Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, hoger beroep personen- en familierecht

Het hof is van oordeel dat de machtiging tot uithuisplaatsing terecht tot 20 juli 2025 is verlengd. Het hof zal deze beslissing hierna toelichten.

Ingevolge artikel 1:265b, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek (BW) kan de kinderrechter de gecertificeerde instelling, bedoeld in artikel 1.1 van de Jeugdwet, die belast is met de uitvoering van de ondertoezichtstelling, op haar verzoek machtigen de minderjarige gedurende dag en nacht uit huis te plaatsen indien dit noodzakelijk is in het belang van de verzorging en opvoeding van de minderjarige of tot onderzoek van diens geestelijke of lichamelijke gesteldheid. Ingevolge artikel 1:265c, tweede lid, BW kan de kinderrechter op verzoek van de gecertificeerde instelling, de raad of het Openbaar Ministerie de duur van de machtiging tot uithuisplaatsing telkens met ten hoogste een jaar verlengen.

Uit de overgelegde stukken en de behandeling ter zitting is het hof gebleken dat de zorgen van de GI over de veiligheid van [de minderjarige1] bij de moeder niet zozeer zijn gelegen in haar opvoedvaardigheden, maar dat deze er met name op zien dat het de moeder onvoldoende lukt om bestaande patronen te doorbreken, waardoor er acute onveiligheid kan ontstaan in de thuissituatie. [de minderjarige1] is voorafgaand aan zijn uithuisplaatsing aan die onveiligheid blootgesteld. Het afgelopen jaar is aan de moeder een laatste kans geboden om door een ouderschapsbeoordeling – een traject en opname bij GGZ Drenthe ( [naam2] ) – te laten zien dat zij [de minderjarige1] (en [de minderjarige3] ) een opvoedsituatie kan bieden die veilig genoeg is. Die opname is vanwege een positieve testuitslag van de moeder op cocaïne beëindigd. De moeder heeft daarover verklaard dat zij was gedrogeerd door haar ex-partner (niet zijnde de vader), die zij toegang tot haar woning had verschaft omdat zij nog geld van hem kreeg.

Ondanks deze afgebroken opname heeft de moeder vervolgens toch nog een allerlaatste kans gekregen om zich onder voorwaarden opnieuw aan te melden bij GGZ Drenthe. Daarbij zal door de GI een tweesporenbeleid worden gehanteerd, waarbij enerzijds zal worden toegewerkt naar een thuisplaatsing van [de minderjarige1] , maar anderzijds ook zal worden ingezet op het vinden van een perspectiefbiedend pleeggezin, voor het geval het de moeder opnieuw niet lukt om het traject positief af te ronden. Ter zitting heeft de GI naar voren gebracht dat vooralsnog door de moeder niet aan de voorwaarden voor heraanmelding is voldaan, omdat haar traumabehandeling onvoldoende van de grond is gekomen. De moeder en de GI verschillen van mening over de vraag wie dat valt te verwijten. Wat daar ook van zij, het hof geeft de moeder mee dat zij zich moet realiseren dat haar al veel kansen zijn geboden om te laten zien dat zij de kinderen een veilige plek kan bieden. Zij moet zich er ten volle voor inspannen om de laatste kans die haar nu geboden is te benutten en te zorgen dat de benodigde traumabehandeling alsnog snel van start gaat. Het hof geeft aan de GI mee dat het echter ook aan de GI is om daarin een actievere rol te spelen dan tot nu toe het geval is geweest en de moeder beter te begeleiden in het vinden van een behandelplek.

Bij een uithuisplaatsing moet het streven altijd zijn dat het kind binnen afzienbare tijd weer, al dan niet gedeeltelijk, thuis kan wonen. Daar wordt op dit moment naar het oordeel van het hof door de GI onvoldoende aan gewerkt. Dat de moeder haar traumatherapie nog niet heeft afgerond, betekent niet dat op dit moment geen volgende stap kan worden gezet in het toewerken naar een thuisplaatsing van de kinderen. Voor zover de GI stelt dat de veiligheid van de kinderen in de thuissituatie niet kan worden gegarandeerd, ligt het op haar weg om daar beter zicht op te krijgen, bijvoorbeeld door te zorgen dat de moeder urinecontroles ondergaat en door beter zicht te krijgen op de rol van de ex-partner in het leven van de moeder. Ter zitting is gebleken dat dit nu niet gebeurt. Als de moeder, zoals zij stelt, inderdaad geen drugs meer gebruikt en zij haar ex-partner niet meer in haar woning toelaat, kan door de GI bijvoorbeeld worden onderzocht wat de mogelijkheden zijn om op dit moment al te komen tot een uitbreiding van de omgangsmomenten tussen de moeder en de kinderen. Het hof neemt daarbij ook in aanmerking dat ter zitting is gebleken dat de moeder in de weekenden weer de zorg heeft voor haar dochter [de minderjarige2] . Niet gebleken is dat dat niet goed gaat.

Voor zover de GI wijst op de aanvaardbare termijn (de periode waarbinnen [de minderjarige1] in onzekerheid kan verkeren over zijn toekomstperspectief zonder schade op te lopen aan zijn ontwikkeling), overweegt het hof dat dat onder de gegeven omstandigheden in mindere mate aan de orde is, omdat de hechting van [de minderjarige1] met het huidige pleeggezin hoe dan ook zal worden doorbroken. Het huidige pleeggezin is immers oorspronkelijk als crisispleeggezin begonnen en heeft te kennen gegeven niet als perspectiefbiedend gezin te willen fungeren.

Het hof is op grond van het vorenstaande van oordeel dat de gronden voor de uithuisplaatsing van [de minderjarige1] nog steeds aanwezig zijn en dat de uithuisplaatsing in het belang van zijn verzorging en opvoeding noodzakelijk is. Het hof zal de bestreden beschikking daarom bekrachtigen voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen.