Gerechtshof Amsterdam, hoger beroep strafrecht overig

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 11 april 2023.

Namens de verdachte is hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen de verdachte en de raadsman naar voren hebben gebracht.

Aan de verdachte is tenlastegelegd dat:

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat daarvan slechts aantekening is gedaan ingevolge artikel 378a van het Wetboek van Strafvordering.

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 en 2 tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

Hetgeen onder 1 en 2 meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezenverklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden in de bewijsmiddelen, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het onder 1 en 2 bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het onder 1 bewezenverklaarde levert op:

opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder B van de Opiumwet gegeven verbod.

Het onder 2 bewezenverklaarde levert op:

opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder C van de Opiumwet gegeven verbod.

De verdachte is strafbaar, omdat geen omstandigheid aannemelijk is geworden die de strafbaarheid ten aanzien van het onder 1 en 2 bewezenverklaarde uitsluit.

De politierechter in de rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het in eerste aanleg onder 1 en 2 bewezenverklaarde veroordeeld tot een taakstraf voor de duur van 180 uren, te vervangen door 90 dagen hechtenis indien deze taakstraf niet naar behoren wordt verricht en met aftrek van het voorarrest.

De advocaat-generaal heeft ter terechtzitting in hoger beroep gevorderd dat de verdachte voor het onder 1 en 2 tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een taakstraf voor de duur van 120 uren, subsidiair 60 dagen hechtenis en met oplegging van een gevangenisstraf voor de duur van één dag, met aftrek van het voorarrest.

De raadsman heeft ter terechtzitting in hoger beroep primair verzocht tot oplegging van een taakstraf voor de duur van 90 dagen. Hiertoe heeft hij – samengevat – aangevoerd dat de straf die de politierechter heeft opgelegd, hoger is dan die wordt beschreven in de zogenoemde LOVS oriëntatiepunten voor een first offender en dat de samenloopregeling van toepassing is. Voorts heeft de raadsman verzocht rekening te houden met het feit dat de verdachte zijn schuld erkent en momenteel zijn leven aan het beteren is. Zo is hij reeds gestart met verschillende (hulpverlening)trajecten en is het van belang om met de op te leggen straf deze positieve ontwikkelingen niet te doorkruisen. De raadsman heeft subsidiair bepleit om naast de verzochte taakstraf een voorwaardelijke gevangenisstraf zonder bijzondere voorwaarden op te leggen.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straffen bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het opzettelijk verstrekken en aanwezig hebben van harddrugs. De verspreiding en het gebruik van harddrugs (waaronder cocaïne) vormen een ernstig gevaar voor de volksgezondheid, brengen onrust in de samenleving teweeg en leiden veelal, direct en indirect, tot diverse vormen van (andere) criminaliteit.

Blijkens een uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 20 maart 2023 is de verdachte eerder onherroepelijk veroordeeld, onder meer voor soortgelijke feiten. Dit weegt het hof in het nadeel van de verdachte.

In strafmatigende zin weegt het hof mee dat de verdachte, zoals ter terechtzitting in hoger beroep is gebleken, met behulp van verschillende instanties aan de slag is gegaan om zijn problemen aan te pakken en zich thans focust op zijn toekomst.

Mede in het licht van de straffen die meestal in soortgelijke zaken worden opgelegd, acht het hof een taakstraf en een gevangenisstraf van na te melden duur passend en geboden.

De hierna te noemen in beslag genomen en nog niet teruggegeven voorwerpen zijn bij gelegenheid van het onderzoek naar het door de verdachte onder 1 en 2 begane feit aangetroffen. Zij behoren aan de verdachte toe. Zij zullen worden onttrokken aan het verkeer deels (G6161109, cocaïne) aangezien het onder 2 bewezen verklaarde feit met betrekking tot dit goed is begaan en deels (G6161108, chemisch vloeibaar) omdat het kan dienen tot het begaan van soortgelijke feiten, terwijl zij van zodanige aard zijn dat het ongecontroleerde bezit van die voorwerpen in strijd is met de wet.

De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen 2 en 10 van de Opiumwet en de artikelen 9, 22b, 22c, 22d, 36b, 36d, 57 en 63 van het Wetboek van Strafrecht.