Rechtbank Noord-Nederland, wraking civiel recht overig

"[A] heeft nog aangevoerd dat het de vraag is of de stenen wel geleverd zijn. De kantonrechter acht dit echter niet van belang voor de beoordeling van de vordering. Indien niet wordt bewezen dat [A] de stenen heeft gekocht, zal de vordering worden afgewezen en is de leveringsvraag niet relevant, althans niet voor [A]. Indien wel wordt bewezen dat [A] de stenen heeft gekocht zal hij dit, gelet op zijn eigen stellingname, ten behoeve [C] hebben gedaan. Door [A] is niet betwist de stelling van [B] dat de stenen, zonder zijn bemoeienis, op maandag vanaf zijn terrein zijn afgevoerd naar [C]. In dat geval mogen de stenen, gelet op het bepaalde in artikel 6:41, aanhef en onder a, BW, geacht worden te zijn geleverd."

[A] heeft - zakelijk weergegeven - het volgende aan zijn wrakingsverzoek ten grondslag gelegd. Gezien het feit dat [A] had gesteld dat de getuigen die door [B] naar voren waren gebracht onderling afgestemde, leugenachtige verklaringen zouden afleggen, lag het in de rede om tijdens het getuigenverhoor strikvragen te stellen aan de getuigen, waarmee het weefsel van verzinsels zou kunnen worden ontrafeld. Mr. Hoogslag heeft dat niet gedaan en heeft bovendien de getuigen afgeschermd van vragen van mr. Bood die erop gericht waren om de getuigen op leugens te betrappen.

Ook heeft mr. Hoogslag vragen gesteld waaruit blijkt van zijn vooringenomenheid. Zo luidde de eerste vraag die hij aan de getuige [D], de zoon van [B] stelde: "Op welke manier heeft [A] stenen gekocht van uw vader?" Gezien het feit dat [A] had betwist dát hij stenen had gekocht van [B] was deze vraag volledig buiten de orde en getuigde deze van vooringenomenheid.

Mr. Hoogslag heeft voorts getuigen woorden in de mond gelegd door het stellen van gesloten, niet objectieve vragen. Zo heeft mr. Hoogslag de vierde getuige, de buurman van [B], er tot drie maal toe op gewezen dat het voor het bestaan van een koopovereenkomst tussen [A] en [B] niet voldoende is dat de buurman van [A] een akkoord had gekregen maar dat het erom ging of ook [B] een akkoord had gekregen. Deze getuige hoefde slechts nog instemmend te antwoorden op de sturende vraag of het écht niet zo was dat [A] aan [B] zijn akkoord had gegeven.

Verder heeft mr. Hoogslag [A] belachelijk gemaakt door hem uit te lachen toen [A] opmerkte dat het ophalen van de tweede getuige door de gemachtigde van [B] lang duurde, waardoor de mogelijkheid bestond dat getuigenverklaringen op elkaar werden afgestemd. [A] wilde daarom met de gemachtigde van [B] mee de hal in om de volgende getuige op te halen. Dit was tegen de zin van mr. Hoogslag. Nadat ook mr. Bood zich met discussie had bemoeid, mocht hij voortaan de gemachtigde van [B] begeleiden bij het ophalen van nieuwe getuigen uit de hal.

Tot slot deden eerdere beslissingen van mr. Hoogslag in deze zaak al twijfels rijzen over zijn onpartijdigheid. Zo heeft mr. Hoogslag [B] toegelaten tot bewijslevering, ondanks het feit dat [B] niet aan zijn stelplicht had voldaan. Ook heeft mr. Hoogslag in het vonnis van 22 november 2013 vastgesteld dat [A] de stelling van [B] dat de stenen vanaf zijn terrein waren afgevoerd niet had betwist, terwijl [A] dat uitdrukkelijk wel had betwist. Tot slot heeft mr. Hoogslag ter gelegenheid van het getuigenverhoor meegedeeld, dat de brief van mr. Bood waarin kritiek geleverd wordt op het vonnis van 22 november 2013 aan zijn aandacht was ontschoten. Het voorgaande rechtvaardigt de conclusie dat mr. Hoogslag de schijn van vooringenomenheid heeft gewekt.

Mr. Hoogslag heeft - zakelijk weergegeven - het volgende tegen het wrakingsverzoek aangevoerd. Mr. Hoogslag betwist dat hij de getuigen te weinig kritisch heeft ondervraagd. Toen [A] de gelegenheid kreeg om de eerste getuige te ondervragen, gaf mr. Bood aan veel vragen te willen stellen. Mr. Hoogslag heeft toen mr. Bood er enige malen op gewezen dat de vragen zich dienden te bepalen tot het bewijsthema. Ook heeft mr. Hoogslag hem erop gewezen dat indien er ongerijmdheden zouden zitten in de diverse verklaringen de conclusie na enquête de gelegenheid biedt die tegenstrijdigheden aan de kaak te stellen.

Verder betwist mr. Hoogslag dat hij vragen voor de getuigen zou hebben beantwoord en dat uit zijn vragen vooringenomenheid zou blijken. De vraag aan de zoon van [B]: "Op welke manier heeft [A] stenen gekocht van uw vader?" dient in het licht van het totaal van de ondervraging te worden bezien. Daarin heeft mr. Hoogslag kritisch nagelopen wat de getuige van het gesprek tussen zijn vader en [A] had opgevangen. Het klopt dat mr. Hoogslag, zoals [A] stelt, aan de derde getuige heeft gevraagd: "Er schijnt een bijeenkomst te zijn geweest waarbij stenen zijn verkocht. Heeft u herinnering aan de verkoop van stenen?" Het woord "schijnt" in deze vraagstelling geeft al aan dat mr. Hoogslag niet aan de getuige heeft willen suggereren dat hij zou uitgaan van het bestaan van een dergelijke overeenkomst. Ook gezien de andere vragen die blijkens het proces-verbaal van het getuigenverhoor zijn gesteld is geen sprake van enige schijn van vooringenomenheid bij mr. Hoogslag. Mr. Hoogslag heeft de vierde getuige gevraagd of hij uit eigen wetenschap kon verklaren of [A] een akkoord had gegeven aan [B]. Dat is geen vraag om een antwoord bij de getuige in de mond te leggen maar een vraag om feiten boven tafel te krijgen die van belang zijn voor het bewijsthema.

Het is bij deze rechtbank gewoonte dat de partij die de getuigen voorbrengt de getuigen uit de hal haalt. Dit gebeurde bij de eerste twee getuigen ook op deze wijze. Bij het binnenhalen van de derde getuige heeft [A] tegen deze gang van zaken geprotesteerd. Mr. Hoogslag heeft hem toen niet belachelijk gemaakt. Wel zal [A] van zijn gezicht hebben kunnen aflezen dat hij tamelijk verbaasd was over de opmerking van [A]. Deze verbazing kwam voort uit het feit dat de getuigen vlakbij de enquêtezaal zaten en het feit dat de opmerking halverwege het getuigenverhoor nog werd gemaakt.

Tot slot valt niet in te zien waarom de inhoud van het vonnis twijfels zou doen rijzen over de partijdigheid van mr. Hoogslag. Te zijner tijd kan [A] zo nodig hoger beroep aantekenen tegen dit door mr. Hoogslag gegeven rechterlijk oordeel.