Rechtbank Den Haag, eerste aanleg - meervoudig strafrecht overig

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 30 maanden, met aftrek van de tijd in voorarrest doorgebracht, waarvan 10 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren en als bijzondere voorwaarden de door de reclassering geadviseerde bijzondere voorwaarden met uitzondering van het geadviseerde locatieverbod.

De raadsman heeft een strafmaatverweer gevoerd inhoudende dat aan de verdachte geen langere onvoorwaardelijke gevangenisstraf wordt opgelegd dan voor de duur die de verdachte reeds in voorarrest heeft doorgebracht. De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat daarnaast een voorwaardelijke gevangenisstraf opgelegd kan worden, met daaraan gekoppeld de bijzondere voorwaarden zoals geadviseerd door de reclassering, en eventueel daarnaast nog de maximale taakstraf. De raadsman heeft verzocht om de voorlopige hechtenis op te heffen dan wel te schorsen.

Na te melden straf is in overeenstemming met de ernst van de gepleegde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gegrond op de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan tijdens het onderzoek op de terechtzitting is gebleken. De rechtbank neemt hierbij in het bijzonder het volgende in aanmerking.

Ernst van het feit

De verdachte heeft zich samen met de medeverdachten schuldig gemaakt aan een ernstige bedreiging en vernieling door met een vuurwapen op een woning te schieten. Achter de voordeur van die woning is op de vloer, tussen de voordeurmat en de trap naar de volgende woonlaag, een projectiel aangetroffen. Dat de bewoners op het moment van de beschieting niet thuis waren, is niet aan de verdachte te danken. De beschieting had ook heel anders kunnen aflopen. De verdachte heeft een onmisbare rol in het schietincident vervuld. Hij is degene geweest die de schutter heeft geregeld, het contact onderhield met de persoon die het wapen leverde en instructies gaf, die aanwezig was bij de overdracht van het wapen aan de schutter en die de schutter vervolgens met dat wapen in zijn (verdachtes) auto heeft vervoerd naar de plaats delict. Daarbij heeft de verdachte samen met de medeverdachte ook het wapen dat bij het schietincident is gebruikt voorhanden gehad.

Deze strafbare feiten raken niet alleen de veiligheid van de direct betrokkenen, maar veroorzaken ook gevoelens van angst en onveiligheid in de samenleving. In Alphen aan den Rijn hebben in korte tijd meerdere (schiet)incidenten plaatsgevonden. Deze lijken te maken te hebben met een conflict in het drugscircuit, waarbij als pressiemiddel aanslagen of bedreigingen worden gepleegd tegen mensen die niets met het conflict te maken hebben. De rechtbank vindt het zeer kwalijk dat de verdachte hierin een rol heeft gespeeld.

De verdachte heeft niet stilgestaan bij de vraag hoe traumatiserend de beschieting van een woning voor de bewoners en omwonenden daarvan kan zijn. Hij heeft alleen gedacht aan zijn eigen (geldelijke) gewin en de rechtbank vindt het ernstig dat de verdachte puur en alleen voor het geld bereid is geweest om deze ernstige strafbare feiten te plegen.

Door de verdediging is aangevoerd dat de verdachte vanwege financiële problemen is ingegaan op verkeerde voorstellen van ‘nieuwe’ vrienden die hij als betrouwbaar beschouwde, maar die achteraf verkeerde intenties hadden. De verdachte zou zijn bedreigd en afgeperst, hetgeen hem heeft doen besluiten om het onderhavige delict te plegen. De rechtbank acht dit onvoldoende concreet uit het dossier naar voren komen en zal daar geen rekening mee houden bij het bepalen van de strafmaat.

Strafblad De rechtbank heeft kennisgenomen van het strafblad van de verdachte van 9 december 2024 waaruit blijkt dat de verdachte niet eerder is veroordeeld voor strafbare feiten.

Persoon van de verdachte De rechtbank heeft kennisgenomen van een reclasseringsadvies over de verdachte van 25 maart 2025, waaruit volgt dat het sociaal netwerk en psychosociaal functioneren van de verdachte als criminogene factoren worden aangemerkt. De recidivekans wordt ingeschat als laag. De reclassering adviseert bij veroordeling van de verdachte als bijzondere voorwaarden een meldplicht, gedragsinterventie en een locatieverbod (met elektronische monitoring) aan hem op te leggen.

De op te leggen straf De rechtbank heeft bij de bepaling van de strafmodaliteit en strafmaat aansluiting gezocht bij de landelijke oriëntatiepunten voor straftoemeting. Daarin is als uitgangspunt voor het voorhanden hebben van een pistool in de openbare ruimte 8 maanden onvoorwaardelijke gevangenisstraf vermeld. De rechtbank heeft ten aanzien van de overige feiten aansluiting gezocht bij vergelijkbare zaken. Voor soortgelijke bedreigingen worden in de regel forse gevangenisstraffen opgelegd. De rechtbank betrekt in de strafmaat ook dat ten aanzien van de feiten 1 en 3 sprake is van eendaadse samenloop.

Gelet op wat hiervoor is overwogen, is de rechtbank van oordeel dat niet kan worden volstaan met een lichtere of andere sanctie dan een straf die deels onvoorwaardelijke vrijheidsbeneming van na te melden duur met zich brengt.

De rechtbank acht, alles afwegende, een gevangenisstraf van 30 maanden passend en geboden, met aftrek van de tijd die de verdachte in voorarrest heeft doorgebracht.

De rechtbank zal een deel van die straf voorwaardelijk opleggen, met een proeftijd van twee jaren en daaraan de door de reclassering geadviseerde voorwaarden verbinden, met uitzondering van het locatieverbod, om de verdachte ervan te weerhouden zich in de toekomst opnieuw aan strafbare feiten schuldig te maken. De noodzaak van een locatieverbod is de rechtbank niet gebleken.

Tenuitvoerlegging van de op te leggen gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat aan de verdachte voorwaardelijke invrijheidstelling wordt verleend als bedoeld in artikel 6:2:10 van het Wetboek van Strafvordering.

Afwijzing verzoek opheffing dan wel schorsing voorlopige hechtenis

De rechtbank wijst het verzoek om opheffing van de voorlopige hechtenis af, omdat de redenen die tot de voorlopige hechtenis van de verdachte hebben geleid ook thans nog aanwezig zijn. De rechtbank wijst het verzoek om schorsing van de voorlopige hechtenis af, omdat de persoonlijke belangen van de verdachte bij een schorsing van de voorlopige hechtenis op dit moment niet zwaarder wegen dan de strafvorderlijke belangen bij ononderbroken voorzetting van de vrijheidsbeneming.

De officier van justitie heeft hoofdelijke toewijzing gevorderd, met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel, met de opmerking dat deze rechtbank in vergelijkbare zaken € 750,- aan immateriële schadevergoeding heeft toegewezen.

De raadsman heeft ten aanzien van de immateriële schade aangevoerd dat niet vastgesteld kan worden in welke mate onderhavig feit tot schade heeft geleden bij de benadeelde partijen in het licht van de overige incidenten. Volgens de raadsman is het specifiek vaststellen van een bedrag ten aanzien van dit feit dusdanig ingewikkeld dat de benadeelde partijen niet-ontvankelijk moet worden verklaard in hun vorderingen dan wel dat deze vorderingen moeten worden afgewezen.

Materiële schade

De benadeelde partij [benadeelde 1] heeft een materiële schadevergoeding gevorderd. Die schade bestaat uit de kosten voor het repareren van het raam van de voordeur van de woning van de benadeelde partij. Deze vordering is namens de verdachte niet inhoudelijk betwist en namens de benadeelde partij voldoende onderbouwd met facturen. Op grond van het dossier en het onderzoek op de terechtzitting kan worden vastgesteld dat de benadeelde partij rechtstreeks schade heeft geleden door het onder feit 3 bewezenverklaarde feit. De schade is namelijk ontstaan doordat met een vuurwapen is geschoten op de woning waardoor het raam van de voordeur is beschadigd.

Immateriële schade

De benadeelde partijen [benadeelde 1] en [benadeelde 2] hebben immateriële schadevergoeding gevorderd voor de psychische klachten die zij als gevolg van de bewezenverklaarde beschieting (onder feit 1 en 3) hebben ondervonden.

De rechtbank is van oordeel dat voldoende is vast komen te staan dat aan beide benadeelde partijen door de bewezenverklaarde beschieting rechtstreeks immateriële schade is toegebracht.

In artikel 6:95 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek (hierna: BW) is bepaald dat immateriële schade alleen voor vergoeding in aanmerking komt in de limitatief in de wet opgesomde gevallen. In artikel 6:106 BW worden de gevallen genoemd waarin vergoeding van immateriële schade kan worden toegekend. Voor zover hier van belang, kan dat op grond van sub b van dat artikel aan de orde zijn indien de benadeelde partij ‘op andere wijze in zijn persoon is aangetast’. Daarvan kan onder meer sprake zijn indien de aard en ernst van de normschending en de nadelige gevolgen voor de benadeelde partijen zozeer voor de hand liggen dat een aantasting in de persoon kan worden aangenomen. Van een aantasting in de persoon als hier bedoeld is niet reeds sprake bij de enkele schending van een fundamenteel recht (zie: ECLI:NL:HR:2019:793, r.o.v. 2.4.5). Volgens jurisprudentie van de Hoge Raad kan immateriële schade op deze grond voor toewijzing in aanmerking komen in gevallen van een ernstige aantasting van de persoonlijke levenssfeer of de persoonlijke vrijheid.

Gelet op wat de rechtbank hiervoor heeft overwogen over de ernst van de beschieting en de context waarin die beschieting heeft plaatsgevonden, is de normschending van zodanige aard en ernst, dat de voor toekenning van smartengeld relevante nadelige gevolgen van die normschending voor de benadeelde partijen zo voor de hand liggen, dat een aantasting in de persoon zonder meer kan worden aangenomen. De verdachte is door zijn bijdrage aan de beschieting naar burgerlijk recht aansprakelijk voor deze immateriële schade die de benadeelde partijen daardoor hebben geleden. Dit betekent dat een vergoeding van immateriële schade op zijn plaats is.

Op grond van de door de benadeelde partijen gestelde omstandigheden, zonder verdere concrete onderbouwing en rekening houdend met de vergoedingen die in soortgelijke zaken worden toegekend acht de rechtbank in dit geval een bedrag van € 2.000,- voor iedere benadeelde partij redelijk en zonder nader onderzoek of onderbouwing toewijsbaar. De vorderingen tot immateriële schadevergoeding zullen dan ook tot dat bedrag worden toegewezen.

Totaal toegewezen

De rechtbank zal - gelet op het voorgaande - de vordering van [benadeelde 1] toewijzen tot een bedrag van € 3.249,94, bestaande uit € 1.249,94 aan materiële schade en € 2.000,- aan immateriële schade en de vordering van [benadeelde 2] toewijzen tot een bedrag van € 2.000,-, bestaande uit immateriële schade.

Wettelijke rente

De rechtbank zal de gevorderde wettelijke rente toewijzen met ingang van 12 oktober 2024, omdat vast is komen te staan dat de schade vanaf die datum is ontstaan.

Proceskostenveroordeling

Nu de vorderingen volledig worden toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partijen tot aan deze uitspraak in verband met de vordering hebben gemaakt. De rechtbank begroot deze kosten tot op heden op nihil. Daarnaast wordt de verdachte veroordeeld in de kosten die de benadeelde partijen voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moeten maken.

Hoofdelijkheid

Omdat de verdachte de strafbare feiten ter zake waarvan schadevergoeding zal worden toegekend samen met mededaders heeft gepleegd, zijn zij daarvoor ieder hoofdelijk aansprakelijk. Hetzelfde geldt voor de toegewezen proceskosten. Daarbij geldt dat de verdachte, voor zover de mededaders een bedrag aan een benadeelde partij hebben betaald, dat deel van de schadevergoeding en/of proceskosten niet meer aan die benadeelde partij hoeft te betalen.

Schadevergoedingsmaatregel Nu de aansprakelijkheid van de verdachte vaststaat, zal de rechtbank telkens de schadevergoedingsmaatregel opleggen om te bevorderen dat verdachte de schade zal vergoeden. De rechtbank zal aan de verdachte de verplichting opleggen om aan de Staat te betalen een bedrag van € 3.249,94, vermeerderd met de wettelijke rente daarover vanaf 12 oktober 2024 tot aan de dag dat dit bedrag is betaald, ten behoeve van [benadeelde 1] en een bedrag van € 2.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente daarover vanaf 12 oktober 2024 tot aan de dag dat dit bedrag is betaald, ten behoeve van [benadeelde 2] .

De officier van justitie heeft gevorderd dat het op de lijst van inbeslaggenomen voorwerpen (hierna: beslaglijst, die als bijlage II aan dit vonnis is gehecht) onder 1 genoemde voorwerp, te weten 1 STK Personenauto met kenteken [kenteken] (Omschrijving: Grijs, merk:

Volkwagen), zal worden verbeurdverklaard.

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat het in beslag genomen goed dient te worden teruggegeven aan de verdachte gelet op de tijdsspanne waarin de auto is gebruikt voor dit feit. Dat was van zo’n geringe duur dat dit niet in verhouding staat tot het normaal gesproken gebruik van de auto. Daarnaast zou de verdachte in geval van verbeurdverklaring van de auto ook nog eens financieel worden gestraft.

De rechtbank zal het op de beslaglijst onder 1 genoemde voorwerp verbeurdverklaren. Dit voorwerp (de auto) is voor verbeurdverklaring vatbaar, aangezien dit voorwerp aan verdachte toebehoort en met behulp van dit voorwerp de bewezenverklaarde feiten zijn begaan. Bij de vaststelling van deze bijkomende straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de draagkracht van verdachte. In dat kader is van belang dat het een oude auto betreft.