Eerste aanleg - enkelvoudig Arbeidsrecht

Billijke vergoeding

Redelijke grond als bedoeld in artikel 7:669 BW

Uit artikel 7:669 BW volgt dat de arbeidsovereenkomst alleen kan worden opgezegd als daar een redelijke grond voor is en herplaatsing van de werknemer binnen een redelijke termijn niet mogelijk is of niet in de rede ligt.

stelt dat er sprake is van een voldragen ontslaggrond als genoemd in artikel 7:669 lid 3 sub a BW, omdat de functie van als gevolg van organisatorische veranderingen binnen de onderneming is komen te vervallen. heeft hiertoe aangevoerd dat de veranderingen in de aard van de onderneming (van technisch onderaannemer naar een organisatie met meer langlopende servicecontracten) en de cash flow problemen tot voortschrijdend inzicht bij de aandeelhouders hebben geleid over de aansturing van . In plaats van een commerciële CEO met daarnaast een CFO, dient de onderneming volgens de aandeelhouders te worden aangestuurd door een CEO die zowel operationeel als commercieel eindverantwoordelijk wordt en die ervaring heeft met het managen van lange termijn servicecontracten en de financiële implicaties daarvan. Gelet op de beperkte omvang van de onderneming, 25 werknemers, blijven er volgens de aandeelhouders onvoldoende eindverantwoordelijke financiële taken over om de functie van CFO (met bijbehorend loon) in stand te houden.

Uitgangspunt is dat het aan een werkgever voorbehouden is om zijn onderneming zo te kunnen inrichten dat het voortbestaan daarvan ook op langere termijn verzekerd is. Bij de toetsing van die beslissing past dan ook een zekere mate van terughoudendheid.

De rechtbank is van oordeel dat de keuze voor een bepaalde directiestructuur behoort tot de beleidsvrijheid van

. Dat die keuze mede is ingegeven door financiële overwegingen is niet onbegrijpelijk en niet per definitie onredelijk. Dit betekent dat ervan moet worden uitgegaan dat de functie van als gevolg van organisatorische veranderingen niet langer beschikbaar was op een manier die door partijen bij het sluiten van de arbeidsovereenkomst was voorzien.

Ernstig verwijtbaar handelen of nalaten

Op grond van de stellingen van partijen en de overgelegde stukken komt de rechtbank tot het oordeel dat

niet tijdig in kennis heeft gesteld van de redenen die aan het ontslag ten grondslag liggen, waardoor hij niet in de gelegenheid is gesteld om een advies uit te brengen op de AVA. Niet gesteld of gebleken is dat vóór 29 september 2022 aan heeft laten weten dat de gewijzigde visie van de aandeelhouders op de directiestructuur het directe gevolg zou hebben dat zijn functie zou komen te vervallen. heeft in het gesprek op 29 september 2022 meegedeeld dat de aandeelhouders hebben besloten om zijn dienstverband te beëindigen. Partijen verschillen van mening over wat er precies is gezegd tijdens het gesprek. Vast staat wel dat een oproeping voor de AVA op 11 oktober 2023 heeft meegegeven, maar dat in die oproeping niets staat over de redenen voor het ontslag. Die redenen zijn pas op 4 oktober 2022 schriftelijk aan meegedeeld. Dit terwijl wist dat hij op dat moment met zijn gezin in het buitenland op vakantie was en pas op 10 oktober 2022 zou terugkeren. Deze handelwijze heeft ertoe geleid dat zich niet goed heeft kunnen voorbereiden op de AVA. Hij heeft dit op 10 oktober 2022 ook aan laten weten. Anders dan heeft betoogd, kan de omstandigheid dat niet op de AVA is verschenen, hem daarom niet worden tegengeworpen.

Naar het oordeel van de rechtbank is uit de stukken bovendien af te leiden dat

, ook als gebruik had gemaakt van zijn raadgevende stem, niet open stond voor (her)overweging van het ontslag van als bestuurder. heeft immers al op 29 september 2022 vrijgesteld van werkzaamheden (op non-actief gesteld) en hem verboden om vanaf dat moment nog contact met collega’s te hebben. heeft bovendien niet weersproken dat zij vóór 11 oktober 2022 al verschillende leden van het managementteam had geïnformeerd over het vertrek van . Uit dit alles volgt dat het ontslagbesluit in de AVA in feite niet meer open stond voor discussie.

De rechtbank stelt verder vast dat er geen enkele noodzaak bestond om

kort voor zijn vakantie ontslag aan te zeggen, hem per direct op non-actief te stellen en de AVA te plannen direct na zijn terugkomst. Deze handelwijze van is een ernstige schending van goed werkgeverschap en valt haar zwaar aan te rekenen.

Er was al maanden sprake van een gewijzigde visie op de directiestructuur en er was geen dringende reden waarom de kwestie rondom het ontslag van

niet over zijn vakantie heen getild kon worden. Met de (zomer)vakanties van de aandeelhouders was immers, zo is ter zitting verklaard, ook rekening gehouden. heeft op de zitting aangegeven dat zij wilde dat met een schone lei kon beginnen, maar dit betekent niet dat je je als werkgever geen rekenschap meer hoeft te geven van je verantwoordelijkheden tegenover de werknemers die reeds in dienst zijn.

Hoogte billijke vergoeding

Bij de vaststelling van de hoogte van de billijke vergoeding dienen alle omstandigheden van het geval te worden betrokken. Hieronder vallen onder meer de mate van verwijtbaarheid van de werkgever en de (inkomens)schade van de werknemer.

Het gaat er uiteindelijk om dat de werknemer wordt gecompenseerd voor het ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever.

maakt aanspraak op een billijke vergoeding van € 330.826,12 bruto, bestaande uit €184,149,92 bruto aan gederfde inkomsten gedurende één jaar en

€ 146.676,20 bruto aan gemiste pensioenopbouw.

De rechtbank stelt vast dat

vanwege het ontslag inkomsten is misgelopen. Dat de arbeidsovereenkomst na 1 december 2022 nog lang stand zou hebben gehouden, zoals stelt, acht de rechtbank echter niet aannemelijk. Het is duidelijk dat partijen een andere visie hadden op de aansturing van de onderneming. Bij de mondelinge behandeling is ook voldoende duidelijk geworden dat de gang van zaken rond de benoeming van over en weer tot zodanige, ook voor merkbare, onvrede heeft geleid dat een langdurige voortzetting van de samenwerking geen werkbare optie was. Maar van had mogen worden verwacht dat zij in ieder geval ruim de kans had geboden alternatieven te zoeken en ook had van haar mogen worden verwacht dat zij bij het vinden van alternatieven behulpzaam was. Dat geldt te meer omdat kort daarvoor met veel overtuigingskracht had binnengehaald en een kort dienstverband op zijn leeftijd vragen oproept. In afwachting van goede alternatieven had bijvoorbeeld enige maanden de werkzaamheden van controller voor kunnen verrichten, waarvoor op dit moment nog een openstaande vacature heeft. De rechtbank gaat er vanuit dat de arbeidsovereenkomst bij zorgvuldig handelen van na 1 december 2022 nog zes maanden zou hebben geduurd. Het inkomensverlies komt daarmee op afgerond € 74.000 bruto, inclusief werkgeversbijdrage pensioenpremie. De rechtbank ziet in het door gestelde geen reden om bij de bepaling van de hoogte van de billijke vergoeding rekening te houden met gemiste pensioenopbouw tot het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd. Dat de arbeidsovereenkomst tot zou hebben geduurd, zoals door in dit verband is gesteld, is zeer onwaarschijnlijk.

De wettelijke rente over de billijke vergoeding wordt toegewezen vanaf 1 december 2022 tot de voldoening.

Voor toewijzing van het door

afzonderlijk gevorderde bedrag aan immateriële schadevergoeding ziet de rechtbank geen aanleiding. heeft zijn stelling dat hij imagoschade en psychische schade heeft geleden onvoldoende onderbouwd.

Vakantiedagen

De vordering betreffende vakantiedagen wordt toegewezen tot een bedrag van

€ 3.184,02 bruto (6 dagen x € 530,67 per werkdag). Hierbij wordt uitgegaan van het bruto maandloon van

vermeerderd met vakantietoeslag. De werkgeversbijdrage voor pensioen hoort niet tot het normale loonbegrip, nu dit geen vergoeding is die de werkgever aan de werknemer verschuldigd is, maar aan een derde. De aangevoerde autokosten worden evenmin als looncomponent beschouwd. Deze vergoeding hangt namelijk samen met de aanspraak op en bezit van een lease-auto. Niet valt in te zien waarom na het eindigen van de arbeidsovereenkomst nog aanspraak zou kunnen maken op de lease-auto en daarmee op de bijbehorende vergoeding (vergelijk ECLI:NL:RBROT:2018:7074).

Buitengerechtelijke kosten en proceskosten

wordt, als de in het ongelijk gestelde partij, veroordeeld in de kosten van deze procedure. Gelet op de hoogte van het door verzochte bedrag aan billijke vergoeding, bedraagt het griffierecht € 2.277. Nu de billijke vergoeding wordt toegewezen tot een (aanzienlijk) lager bedrag, dient het griffierecht voor zover dit een bedrag van € 1.301 te boven gaat, als nodeloos veroorzaakt voor rekening van te blijven.

De door

te vergoeden kosten aan de kant van worden daarom begroot op € 3.667, bestaande uit € 1.301 aan griffierecht en € 2.366 (2 punten x € 1.183) aan salaris gemachtigde.