Gerechtshof Amsterdam, hoger beroep personen- en familierecht

Uit artikel 1:253a in samenhang met artikel 1:377e van het Burgerlijk Wetboek (BW) volgt dat de rechter op verzoek van (één van) de gezaghebbende ouder(s) een beslissing over een zorgregeling kan nemen of een door ouders onderling getroffen zorgregeling kan wijzigen op grond dat nadien de omstandigheden zijn gewijzigd, of dat bij het nemen van de beslissing van onjuiste of onvolledige gegevens is uitgegaan.

De vader stelt dat hij [minderjarige] graag ziet. De weekendregeling om de week verloopt goed en de vader ziet [minderjarige] sinds een aantal maanden ook op een doordeweekse dag. Omdat de vader op korte termijn weer in loondienst zal gaan, zal het moeilijk zijn om een dagdeel vrij te nemen. Een doordeweekse dag maakte volgens de vader ook geen onderdeel uit van de afspraken over de zorgregeling die de ouders destijds hebben gemaakt. Het is voor de vader niet haalbaar om voor de toekomst een vaste doordeweekse dag af te spreken waarop hij [minderjarige] zou kunnen zien. Dit maakt dat de vader in beginsel geen vaste doordeweekse dag wil vastleggen in de zorgregeling. Indien het toch wenselijk is om een vaste doordeweekse dag vast te leggen, wil de vader hieraan toevoegen ‘mits het in zijn werkrooster past’.

De moeder voert aan dat zij kan instemmen met de door de vader verzochte vakantie- en feestdagenregeling. De moeder merkt dat [minderjarige] de vader graag ziet en geniet van de extra doordeweekse dag waarop hij bij de vader verblijft. Om meer duidelijkheid te kunnen verschaffen aan [minderjarige] wil de moeder dat deze doordeweekse dag wordt vastgelegd. Zodra het werkrooster van de vader bekend is, kunnen de ouders in onderling overleg bepalen welke doordeweekse dag [minderjarige] bij de vader zal zijn.

Het hof gaat in de beoordeling verder in op deze en andere argumenten van de partijen.

De raad heeft ter zitting in hoger beroep geadviseerd om een doordeweekse dag vast te leggen in de zorgregeling. De ouders doen het op dit moment al heel goed. Het kan helpend zijn om duidelijkheid te verschaffen aan de ouders en [minderjarige] , door een zorgregeling vast te stellen op grond waarvan [minderjarige] ook een doordeweekse dag bij de vader verblijft. Als het de vader niet lukt om [minderjarige] op te vangen, dan kan van deze zorgregeling worden afgeweken. In dit kader is het belangrijk dat de vader problemen in de uitvoering van de zorgregeling zelf oplost en daarvoor niet alleen naar de moeder kijkt.

Ter zitting in hoger beroep is gebleken dat de ouders grotendeels overeenstemming hebben bereikt over de zorgregeling. In onderling overleg hebben de ouders afgesproken dat [minderjarige] om de week van vrijdagmiddag na school tot maandagochtend bij de vader verblijft. Deze zorgregeling loopt goed. [minderjarige] reist vrijdagmiddag uit school zelfstandig naar de vader en reist maandagochtend ook zelfstandig naar school. De ouders verschillen op dit moment alleen nog van mening over het (al dan niet) vastleggen van een doordeweekse dag waarop [minderjarige] bij de vader verblijft. Het hof overweegt hiertoe als volgt.

Sinds oktober (2024) verblijft [minderjarige] iedere week ook een doordeweekse dag bij de vader. De moeder wil graag dat deze doordeweekse dag wordt vastgelegd in de zorgregeling omdat zij ziet dat [minderjarige] geniet van deze extra contactmomenten met de vader en teleurstelling voor hem wil voorkomen. Ter zitting is besproken in hoeverre de vader [minderjarige] door de week een avond bij zich kan hebben. De vader is op dit moment werkzaam als ZZP’er en heeft hierdoor meer flexibiliteit om [minderjarige] door de week op te vangen. Omdat de vader op korte termijn weer in loondienst zal gaan bij een justitiële jeugd inrichting/voorziening, zal het moeilijk zijn om een dagdeel vrij te nemen. Het is voor hem dan ook niet haalbaar om een vaste doordeweekse dag af te spreken waarop hij [minderjarige] zou kunnen zien, aldus de vader. De moeder heeft ter zitting naar voren gebracht dat de ouders in onderling overleg kunnen bespreken wanneer de vader [minderjarige] door de week zou kunnen zien. Ter zitting is besproken dat de vader naar verwachting drie tot vier weken van tevoren zijn werkrooster ontvangt en dat hij daarna aan de moeder zou kunnen laten weten op welke doordeweekse dag hij [minderjarige] zou kunnen zien. Het hof zal het voorgaande opnemen in zijn beslissing en gaat ervan uit dat de ouders extra contact door de week in onderling overleg zullen regelen.

Het hof begrijpt dat zich situaties kunnen voordoen waarin het de vader niet lukt om [minderjarige] door de week op te vangen. Ter zitting in hoger beroep heeft de vader naar voren gebracht dat het kan voorkomen dat hij de hele week avonddiensten zal moeten draaien. Zoals besproken ter zitting kunnen de ouders in dit soort situaties in onderling overleg afwijken van de zorgregeling. Het hof benadrukt in dit kader dat het belangrijk is dat de vader tijdig laat weten aan de moeder wanneer het hem niet lukt om [minderjarige] door de week te zien. De moeder heeft ter zitting naar voren gebracht dat zij bereid is om mee te denken, zolang zij tijdig van de vader verneemt wanneer het hem niet lukt om [minderjarige] te zien. Op die wijze kan de moeder tijdig een teleurstelling bij [minderjarige] voorkomen. Het hof begrijpt deze wens van de moeder en geeft de vader, net als de raad, in dit kader mee dat het belangrijk is om eerst zelf te proberen een oplossing te vinden als het de vader door werk plotseling niet lukt een doordeweekse dag met [minderjarige] door te brengen.

Met betrekking tot de regeling tijdens vakanties, feestdagen en verjaardagen heeft de moeder ingestemd met het verzoek van de vader in hoger beroep. Het hof zal het verzoek van de vader in hoger beroep op dit punt toewijzen. Niet gebleken is dat het belang van [minderjarige] zich daartegen verzet.

Dit leidt tot de volgende beslissing.