Rechtbank Midden-Nederland, wraking civiel recht overig

Uit het dossier van de onderliggende zaak blijkt de volgende gang van zaken. Op de rolzitting van 3 februari 2021 heeft de dienstdoende rolrechter verstek verleend aan de gedaagde partij. Op 2 februari 2021 had de gemachtigde van de gedaagde partij zich evenwel per fax gesteld als gemachtigde en om uitstel van antwoorden verzocht. Dit faxbericht is door de rechtbank ontvangen op 2 februari 2021 om 03:38:53 p.m. Door een kennelijke omissie van de griffie is dit bericht voorafgaande aan de rolzitting van 3 februari 2021 niet aan het dossier toegevoegd, waardoor feitelijk ten onrechte verstek is verleend. Uit het dossier blijkt verder dat de gemachtigde van de gedaagde partij op 9 februari 2021 telefonisch contact heeft opgenomen met de griffie en daarbij heeft gewezen op voormeld faxbericht van 2 februari 2021. Naar aanleiding daarvan is beslist dat het verstek is gezuiverd en is aan de gedaagde partij een (eerste) uitstel voor het nemen van een conclusie van antwoord verleend (tot 10 maart 2021). Bij faxbericht van 11 februari 2021 heeft de gemachtigde van de gedaagde partij nogmaals verzocht om een uitstel van vier weken vanaf de rolzitting van 10 maart 2021. Bij brief van 11 maart 2021 heeft de griffie van deze rechtbank aan partijen laten weten dat dit uitstel is verleend tot de rolzitting van 7 april 2021 en dat verder uitstel niet mogelijk zal zijn. Bij brief van 16 maart 2021 heeft verzoeker bezwaar gemaakt tegen het aan de gedaagde partij verleende uitstel. De op dat moment dienstdoende rolrechter heeft de gedaagde partij tot en met 2 april 2021 de gelegenheid gegeven om op het bezwaar van verzoeker te reageren. Op 5 april 2021 heeft verzoeker een wrakingsverzoek ingediend, waarna de behandeling van de zaak is geschorst.

Op grond van artikel 139 Rv verleent de rechter verstek tegen de gedaagde, die niet op de eerste of op een door de rechter nader bepaalde roldatum in het geding verschijnt dan wel verzuimt advocaat te stellen of, indien verschuldigd, het griffierecht niet tijdig voldoet hoewel hem dat bij dagvaarding was aangezegd, en de voorgeschreven termijnen en formaliteiten in acht zijn genomen, en wijst de rechter de vordering toe, tenzij deze hem onrechtmatig of ongegrond voorkomt. Op grond van artikel 142 Rv heeft de gedaagde tegen wie verstek is verleend zolang het eindvonnis nog niet is gewezen, de bevoegdheid om alsnog in het geding te verschijnen, of om alsnog het griffierecht te voldoen, waardoor de gevolgen van het tegen hem verleende verstek vervallen, behalve ten aanzien van de daardoor veroorzaakte kosten.

Toegepast op deze zaak volgt uit artikel 139 Rv, gelet op hetgeen onder 2.3.1. is overwogen, dat de kantonrechter op de rolzitting van 3 februari 2021 ten onrechte verstek heeft verleend tegen de gedaagde partij. De gemachtigde van de gedaagde partij had zich immers bij faxbericht van 2 februari 2021 – en dus tijdig – in de procedure gesteld en om uitstel van antwoorden verzocht. Deze omissie is uiteindelijk zonder gevolgen gebleven, omdat de gemachtigde van gedaagde zich op 9 februari 2021 (nogmaals) voordat einduitspraak is gedaan in de zaak, tot de rechtbank heeft gewend. Daardoor zijn op de voet van artikel 142 Rv de gevolgen van het tegen gedaagde verleende verstek vervallen. Hoewel dus initieel sprake is geweest van een omissie, kan hieruit naar objectieve maatstaven geen partijdigheid van de kantonrechter worden afgeleid.

Op grond van artikel 133 lid 2 Rv kunnen partijen uitstel vragen voor het nemen van conclusies. In artikel 2.9 van het Landelijk Procesreglement voor rolzaken kanton (hierna: procesreglement) staat daarover het volgende vermeld: “Voor het verrichten van een proceshandeling zal aan een in het geding verschenen partij een termijn van vier weken worden verleend, die – op verzoek van één der partijen – met één termijn van vier weken kan worden verlengd. Verder uitstel wordt niet verleend, behalve wanneer sprake is van (in beginsel) een eenstemmig verzoek van partijen of op een schriftelijk, gemotiveerd verzoek van één partij op grond van klemmende redenen.” In de onderliggende zaak is aan de gedaagde partij in eerste instantie een uitstel voor antwoorden verleend tot de rolzitting van 10 maart 2021 en daarna nogmaals tot de rolzitting van 7 april 2021. Gelet op het bepaalde in artikel 133 lid 2 Rv in samenhang met artikel 2.9 van het procesreglement kon de kantonrechter niet anders beslissen dan om het gevraagde uitstel toe te staan. Enige vooringenomenheid of partijdigheid van de kantonrechter kan daar – naar objectieve maatstaven – naar het oordeel van de wrakingskamer niet uit worden afgeleid.

Ook de stelling van verzoeker dat – kort gezegd – de wet leidt tot discriminatie, omdat alleen een selecte groep (rijke) personen of bedrijven gebruik kan maken van de in artikel 142 Rv gegeven bevoegdheden, omdat deze personen zich een advocaat kunnen veroorloven, leidt niet tot een andere uitkomst. De bevoegdheid van de kantonrechter beperkt zich tot het op juiste wijze toepassen van de geldende wetgeving. Dat heeft de kantonrechter gedaan. Dat geeft geen blijk van enige vooringenomenheid of partijdigheid.

Tot slot vindt verzoeker het verdacht dat het laatste uitstel bij brief van 11 maart 2021 is gegeven, terwijl de rolzitting plaatsvond op 10 maart 2021. Ook hieruit kan geen schijn van partijdigheid of vooringenomenheid van de kantonrechter worden afgeleid. Het is een gebruikelijke gang van zaken dat de administratieve afhandeling van de rolzitting een of enkele dagen na de rolzitting zelf plaatsvindt.