Rechtbank Noord-Nederland, kort geding personen- en familierecht

De voorzieningenrechter oordeelt dat de man het spoedeisend belang bij zijn vorderingen voldoende aannemelijk heeft gemaakt. De vrouw is zonder toestemming van de man met [naam kind] verhuisd naar [woonplaats vrouw] en is niet van plan om terug te verhuizen.

De voorzieningenrechter wijst de vordering onder II. van de man toe. Dit betekent dat [naam kind] voorlopig aan de man wordt toevertrouwd.

De voorzieningenrechter oordeelt dat de situatie zo veel mogelijk moet worden teruggebracht naar de stand van zaken voor de verhuizing van de vrouw met [naam kind] naar [woonplaats vrouw] .

De vrouw heeft volgens de voorzieningenrechter namelijk onrechtmatig gehandeld door zonder toestemming met [naam kind] te verhuizen. Partijen zijn beide ouders van [naam kind] , oefenen samen het gezag uit en moeten dus ook samen beslissingen nemen in het belang van [naam kind] . Dit is niet gebeurd. De vrouw was misschien wel in de veronderstelling dat de man akkoord was met een verhuizing, maar de man betwist dit en het is nergens vastgelegd. Het valt de vrouw aan te rekenen dat zij de verhuizing in gang heeft gezet, zonder zeker te weten dat de man hiermee akkoord ging. Een verhuizing is voor [naam kind] een belangrijke verandering in haar leven van [naam kind] en de vrouw heeft hiervoor de toestemming van de man nodig dan wel de vervangende toestemming van de rechtbank. Of er alsnog toestemming aan de vrouw wordt verleend om te verhuizen, zal later moeten worden beslist door de meervoudige kamer van deze rechtbank.

Volgens de voorzieningenrechter wordt [naam kind] niet in haar belangen geschaad als zij terug gaat naar [woonplaats man] . Het is duidelijk dat de vrouw niet (op korte termijn) met [naam kind] samen terug kan verhuizen naar [woonplaats man] . Zij heeft samen met haar partner een koopwoning in [woonplaats vrouw] , die zij niet ineens kan verlaten, en ook valt niet te verwachten dat zij direct passende woonruimte heeft in de omgeving van [woonplaats man] . Maar [naam kind] kan wel bij haar vader gaan wonen in [woonplaats man] .

De voorzieningenrechter beseft dat dit opnieuw een verandering is voor [naam kind] , maar het is een verandering waarbij zij terug gaat naar haar vertrouwde omgeving in [woonplaats man] bij haar vader thuis waar zij nog heel regelmatig komt. Het is voor de man praktisch haalbaar om voor [naam kind] te zorgen. Hij heeft een gastouder geregeld en heeft de steun van zijn werkgever, waardoor de zorg en de opvang van [naam kind] is geregeld.

De voorzieningenrechter wijst het verzoek om een dwangsom te bepalen af. De voorzieningenrechter ziet geen aanleiding om te veronderstellen dat de vrouw niet gaat meewerken aan de beslissing van de voorzieningenrechter.

In familiezaken is het uitgangspunt om de proceskosten te compenseren, zo dat ieder de eigen kosten betaalt. De voorzieningenrechter ziet in deze zaak geen aanleiding om hiervan af te wijken.