van ‘iemand binnen ACK’ drie auto’s met financiering moesten aanschaffen. Daarbij werd gezegd dat als zij dat niet zouden doen, hun zoon [naam 4] er die avond na 22:00 uur niet meer zou zijn. Tijdens het eerste verhoor wilde [naam 3] uit angst voor de gevolgen geen naam noemen van degene die hen had bedreigd.

[naam 3] is op 25 juni 2019 voor de tweede keer verhoord. Zij noemde toen [naam 6] en [verdachte] als de personen die hen afpersten en bedreigden. Ook [medeverdachte] heeft bevestigd dat de familie [naam 5] (inclusief [naam 4] ) werd afgeperst door [naam 6] en [verdachte] . Uit de aangifte van [naam 3] en [naam 5] en de verklaringen van [naam 4] , [naam 3] , [naam 5] , [getuige 1] en [naam 7] volgt dat [naam 6] en [verdachte] dreigden om [naam 4] te vermoorden, indien er niet zou worden betaald of bepaalde documenten niet zouden worden getekend. [naam 3] en [naam 4] zouden hierdoor gedwongen zijn tot het aangaan van financieringen voor drie auto’s, de afgifte van – veelal contante - geldbedragen en het aangaan van leningen daartoe.

Partiele vrijspraak afpersing van 30.000 euro (afkomstig van een lening in verband met een BMW met kenteken [kenteken 7] ), 7.000 / 7.500 euro (maandelijkse betalingen), 80.000 euro (afkomstig van verkoop van auto bij Smit Automobielen) en tot het aangaan van een lening van 30.000 euro.

De rechtbank is, overeenkomstig de standpunten van de officier van justitie en de verdediging, van oordeel dat niet wettig en overtuigend kan worden bewezen dat [naam 6] en [verdachte] [naam 3] en [naam 5] hebben gedwongen tot:

De verdachte zal van deze onderdelen van de tenlastelegging worden vrijgesproken.

Anders dan de officier van justitie, is de rechtbank van oordeel dat eveneens niet wettig en overtuigend kan worden bewezen dat [verdachte] [naam 3] en [naam 5] heeft gedwongen tot de afgifte van enig geldbedrag afkomstig van de verkoop van aan hen toebehorende auto’s aan Smit Automobielen. Uit het dossier volgt dat de opbrengsten van die verkoop op 31 oktober 2016 zijn overgemaakt naar de rekening van [naam 4] en binnen enkele dagen contant zijn opgenomen. Dit valt echter buiten de aan [verdachte] ten laste gelegde periode van afpersing, zodat de verdachte ook van dit onderdeel van de tenlastelegging zal worden vrijgesproken.

Afgifte van enig geldbedrag m.b.t. een BMW X5, kenteken [kenteken 1]

Op grond van de bewijsmiddelen acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat [naam 3] en [naam 5] middels hun VOF Vishandel ’t Centrum door [naam 6] en [verdachte] zijn gedwongen tot het aangaan van een lease overeenkomst voor een BMW X5 met kenteken [kenteken 1] . Hoewel de auto vanaf 19 december 2018 op naam was gesteld van VOF Vishandel ’t Centrum, is uit onderzoek gebleken dat de auto feitelijk in gebruik was bij [naam 15] . Dit is in lijn met de verklaringen van [naam 4] en [naam 5] dat [naam 3] en [naam 5] voor diverse leaseauto’s moesten betalen, maar er zelf niet in reden. In dit verband is de chat tussen [naam 6] en [naam 15] van 14 december 2018 ook tekenend, waarin [naam 6] schrijft: ‘Ik ga die nieuwe x5 voor je regelen. Die is dik voor jou.’ De auto is op 18 juni 2019 op de oprit van het toenmalige woonadres van [naam 6] en [naam 15] in beslag genomen.

Uit het onderzoek naar de lease overeenkomst voor de eerder genoemde Range Rover blijkt dat voor de BMW X5 een leasetermijn van 1.039,15 euro per maand van de bankrekening van VOF Vishandel ’t Centrum werd geïncasseerd. Uit het onderzoek naar het witwassen van deze BMW X5 blijkt dat op de bankrekening te zien was dat ook de wegenbelasting voor deze auto werd geïncasseerd. Volgens de aangifte bedroegen de financieringskosten voor de BMW X5 in totaal 8.313,20 euro (acht leasetermijnen) en de kosten van de wegenbelasting in totaal 1.421 euro. Nu het dossier onvoldoende steunbewijs bevat dat [naam 3] en [naam 5] ook de kosten van verzekering voor deze auto hebben betaald, zal de rechtbank de afpersing in relatie tot deze auto tot een totaalbedrag van 9.734,20 euro bewezen verklaren.

Afgifte van enig geldbedrag m.b.t. een Aston Martin Rapide, kenteken [kenteken 2]

Op grond van de bewijsmiddelen acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat [naam 3] en [naam 5] middels hun VOF Vishandel ’t Centrum door [naam 6] en [verdachte] zijn afgeperst tot het aangaan van een lease overeenkomst voor een Aston Martin Rapide met kenteken [kenteken 2] . Hoewel de auto vanaf 25 februari 2019 op naam was gesteld van VOF Vishandel ’t Centrum, is uit onderzoek gebleken dat [naam 3] en/of [naam 4] de auto feitelijk niet in gebruik of in bezit hadden. Dit is in lijn met de verklaringen van [naam 4] en [naam 5] dat [naam 3] en [naam 4] voor diverse leaseauto’s moesten betalen, maar er zelf niet in reden. De auto is op 18 juni 2019 in beslag genomen in de showroom van [bedrijf 1] B.V.

Uit het onderzoek naar het witwassen van deze auto blijkt dat VOF Vishandel ’t Centrum de leasevergoeding moest betalen. Volgens de aangifte bedroegen de financieringskosten voor de Aston Martin Rapide in totaal 10.076,10 euro. Nu het dossier onvoldoende steunbewijs bevat dat [naam 3] en [naam 4] ook de wegenbelasting en de kosten van verzekering voor deze auto hebben betaald, zal de rechtbank de afpersing in relatie tot deze auto tot een bedrag van 10.076,10 euro bewezen verklaren.

Afgifte van 114.400 euro, althans enig geldbedrag afkomstig van een lening bij de Rabobank, en het aangaan van die lening bij de Rabobank

Op grond van de bewijsmiddelen acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat [naam 3] en [naam 5] door [naam 6] en [verdachte] zijn gedwongen tot de afgifte van een bedrag van 114.400 euro afkomstig van een lening bij de Rabobank, en tot het aangaan van die lening bij de Rabobank. Op de bankrekening van Vishandel ’t Centrum is te zien dat een krediet door Rabobank werd verstrekt, waarna een bedrag van 114.400 euro werd verspreid naar diverse bankrekeningen (waaronder 70.000 euro naar de bankrekening van [bedrijf 1] B.V. en 14.400 euro naar de bankrekening van [bedrijf 2] ) en deels direct contant werd opgenomen. Uit het onderzoek naar de geldstromen blijkt dat van het door de Rabobank verstrekte krediet een bedrag van 113.300 euro in een week tijd contant is opgenomen. [naam 4] , [naam 3] en [naam 5] hebben alle drie verklaard dat geldbedragen steeds contant aan [naam 6] moesten worden afgegeven. Ook is in de administratie een leningsovereenkomst tussen [naam 4] en zijn ouders aangetroffen voor een bedrag van 114.400 euro waarvan [naam 3] en [naam 5] hebben verklaard dat deze valselijk is opgemaakt ter verantwoording van dit geldbedrag.

Afgifte van 14.000 euro, althans enig geldbedrag afkomstig van een lening bij New10, en het aangaan van die lening bij New10

Op grond van de bewijsmiddelen acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat [naam 3] en [naam 4] door [naam 6] en [verdachte] zijn gedwongen tot de afgifte van een bedrag van 14.000 euro afkomstig van een lening bij New10, en tot het aangaan van die lening bij New10. Op de bankrekening van Vishandel ’t Centrum is te zien dat in totaal een bedrag van 53.000 euro verspreid over vijf data is uitgekeerd door New10. Na het uitkeren van de eerste 20.000 euro door New10 op 10 december 2018 werd direct een bedrag van 10.000 euro contant opgenomen. [naam 4] , [naam 3] en [naam 5] hebben alle drie verklaard dat geldbedragen steeds contant aan [naam 6] moesten worden afgegeven. Hiernaast werd een bedrag van in totaal 4.000 euro overgeboekt naar een privé- en een zakelijke bankrekening van [verdachte] .

Periode van bewezenverklaring

Blijkens de Basisregistratie Personen is [verdachte] vanaf 15 februari 2018 weer in Nederland ingeschreven, nadat hij vanaf 6 september 2012 uitgeschreven was geweest. De rechtbank acht op grond van de bewijsmiddelen bewezen dat de eerste afpersing door [verdachte] van [naam 3] en [naam 5] op 1 mei 2018 heeft plaatsgevonden, toen zij gedwongen werden tot het aangaan van een lening van 114.400 bij de Rabobank. Verder kan uit de bewijsmiddelen worden opgemaakt dat de betalingen van de financieringskosten ter zake van twee leasecontracten die mede onder dwang van [verdachte] zijn afgesloten tot na 18 juni 2019 (de einddatum van de ten laste gelegde periode) hebben voortgeduurd. Op grond van het voorgaande acht de rechtbank bewezen dat [verdachte] zich in de periode van 1 mei 2018 tot en met 18 juni 2019 heeft schuldig gemaakt aan afpersing van [naam 3] en [naam 5] .

Gewoonte)witwassen van geldbedragen

Hierna volgt een bespreking van de geldbedragen die zouden zijn witgewassen.

Witwassen € 65.000,-

Uit de bewijsmiddelen volgt dat bij een doorzoeking onder leiding van een rechter-commissaris op 18 juni 2019 in de woning van mevrouw [naam 22] , de ex-vrouw van [verdachte] en de moeder van [naam 6] , geld is aangetroffen in haar slaapkamer. Het geld is aangetroffen op aanwijzing van een geldhond, was verborgen onder twee kastjes en zat in zeven plastic tasjes. In zes tasjes is (telkens) € 10.000,- aangetroffen en in één tasje € 5.000,-, derhalve een totaal van € 65.000,-. Onder de coupures waren ook bankbiljetten van € 200,- en

€ 500,-.

Uit de bewijsmiddelen blijkt voorts dat mevrouw [naam 22] niet over een dergelijk bedrag lijkt te kunnen beschikken. Het tegendeel is ook niet aangevoerd.

Als bewijsmiddel is een (telefonisch) gesprek met getuige [naam 10] gebezigd, waarin hij heeft gezegd dat 50% van het geld van [naam 6] bij zijn moeder lag verborgen.

Verder zijn afgeluisterde telefoongesprekken tot het bewijs gebezigd, onder meer:

Witwassen € 190.000,- en € 69.000,- - vrijspraak

Tijdens de doorzoeking op 18 juni 2019 zijn op de locatie [adres 2] in [plaats 3] mappen met administratie in beslag genomen. Eén van deze mappen was voorzien van het opschrift Kasboek 2018 ACK. Dit betrof de kasboeken van [bedrijf 1] B.V. van Q2, Q3 en Q4 2018. De eerste mutatie in het kasboek Q2 is van 18 mei 2018 en betreft de inkoop van een Porsche Panamera voor € 34.320,-, die op 18 juni 2019 onder [medeverdachte] in beslag is genomen. De aankoop van de Porsche was volgens het kasboek mogelijk door het startkapitaal van € 190.000,-. In het kasboek Q4 staat op 3 oktober 2018 een ontvangst genoteerd van € 69.000,- vanuit een privé storting.

De rechtbank komt bij de bedragen van € 190.000,- en € 69.000,- niet tot de conclusie dat deze contant aanwezig zijn geweest. De enkele vermelding in de kasboeken van [bedrijf 1] B.V. van die bedragen is daarvoor naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende, zeker tegen de achtergrond dat in het dossier als reële mogelijkheid wordt beschreven dat er niet daadwerkelijk contant voor de voertuigen is betaald, maar dat dit als administratieve waarheid is opgenomen om de overname van de voertuigen te kunnen verantwoorden.

De rechtbank zal de verdachte dan ook vrijspreken van dit onderdeel.

Witwassen € 6.505,- - vrijspraak

In de jaren 2018 en 2019 (derhalve een periode van twee jaar) is er in totaal een bedrag van € 6.505,- gestort op de bankrekening [rekeningnummer 4] op naam van [verdachte] . Naar het oordeel van de rechtbank kan, tegen de achtergrond dat meer specifieke informatie over deze stortingen ontbreekt en gelet op de hoogte van de gestorte bedragen (het waren relatief normale bedragen) en de periode van twee jaar, niet de conclusie worden getrokken dat dit geld uit misdrijf afkomstig is.

De verdachte zal dus van dit onderdeel worden vrijgesproken.

Witwassen € 14.000,-

De ouders van [naam 4] hebben in hun aangifte verklaard dat zij op naam van VOF Vishandel ’t Centrum een lening hebben moeten afsluiten bij New10, waarvan een bedrag van € 14.000,- naar [naam 6] is gegaan.

[verdachte] wordt, zoals elders in dit vonnis overwogen, veroordeeld voor zijn betrokkenheid bij de afpersing van de ouders van [naam 4] .

Uit onderzoek naar bankrekening [rekeningnummer 5] op naam van VOF Vishandel ’t Centrum (het bedrijf van de ouders van [naam 4] ) is te zien dat New10 op vijf data bedragen met een totaal van € 53.000,- heeft overgemaakt. Op de eerste datum (10 december 2018) is € 20.000,- overgemaakt. Op dezelfde dag is € 10.000,- contant opgenomen. Daarnaast wordt dezelfde dag € 1.500,- overgeschreven naar een privérekening op naam van [verdachte] en € 2.500,- naar [bedrijf 6] , waarvan [verdachte] de eigenaar is. Vanaf deze rekeningen is dezelfde avond € 1.000,- contant opgenomen op Schiphol en over een periode van grofweg een maand € 1.500,- betaald bij betaalautomaten in [plaats 5] in Turkije.

Gelet op het bovenstaande en bij het ontbreken van een economische verklaring voor de genoemde overboekingen vanaf de rekening van VOF Vishandel ’t Centrum, acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat [verdachte] dit bedrag heeft witgewassen.

Witwassen € 236.003,44 - vrijspraak

Dit bedrag heeft betrekking op de verkoopopbrengst van een huis in Spanje dat van [naam 1] is geweest. Gelet op de vrijspraak van [naam 6] , [verdachte] en [naam 8] van de ten laste gelegde afpersing van [naam 1] , kan onvoldoende worden vastgesteld dat het ten laste gelegde bedrag uit misdrijf afkomstig is en zal de rechtbank de verdachte van dit onderdeel vrijspreken.

Gewoonte)witwassen van voorwerpen

Hierna volgt een bespreking van de voorwerpen die zouden zijn witgewassen.

Wagenpark [bedrijf 1] BV (22 auto’s t.w.v. € 107.500,-)

Op grond van de bewijsmiddelen staat vast dat vlak vóór en vlak na de notariële levering op 20 juli 2018 van de aandelen van [bedrijf 1] B.V. aan E. Hoyer c.q. Auto- en bouwcentrum Brabant B.V., 22 voertuigen die toen eigendom waren van [bedrijf 1] B.V., respectievelijk Auto- en bouwcentrum Brabant B.V. zijn overgeschreven op naam van [bedrijf 1] B.V. De rechtbank heeft in haar algemene bewijsoverwegingen hierboven al vastgesteld dat dat wagenpark (middellijk en gedeeltelijk) uit misdrijf afkomstig was en dat [verdachte] en [naam 6] dat wisten. Ook heeft de rechtbank vastgesteld dat zij samen leiding gaven aan [bedrijf 1] B.V. Zij moeten in die hoedanigheid een rol hebben gespeeld bij het overschrijven van de kentekens. Onderliggende koopovereenkomsten zijn verder niet aangetroffen, terwijl ook niet kan worden vastgesteld dat via de bank of cash voor de 22 auto’s is betaald. Hierdoor is die criminele herkomst (verder) verborgen en verhuld. Daarom is sprake van witwassen.

Inventaris/meubilair juli 2018 - vrijspraak

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat hij (tezamen en in vereniging met een of meer anderen) de bedrijfsinventaris en/of het meubilair van [bedrijf 1] B.V. heeft witgewassen. Dit zou kort gezegd zijn gebeurd via een overname daarvan zonder gebleken betaling door [bedrijf 1] B.V. In het dossier wordt echter de vraag opgeworpen of de “koper” niet een ander autobedrijf, op naam van [naam 4] was. Immers staat op de factuur diens adres en niet het adres van [bedrijf 1] B.V. Ook anderszins is onvoldoende komen vast te staan dat de verdachte (tezamen en in vereniging met een of meer anderen) de bedrijfsinventaris en/of meubilair van [bedrijf 1] B.V. heeft witgewassen. Daarom wordt hij daarvan vrijgesproken.

Wagenpark [bedrijf 2] juli 2017 t.w.v. € 178.000,-

In overeenstemming met de standpunten van de verdediging en de officier van justitie, zal [verdachte] worden vrijgesproken van dit onderdeel van de tenlastelegging.

Witwassen BMW X5 en Aston Martin Rapide (en valsheid in geschrift ten aanzien van de leasecontracten)

Vrijspraak opmaken valse leaseovereenkomsten (feit 6)

In overeenstemming met de standpunten van de verdediging en de officier van justitie, zal de verdachte worden vrijgesproken van dit feit.

BMW X5 (kenteken [kenteken 1] )

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de BMW X5 met kenteken [kenteken 1] na de import door [naam 8] op naam werd gesteld van [bedrijf 1] B.V. De rechtbank heeft in haar algemene bewijsoverwegingen hierboven al vastgesteld dat [verdachte] en [naam 6] samen leiding gaven aan [bedrijf 1] B.V., dat het wagenpark van [bedrijf 1] B.V. (middellijk en gedeeltelijk) uit misdrijf afkomstig was en dat [verdachte] , [naam 6] , [naam 8] en [medeverdachte] dat allemaal wisten.

Doordat [naam 6] en [verdachte] VOF Vishandel ’t Centrum dwongen (via [bedrijf 1] B.V.) een leasecontract voor de BMW af te sluiten, pleegden zij met betrekking tot deze auto bovendien een specifiek misdrijf (afpersing), en was het voertuig dus (ook) direct uit dat misdrijf afkomstig. Door het optuigen van de leaseconstructie, waarbij de verdachten blijkens de bewijsmiddelen ieder voor zich betrokken waren, leek het op papier zo dat de auto een legale herkomst had. De verdachten hebben daardoor de criminele herkomst opzettelijk verborgen en verhuld. Nu [bedrijf 1] B.V. de auto niet aan de lessee leverde, terwijl [naam 6] althans zijn (ex-)vrouw [naam 15] erin reed, hebben de verdachten het voertuig (binnen de sfeer van [bedrijf 1] B.V.) ook voorhanden gehad. Zodoende hebben de verdachten ook opzettelijk verhuld wie de werkelijke rechthebbende van dat voertuig was. Daarom is sprake van witwassen.

Aston Martin Rapide (kenteken [kenteken 2] )

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de Aston Martin Rapide met kenteken [kenteken 2] op naam werd gesteld van [bedrijf 1] B.V. De rechtbank heeft in haar algemene bewijsoverwegingen hierboven al vastgesteld dat [verdachte] en [naam 6] samen leiding gaven aan [bedrijf 1] B.V., dat het wagenpark van [bedrijf 1] B.V. (middellijk en gedeeltelijk) uit misdrijf afkomstig was en dat [verdachte] , [naam 6] en [naam 4] dat allemaal wisten.

Uit de bewijsmiddelen volgt dat [naam 4] een cruciale rol heeft gespeeld bij de inkoop van de Aston Martin, doordat een daarvoor bestemd bedrag van bijna € 65.000,- afkomstig was van de rekening van zijn bedrijf Autocentrum Beheer B.V., nadat dit bedrag via diverse niet herleidbare, versluierde contante stortingen van rekeningen van diverse bedrijven daar was terechtgekomen. In die zin heeft hij als medepleger een significante bijdrage geleverd aan het (latere) witwassen.

Doordat [naam 6] en [verdachte] VOF Vishandel ’t Centrum dwongen (via [bedrijf 1] B.V.) een leasecontract voor de Aston Martin af te sluiten, pleegden zij met betrekking tot deze auto een specifiek misdrijf (afpersing), en was het voertuig dus (ook) direct uit dat misdrijf afkomstig. Door het optuigen van de leaseconstructie, waarbij [naam 6] en [verdachte] als eigenaren van [bedrijf 1] B.V. betrokken moeten zijn geweest, leek het op papier zo dat de auto een legale herkomst had. Zij hebben daardoor de criminele herkomst opzettelijk verborgen en verhuld. Nu [bedrijf 1] B.V. de auto niet aan de lessee leverde, maar gewoon in de showroom te koop aanbood, hebben de verdachten het voertuig ook voorhanden gehad en gebruikt, en zodoende opzettelijk verhuld wie de werkelijke rechthebbende van dat voertuig was. Daarom is sprake van witwassen.

Mercedes (kenteken [kenteken 3] ) en BMW (kenteken [kenteken 4] )

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de Mercedes met kenteken [kenteken 3] en de BMW met kenteken [kenteken 4] , nadat [medeverdachte] deze had verduisterd, in de bedrijfsvoorraad van [bedrijf 1] B.V. zijn terechtgekomen. De rechtbank stelt vast dat beide voertuigen daarmee direct uit misdrijf afkomstig waren. Door de beide auto’s op de lijst consignatievoorraad 2019 te zetten, hebben [naam 6] en [verdachte] als eigenaren van [bedrijf 1] B.V. net gedaan alsof ze daarover als rechthebbenden konden beschikken. Dat konden zij niet, omdat de auto’s eigendom waren van de leasemaatschappij. Daarmee hebben zij de criminele herkomst van de voertuigen die zij voorhanden hadden verborgen en verhuld. [medeverdachte] heeft hieraan als medepleger een substantiële bijdrage geleverd door de auto’s te verduisteren en deze in [bedrijf 1] B.V. in te brengen. Daarom is sprake van witwassen.

Aston Martin met kenteken [kenteken 5] - vrijspraak

De rechtbank spreekt [naam 6] , [verdachte] en [naam 8] vrij van de aan hen ten laste gelegde afpersing van [naam 1] . De reden is kort gezegd dat de rechtbank oordeelt dat diens verklaringen daarover onbetrouwbaar zijn. De rechtbank vindt ook diens verklaring over zijn door [bedrijf 1] B.V. ingekochte, maar (volgens hem) niet betaalde Aston Martin niet zonder meer betrouwbaar. Daarom gebruikt zij deze niet voor het bewijs. Dat brengt mee dat de rechtbank niet kan vaststellen dat [naam 6] , [verdachte] , [naam 4] en [medeverdachte] deze auto hebben witgewassen. Zij worden daarvan dus vrijgesproken.

Een of meer andere (in beslag genomen) voertuigen

De rechtbank heeft in haar algemene bewijsoverwegingen hierboven al vastgesteld dat de 30 voertuigen van [bedrijf 1] B.V. die op 18 juni 2019 en de dagen erna in en nabij de showroom aan de [adres 2] in [plaats 3] in beslag werden genomen, (middellijk en gedeeltelijk) uit misdrijf afkomstig waren en dat [naam 6] , [verdachte] , [naam 4] en [medeverdachte] dat ook wisten. Zij hebben - gelet op hun respectievelijke rollen in en werkzaamheden voor het autobedrijf - allemaal in ieder geval een of meer van die voertuigen voorhanden gehad. Ten aanzien van ieder van de verdachten volgt daarnaast uit de bewijsmiddelen dat zij op meerdere momenten en op verschillende manieren de criminele herkomst van het wagenpark van [bedrijf 1] B.V. hebben verborgen en/of verhuld. Daarom is bewezen dat de verdachten een of meer van de 30 in beslag genomen auto’s hebben witgewassen.

Een vaartuig - vrijspraak

De rechtbank acht dit feit niet wettig en overtuigend bewezen, nu op grond van het verhandelde ter terechtzitting niet kan worden vastgesteld dat het vaartuig uit enig misdrijf afkomstig was. Daarom worden [naam 6] , [verdachte] en [medeverdachte] daarvan vrijgesproken.

Vrijspraak feit 1, tweede cumulatief/alternatief

De rechtbank ziet de in feit 1, tweede cumulatief/alternatief, genoemde rechtspersonen niet als de verdachten in deze zaak. De daar genoemde bedrijven waren naar het oordeel van de rechtbank veeleer het middel om de onder 1 vermelde geldbedragen en voorwerpen wit te wassen. Daarom zal de rechtbank de verdachten vrijspreken van het onder 1, tweede cumulatief/alternatief, ten laste gelegde.

De slotsom

De slotsom luidt dat de rechtbank zal bewezen verklaren dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van witwassen van € 65.000,- en € 14.000,- (totaal € 79.000,-), een wagenpark ter waarde van € 107.500,- en meerdere personenauto’s, aan een poging tot afpersing, aan afpersing (meermalen gepleegd) en aan deelname aan een criminele organisatie gedurende ruim een jaar.