Rechtbank Oost-Brabant, eerste aanleg - meervoudig belastingrecht

Het uitgebreide procesverloop dat voorafging aan de in deze uitspraak aan de orde zijnde beroepen is opgenomen in bijlage II bij deze uitspraak.

Eiseres heeft tegen de onder 1. genoemde uitspraken op bezwaar beroep ingesteld. De rechtbank heeft de beroepen per aanslag voor elk belastingjaar geregistreerd zoals weergegeven in bijlage I bij deze uitspraak.

De heffingsambtenaar heeft op de beroepen gereageerd met een verweerschrift.

De (enkelvoudige kamer van de) rechtbank heeft op 7 oktober 2024 op een comparitiezitting de verdere behandeling van alle bij de rechtbank aanhangige beroepen besproken. Hieraan hebben de gemachtigden van de heffingsambtenaar deelgenomen. De (toenmalige) gemachtigde van eiseres was, met bericht van verhindering, niet naar de zitting gekomen. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat aan partijen is toegezonden.

De heffingsambtenaar heeft nadere stukken ingediend.

De rechtbank heeft de beroepen op 19 juni 2025 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen de gemachtigde van eiseres en de gemachtigden van de heffingsambtenaar. Aan het einde van de zitting heeft de rechtbank het onderzoek in de zaken gesloten. Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat aan partijen is toegezonden.

Eiseres, een besloten vennootschap, is de eigenaar van het vakantiepark [naam] in [vestigingsplaats] (gemeente [vestigingsplaats] ). Eiseres maakt deel uit van [bedrijf] Eiseres houdt zich volgens het uittreksel uit het handelsregister (onder meer) bezig met het beheer van kampeerterreinen en verhuur van vakantiehuisjes en appartementen.De ook van [bedrijf] onderdeel uitmakende rechtspersoon [bedrijf] verstuurt onder andere facturen voor de verhuur van accommodaties aan uitzendbureaus, huisvestingsondernemingen en werkgevers van arbeidsmigranten voor het huisvesten van arbeidsmigranten of ander personeel.

Op het terrein van het vakantiepark [naam] bevinden zich accommodaties die geheel gemeubileerd en voorzien van nutsvoorzieningen worden verhuurd. De accommodaties zijn stacaravans, chalets of andere eenvoudige woningen die worden gehuurd door een huisvestingsbedrijf. Voor overnachtingen (in deze accommodaties) is eiseres aangeslagen voor toeristenbelasting over de belastingjaren 2014 tot en met 2021.

Deze rechtbank heeft de moedermaatschappij van eiseres (Voetnoot 1) en de directeur van eiseres (Voetnoot 2) op 15 april 2025 strafrechtelijk veroordeeld voor het (mede)plegen van diverse fiscale delicten in onder andere de gemeente Asten.

Eiseres heeft zich in deze langlopende procedure – die leidde tot twee eerdere uitspraken van deze rechtbank (Voetnoot 3) – aanvankelijk laten bijstaan door mr. T. de Goede. Op 4 maart 2025 heeft de rechtbank aan partijen de zittingsdatum medegedeeld en op 17 april 2025 is de formele uitnodiging voor die zitting gedaan. Op 2 juni 2025 heeft de huidige gemachtigde van eiseres zich per e-mail als gemachtigde gesteld en daarbij een (door de directeur van eiseres ondertekende) machtiging overgelegd. De (nieuwe) gemachtigde van eiseres heeft op de zitting gezegd dat hij vervolgens enkele malen telefonisch contact met de griffie van de rechtbank heeft gehad om toegang te krijgen tot het digitale dossier. Hem zou toen zijn toegezegd dat die toegang zou worden verleend. Op 18 juni 2025 (om 10:09 uur) heeft de (nieuwe) gemachtigde van eiseres de rechtbank laten weten dat hij nog altijd geen toegang had tot het digitale dossier. Van dat bericht is een afschrift in het digitale dossier geplaatst. Naar aanleiding van dat bericht heeft de griffie van de rechtbank de (nieuwe) gemachtigde vervolgens kort nadien toegang tot het digitale dossier verleend.

Ook ervan uitgaande dat het zo is gegaan als door de (nieuwe) gemachtigde van eiseres is gezegd, volgt dat van een schending van de goede procesorde niet is gebleken. De rechtbank stelt voorop dat het in de invloedsfeer van eiseres ligt en daarmee haar verantwoordelijkheid is dat bij het stellen van een nieuwe gemachtigde de bij de voormalige gemachtigde berustende zaakdossiers volledig worden overgedragen aan de nieuwe gemachtigde. Eiseres heeft overigens in het geheel niet gesteld dat er zich in deze dossieroverdracht enig probleem heeft voorgedaan. Daarom gaat de rechtbank ervan uit dat de (nieuwe) gemachtigde van eiseres bij het aanvaarden van zijn opdracht beschikte over de volledige zaakdossiers zoals die waren gevormd tot en met 1 juni 2025, de dag voorafgaand aan de datum van overname van de zaak. De (nieuwe) gemachtigde van eiseres heeft het tegendeel overigens ook niet gesteld. Sinds 1 juni 2025 zijn er geen nieuwe stukken meer aan de digitale dossiers toegevoegd, anders dan de in 3.1. genoemde berichten van 2 juni 2025 en 18 juni 2025 van de (nieuwe) gemachtigde van eiseres. Dit betekent dat de (nieuwe) gemachtigde ondanks de late toegang tot het digitale dossier al op 2 juni 2025 – bij het aanvaarden van zijn opdracht – over de volledige zaakdossiers beschikte. Ondanks de (zeer) late toegang tot de digitale dossiers heeft de gemachtigde van eiseres dus geen informatie gemist.

De voor de beoordeling relevante wettelijke bepalingen staan in bijlage III bij deze uitspraak.

Op de heffingsambtenaar rust de bewijslast om aannemelijk te maken dat eiseres belastingplichtig is voor de toeristenbelasting. De rechtbank is van oordeel dat de heffingsambtenaar daarin is geslaagd, aangezien de betrokkenheid van eiseres bij de verhuur van de vakantiewoningen voldoende is voor de conclusie dat zij gelegenheid biedt tot het houden van verblijf in die vakantiewoningen. (Voetnoot 4)

Eiseres stelt dat zij niet belastingplichtig is. Primair stelt zij dat de uitzendbureaus en huisvestingsondernemingen die de accommodaties op vakantiepark [naam] huurden belastingplichtig zijn. Subsidiair stelt zij dat dit de aan haar gelieerde vennootschap [bedrijf] is. De heffingsambtenaar heeft dit betoog van eiseres gemotiveerd bestreden in zijn verweerschrift. Volgens hem komt eiseres met haar bestrijding van haar belastingplicht niet veel verder dan een algemene beschrijving over de gang van zaken op het vakantiepark. Haar standpunt is echter met geen enkel bewijsmiddel onderbouwd. Dit staat volgens de heffingsambtenaar in schril contrast met de wijze waarop hij aan de hand van 23 punten tot belastingplicht van eiseres concludeert. De heffingsambtenaar merkt daarbij op dat hij zijn betoog wel met bewijs heeft onderbouwd. De algemene beschrijving die eiseres daar tegenover stelt, is op onderdelen in strijd met dat geleverde bewijs.

Eiseres stelt dat de heffingsambtenaar haar en de aan haar gelieerde vennootschap [bedrijf] ten onrechte vereenzelvigt. De heffingsambtenaar merkt hierover op dat reeds in de uitspraken op bezwaar gemotiveerd is uiteengezet en met bewijs is onderbouwd dat eiseres en [bedrijf] sterk geïntegreerde bedrijven zijn en dat [bedrijf] in opdracht van eiseres handelt. Die onderbouwing wordt in het geheel niet bestreden, zo merkt de heffingsambtenaar op. Er zijn ook geen huurovereenkomsten waaruit het door eiseres gestelde blijkt. Dat er e-mails zijn gewisseld tussen [bedrijf] en de uitzendbureaus, huisvestingsondernemingen en werkgevers van arbeidsmigranten was bij het doen van de uitspraken op bezwaar al bekend en daarin is volgens de heffingsambtenaar gemotiveerd toegelicht waarom dat niet afdoet aan de belastingplicht van eiseres.

Tot slot merkt eiseres op dat de heffingsambtenaar na een weging van 23 punten concludeert tot haar belastingplicht, maar dat hij op zes van die punten ten onrechte een activiteit aan eiseres toedicht. (Voetnoot 5) De heffingsambtenaar bestrijdt dit betoog van eiseres door in zijn verweerschrift te wijzen op concrete bewijsmiddelen waaruit volgens hem blijkt dat deze activiteiten wel aan eiseres kunnen worden toegedicht.

De rechtbank overweegt als volgt.

Eiseres heeft op de zitting de in overweging 4.5. bedoelde onderbouwing van de heffingsambtenaar bestreden. De heffingsambtenaar vindt dat dit betoog in strijd met de goede procesorde te laat naar voren is gebracht en daarom buiten beschouwing moet worden gelaten.

Eiseres zegt – gesteld dat de rechtbank haar belastingplichtig acht – dat de berekeningen van de aanslagen te hoog en niet controleerbaar zijn. De heffingsambtenaar bestrijdt dat door erop te wijzen dat alle gegevens waarop de aanslagen zijn gebaseerd afkomstig zijn uit de administratie van eiseres. De heffingsambtenaar heeft ook nog op de in overweging 2.3. genoemde uitspraken gewezen. Daaruit blijkt volgens hem dat in de verhuuradministraties van onder andere vakantiepark [naam] met opzet een deel van de verhuur niet is geregistreerd (en ook dat een deel van de administratie ter zake is vernietigd) met het doel om belasting te ontduiken. Zowel de moedermaatschappij als de directeur van eiseres zijn hier strafrechtelijk voor veroordeeld. Uit de uitspraken blijkt dat het om een substantieel aantal overnachtingen gaat. Nu het aantal overnachtingen in de aanslagen is gebaseerd op de administratie van eiseres moet worden aangenomen dat het werkelijke aantal veel hoger is dan zij heeft opgegeven. Hieruit volgt volgens de heffingsambtenaar dat de aanslagen eerder voor een (veel) te laag dan een te hoog bedrag zijn opgelegd.

Eiseres brengt nog een aantal argumenten naar voren op basis waarvan de voor de belastingjaren 2014 tot en met 2017 geldende forfaits voor recreanten op haar zouden moeten worden toegepast. (Voetnoot 7) De rechtbank volgt eiseres hierin niet, omdat uit de tekst van de verordening volgt dat die alleen van toepassing zijn op onderkomens “in hoofdzaak bestemd voor en gebezigd als verblijf voor vakantie en andere recreatieve doeleinden”. Het geschil tussen partijen gaat alleen nog over het gelegenheid bieden tot verblijf aan arbeidsmigranten of ander personeel, zoals door eiseres op de zitting is bevestigd. Hierop zijn de forfaits niet van toepassing. De rechtbank volgt eiseres ook niet in haar stelling dat de heffingsambtenaar op grond van het vertrouwensbeginsel verplicht zou moeten zijn om deze forfaits (analoog) op haar situatie toe te passen. Dat de heffingsambtenaar op enig moment de indruk bij eiseres zou hebben gewekt dat de heffingsambtenaar de forfaits ten aanzien van haar zou toepassen – omdat eiseres dat in haar aangiftes zou hebben bepleit – is daarvoor niet voldoende. (Voetnoot 8) De rechtbank heeft overigens genoemde forfaits in haar uitspraak van 7 februari 2023 onverbindend verklaard. Daarbij heeft de rechtbank overwogen: “Gevolg daarvan is dat de heffingsambtenaar daar geen toepassing (meer) aan mag geven bij het opnieuw doen van uitspraak op bezwaar.” (Voetnoot 9) Tegen deze uitspraak is door partijen geen hoger beroep ingesteld zodat die in kracht van gewijsde is gegaan. Ook om deze reden mag de heffingsambtenaar de forfaits niet toepassen.