Hoger beroep Personen- en familierecht

Zoals het hof reeds heeft overwogen in de tussenbeschikking is

op 16 augustus 2009 getuige geweest van het neersteken van haar moeder en stiefvader door de man, ten gevolge waarvan haar stiefvader, tevens de vader van haar halfbroertje, is overleden. Dat is uitermate traumatiserend geweest.

heeft in eerste aanleg aan de kinderrechter verteld dat zij vanwege die gebeurtenis nog niet klaar was voor contact met de man. De opdracht van het hof aan de bijzondere curator was gericht op het geven van een stem aan in die zin dat haar ruimte werd gegeven uitgebreid en in ontspannen sfeer te praten over haar visie en wensen. Dat is gebeurd. De bijzondere curator heeft meermalen alleen met gesproken waarbij duidelijk is geworden dat voornoemde gebeurtenis voor haar een onoverkomelijke belemmering is om tot contactherstel te komen en haar angst voor de man nog heel reëel is. Ze is, zo heeft ze laten weten, door de gebeurtenissen later tijdens een vakantie in Turkije, waarbij de broer van de man haar wilde meenemen, nog banger geworden. Door het huidige contactverzoek is haar gevoel dat ze niet veilig is versterkt. Angst over de veiligheid van de moeder veroorzaakt daarnaast ook een onzeker en onveilig gevoel bij haar.

volhardt nog steeds in haar mening dat ze geen contact met de man wil, ook al mag het van de vrouw als dat zou willen. heeft aangegeven dat de man iets kapot heeft gemaakt en dat hij wat hij gedaan heeft niet kan terugdraaien of anders maken.

heeft verklaard dat ze een normaal leven wil leiden en geen verstoring wil door een vader die steeds vraagt om contact. De verzoeken tot contactherstel verstoren volgens de bijzondere curator haar ontwikkeling naar volwassenheid omdat ze daardoor weer geconfronteerd wordt met de herinneringen, de trauma's en de last die ze voelt van het geheimhouden van het verleden voor anderen. Zoals de bijzondere curator heeft geadviseerd is het ondanks de mogelijke voordelen van contactherstel en een eventueel slachtoffer-dadergesprek, op dit moment en de komende jaren (naar het hof begrijpt) meer in het belang van dat zij de ruimte krijgt haar eigen leven op te bouwen en een stabiele en veilige woon- en leefsituatie te hebben.

De man heeft verzocht om een aanvullend onderzoek te gelasten en om de zaak wederom ter zitting te behandelen.

Het hof acht zich op grond van de stukken en het verhandelde ter zitting evenwel voldoende geïnformeerd om een verantwoorde beslissing te kunnen nemen, zodat geen noodzaak bestaat om een nader onderzoek te gelasten of nogmaals een zitting te bepalen. Het belang van

verzet zich bovendien tegen een nader onderzoek en (daartoe) weer verder aanhouden van deze zaak, vanwege de onrust en spanning die daarmee gepaard gaat, terwijl zij vanwege haar belaste voorgeschiedenis juist een dringende behoefte aan rust, stabiliteit en veiligheid heeft.

Het hof begrijpt dat de man nog steeds de wens heeft weer contact te krijgen met

maar voor het hof staat het belang van voorop. Voor is nu belangrijk haar energie te gebruiken voor haar verdere ontwikkeling en rust te hebben daarbij. Ook is voor haar van belang dat de man de wens van serieus neemt en respecteert en geduld in acht neemt, omdat ze verklaart dat wanneer zij in de toekomst wel contact zou wensen ze dat zal aangeven.

De man zegt te begrijpen wat

heeft meegemaakt, maar het hof mist - evenals de raad - aanwijzingen waaruit kan worden afgeleid dat hij zich (voldoende) kan inleven in en begrip heeft voor de situatie en gevoelens van . Het hof betwijfelt of de man bereid is haar de ruimte en rust te bieden die zij nodig heeft voor de verwerking van de ingrijpende gebeurtenissen en de gevolgen daarvan. Dat vormt een contra-indicatie voor contactherstel.

Op grond van het vorenstaande zal het hof de bestreden beschikking bekrachtigen.

3. De beslissing

Het gerechtshof:

Het hof, beschikkende in hoger beroep:

bekrachtigt de beschikking van de rechtbank Overijssel, zittingsplaats Zwolle, van 25 februari 2016;

wijst het meer of anders verzochte af.

Deze beschikking is gegeven door mrs. J.G. Idsardi, E.B.E.M. Rikaart-Gerard en H.J. de Ruijter en is op 29 november 2016 uitgesproken in het openbaar in tegenwoordigheid van de griffier.