Gemeenschappelijk Hof van Justitie van Aruba, Curaçao, Sint Maarten en van Bonaire, Sint Eustatius e, hoger beroep civiel recht overig

3.1

Verzekerde heeft in 1998 een levensverzekering afgesloten bij Sagicor met polisnummer 08084103F. Sindsdien betaalt hij maandelijks premie. Aanvankelijk was de premie bepaald op NAf 135,28 per maand waarbij Sagicor voor de inschatting van het overlijdensrisico is uitgegaan van het door Verzekerde opgegeven beroep van ‘prison guard’ en ‘guard of mentally affected persons’. In 2012 en 2013 heeft Verzekerde om premieverlaging verzocht omdat zijn beroep ‘forensic companion’, ‘sociaal werker’ en ‘sportbegeleider’ was. In 2016 heeft Sagicor de premie met terugwerkende kracht tot 2012 verlaagd tot NAf 122,04 per maand en heeft zij een terugbetaling aan Verzekerde gedaan.

3.2

In deze rechtszaak heeft Verzekerde gevorderd, kort gezegd, de veroordeling van Assuria tot afgifte van een aantal documenten, op straffe van verbeurte van een dwangsom en betaling van bepaalde bedragen. Verzekerde heeft een aantal keren zijn eis gewijzigd.

3.3

In het vonnis waarvan beroep heeft het Gerecht de vorderingen van Verzekerde afgewezen, kort gezegd omdat onvoldoende is gebleken dat Verzekerde belang heeft bij hetgeen hij van Sagicor verlangt noch dat er een contractuele of andere rechtsgrond is om Sagicor te veroordelen om aan de verzoeken van Verzekerde te voldoen, voor zover dat al mogelijk zou zijn.

3.4

In hoger beroep heeft Verzekerde zijn eis opnieuw meermaals aangepast/gewijzigd, voor het laatst ter gelegenheid van het mondeling pleidooi, bij de op voorhand ter gelegenheid daarvan gestuurde akte (gedateerd 28 augustus 2025). Het Hof zal de daar opgesomde volgorde van de nog gehandhaafde vorderingen bij de beoordeling aanhouden.

3.5

Het is het Hof niet duidelijk geworden op welke grondslag Verzekerde aanspraak maakt op afgifte van dit document. De verzekeringsovereenkomst tussen hem en Sagicor/Assuria geeft een dergelijke aanspraak niet. Los daarvan heeft Verzekerde niet duidelijk gemaakt wat zijn belang is bij afgifte van dit document. Ook Assuria is het niet duidelijk wat Verzekerde hiermee wil. Zij voert aan niet over een dergelijk document te beschikken. Voor zover Verzekerde aan de hand van dit document wil aantonen dat Sagicor hem heeft ingedeeld in een onjuiste beroepsgroep (een ‘higher risk profession’) voert Assuria aan, en dat heeft Verzekerde niet weersproken, dat die indeling is gemaakt op basis van de door Verzekerde zelf verstrekte informatie op de aanvraagformulieren (zie 3.1). De conclusie is dat de vordering op dit punt niet toewijsbaar is.

3.6

Assuria heeft dit document, ondanks dat het alleen voor intern gebruik is bedoeld, inmiddels met Verzekerde gedeeld. Verzekerde meent op basis van dit document dat hij in de periode van 1998 tot 2012 te veel premie heeft betaald. Assuria bestrijdt dat en Verzekerde heeft daarop geen toelichting of onderbouwing daarvoor gegeven. Verder geldt ook hier dat de indeling in een ‘higher risk profession’ door Sagicor is gedaan op basis van de door Verzekerde zelf verstrekte informatie zoals hiervoor genoemd (zie 3.1 en ook 3.5). In het kader van een poging om dit geschil onderling op te lossen heeft Assuria Verzekerde aangeboden een bedrag te betalen. Verzekerde heeft dat bedrag echter niet aanvaard en er is geen regeling tot stand gekomen. Op grond waarvan Verzekerde thans meent in deze procedure aanspraak te kunnen maken op betaling van het door Assuria onverplicht aangeboden bedrag heeft hij niet duidelijk gemaakt. Ook dit deel van de vordering is daarom niet toewijsbaar.

3.7

Verzekerde maakt aanspraak op een formulier met een overzicht van het bedrag van de cash value op 28 februari 2018. Assuria heeft verklaard dat zij dat overzicht thans niet meer kan reproduceren. Assuria heeft wel beschikbaar gesteld een overzicht van de cash value per april 2018 (productie 39 van Assuria in eerste aanleg). Verzekerde kan op grond van de verzekeringsovereenkomst éénmaal per polisjaar een bedrag ter hoogte van 50% van de cash value opnemen, mits daarvoor op dat moment ruimte is. Het Hof begrijpt dat Verzekerde alsnog een opname wil doen op basis van de uit het overzicht van februari 2018 blijkende cash value. Hij stelt dat hij al in april 2018 daartoe een verzoek heeft ingediend maar daarop nooit antwoord van Sagicor heeft gekregen. Het Hof kan Verzekerde daarin niet volgen. Zijn verzoek is van 9 april 2018: productie 12 c bij conclusie van antwoord. Bij diezelfde productie bevindt zich een antwoord (per e-mail) van Sagicor aan Verzekerde waarin zij aan Verzekerde meedeelt dat hij maximaal NAf 800 kan opnemen. Hem wordt gevraagd aan Sagicor door te geven of hij dat maximale bedrag of minder wil opnemen. Een antwoord van Verzekerde daarop heeft het Hof niet aangetroffen. Vervolgens is op 7 mei 2018 een bedrag van NAf 760,44 aan Verzekerde betaald (productie 34 bij conclusie van antwoord). Voor toewijzing van dit deel van de vordering – nog afgezien van de vraag of Assuria zich op dit punt terecht op verjaring beroept - is dan ook geen plaats.

3.8

Onbetwist door Verzekerde staat vast dat hij dit deel van de overeenkomst heeft opgezegd in november 2004 en dat op grond daarvan de door hem te betalen premie is aangepast. Volgens Assuria kan Verzekerde nog een bedrag van Cg 51,17 opnemen (zie productie 43). Verzekerde heeft dat onvoldoende betwist. Het bedrag waarvan hij betaling vordert heeft hij niet onderbouwd. Voor zover Verzekerde zich beroept op de berekening die hij als productie A heeft overgelegd bij pleidooi geldt dat Assuria die heeft opgesteld in het kader van een mogelijke regeling tussen partijen waaraan Verzekerde in deze procedure geen aanspraak kan ontlenen. Ook dit deel van vordering is daarom niet toewijsbaar.

3.9

Het hoger beroep slaagt niet zodat het vonnis waarvan beroep zal worden bevestigd. Hetgeen Verzekerde in hoger beroep meer of anders heeft gevorderd dan in eerste aanleg, moet worden afgewezen. Verzekerde zal als de in het ongelijk gestelde partij de proceskosten van Assuria in hoger beroep moeten dragen.