Raad van Beroep in Ambtenarenzaken van Aruba, Curaçao, Sint Maarten en van Bonaire, Sint Eustatius e, hoger beroep ambtenarenrecht

Bij landsbesluit van 19 juli 2022 heeft de regering [appellant] voorwaardelijk strafontslag opgelegd voor de duur van een jaar (voorwaardelijk strafontslag). Hieraan heeft de regering plichtsverzuim ten grondslag gelegd. [Appellant] heeft zich volgens de regering tijdens twee incidenten ontoelaatbaar gedragen. Het eerste incident heeft zich voorgedaan op 30 september 2020 tijdens een veiligheidscontrole bij de Sentro di Detenshon i Korekshon Korsou (SDKK) en het tweede incident op 9 maart 2021 tijdens een door [appellant] gevoerd telefoongesprek. De regering heeft naar beide incidenten onderzoek gedaan, waarvan rapporten zijn opgemaakt, respectievelijk op 15 juni 2021 (rapport Wezen) en op 7 juli 2021 (rapport Despectum- 2).

2. Met de aangevallen uitspraak heeft het Gerecht het bezwaar van [appellant] tegen het voorwaardelijk strafontslag ongegrond verklaard. Volgens het Gerecht heeft de regering dit ontslag mogen baseren op de twee onderzoeksrapporten. Op grond van deze rapporten heeft het Gerecht vastgesteld dat [appellant] de hem verweten gedragingen heeft begaan. Deze gedragingen zijn terecht als plichtsverzuim aangemerkt, zijn [appellant] toe te rekenen en het voorwaardelijk strafontslag is naar het oordeel van het Gerecht evenredig aan het vastgestelde plichtsverzuim.

3. [ Appellant] heeft op de hierna te bespreken gronden hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak ingesteld.

4. De Raad komt tot het volgende oordeel.

Volgens vaste rechtspraak van de Raad geldt in zaken die zien op disciplinaire maatregelen, zoals in dit geval het voorwaardelijk ontslag, dat op basis van deugdelijk vastgestelde gegevens de overtuiging moet kunnen zijn verkregen dat de ambtenaar zich aan de hem verweten gedraging(en) heeft schuldig gemaakt.

Appellant] heeft zijn in bezwaar aangevoerde grond herhaald dat de regering zich niet heeft mogen baseren op de onderzoeken omdat daarbij geen camerabeelden zijn betrokken. Dit leidt volgens [appellant] tot een niet objectief en eenzijdig onderzoek waarmee de fair-play beginselen en het recht op een eerlijk proces zijn geschonden. De Raad volgt [appellant] hierin niet.

Appellant] stelt verder dat het Gerecht er ten onrechte vanuit gaat dat hij met zijn verklaring van 19 mei 2021, opgenomen in het rapport Wezen, de hem verweten gedragingen bij de veiligheidscontrole bij de SDKK grotendeels heeft toegegeven. Deze bezwaargrond slaagt evenmin.

De Raad volgt niet het standpunt van [appellant] dat het landsbesluit van 19 juli 2022 vernietigd moet worden omdat daarin een beledigende uitlating is vermeld die ten onrechte aan [appellant] wordt toegeschreven. Zoals volgt uit 4.2.1 liggen aan het voorwaardelijk strafontslag deugdelijke onderzoeksrapporten ten grondslag. Dat in het landsbesluit, zoals [appellant] stelt, een uitlating aan hem is toegeschreven terwijl dat slechts door één getuige is verklaard, komt dan ook geen doorslaggevende betekenis toe.

Appellant] heeft ten aanzien van het onderzoek Despectum-2 aangevoerd dat de grove taal die hij tijdens het telefoongesprek op 9 maart 2021 heeft geuit, niet gericht was tegen de wachtcommandant, maar tegen een collega. De Raad volgt [appellant] ook op dit punt niet.

De slotsom is dat de Raad, met het Gerecht, op basis van de gegevens van het onderzoek tot de overtuiging is gekomen dat [appellant] zich schuldig heeft gemaakt aan de hem verweten gedragingen. Het hoger beroep slaagt niet, zodat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd. Ter voorlichting aan partijen voegt de Raad hier nog het volgende aan toe. [Appellant] is al vanaf maart 2021 buiten functie gesteld. Het Gerecht heeft terecht overwogen dat de termijn van de duur van de voorwaardelijke straf pas gaat lopen op het moment dat [appellant] weer in actieve dienst is. Met deze uitspraak kan de regering [appellant] dus weer in actieve dienst herstellen zodat de straf kan worden uitgevoerd.