Rechtbank Midden-Nederland, eerste aanleg - meervoudig strafrecht overig

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat wettig en overtuigend te bewijzen is dat de verdachte het primaire feit van de beschuldiging heeft gepleegd. Hij voert hiertoe, kort gezegd, aan dat de verklaring van de aangeefster betrouwbaar is en dat deze steun vindt in ander bewijs.

Standpunt van de verdediging

De advocaat van de verdachte verzoekt de rechtbank om de verdachte vrij te spreken van het feit, omdat er sprake is van onvoldoende wettig en overtuigend bewijs. De verdachte ontkent de beschuldiging. Voor een aantal door aangeefster genoemde seksuele gedragingen is geen bewijs. Ten aanzien van de seksuele handelingen waarvan verdachte heeft bekend dat die wel hebben plaatsgevonden, geldt dat het dossier geen ondersteuning biedt voor het feit dat dit onder dwang (van geweld, bedreiging met geweld of een andere feitelijkheid) is gebeurd. Hier zijn zelfs contra-indicaties voor te vinden.

De standpunten van de officier van justitie en de raadsman worden, voor zover van belang voor de beoordeling, besproken in paragraaf 3.3.2.2.

Bewezenverklaring

De rechtbank verklaart bewezen dat de verdachte:

op 21 april 2024 te [plaats] door geweld en een andere feitelijkheid, iemand, te weten [slachtoffer] , heeft gedwongen tot het ondergaan van handelingen die mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam, immers heeft hij, verdachte,

De rest van de tekst van de beschuldiging kan niet worden bewezen. De verdachte wordt daarvan vrijgesproken.

De taal- en/of schrijffouten die in de tekst van de beschuldiging voorkomen zijn in de bewezenverklaring verbeterd. Dit benadeelt de verdachte niet.

verkrachting.

Vordering van de officier van justitie

De officier van justitie eist dat de verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van 20 maanden, waarvan een gedeelte van 6 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van

3 jaar, met als bijzondere voorwaarden een contactverbod met de aangeefster [slachtoffer] en een locatieverbod voor het stratenblok omvattend de helft van de [straat 1] , zijde [straat 2] [nummeraanduiding 1] t/m [nummeraanduiding 2] [toevoeging] in [plaats] en de helft van de [straat 3] in [plaats] , zoals de aangeefster wenst.

Standpunt van de verdediging

De advocaat van de verdachte heeft aangevoerd dat in het geval de verdachte veroordeeld wordt, rekening gehouden moet worden met de jonge leeftijd van de verdachte, het feit dat hij al veel reputatieschade heeft opgelopen door deze zaak, een veroordeling gevolgen zal hebben voor zijn toekomst en carrière, hij een zogeheten ‘first offender’ is en het recidiverisico laag is. Verder is een locatieverbod volgens de verdediging niet uitvoerbaar, omdat de verdachte en de aangeefster dicht bij elkaar wonen.

Oordeel van de rechtbank

De rechtbank legt aan de verdachte een gevangenisstraf op voor de duur van 20 maanden, waarvan een gedeelte van 10 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaar, met als bijzondere voorwaarde een contactverbod met de aangeefster.

Bij het bepalen van deze straf houdt de rechtbank rekening met de ernst van het gepleegde feit en de omstandigheden waaronder de verdachte dit feit heeft gepleegd. Ook weegt de rechtbank het strafblad van de verdachte en zijn persoonlijke omstandigheden mee.

Ernst en omstandigheden van het feit

De verdachte heeft de aangeefster gedwongen tot het ondergaan van seksuele handelingen. De aangeefster was na een datedinner in het studentenhuis van de verdachte bij de verdachte in zijn kamer blijven slapen. Het kan niet anders dan dat het de verdachte duidelijk moet zijn geweest dat de aangeefster geen seks wilde. Zij heeft namelijk diverse keren tegen de verdachte gezegd te stoppen, gehuild en laten merken dat de seksuele handelingen pijn deden. De verdachte heeft enkel gedacht aan zijn eigen genot en heeft zich niet bekommerd om wat de aangeefster wilde, en dat was dat hij zou stoppen. De verdachte is juist doorgegaan en heeft daarbij gebruik gemaakt van licht geweld. Daarmee heeft hij zich schuldig gemaakt aan verkrachting, een zeer ernstig feit. Hij heeft met zijn handelen een grove inbreuk gemaakt op de lichamelijke en geestelijke integriteit van de aangeefster en haar seksuele autonomie.

De gevolgen van de verkrachting zijn groot voor de aangeefster. Dit blijkt onder meer uit de slachtofferverklaring die zij heeft voorgelezen op de zitting. Haar gevoel van veiligheid, zelfvertrouwen en eigenwaarde hebben een flinke knauw gekregen. Hierdoor heeft haar leven een tijd stilgestaan en kon zij (bijvoorbeeld) in het kader van haar studie niet functioneren als voorheen. Nog steeds heeft zij gevoelens van walging en schaamt ze zich. De verdachte heeft hier duidelijk niet bij stilgestaan. De rechtbank rekent dit de verdachte zwaar aan.

Persoonlijke omstandigheden van de verdachte

De rechtbank heeft kennisgenomen van het strafblad van de verdachte van 22 oktober 2025, waaruit blijkt dat de verdachte niet eerder voor soortgelijke feiten is veroordeeld.

Verder heeft de rechtbank gekeken naar het rapport van [instelling] van

19 november 2025. Daarin staat dat de verdachte niet eerder met justitie in aanraking is gekomen en dat het recidiverisico laag is. De reclassering constateert geen problemen op de praktische leefgebieden. De verdachte studeert en is actief binnen het studentenverenigingsleven. De reclassering ziet het feit dat de verdachte onder invloed van alcohol was wel als een mogelijke delictgerelateerde risicofactor. Bij een bewezenverklaring is het mogelijk dat de verdachte onvoldoende in staat was de signalen van de aangeefster te interpreteren en zijn seksuele opwinding te remmen. De reclassering adviseert een straf zonder bijzondere voorwaarden.

Volwassenstrafrecht

De verdachte was meerderjarig ten tijde van het plegen van het feit. Het uitgangspunt is dan dat het volwassenstrafrecht wordt toegepast. Indien zij daar echter aanleiding toe ziet, kan de rechtbank beslissen dat het jeugdstrafrecht wordt toegepast.

De reclassering heeft geadviseerd het volwassenstrafrecht toe te passen. De rechtbank volgt het advies van de reclassering en zal het volwassenstrafrecht toepassen. Wel houdt de rechtbank bij het bepalen van de straf rekening met de nog jonge leeftijd van de verdachte.

Strafkader

Om in vergelijkbare zaken zoveel mogelijk gelijk te straffen, werken strafrechters met landelijke oriëntatiepunten. Deze zijn gebaseerd op opgelegde straffen in andere, vergelijkbare zaken. Het oriëntatiepunt voor meerderjarigen voor verkrachting met een beperkte mate van dwang is 24 maanden onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

De rechtbank realiseert zich dat een gevangenisstraf grote gevolgen voor de verdachte zal hebben, maar zij is van oordeel dat, gelet op de ernst van het feit, niet kan worden volstaan met een andere straf dan het opleggen van een (deels) onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Zij zal de verdachte dus, zoals ook geëist door de officier van justitie een deels onvoorwaardelijke gevangenisstraf opleggen. Het onvoorwaardelijk deel legt de rechtbank echter van kortere duur op dan dat de officier van justitie heeft geëist. Zonder daarmee afbreuk te doen aan de ernst van het feit en de gevolgen die het feit heeft gehad voor het slachtoffer, betrekt de rechtbank in haar oordeel dat de door verdachte aangewende geweldshandelingen – in vergelijking met andere verkrachtingszaken – van relatief beperkte mate en duur zijn geweest. De rechtbank houdt verder rekening met de nog jonge leeftijd van de verdachte en het feit dat hij niet eerder met politie en justitie in aanraking is gekomen.

Het voorgaande brengt de rechtbank tot de conclusie dat een gevangenisstraf voor de duur van 20 maanden, waarvan 10 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaar, passend en geboden is. De totaalduur van de straf doet recht aan de ernst van het feit en komt tegemoet aan de strafdoelen van preventie. De verdachte moet goed begrijpen dat hij de (seksuele) grenzen van een ander moet respecteren. Wanneer duidelijk is dat de ander geen seks (meer) wil, moet je stoppen. Als stok achter de deur zal hem daarom gedurende 2 jaar een voorwaardelijke gevangenisstraf van 10 maanden boven zijn hoofd hangen. Voor deze voorwaardelijke gevangenisstraf geldt de algemene voorwaarde dat de verdachte zich niet schuldig mag maken aan een strafbaar feit. Ook zal de rechtbank een contactverbod met de aangeefster opleggen als bijzondere voorwaarde, zoals die is opgenomen in het dictum. De rechtbank ziet voor een locatieverbod geen noodzaak en zal deze daarom niet aan de verdachte opleggen.

Tenuitvoerlegging van de straf

Tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat de veroordeelde in aanmerking komt voor deelname aan een penitentiair programma, als bedoeld in artikel 4 Penitentiaire beginselenwet.

Vordering van de benadeelde partij

[slachtoffer] heeft zich als benadeelde partij gevoegd in het strafproces en vordert een schadevergoeding van € 49.925,-, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. Dit bedrag bestaat uit € 15.000,- aan immateriële schade en € 34.925,- aan materiële schade.

De materiële schade bestaat uit de volgende posten:

De benadeelde partij verzoekt de rechtbank om haar ten aanzien van de toekomstige kosten van de psycholoog niet-ontvankelijk in de vordering te verklaren.

Standpunt van de officier van justitie

De vordering van de benadeelde partij kan volgens de officier van justitie worden toegewezen tot het bedrag van € 44.925,- (bestaande uit € 29.925,- aan materiële schade en

€ 15.000,- aan immateriële schade), te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. De benadeelde partij moet ten aanzien van de toekomstige geschatte schade van € 5.000,- niet-ontvankelijk in de vordering worden verklaard.

Standpunt van de verdediging

De advocaat van de verdachte heeft, gelet op de bepleite vrijspraak, primair verzocht om de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren. Subsidiair verzoekt de advocaat de gevorderde immateriële schadevergoeding substantieel te matigen, omdat deze vordering hoger is dan in vergelijkbare zaken is toegekend. Ook is de jurisprudentie die de benadeelde partij ter onderbouwing van de vordering heeft aangehaald niet vergelijkbaar met deze zaak. De advocaat verwijst daarentegen naar jurisprudentie waarbij substantieel lagere bedragen aan immateriële schadevergoeding zijn toegekend.

De advocaat voert verder aan dat het onduidelijk is of de facturen van de psychosociaal therapeut ter declaratie zijn ingediend (of zullen worden ingediend) bij de zorgverzekeraar. Evenmin zijn stukken overgelegd waaruit blijkt dat dat in het geval van de benadeelde partij niet mogelijk is. De vordering ten aanzien van de behandelingen bij [naam] is dus onvoldoende onderbouwd en de benadeelde partij moet niet-ontvankelijk worden verklaard.

Ook voert de advocaat aan dat het causale verband tussen de gevorderde studieschade en deze zaak onvoldoende vaststaat. Deze vordering is onvoldoende onderbouwd en een behandeling van deze vordering is een onevenredige belasting van het strafgeding. De benadeelde partij moet daarom ten aanzien van deze vordering niet-ontvankelijk verklaard worden. Subsidiair verzoekt de advocaat om het bedrag te matigen.

Tot slot voert de advocaat aan dat de gevorderde toekomstige geschatte schade onvoldoende onderbouwd is en dat de benadeelde partij ook ten aanzien van deze vordering niet-ontvankelijk verklaard moet worden.

Oordeel van de rechtbank

Materiële schade

De rechtbank zal de vordering ten aanzien van de studievertraging toewijzen. Het causaal verband tussen de studievertraging en het delict is voldoende aangetoond. De benadeelde partij heeft de psychische gevolgen van de verkrachting voldoende onderbouwd. Dat hierdoor sprake is van studievertraging van minstens één jaar vindt ook steun in de stukken. Uit onder meer de cijferlijsten blijkt dat de benadeelde partij alle vakken in het eerste jaar (2023) gehaald had. Uit de cijferlijsten blijkt vervolgens duidelijk dat de benadeelde in de periode na de verkrachting (periode 3 in 2024) een groot deel van de vakken niet heeft gehaald. Ook uit de verklaringen van psychosociaal therapeut [C] en de studentdecaan [D] blijkt dat de benadeelde partij psychische klachten heeft ervaren na de verkrachting en tijdelijk moest stoppen met haar studie. De hoogte van het gevorderde bedrag is gebaseerd op de Richtlijn Studievertraging van de Letselschaderaad. Dit bedrag komt de rechtbank redelijk voor. Daarom zal een bedrag van € 26.225,- wegens studievertraging van één jaar worden toegewezen. Nu deze schade toekomstige schade betreft, zal er geen wettelijke rente worden toegewezen over dit bedrag.

De benadeelde partij verzoekt de toewijzing van € 3.700,- aan behandelkosten van de ingeschakelde psycholoog voor de psychische klachten van benadeelde partij als gevolg van de verkrachting. De advocaat van de verdachte heeft de vraag opgeworpen waarom de behandelingen niet zijn vergoed door haar zorgverzekering. Op zitting is door de advocaat van de benadeelde partij toegelicht dat de benadeelde verzekerd is bij het Zilveren Kruis en dat de praktijk van haar psycholoog daar geen contract mee heeft. De rechtbank stelt vast dat de benadeelde partij niet met stukken heeft onderbouwd waarom de behandelingen niet vergoed zijn. Dit ligt echter wel op de weg van de benadeelde partij nu deze vordering door de advocaat van de verdachte gemotiveerd betwist is. Het alsnog indienen van nadere stukken hierover levert naar het oordeel van de rechtbank echter een onevenredige belasting van het strafgeding op. De rechtbank zal de benadeelde partij voor wat betreft de behandelkosten van € 3.700,- daarom niet-ontvankelijk verklaren in de vordering en zal bepalen dat de benadeelde partij zich hiervoor kan wenden tot de burgerlijke rechter.

De rechtbank overweegt ten aanzien van de gevorderde toekomstige geschatte schade dat nog onduidelijk is of die schade daadwerkelijk zal worden geleden, en als dat al zo zou zijn op welk bedrag die schade dan moet worden geschat. Het onderzoek daarnaar levert een onevenredige belasting van het strafgeding op. De rechtbank zal dan ook de benadeelde partij voor wat betreft de toekomstige geschatte schade van € 5.000,- niet-ontvankelijk verklaren in de vordering en zal bepalen dat de benadeelde partij zich hiervoor kan wenden tot de burgerlijke rechter.

Immateriële schade

Op grond van artikel 6:106 lid 1 sub b van het Burgerlijk Wetboek heeft de benadeelde partij recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade wanneer de benadeelde partij ten gevolge van het strafbare feit is aangetast in de persoon. De benadeelde partij heeft voldoende onderbouwd dat zij ernstige nadelige psychische gevolgen heeft ondervonden van het bewezenverklaarde handelen van de verdachte. Uit de stukken van de behandelaar en de gegeven toelichting op zitting volgt dat een ernstige posttraumatische stressstoornis is ontstaan als gevolg van het bewezenverklaarde feit, en dat zij zich daarvoor onder behandeling heeft gesteld. Deze aantasting in de persoon betreft schade die het directe gevolg is van het handelen van de verdachte. De rechtbank is van oordeel dat de benadeelde partij recht heeft op een vergoeding van immateriële schade. Op grond van de door de benadeelde partij gestelde omstandigheden en gelet op schadevergoedingen die doorgaans voor soortgelijke feiten worden toegewezen, is de rechtbank van oordeel dat een bedrag van € 8.000,- in dit geval billijk is, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 21 april 2024.

Conclusie

De rechtbank zal de gevorderde schade gedeeltelijk toewijzen en zal de verdachte veroordelen tot betaling van een bedrag van € 34.225,-. Dit bedrag bestaat uit € 26.225,- aan materiële schade en € 8.000,- aan immateriële schade. Het bedrag van € 8.000,- aan immateriële schade wordt vermeerderd met de gevorderde wettelijke rente vanaf

21 april 2024 tot de dag van volledige betaling.

Proceskosten

Nu de vordering deels wordt toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij tot aan deze uitspraak in verband met de vordering heeft gemaakt. De rechtbank begroot deze kosten tot op heden op nihil. Daarnaast wordt de verdachte veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moet maken.

Schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank legt de schadevergoedingsmaatregel aan de verdachte op, zodat (kort gezegd) de benadeelde partij de schadevergoeding niet zelf bij de verdachte hoeft te incasseren, maar dat de Staat dit voor haar doet. De rechtbank bepaalt daarom dat de verdachte een bedrag van € 34.225,- aan de Staat moet betalen. Dit bedrag wordt ten aanzien van de immateriële schadevergoeding van € 8.000,- vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 21 april 2024 (datum ontstaan schade) tot de dag dat de verdachte het volledige bedrag heeft betaald.

Als de verdachte de schadevergoeding niet (volledig) betaalt, kan gijzeling (een vorm van vrijheidsbeneming van de verdachte) worden toegepast voor de duur van 201 dagen. De gijzeling komt niet in de plaats van de verplichting om te betalen. Ook als gijzeling wordt toegepast, blijft de verdachte dus verplicht om de schadevergoeding te betalen.