Gerecht in Eerste Aanleg van Aruba, eerste aanleg - enkelvoudig arbeidsrecht

Er zijn gronden gesteld noch gebleken waaruit volgt dat [eiser] niet-ontvankelijk moet worden verklaard in zijn tegen [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] gerichte vorderingen. Het ontvankelijkheidsverweer van [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] wordt daarom verworpen.

Voorop wordt gesteld dat partijen in deze procedures een niet geringe hoeveelheid niet ter zake doende ruis hebben opgeworpen hetgeen (de duidelijkheid van) het partijdebat bepaald niet ten goede komt. Dat komt en blijft voor rekening en risico van partijen.

Niet in geschil is tussen partijen dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] de in het addendum bij de overeenkomst omschreven aan [eiser] toebehorende juwelen en horloge van [eiser] ter verkoop in ontvangst heeft genomen, en dat die juwelen en dat horloge (hierna: de handelswaar), met als tussen partijen overeengekomen waarde van in totaal US$ 480.000,--, niet meer door [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] aan [eiser] zijn teruggegeven. Partijen verschillen van mening over wat er is gebeurd met de handelswaar. Het antwoord op de vraag wat precies met de handelswaar is voorgevallen in de periode dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] die voor [eiser] hield kan naar het oordeel van het Gerecht in het midden blijven, omdat uit de hiervoor onder 2.6 omschreven tussen [eiser] en [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] gesloten vaststellingsovereenkomst blijkt dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] heeft erkend dat hij om een niet in die overeenkomst vermelde reden de waarde van de handelswaar verschuldigd is aan [eiser]. Daaruit kan worden geconcludeerd dat de handelswaar of door [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] is verkocht maar niet is betaald of de handelswaar ten tijde dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] die hield voor [eiser] in het ongerede is geraakt. Hoe dan ook, uit de overeenkomst en de bevestiging daarvan in de vaststellingsovereenkomst volgt dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] de tussen partijen afgesproken waarde van de handelswaar moet betalen aan [eiser].

Gedaagde in conventie, eiser in reconventie] betoogt dat hij door [eiser] is misleid omdat [eiser] hem in grote haast in verband met zijn vertrekkende vlucht naar Mexico op 24 augustus 2012 op de luchthaven van Aruba enkele documenten, waaronder begrepen de overeenkomst en het addendum daarop, heeft laten ondertekenen, terwijl hij geen tijd had om de inhoud daarvan te lezen. Die door [eiser] bestreden stelling kan onbesproken blijven, omdat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] daaraan geen conclusies heeft verbonden. Met name is gesteld noch gebleken dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] de overeenkomst en het overeengekomen addendum daarop op enig moment op enige grond buitengerechtelijk heeft vernietigd, terwijl [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] thans in rechte geen beroep heeft gedaan op vernietiging daarvan (Voetnoot 2). Vernietiging van de overeenkomst en het addendum daarop is door [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] ook niet gevorderd in de reconventionele procedure. Dat zou naar verwachting ook kansloos zijn geweest gelet op de verjaringstermijn van drie jaren krachtens het eerste lid aanhef sub b. van artikel 3:52 BW, nu [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] rond eind 2012 al op de hoogte moet zijn geweest van het thans door hem gestelde misbruik van omstandigheden zijdens [eiser]. Een verjaringsberoep van [eiser] had dan voor de hand gelegen.

Gebleken is dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] de door partijen op 12 juni 2013 ondertekende vaststellingsovereenkomst blijvend niet kan nakomen, omdat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] de aandelen in V.M.B. Development N.V. - die volgens [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] deel uitmaken van de ontbonden huwelijksgoederengemeenschap van [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] en [gedaagde] - niet in de op 26 maart 2019 uitgevoerde verdeling van die gemeenschap heeft betrokken. Aldus zijn die aandelen onverdeeld gebleven en maken die nog steeds deel uit van de ontbonden huwelijksgoederengemeenschap van [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] en [gedaagde]. Dat betekent dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] onbevoegd is om (alleen) over die aandelen te beschikken. De omstandigheid dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] bedoelde aandelen niet in de verdeling heeft betrokken om die aan zichzelf toebedeeld te krijgen, brengt met zich dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] ter zake van nakoming van de vaststellingovereenkomst in verzuim is geraakt. Dat verzuim levert grond op voor toewijzing van de door [eiser] verzochte ontbinding van de vaststellingsovereenkomst.

De ontbinding van de vaststellingsovereenkomst laat onverlet dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] heeft erkend dat hij de overeengekomen waarde van de handelswaar moet betalen aan [eiser]. De grondslag daarvoor volgt uit de overeenkomst, die door de ontbinding van de vaststellingsovereenkomst immers weer onverkort geldig is. Dat betekent dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] krachtens de overeenkomst in totaal (480.000,-- minus 110.000,-- =) US$ 370.000,-- opeisbaar verschuldigd is aan [eiser]. Het beroep van [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] op verjaring van die rechtsvordering van [eiser] slaagt niet, omdat vast staat dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] in 2019 nog betalingen heeft verricht aan [eiser] ter vergoeding van de handelswaar (Voetnoot 3), terwijl het inleidend verzoekschrift is ingediend op 20 juni 2023. Zelfs als de laatste betaling door [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] was verricht op 1 januari 2019 zou verjaring pas aan de orde kunnen zijn per 1 januari 2024. De hiervoor onder b. omschreven vordering van [eiser] in hoofdsom voorzover gericht tegen [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] zal in elk geval worden toegewezen, te vermeerderen met wettelijke rente zoals onbetwist verzocht door [eiser]. Er zijn geen feiten of omstandigheden gesteld die een ander oordeel kunnen dragen. Hierbij wordt nog overwogen dat nakoming van de vaststellingsovereenkomst de grondslag was voor de reeds door [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] aan [eiser] betaalde US$ 110.000,--. Van onverschuldigde betaling zoals gesteld door [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] was derhalve geen sprake. De ontbinding van de vaststellingsovereenkomst doet weliswaar tussen [eiser] en [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] ongedaanmakingsverbintenissen ontstaan op grond waarvan [eiser] in beginsel US$ 110.000,-- zou moeten terugbetalen aan [gedaagde in conventie, eiser in reconventie], maar blijkens vorenstaande heeft [eiser] dat bedrag (op goede grond) verrekend met het bedrag dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] krachtens de overeenkomst van 23 augustus 2012 verschuldigd is aan hem.

De vordering van [eiser] ter zake van vergoeding van kosten van verkrijging van voldoening buiten rechte zal, met inachtneming van het volgende, worden toegewezen. Gebleken is dat [eiser] dienaangaande meer werkzaamheden heeft verricht of laten verrichten dan die ter voorbereiding en instructie van de zaak, waarvoor ingevolge artikel 63a Rv geen vergoeding op de voet van het tweede lid artikel 6:96 BW wordt toegekend. [eiser] mocht in redelijkheid buitengerechtelijke incassowerkzaamheden verrichten, maar de door [eiser] verzochte vergoeding daarvoor is buitensporig en daarom niet redelijk (Voetnoot 4). Toegekend zal worden een forfaitaire vergoeding overeenkomstig het procesreglement, te weten Afl. 6.000,-- (1,5 punt van liquidatietarief 9, ad Afl.. 4.000,-- per punt) welke vergoeding wel als redelijk heeft te gelden.

Er zijn gronden gesteld noch gebleken waaruit volgt dat [eiser] niet-ontvankelijk moet worden verklaard in zijn tegen [gedaagde] gerichte vorderingen. Het ontvankelijkheidsverweer van [gedaagde] wordt daarom verworpen.

Het eerste lid van artikel 1:164 BW, waarop [gedaagde] eveneens zich beroept, luidt als volgt: “Indien een tussen de echtgenoten bestaande gemeenschap van goederen door één van hen is benadeeld, doordat hij na de aanvang van het geding of binnen zes maanden daarvóór lichtvaardig schulden heeft gemaakt, goederen der gemeenschap heeft verspild of rechtshandelingen als bedoeld in artikel 88, zonder de vereiste toestemming of machtiging heeft verricht, is hij gehouden na de inschrijving van de beschikking waarbij de echtscheiding is uitgesproken, de aangerichte schade aan de gemeenschap te vergoeden.”. Naar het oordeel van het Gerecht ziet deze wettelijke bepaling op de interne draagplicht tussen [gedaagde] en [gedaagde in conventie, eiser in reconventie], en laat onverlet dat partijen extern hoofdelijk zijn verbonden voor (betaling van) een gemeenschapsschuld zoals de onderhavige. Daar komt bij dat [gedaagde] ingevolge het tweede lid van artikel 1:164 BW (Voetnoot 6) enige rechtsvordering op grond van het eerste lid van dat artikel had moeten instellen binnen drie jaren na de inschrijving in het daartoe bestemde openbare register van de tussen haar en [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] uitgesproken echtscheidingsbeschikking, hetgeen niet is gebeurd. Het betoog van [gedaagde] dat het tweede lid van artikel 1:164 BW moet worden bezien in samenhang met het eerste lid van artikel 3:310 BW (Voetnoot 7) en met artikel 3:326 BW (Voetnoot 8) vindt geen steun in het recht, en wordt daarom verworpen. Dat betoog miskent de omstandigheid dat (1) de termijn als bedoeld in het eerste lid van artikel 1:164 BW een vervaltermijn en geen verjaringstermijn is (op de aanvang van die laatst genoemde termijn ziet het eerste lid van artikel 3:310 BW), en (2) dat de onderhavige zaak puur vermogensrechtelijk van karakter is.

Het geslaagde beroep van [gedaagde] op verjaring brengt met zich dat alle tegen haar gerichte (hiervoor onder b. en c. omschreven) rechtsvorderingen van [eiser] zullen worden afgewezen. Er zijn geen feiten of omstandigheden gesteld die een ander oordeel kunnen dragen.

Eiser] zal worden veroordeeld in de kosten van de procedure aan de zijde van [gedaagde] gevallen, tot aan deze uitspraak begroot op Afl. 8.000,-- aan salaris voor de gemachtigde (2 punten van het liquidatietarief 9 ad Afl. 4.000,-- per punt).

Gedaagde in conventie, eiser in reconventie] zal worden veroordeeld in de kosten van deze procedure gevallen aan de zijde van [eiser] (waaronder begrepen die van bij partijen genoegzaam bekende ten laste van [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] gelegde conservatoire beslagen), tot aan deze uitspraak begroot op (6.670,-- : 2 =) 3.335 + 217,-- + 449,65 + 207,-- =) Afl. 4.208,65 aan verschotten (griffiegeld en kosten van oproep- en beslagexploten) en Afl. 10.000,-- aan salaris voor de gemachtigde (2,5 punten, tarief 9 ad Afl. 4.000,-- per punt). Hierbij wordt nog overwogen dat de helft van het door [eiser] betaalde griffiegeld wordt toegerekend aan [gedaagde in conventie, eiser in reconventie], en de andere helft aan [gedaagde] (ten opzichte van wie [eiser] in het ongelijk is gesteld). Hetzelfde geldt mutatis mutandis met betrekking tot het tegen [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] en [gedaagde] gerichte beslagrekest van [eiser], waarvoor nomaliter 1 punt van het liquidatietarief wordt toegekend. Aldus wordt in dit verband met betrekking tot [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] 0,5 punt toegekend.

Daargelaten het antwoord op de vraag of partijen betaling van commissie zijn overeengekomen brengt de uitkomst in de conventionele procedure met zich dat het Gerecht geen grond ziet voor toewijzing van de door [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] verzochte betaling van Afl. 129.600,-- aan commissie voor de volgens hem naar behoren ten behoeve van [eiser] uitgevoerde verkoop van de handelswaar. Van een naar behoren uitgevoerde verkoop van de handelswaar is in conventie immers niet gebleken. Dit onderdeel van de vordering van [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] zal in elk geval worden afgewezen.

De uitkomst in de conventionele procedure brengt verder met zich dat het Gerecht geen grond of aanleiding ziet voor toewijzing van het door [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] gevorderde bedrag ad US$ 110.000,-- op grond van onverschuldigde betaling. In conventie is al geoordeeld dat te dezen geen sprake is van onverschuldigde betaling (Voetnoot 13), terwijl [eiser] in conventie door middel van verrekening terecht rekening heeft gehouden met dit door [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] aan hem betaalde bedrag met betrekking tot de bepaling van de hoogte van zijn vordering.

Gesteld noch is gebleken dat partijen hadden afgesproken dat de door [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] gestelde kosten ad Afl. 25.000,-- voor de reis en het verblijf van [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] naar het buitenland om aldaar de handelswaar voor [eiser] te verkopen zouden worden gedragen door [eiser]. Reeds daarom moet deze vordering van [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] worden afgewezen. Daar komt bij dat in conventie is vast komen te staan dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] op grond van de overeenkomst persoonlijk aansprakelijk is voor betaling aan [eiser] van de tussen partijen overgekomen waarde van de handelswaar. Zou tussen partijen wel zijn afgesproken dat bedoelde reis- en verblijfkosten zouden worden gedragen door [eiser], is het in licht van de kennelijk niet goed verlopen handelsmissie van [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] naar het oordeel van het Gerecht op grond van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] zich op die afspraak beroept.

De slotsom in reconventie is dat de hiervoor onder i. omschreven vordering van [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] zal worden afgewezen. Er zijn geen feiten of omstandigheden gesteld of gebleken die een ander oordeel kunnen rechtvaardigen.

Gedaagde in conventie, eiser in reconventie] zal, als de in het ongelijk gestelde partij, worden verwezen in de kosten van deze reconventionele procedure gevallen aan de zijde van [eiser], tot aan deze uitspraak begroot op Afl. 5.500,-- aan salaris voor de gemachtigde (1 punt, tarief 8, ad Afl. 5.500,-- per punt).