Rechtbank Noord-Holland, eerste aanleg - enkelvoudig socialezekerheidsrecht

1. Voor een uiteenzetting van de voor deze zaak van belang zijnde feiten en omstandigheden verwijst de rechtbank naar de tussenuitspraak van 19 september 2013.

2. De rechtbank heeft in voormelde tussenuitspraak overwogen dat er een gebrek kleeft aan het bestreden besluit waarbij het besluit tot weigering om aan eiser een uitkering ingevolge de Wet Wajong toe te kennen, is gehandhaafd.

De rechtbank heeft geoordeeld dat verweerder niet adequaat heeft gemotiveerd dat de geselecteerde functies geschikt zijn voor eiser. De rechtbank heeft verweerder in de gelegenheid gesteld nader te motiveren dat de geselecteerde functies voldoen aan de eis dat de werkomgeving rekening dient te houden met de stoornis van eiser; een werkgever die eiser respecteert, wat ruimte geeft maar ook in staat is tot stevige feedback is aangewezen en/of dat er een stevige, assertieve leidinggevende aanwezig is, die kan ingrijpen als dat nodig is.

3. In de nadere rapportage van 14 oktober 2014 heeft verweerders arbeidsdeskundige Bezwaar en Beroep (B&B) overwogen dat, zoals in de rapportage van 20 februari 2014 al is aangegeven, ervan uit wordt gegaan dat er in alle geduide functies leidinggevenden aanwezig zijn die voor hun taak berekend zijn en die in staat zijn eiser op een adequate manier te begeleiden. Het is verder niet mogelijk aan te geven dat in de geduide functies leidinggevenden aanwezig zijn die stevig en assertief zijn, of dat er sprake is van een werkgever die eiser respecteert en wat ruimte geeft, terwijl hij/zij ook in staat is tot stevige feedback. Daarbij mag er niet aan voorbij gegaan worden, dat het hier gaat om een theoretische arbeidsongeschiktheidsschatting, waarbinnen voor zo op een concrete en daadwerkelijke invulling van functies en werksituaties toegesneden voorwaarden geen plaats is. De gestelde voorwaarden komen daarom eerst aan de orde bij de daadwerkelijke integratie van eiser in het arbeidsproces, aldus de arbeidsdeskundige B&B.

4. Eiser stelt zich op het standpunt dat het gebrek niet is hersteld. Gemotiveerd is uiteengezet dat het hier, anders dan de arbeidsdeskundige B&B stelt, gaat om medisch geïndiceerde voorwaarden aan de te verrichten arbeid en niet (slechts) om voorwaarden bij de feitelijke integratie in arbeid.

5. De rechtbank is van oordeel dat verweerder met de rapportage van de arbeidsdeskundige B&B van 14 oktober 2014 nog steeds niet inzichtelijk heeft gemaakt dat de geselecteerde functies voldoen aan de door de deskundige Kooreman gestelde eis dat de werkomgeving rekening dient te houden met de stoornis van eiser. De stukken en de gegeven toelichting zijn onvoldoende om te beoordelen of met betrekking tot de geselecteerde functies voldaan is aan de door Kooreman beschreven en door verweerders verzekeringsartsen onderschreven behoefte van eiser, waar die ziet op de werkomgeving en de leiding bij het werk. Het uitgangspunt dat een leidinggevende in beginsel op zijn taak is berekend, is daartoe niet voldoende. Geconcludeerd moet worden dat niet blijkt in hoeverre wordt voldaan aan de voorwaarde dat in de werkomgeving rekening gehouden moet worden met de stoornis van eiser. De stelling dat deze aspecten slechts een rol zouden spelen bij de een feitelijke re-integratie in arbeid, strookt niet met de bevindingen van Kooreman en de verzekeringsartsen en de aanbevelingen. De rechtbank volgt verweerder hierin dan ook niet.

6. Gelet op het bovenstaande is de rechtbank van oordeel dat met de na de tussenuitspraak ingezonden rapportage van de arbeidsdeskundige B&B verweerder het gebrek in het bestreden besluit niet heeft hersteld. Dat betekent dat het beroep tegen het bestreden besluit gegrond is en het bestreden besluit dient te worden vernietigd.

De rechtbank ziet gelet op de aard van de zaak en de aard van het gebrek geen aanleiding om zelf te voorzien. De rechtbank draagt verweerder op om met de aanwijzingen in deze uitspraak en de tussenuitspraak een nieuw besluit op bezwaar te nemen.

7. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten.

Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.225,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, 0,5 punt voor het indienen van een schriftelijke zienswijze na een bestuurlijke lus, met een waarde per punt van € 490,- en een wegingsfactor 1). Voorts bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiser het door hem betaalde griffierecht vergoedt.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Centrale Raad van Beroep. Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening of om het opheffen of wijzigen van een bij deze uitspraak getroffen voorlopige voorziening.