Hoger beroep Civiel recht overig

In het tussenarrest gaf het hof de vaststaande feiten al weer onder 2. Het hof verwijst daarnaar. Het hof gaf daarin onder 3.1 tevens zijn bevestigend oordeel over de ontvankelijkheid van CSA in haar vorderingen. (Ook) voor zover dat oordeel slechts of met name mocht zien op het incident, voegt het hof daaraan nog het volgende toe. Evenals het scheidsgerecht vindt het hof dat uit de Vaststellingsovereenkomst (‘Wensen het volgende vast te stellen: a. Cesar Sports Account BV, vertegenwoordigd door Dhr.

heeft een vertegenwoordigingsovereenkomst met Dhr. tot 18-07-2016’) volgt dat (ook) CSA geldt als de contractspartij/vertegenwoordiger van uit hoofde van de vertegenwoordigingsovereenkomst van 19 juli 2014 (met een looptijd tot 18 juli 2016). Daarbij komt dat uit de uitspraak van het scheidsgerecht tevens blijkt dat de procedure voor het scheidsgerecht, zonder bezwaar van (zie ook die uitspraak onder 6), ten name van CSA èn werd gevoerd. Zijn verweer dat niet CSA maar als zijn vertegenwoordiger is aan te merken dan wel CSA niet-ontvankelijk is omdat CSA niet zijn contractspartij uit hoofde van de vertegenwoordigingsovereenkomst zou zijn, gaat dan ook niet (meer) op en CSA kan in haar vorderingen worden ontvangen.

Het hof zal hier nu vooral onderzoeken of sprake is van bedrog, zoals door CSA gesteld (en door

betwist), omdat zich bij zijn transfer naar Le Havre, anders dan hij aanvoerde en aanvoert en ook anders dan waarvan het scheidsgerecht in het bestreden vonnis is uitgegaan, wèl door een vertegenwoordiger, namelijk (hierna; ), heeft doen bijstaan.

Ook in dit verband werpt

een niet-ontvankelijkheidsverweer op: naar zijn mening is CSA niet-ontvankelijk in haar herroepingsvordering omdat zij te laat met het vermeende bedrog naar voren is gekomen.

De foto waarvan CSA zich bedient is op 9 juli 2016 op Twitter geplaatst en was daarmee toegankelijk voor eenieder. Van een nieuw feit of een nieuwe omstandigheid als bedoeld in artikel 1068 lid 1 Rv is, zo voert hij aan, dan ook geen sprake.

In artikel 1068 lid 1 Rv is onder a) bepaald, dat herroeping van een arbitraal vonnis kan plaatsvinden als het geheel of ten dele berust op na de uitspraak ontdekt bedrog, door of met medeweten van de wederpartij in de arbitrale procedure gepleegd.

Het bedrog zal dus na de uitspraak moeten zijn ontdekt om tot herroeping van het vonnis te kunnen leiden. Het rechtsmiddel van herroeping kan niet met succes worden ingesteld, als het bedrog tijdens de arbitrageprocedure is ontdekt of bij een redelijkerwijs van de bedrogene te verwachten onderzoek had kunnen worden ontdekt. Van de procespartij die reden heeft om te vermoeden dat door zijn wederpartij bedrog wordt gepleegd, mag worden verwacht dat deze binnen redelijke grenzen onderzoek zal doen naar de juistheid van dit vermoeden.

Zoals blijkt uit de uitspraak van arbiters zijn CSA en

er tijdens de arbitrale procedure – overeenkomstig de verklaring van – vanuit gegaan dat het contract met Le Havre zelf had gesloten (vgl. het inleidend verzoekschrift onder 2.7).

Zij vorderden een verklaring voor recht dat

zich door CSA ‘had moeten laten vertegenwoordigen tijdens het ondertekenen van zijn contract met Le Havre A.C.’ (zie het petitum van het inleidend verzoekschrift onder 1).

Die verklaring weigerde het scheidsgerecht. Daartoe overwoog het allereerst dat CSA niet had gesteld ‘dat

zich bij het sluiten van de arbeidsovereenkomst met Le Havre A.C. heeft laten bijstaan door een andere spelersmakelaar, andere intermediair of andere vertegenwoordiger. Hij heeft het contract zelf gesloten, hetgeen ook niet is betwist door CSA.’ (vgl. het arbitraal vonnis onder 15).

Het standpunt van CSA/

, dat het niet was toegestaan zelf een contract te sluiten, werd door het scheidsgerecht onder verwijzing naar een eerdere uitspraak verworpen. Het oordeelde dat ‘een overeenkomst waarbij een spelersmakelaar/intermediair exclusief bevoegd is de speler bij te staan in de ontwikkeling van zijn professionele carrière en te vertegenwoordigen bij het benaderen en onderhandelen met clubs en diens vertegenwoordigers in het licht van FIFA-reglementen niet met zich mee dat de speler niet zelf – zonder tussenkomst van een andere spelersmakelaar of derde – mag contracteren.’ (vgl. het arbitraal vonnis onder 16).

Centraal in de procedure voor het scheidsgerecht stond dus de ontbrekende tussenkomst van CSA/

als exclusief vertegenwoordiger van .

Tegen die achtergrond – en omdat

het verweer voerde de overeenkomst met Le Havre A.C. zelf te hebben gesloten (en niet betoogde hierbij door een ander dan CSA/ te zijn bijgestaan) is niet onbegrijpelijk dat CSA/ niet eerder op zoek ging naar informatie over een eventueel andere spelersmakelaar, intermediair of vertegenwoordiger.

Dat

zich daarvan, anders dan hij zelf had verklaard, bij het sluiten van het contract zou hebben bediend, werd (ook) door CSA/ immers niet gesteld. Ter gelegenheid van het pleidooi bij het hof heeft mr. Geukes Foppen namens nog wel aangevoerd dat vertegenwoordiging door de vader van ter zitting van het scheidsgerecht ter sprake zou zijn gekomen, maar tevens – en zo blijkt ook uit het vonnis van het scheidsgerecht – dat daarmee in de uitspraak uiteindelijk niks is gedaan. Zo al juist, blijkt daaruit nog niet dat sprake was van een (reden tot) vermoeden bij CSA/ van vertegenwoordiging door een andere spelersmakelaar of intermediair, laat staan van de ontdekking daarvan.

Tegen die achtergrond acht het hof door CSA voldoende onderbouwd en door

vervolgens niet toereikend bestreden, dat (de informatie omtrent) het gestelde bedrog pas is ontdekt door mr. Blakborn, na diens inschakeling in augustus 2017 toen de uitspraak van het scheidsgerecht voorlag dat de vertegenwoordigingsovereenkomst er niet aan in de weg stond dat zelf contracteerde. Gelet op de standpuntbepaling in het arbitraal geding van CSA/ als hiervoor onder 4.4 vermeld, in reactie op de verklaring van dat hij het contract zelf had gesloten, kan ook niet gezegd worden dat van CSA/ redelijkerwijs eerder onderzoek was te verwachten waarbij (de betreffende informatie omtrent) het bedrog werd ontdekt.

Het hof verwerpt dus ook dit niet-ontvankelijkheidsverweer van

.