Rechtbank Noord-Holland, eerste aanleg - meervoudig strafrecht overig

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van beide ten laste gelegde feiten.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft bepleit dat de verdachte een geslaagd beroep op (putatief) noodweer toekomt. De verdachte werd belaagd op de openbare weg en wilde wegkomen toen aangevers hem vasthielden. Er was sprake van een (vermeende) wederrechtelijke aanranding nu de verdachte geen idee had dat de aangevers ambtenaren in functie waren. Het door de verdachte toegepaste geweld was noodzakelijk en proportioneel. De raadsman heeft zich verder op het standpunt gesteld dat de verdachte partieel moet worden vrijgesproken van het bestanddeel ‘gedurende de rechtmatige uitoefening van zijn bediening’.

Voorts heeft de raadsman bepleit dat de verdachte moet worden vrijgesproken van feit 1, omdat hij geen opzet heeft gehad op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel. Daartoe is aangevoerd dat uit het dossier niet blijkt van een aanmerkelijke kans op zwaar lichamelijk letsel, noch dat de verdachte die kans bewust heeft aanvaard.

Redengevende feiten en omstandigheden

De rechtbank komt tot bewezenverklaring van beide ten laste gelegde feiten op grond van de bewijsmiddelen die in de bijlage bij dit vonnis zijn vervat.

Bewijsoverweging feit 1: poging zware mishandeling ambtenaar in functie

Voor een bewezenverklaring van poging tot zware mishandeling is van belang of de handelingen van de verdachte de kans op zwaar lichamelijk letsel kunnen opleveren en de verdachte (voorwaardelijk) opzet heeft gehad op het ontstaan van zwaar lichamelijk letsel bij [slachtoffer 1] (hierna: [slachtoffer 1]). Van voorwaardelijk opzet is sprake als de verdachte de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat zwaar lichamelijk letsel door zijn handelen zal intreden.

Op grond van de bewijsmiddelen stelt de rechtbank vast dat de verdachte [slachtoffer 1] met geschoeide voet met kracht tegen het hoofd heeft geschopt. [slachtoffer 2] (hierna: [slachtoffer 2]) heeft in zijn aangifte verklaard dat hij zag dat de verdachte, op het moment dat [slachtoffer 1] op wilde staan en nog op handen en voeten stond, een aanloop nam en vervolgens een zeer krachtige trap in het gelaat van [slachtoffer 1] gaf, alsof hij een penalty nam. Hij hoorde een doffe knal en zag dat [slachtoffer 1] direct zijn bewustzijn verloor en op zijn rug terecht kwam. Door met geschoeide voet en met kracht te schoppen tegen het hoofd bestaat naar algemene ervaringsregels de aanmerkelijke kans op zwaar lichamelijk letsel. Het handelen van de verdachte dient naar de uiterlijke verschijningsvorm te worden aangemerkt als zo zeer te zijn gericht op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel, dat het niet anders kan dat hij die kans daarop bewust heeft aanvaard. Daarmee is de rechtbank van oordeel dat de verdachte voorwaardelijk opzet heeft gehad op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel bij [slachtoffer 1].

De rechtbank zal de verdachte hierbij wel partieel vrijspreken van ten laste gelegde geven van klappen in het gezicht. Bij het ontbreken van enig ander bewijs in het dossier acht de rechtbank, anders dan de officier van justitie, de enkele verklaring van de verdachte op de zitting hierover onvoldoende. Dit geldt temeer nu op grond van zijn verklaring niet kan worden vastgesteld op welke plek hij [slachtoffer 1] zou hebben geraakt.

De rechtbank acht, op grond van de verklaringen van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] bewezen dat de verdachte wist dat zijn handelen gericht was tegen ambtenaren in functie. Beide aangevers verklaren dat zij zich hebben gelegitimeerd als buitengewoon opsporingsambtenaar (BOA). Zij hebben de verdachte hun legitimatiebewijs getoond en de verdachte heeft hiernaar gekeken. [slachtoffer 2] heeft verklaard dat de verdachte op enig moment ook “Kanker handhaving” heeft gezegd. De rechtbank acht de verklaring van de verdachte dat hij niet wist dat de aangevers BOA’s waren in dit licht niet aannemelijk.

Daarmee acht de rechtbank de onder feit 1 ten laste gelegde poging tot zware mishandeling van een ambtenaar in functie wettig en overtuigend bewezen.

Bewijsoverweging feit 2: mishandeling ambtenaar in functie

De rechtbank leidt uit de bewijsmiddelen af dat de verdachte [slachtoffer 2] heeft mishandeld door hem meerdere keren te slaan. Voor zover de verdachte op de zitting heeft bedoeld te zeggen dat hij [slachtoffer 2] niet met opzet heeft willen raken met zijn elleboog, constateert de rechtbank dat dit niet strookt met de verklaring die hij bij de politie heeft afgelegd. Daar heeft hij verklaard dat hij werd vastgepakt en wilde loskomen en dat hij dit heeft hij gedaan in een vechtpartijtje, met slaan en zo. De rechtbank gaat uit van deze verklaring, omdat deze wordt bevestigd door de aangifte van [slachtoffer 2]. Zoals hiervoor ten aanzien van feit 1 reeds overwogen stelt de rechtbank vast dat de verdachte wist dat [slachtoffer 2] op dat moment werkzaam was als BOA.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten heeft begaan, met dien verstande dat:

Feit 1:

hij op 11 juli 2025 te Alkmaar ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer 1], werkzaam als buitengewoon opsporingsambtenaar bij de gemeente Alkmaar, gedurende of terzake van de rechtmatige uitoefening van zijn bediening, opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, die [slachtoffer 1] een keer met geschoeide voet tegen het hoofd heeft getrapt, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

Feit 2:

hij op 11 juli 2025 te Alkmaar [slachtoffer 2], werkzaam als buitengewoon opsporingsambtenaar bij de gemeente Alkmaar, heeft mishandeld, door die [slachtoffer 2] meerdere malen met de elleboog in het gezicht te slaan, terwijl het misdrijf werd gepleegd tegen een ambtenaar gedurende of ter zake van de rechtmatige uitoefening van zijn bediening;

Wat aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hier als bewezen is aangenomen, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.