Op 21 May 2024 heeft de Parket bij de Hoge Raad een procedure behandeld op het gebied van strafrecht overig, wat onderdeel is van het strafrecht. Het zaaknummer is 22/03711, bekend onder identificatienummer ECLI:NL:PHR:2024:471.
Indicatie
Conclusie AG. Woninginbraak, art. 311 Sr. 1. Maximale duur van gijzeling bij schadevergoedingsmaatregel, art. 36f Sr. 2. Inzendtermijn in cassatie. Conclusie strekt tot strafvermindering en tot aanpassing van duur van aan schadevergoedingsmaatregel verbonden gijzeling.
HOGE RAAD DER NEDERLANDEN
Nummer22/03711
Zitting 21 mei 2024
[verdachte] ,
geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1999,
hierna: de verdachte.
Inleiding
Het gerechtshof Amsterdam heeft bij arrest van 28 september 2022 het vonnis van de rechtbank Amsterdam van 23 oktober 2020 met aanvulling van gronden bevestigd, met uitzondering van de strafoplegging en de beslissingen ten aanzien van de vordering van de benadeelde partij. De verdachte is door het hof wegens “diefstal gedurende de voor de nachtrust bestemde tijd in een woning door iemand die zich aldaar builen weten of tegen de wil van de rechthebbende bevindt, door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft en het weg te nemen goed onder zijn bereik heeft gebracht door middel van braak” veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van acht maanden, waarvan twee maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar, met aftrek van voorarrest. Verder heeft het hof beslist over de vordering van de benadeelde partij en aan de verdachte de schadevergoedingsmaatregel opgelegd, een en ander zoals nader in het arrest omschreven.
Namens de verdachte hebben R.J. Baumgardt en M.J. van Berlo, beiden advocaat te Rotterdam, twee middelen van cassatie voorgesteld.
Het eerste middel
3. Het middel bevat de klacht dat het hof ten aanzien van de opgelegde schadevergoedingsmaatregel de duur van de gijzeling ten onrechte heeft bepaald op 365 dagen.
4. Het hof heeft de verdachte veroordeeld voor een feit dat is begaan op 4 mei 2019. Het hof heeft de verdachte ten aanzien daarvan de schadevergoedingsmaatregel opgelegd, hetgeen inhoudt dat de verdachte verplicht is om aan de Staat ten behoeve van het in het arrest genoemde slachtoffer het in het arrest vermelde bedrag te betalen. Het hof heeft de duur van de gijzeling, die voornoemde verplichting bij gebreke van betaling of verhaal vervangt, in het arrest bepaald op 365 dagen.
5. Art. 36f lid 5 Sr schrijft ten aanzien van de schadevergoedingsmaatregel voor dat de door de rechter te bepalen duur van de gijzeling “ten hoogste één jaar” beloopt. In de periode tussen het bewezenverklaarde feit en het arrest van het hof is er een tijdsbestek geweest (van 1 januari 2020 tot 25 juli 2020) waarin één jaar op grond van art. 88 (oud) Sr niet 365 maar 360 dagen bedroeg. (Voetnoot 1) Uit HR 1 juni 2021, ECLI:NL:HR:2021:812 volgt dat de uit art. 88 (oud) Sr voortvloeiende regel dat onder één jaar 360 dagen moeten worden verstaan, moet worden aangemerkt als een voor de verdachte gunstige bepaling als bedoeld in art. 1, tweede lid, Sr. Dat betekent dat de totale duur van de gijzeling ook in de onderhavige zaak slechts 360 dagen mocht bedragen. Dat heeft het hof miskend.
6. Het middel is terecht voorgesteld. De Hoge Raad kan de zaak zelf afdoen door de duur van de gijzeling te verminderen, in die zin dat is voldaan aan het wettelijk bepaalde maximum van één jaar.
Het tweede middel
7. Het middel bevat de klacht dat de stukken van het geding niet tijdig, te weten binnen acht maanden na het instellen van beroep in cassatie, naar de Hoge Raad zijn gezonden, zodat de redelijke termijn van de berechting is geschonden.
8. Op 6 oktober 2022 is namens de verdachte beroep in cassatie ingesteld. De stukken van het geding zijn op 14 november 2023 bij de griffie van de Hoge Raad binnengekomen. Dit brengt mee dat de inzendtermijn in cassatie is overschreden. Nu een voortvarende behandeling van de zaak in cassatie niet meer tot de mogelijkheden behoort, dient dit verzuim te leiden tot vermindering van de opgelegde gevangenisstraf naar de gebruikelijke maatstaf.
Beslissing
Slotsom
9. Beide middelen slagen.
10. Ambtshalve heb ik geen grond aangetroffen die tot vernietiging van de bestreden uitspraak aanleiding behoort te geven.
11. Deze conclusie strekt:- tot vernietiging van de uitspraak van het hof, maar uitsluitend wat betreft de duur van de gijzeling die is verbonden aan de schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van het in het arrest genoemde slachtoffer en wat betreft de duur van de opgelegde gevangenisstraf,
- tot bepaling dat voor zover het hof ten aanzien van de schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van dit in het arrest genoemde slachtoffer met toepassing van artikel 6:4:20 Sv de gijzeling op 365 dagen heeft bepaald, moet worden uitgegaan van een gijzeling voor de duur van 360 dagen,
- tot vermindering van de duur van de opgelegde gevangenisstraf naar de gebruikelijke maatstaf,
- en tot verwerping van het beroep voor het overige.
De procureur-generaal
bij de Hoge Raad der Nederlanden
Voetnoot
Voetnoot 1
Vgl. voor de precieze gang van zaken omtrent deze wijziging en het terugdraaien daarvan ECLI:NL:PHR:2021:113, onder 19-21.