Centrale Raad van Beroep, hoger beroep socialezekerheidsrecht

Appellant heeft voor het laatst gewerkt als zelfstandige stickerplakker (belettering). Op 3 juni 1998 heeft appellant een auto-ongeluk gehad waarna hij arbeidsongeschikt is geworden. Het Uwv heeft aan appellant van 3 juni 1999 tot 29 november 2004 een uitkering op grond van de Wet arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandigen (WAZ) toegekend. De mate van arbeidsongeschiktheid is daarbij vastgesteld op 80 tot 100%. In verband met een herbeoordeling heeft in mei 2004 onderzoek plaatsgevonden door een verzekeringsarts en is op 24 mei 2004 een Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) opgesteld. Bij besluit van 29 september 2004 heeft het Uwv de WAZ-uitkering van appellant met ingang van 29 november 2004 beëindigd, omdat hij minder dan 25% arbeidsongeschikt was.

In de brief van 27 december 2021 heeft appellant het Uwv verzocht om zijn situatie opnieuw te beoordelen. Sinds de beoordeling in 2004 is zijn situatie verslechterd. Appellant heeft daarbij vermeld dat hij bij het uitvoeren van dagelijkse handelingen en in zijn sociale leven wordt gehinderd door lichamelijke en mentale klachten als gevolg van het auto-ongeval. Verder heeft appellant vermeld dat in 2010 bij hem een hypofysetumor is geconstateerd, resulterend in acromegalie waardoor hij pijnlijke gewrichten heeft, slecht slaapt, ernstig vermoeid is, hevige hoofdpijnen heeft en overmatig transpireert. Daarnaast heeft appellant sinds 2017 door een val knieklachten en is in 2021 zijn galblaas verwijderd. In de brieven van 16 februari 2022 en 4 april 2022 heeft appellant zijn verzoek verder toegelicht en heeft hij medische informatie ingebracht.

De verzekeringsarts heeft in zijn rapport van 28 juli 2022 vastgesteld dat de medische en persoonlijke situatie van appellant in de jaren na 2004 ingrijpend is gewijzigd maar dat geen sprake is van nieuwe medische feiten of omstandigheden die betrekking hebben op de medische situatie van appellant op 29 november 2004. De verzekeringsarts heeft geconcludeerd dat hij geen medische argumenten heeft om meer beperkingen aan te nemen dan in de FML van 24 mei 2004 zijn aangenomen.

Bij besluit van 29 juli 2022 heeft het Uwv het verzoek van appellant om herziening afgewezen en geweigerd om terug te komen van het besluit van 29 september 2004. Het Uwv heeft zich op het standpunt gesteld dat appellant geen nieuwe feiten of omstandigheden heeft vermeld en dat zijn verslechterde medische situatie na 2004 niet kan leiden tot een nieuwe toekenning omdat de WAZ-uitkering per 1 augustus 2004 is afgeschaft. Bij besluit van 13 januari 2023 (bestreden besluit) heeft het Uwv het bezwaar van appellant ongegrond verklaard. Hieraan ligt een rapport van een verzekeringsarts bezwaar en beroep van 12 januari 2023 ten grondslag. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft geconcludeerd dat uit de door appellant ingebrachte medische informatie geen nieuwe feiten of omstandigheden komen die een ander licht werpen op de in 2004 aangenomen belastbaarheid. Het feit dat nadien een nieuwe diagnose is gesteld neemt niet weg dat alle bij appellant in 2004 aanwezige klachten en de daaruit voortvloeiende belemmeringen zijn betrokken bij het vaststellen van de belastbaarheid in 2004.

Appellant is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Appellant heeft aangevoerd dat het onderzoek onzorgvuldig is geweest. De beoordeling heeft schriftelijk plaatsgevonden en appellant is niet onderzocht. Ook is appellant ten onrechte niet op een hoorzitting gehoord. Daarnaast heeft het Uwv niet gereageerd op het aanbod van appellant om zijn medisch dossier in te zien en heeft het Uwv geen informatie ingewonnen bij de behandelend sector. Ook het onderzoek in 2004 is onvoldoende zorgvuldig geweest. Verder heeft appellant aangevoerd dat sprake is van nieuwe feiten en veranderde omstandigheden. In 2010 is een hypofysetumor geconstateerd (met acromegalie tot gevolg), die volgens appellant ook in 2004 al sluimerend aanwezig was. Ook blijkt uit de aanwezige medische informatie dat daarbij sprake is van een aangeboren aandoening. Appellant was vanaf het auto-ongeluk in 1998 al ziek en zijn fysieke toestand is sinds die tijd verslechterd. Volgens appellant was hij op 29 november 2004 arbeidsongeschikt als gevolg van de toen latent aanwezige tumor die toen niet was vastgesteld. Om zijn standpunt te onderbouwen heeft appellant in hoger beroep een brief van neurochirurg prof. dr. H.D. Boogaarts van 17 januari 2024 ingebracht. Hierin schijft Boogaarts op de vraag of de hypofysetumor al in 2004 aanwezig geweest kan zijn geweest dat daar geen uitspraak over gedaan kan worden omdat er over die periode geen beeldvorming aanwezig is.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

De wettelijke regels die voor de beoordeling van het hoger beroep belangrijk zijn, zijn te vinden in de bijlage bij deze uitspraak. De bijlage maakt deel uit van deze uitspraak.

In geschil is verder de vraag of het Uwv terecht heeft geweigerd om terug te komen van zijn besluit van 29 september 2004. Het Uwv heeft op het verzoek van appellant beslist met overeenkomstige toepassing van artikel 4:6, tweede lid, van de Awb. Dit betekent dat de bestuursrechter aan de hand van de aangevoerde beroepsgronden toetst of het bestuursorgaan zich terecht, zorgvuldig voorbereid en deugdelijk gemotiveerd op het standpunt heeft gesteld dat er geen nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden zijn. Als het bestreden besluit die toets doorstaat, kan de bestuursrechter niettemin aan de hand van wat de rechtszoekende heeft aangevoerd tot het oordeel komen dat het bestreden besluit evident onredelijk is. (Voetnoot 3)

Onder nieuw gebleken feiten en veranderde omstandigheden worden verstaan feiten of omstandigheden die ná het eerdere besluit zijn voorgevallen, dan wel feiten of omstandigheden die weliswaar vóór het eerdere besluit zijn voorgevallen, maar die niet vóór dat besluit konden worden aangevoerd. Nieuw gebleken feiten zijn ook bewijsstukken van al eerder gestelde feiten of omstandigheden, als deze bewijsstukken niet eerder konden worden overgelegd. Eerst als sprake is van relevante nieuwe feiten of omstandigheden kan de vraag aan de orde komen of het besluit waarvan wordt gevraagd terug te komen onjuist is en of van dit besluit zou moeten worden teruggekomen.

Op grond van vaste rechtspraak geldt dat wanneer een betrokkene verzoekt om terug te komen van een in rechte onaantastbaar geworden besluit, de bewijslast bij de betrokkene ligt en het aan hem is om aan te geven waarom dat eerdere besluit niet juist zou zijn en van zijn stellingen het nodige bewijs te leveren. (Voetnoot 4)

De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat het medisch onderzoek zorgvuldig heeft plaatsgevonden. De verzekeringsartsen hebben het dossier bestudeerd en zichtbaar kennisgenomen van het bezwaarschrift en de ingebrachte medische stukken. Het gaat in dit geval om een beoordeling of sprake is van nieuwe feiten en/of veranderde omstandigheden ten opzichte van de besluitvorming en de daaraan ten grondslag liggende medische beoordeling in 2004. Gelet op het feit dat het gaat om een beoordeling van de medische situatie in een ver verleden en nu de medische situatie van appellant na de datum in geding is verslechterd, is een onderzoek in de vorm van een spreekuurcontact in dit geval niet noodzakelijk. Dat het Uwv geen informatie heeft opgevraagd bij zijn behandelaars en niet is ingegaan op zijn aanbod om medische stukken in te zien, leidt evenmin tot het oordeel dat het medisch onderzoek onzorgvuldig is geweest. Het is aan appellant om nieuwe feiten of veranderde omstandigheden te vermelden en van zijn stellingen het nodige bewijs te leveren. Appellant heeft in de beroepsfase nadrukkelijk de gelegenheid gehad om relevante medische stukken in te brengen en heeft van die gelegenheid gebruik gemaakt.

De verzekeringsartsen van het Uwv hebben overtuigend gemotiveerd dat geen sprake is van nieuwe feiten of veranderde omstandigheden die aanleiding geven om terug te komen van het besluit van 29 september 2004 en dat er geen reden is om de uitkering voor de toekomst te herzien. De rechtbank heeft er terecht op gewezen dat uit vaste rechtspraak van de Raad (Voetnoot 5) volgt dat niet een diagnose, maar de medisch objectiveerbare beperkingen van belang zijn voor een juiste beoordeling van de belastbaarheid. Alleen het gegeven dat in 2011 de diagnose hypofysetumor (met acromegalie tot gevolg) is vastgesteld en dat sprake is van een aangeboren aandoening is onvoldoende om aan te nemen dat de verzekeringsarts in 2004 de belastbaarheid van appellant niet juist heeft vastgesteld en dat het besluit van 29 september 2004 onjuist is. Het gaat niet om de (achteraf gestelde) diagnose, maar om de beperkingen die appellant in 2004 had voor het verrichten van werkzaamheden. Alle in 2004 bij appellant aanwezige en te objectiveren klachten en beperkingen zijn betrokken bij het vaststellen van de belastbaarheid per 29 november 2004. Uit de ingebrachte medische stukken blijkt niet dat de hypofysetumor in 2004 al aanwezig was en dat als gevolg hiervan op dat moment meer of aanvullende beperkingen hadden moeten worden aangenomen. Uit de brief van neurochirurg Boogaarts van 17 januari 2023 blijkt dat hij geen uitsluitsel kan geven over de vraag of de hypofysetumor in 2004 al latent aanwezig kan zijn geweest omdat er over die periode geen beeldvorming bestaat. In wat appellant heeft aangevoerd wordt ook geen aanleiding gezien voor het oordeel dat het bestreden besluit evident onredelijk is.

Het Uwv heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat de door appellant gestelde verslechtering van zijn gezondheidstoestand na 29 november 2004 niet kan leiden tot een herleving van zijn WAZ-uitkering. Met ingang van 1 augustus 2004 is de Wet einde toegang verzekering WAZ in werking getreden, waarmee een einde is gemaakt aan de publiekrechtelijke verzekering van zelfstandigen, beroepsbeoefenaren en meewerkende echtgenoten tegen het risico van inkomensverzekering wegens arbeidsongeschiktheid. Voor appellant betekent dit dat hij van 1 augustus 2004 tot 29 november 2004 nog verzekerd is geweest voor de WAZ, maar dat zijn WAZ-verzekering is geëindigd op het moment dat de WAZ-uitkering werd beëindigd.