Rechtbank Oost-Brabant, bodemzaak civiel recht overig

Gelet op de samenhang tussen de vorderingen in conventie en in reconventie zullen deze vorderingen gezamenlijk worden behandeld.

Het meest verstrekkende verweer van Atlas c.s. houdt in dat [eiser 2] niet-ontvankelijk moet worden verklaard in de vorderingen in conventie, voor zover hij die al instelt. Volgens Atlas c.s. is [eiser 2] ten onrechte als eisende partij aangemerkt in de dagvaarding. Hij is geen partij bij de overeenkomsten waarop partijen hun vordering baseren en hij stelt blijkens het petitum van de dagvaarding ook geen vorderingen tegen Atlas c.s. in.

[eiser 2] heeft bij monde van zijn advocaat ten tijde van de mondelinge behandeling in reactie op dit verweer aanvankelijk aangegeven dat [eiser 2] alleen de vordering sub 1 toekomt, maar na doorvragen heeft hij toegegeven dat ook deze vordering alleen Tabema aangaat.

Het voorgaande breng mee dat [eiser 2] niet-ontvankelijk wordt verklaard in alle vorderingen in conventie.

Tussen partijen staat vast dat Atlas de restant koopsom van € 225.000,00 voor de aandelen MCDent, waarvoor partijen de leningsovereenkomst zijn aangegaan, niet heeft voldaan binnen de afgesproken termijnen.

Tabema legt aan haar daarop betrekking hebbende vorderingen ten grondslag dat [eiser 2] als Good Leaver in het kader van de Exit-regeling moet worden aangemerkt en dat Atlas daarom het volle bedrag van € 225.000,00 moet betalen Atlas meent dat haar betalingsverplichting op grond van artikel 5.6 van de koopovereenkomst met € 75.000,00 naar beneden moet worden bijgesteld naar € 150.000,00 omdat [eiser 2] als Bad Leaver moet worden aangemerkt op grond van het bepaalde in artikel 5.2 sub c t/m f van de koopovereenkomst. Tabema betwist dit.

Volgens Atlas heeft [eiser 2] op 3 augustus 2022 namens MCDent een driejarige overeenkomst getekend met een zorgverzekeraar zonder hiertoe geautoriseerd of bevoegd te zijn. De rechtbank oordeelt allereerst dat dit punt in wezen irrelevant is, omdat dit is gebeurd nadat de overeenkomst van opdracht al was opgezegd. Verder geldt het volgende.

[eiser 2] ontkent niet dat hij als behandelaar voor verlenging heeft getekend, maar hij voert aan dat Atlas een bevestiging van de verlenging heeft ontvangen en hierop geen actie heeft ondernomen. De verlenging kon eenvoudig teruggedraaid worden, wat door Atlas niet is gedaan. Atlas heeft volgens [eiser 2] ook geen schade geleden, maar kon door de verlenging juist diensten aan blijven bieden via de verzekeraars. Er nooit communicatie geweest over verlenging van behandelovereenkomsten met verzekeraars. [eiser 2] wijst er verder op dat de betreffende mail over de verlenging door de praktijkmanager aan hem is doorgestuurd, kennelijk in opdracht van Atlas. Pas veel later heeft Atlas hier een probleem van gemaakt, aldus [eiser 2] .

Naar het oordeel van de rechtbank kan dit verwijt van Atlas er niet mede toe leiden tot [eiser 2] als Bad Leaver wordt aangemerkt. Atlas heeft met name het gemotiveerde verweer van [eiser 2] dat Atlas aanstonds van de verlenging op de hoogte was en hier niet tegen op is gekomen, hoewel dit eenvoudig mogelijk was, onvoldoende weersproken en weerlegd. Daaruit leidt de rechtbank af Atlas de verlenging, al dan niet stilzwijgend, heeft goedgekeurd. Atlas heeft evenmin aangetoond of aannemelijk gemaakt dat zij schade heeft geleden of anderszins nadeel heeft ondervonden als gevolg van de verlenging door [eiser 2] .

Volgens Tabema is dit verwijt ten onrechte. Zij stelt dat tijdens de onderhandelingen over de overname is afgesproken dat per 1 januari 2022 € 40.000 aanwezig moest zijn als werkkapitaal en dat dit het geval was zodat het meerdere mocht worden onttrokken. Volgens Tabema heeft de echtgenote van [eiser 2] met [gedaagde 4] afgesproken dat zij het bankpasje mocht houden na 1 januari 2022 en zij heeft de overboekingen gedaan op dezelfde wijze waarop dat werd gedaan voor de overname. Atlas c.s. zijn op de hoogte gesteld en Atlas heeft geen enkele actie ondernomen. Dat [A] , destijds de praktijkmanager, op deze manier conform afspraken heeft gehandeld kan Tabema naar eigen zeggen niet aangerekend worden.

Hoewel de overboekingen door [A] zijn gedaan was [eiser 2] daar volgens hem wel bij betrokken. Voor deze overboekingen had toestemming moeten worden gevraagd, aangezien Tabema/ [eiser 2] niet meer de eigenaar van de tandartspraktijk was. Anderzijds geldt dat niet gebleken is dat Atlas [eiser 2] en/of zijn echtgenote direct hebben aangesproken op de overboekingen nadat deze aan Atlas kenbaar werden. Het verwijt is naar het oordeel van de rechtbank dus tardief en kan er niet (mede) aan bijdragen dat [eiser 2] ruim na dit voorval en de beëindiging van de overeenkomst van opdracht als Bad Leaver wordt aangemerkt.

Volgens Atlas heeft [eiser 2] hoewel hij hiervan wetenschap had, verzuimd aan MCDent/Atlas mede te delen dat er problemen waren met de telefonie. Het gevolg hiervan was dat de praktijk een tijd niet of slecht bereikbaar was en het spreekt volgens Atlas voor zich dat dit tot schade voor de praktijk heeft geleid.

Tabema betwist het verwijt. Zij voert onderbouwd aan dat Atlas op de hoogte is gesteld over de ICT. Tabemaheeft daarnaast aangegeven dat het opwaarderen van de telefoon via creditcard diende te gebeuren. Verdere problemen met de telefonie zijn Tabema naar eigen zeggen niet bekend. [eiser 2] /Tabema zou per 1 januari 2022 ontzorgd worden en Atlas zou alles regelen, conform hun eigen website.

Naar het oordeel van de rechtbank miskent Atlas dat Tabema/ [eiser 2] na de praktijkoverdracht niet meer verantwoordelijk was voor het managen van de praktijk. Het was in de eerste plaats aan Atlas om zorg te dragen voor een goede bereikbaarheid van de praktijk. Niet gebleken is dat Tabema/ [eiser 2] bewust Atlas niet heeft geïnformeerd over eventuele problemen met de telefonie.

Atlas verwijt Tabema dat zij haar niet heeft geïnformeerd over de (psychische/medische) toestand van zijn echtgenote [A] . Nog geen maand na de overname blijkt volgens Atlas dat er problemen waren met het personeel. [A] valt met (langdurige en reeds op het moment van overname waarschijnlijk aanwezige) psychische klachten uit en personeelsleden geven uitdrukkelijk te kennen niet langer met [eiser 2] te willen samenwerken. Omdat Tabema heeft verklaard dat er geen problemen waren met het personeel levert dit tevensschending op van de garantiebepaling (van artikel 8 van de koopovereenkomst) dan wel van de vrijwaringsbepaling (artikel 9 koopovereenkomst). Vordering 2 in reconventie van € 51.591,26 wegens een voorschot op schadevergoeding houdt met dit verwijt verband.

Volgens Tabema zijn de stellingen van Atlas op dit punt complete verzinsels en ontbreekt ieder bewijs. Tabema verwijst naar e-mails van 29 februari 2024, 29 mei 2024, klinische verklaring, probleemanalyse UWV en een verslag van de bedrijfsarts (productie 46 Tabema). Hieruit blijkt dat de uitspraken onjuist en ongefundeerd zijn en dat de uitval van [A] te maken had met een arbeidsconflict met Atlas na het sluiten van de koopovereenkomst. Er is na ernstige en compleet onware stellingen over de gezondheid van [A] door Atlas gerectificeerd op 29 mei 2024. De rectificatie is duidelijk. Er is volgens Tabema geen inlichtingenplicht geschonden. Personeelsaangelegenheden na de aandelenoverdracht kunnen Tabema niet aangerekend worden.

De rechtbank stelt vast dat de rectificatie van Atlas dateert van na het instellen van haar schadevordering. Atlas is tijdens de mondelinge behandeling niet meer op deze kwestie teruggekomen, anders dan dat zij heeft aangegeven dat [A] zich vier maanden na de overname heeft ziek gemeld en twee jaar ziek is gebleven zodat volgens Atlas aannemelijk is dat er al iets speelde voor de overname. De rechtbank oordeelt dit een onvoldoende reactie op het met stukken onderbouwde verweer van Tabema en een onvoldoende basis voor het instellen van een schadevordering. Dat Tabema haar mededelings-/informatieplicht met betrekking tot personele aangelegenheden heeft geschonden is niet vast komen te staan. Er is dus op dit punt geen grond om [eiser 2] als Bad Leaver aan te merken. Vordering 2 in reconventie wordt afgewezen.

Atlas verwijt [eiser 2] in 2022 als voorwaarde voor het draaien van een noodgevallendienst te hebben gesteld dat hem de volledige omzet van deze dienst zou toekomen terwijl MCDent de kosten voor deze dienst moest dragen. Tabema/ [eiser 2] hebben MCDent dusdanig onder druk gezet dat zij niet anders konden dan schoorvoetend instemmen. Volgens Atlas was dit echter volstrekt onaanvaardbaar en in strijd met de tariefafspraken die partijen in de overeenkomst van opdracht hebben gemaakt.

Tabema betwist dat [eiser 2] geweigerd heeft de spoeddienst te draaien en Atlas onder druk heeft gezet om de volledige omzet aan hem toe te laten komen. Tabema verwijst naar mailwisseling van 12 en 13 december 2021 en 11 en 12 juli 2022 (productie 29 Tabema) waaruit volgens haar blijkt dat er geen sprake is van weigering en/of afdwingen, maar dat hem 100% van de omzet is geboden in een toen nog zeer vriendelijke sfeer.

De rechtbank kan dit verwijt niet volgen. [eiser 2] heeft gelet op de relevante mailwisseling verzocht het vergoedingspercentage aan te passen voor het draaien van een noodgevallendienst en MCDent is daarmee akkoord gegaan. Van ontoelaatbare druk of misbruik van een noodsituatie blijkt in het geheel niet en dit wordt door Atlas c.s. ook niet verder toegelicht.

Volgens Atlas c.s. heeft Tabema/ [eiser 2] geweigerd onderhoudswerkzaamheden door de firma [D] uit te laten voeren en is hij in strijd met de afspraken contact blijven leggen met zijn eigen leverancier [E] , wat tot meer kosten zou hebben geleid.

Tabema betwist dit. Zij wijst erop dat opdrachten voor onderhoudswerkzaamheden door de praktijkmanager werden gegeven, niet zijnde [eiser 2] , en dat [eiser 2] slechts eenmaal contact heeft gezocht met [E] voor reparatiewerkzaamheden aan een defecte kabel onder garantie wat niet tot kosten voor Atlas heeft geleid.

De rechtbank stelt vast dat Atlas dit verweer niet meer heeft weersproken zodat het voor het juist wordt gehouden. [eiser 2] kan (mede) op grond van dit verwijt dus niet als Bad Leaver wordt aangemerkt.

Volgens Atlas c.s. is o.a. tandtechnicus [B] bij MCDent vertrokken door het conflictmatige en starre handelen en gedrag van [eiser 2] en het feit dat hij te weinig werk om handen had.

Tabema betwist dit. Er was te weinig werk, maar geen sprake van een conflictsituatie.

Tijdens de mondelinge behandeling is komen vast te staan dat er minder toeloop naar de praktijk en minder werk was dan gedacht. Het staat voor de rechtbank vast dat [eiser 2] heeft vastgehouden aan zijn patiënten en dat er kennelijk mede daarom te weinig werk was voor [B] . Maar dat dit voornamelijk te wijten was aan [eiser 2] is niet gebleken. Atlas vindt het duidelijk niet sympathiek van [eiser 2] dat hij geen patiënten afstond die aan hem verbonden waren, maar een contractuele verplichting daartoe bestond niet. Dit verwijt kan er niet (mede) toe leiden dat [eiser 2] als Bad Leaver wordt aangemerkt.

Atlas stelt dat zonder toestemming van Atlas kortingen zijn verleend.

Tabema betwist dit. Zij stelt te hebben gehandeld volgens de overeenkomst van opdracht, specifiek conform artikel 1.3. Wanneer er welke kortingen zouden zijn verleend is niet verduidelijkt, noch gesubstantieerd door Atlas c.s.

Naar het oordeel van de rechtbank slaagt dit verweer omdat Atlas c.s. het verwijt onvoldoende concreet hebben gemaakt.. Specifieke voorbeelden zijn niet gegeven noch zijn er stukken met betrekking tot deze kwesties overgelegd waaruit onoirbaar handelen van [eiser 2] zou blijken.

Het verwijt komt erop neer dat na de overname de omzet sterk is gedaald, volgens Atlas als gevolg van inefficiënt indiceren, minder werk genereren en niet adequaat opvolgen/doorverwijzen door [eiser 2] . Agenda’s bleven daardoor leeg, terwijl de agenda’s van [eiser 2] en zijn assistenten vol zaten. Dit is volgens Atlas in strijd met de afspraak om ook door te verwijzen, als leermeester op te treden en het is in strijd met de “werkinstructie planning MCDent".

Tabema voert aan dat zij de afspraken die zijn gemaakt die erop neerkwamen dat [eiser 2] in twee behandelkamers werkzaam zou blijven, is nagekomen. In het kader van mediation is over verdeling van patiënten volgens Tabema gesproken, maar zij betwist dat daarover harde afspraken zijn gemaakt.

Niet gemotiveerd gesteld door Atlas is dat Tabema op dit punt tekort is geschoten in een specifieke verplichting uit de koopovereenkomst of de overeenkomst van opdracht.. Atlas verwijst naar de werkinstructie planning MCDent (productie 41 Tabema), waarin staat dat bij onvoldoende patiënten deze verdeeld zouden worden, maar de status van deze instructie is bij gebreke van een toelichting onduidelijk gebleven. Voor de rechtbank is aannemelijk geworden dat de discussie tussen partijen over verdeling van patiënten pas na het sluiten van de koopovereenkomst is ontstaan en onderwerp was van een mediationgesprek dat heeft plaatsgevonden. Duidelijk is ook dat [eiser 2] , kennelijk mede vanwege zijn eigen financiële belangen, geweigerd heeft patiënten over te dragen die in beginsel door hem behandeld wensten te worden. [gedaagde 3] heeft ter zitting gesproken van overtreding van een op [eiser 2] rustende fatsoensnorm. Een tekortkoming in de nakoming van de koopovereenkomst of overeenkomst van opdracht levert dat naar het oordeel van de rechtbank echter niet op. Het verwijt kan er dus niet (mede) toe leiden dat [eiser 2] als Bad Leaver wordt aangemerkt.

Atlas verwijt [eiser 2] te hebben verzuimd om gedurende zes maanden na de overname poststukken die op de praktijk binnenkwamen door te zenden aan Atlas, of aan Atlas te melden dat er poststukken waren binnengekomen. Dat is volgens Atlas (ernstig) nalatig, in strijd met de afspraken en in strijd met de beginselen van een goed en redelijk handelend opdrachtnemer en verkoper.

Tabema heeft betwist dat [eiser 2] verantwoordelijk was voor de post na de overname.

Tabema betwist het verwijt en het is haar naar eigen zeggen een raadsel waar deze beschuldigingen, die nergens concreet worden gemaakt, vandaan komen. Zij betwist dat [eiser 2] zelftesten heeft geweigerd en zij voert aan dat [eiser 2] zijn verantwoordelijkheid steeds heeft genomen en de richtlijnen correct heeft opgevolgd.

Naar het oordeel van de rechtbank geldt ook ten aanzien van dit verwijt dat het na betwisting ervan door Tabema door Atlas niet verder concreet is gemaakt of onderbouwd en daarom wordt verworpen. Het verwijt kan er niet (mede) toe leiden dat [eiser 2] als Bad Leaver wordt aangemerkt.

Op grond van het voorgaande is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake van een aan Tabema/ [eiser 2] toe te rekenen redelijke of dringende reden voor arbeidsrechtelijk ontslag (sub c), onrechtmatig handelen (sub d) of het schenden van een ander materieel beding in de koopovereenkomst (sub e en f) die maakt dat [eiser 2] als Bad Leaver kan worden bestempeld. Naar het oordeel van de rechtbank is sprake van een opzegging wegens ernstig verstoorde verhoudingen zonder dat dat in overwegende mate aan [eiser 2] is te wijten als bedoel artikel 5.3 sub c van koopovereenkomst zodat [eiser 2] op grond van de exit-regeling ten tijde van de opzegging van de overeenkomst van opdracht als Good Leaver moet worden aangemerkt.

De restant koopsom bedraagt gelet op het bepaalde in artikel 3.1 sub b van de koopovereenkomst op grond van het voorgaande € 225.000,--. De rentevordering van 3 % op jaarbasis is door Atlas niet bestreden en toewijsbaar. Vordering 10 in conventie wordt daarom toegewezen tegen Atlas. De ingangsdatum van de rentevordering is niet gespecificeerd. De rechtbank wijst de rente daarom toe vanaf de dag van de dagvaarding. Bij de onder 1 gevorderde verklaring voor recht heeft Tabema in dit verband geen afzonderlijk belang, in acht genomen dat niet duidelijk is op welke schade Tabema doelt. Vordering 10 in conventie wordt afgewezen ten aanzien van de bestuurders [gedaagde 3] en [gedaagde 4] . De rechtbank komt daar hierna nog op terug.

Vordering 2 in conventie kan niet worden toegewezen omdat deze verklaring voor recht te vaag is geformuleerd. Afgezien van het beroep op verrekening van 2 december 2022 (productie 11 Tabema) is voor de rechtbank onduidelijk op welke ‘beroepen op verrekening’ en ‘overgelegde berichten van gedaagden’ Tabema het oog heeft. Verder heeft Tabema bij deze vordering geen specifiek belang, omdat -zoals nog zal blijken- de vorderingen in reconventie niet toewijsbaar zijn.

Tabema vordert een verklaring voor recht en schadevergoeding, nader op te maken bij staat, wegens misgelopen honorarium door de voortijdige beëindiging van de overeenkomst van opdracht door Atlas. Volgens Tabema schiet Atlas tekort in haar verplichting om op grond van artikel 4a van de koopovereenkomst drie jaarlijkse verlengingen van de overeenkomst van opdracht aan Tabema/ [eiser 2] aan te bieden en moet zij de schade die Tabema daardoor lijdt vergoeden.

Atlas betwist dat de overeenkomst van opdracht niet opzegbaar zou zijn. Over (on)opzegbaarheid van de overeenkomst van opdracht bepaalt de koopovereenkomst volgens haar niets. Uit artikel 4a van de koopovereenkomst volgt slechts een verplichting / verbintenis voor [eiser 2] /Tabema om nog (ten minste) drie jaar aan de praktijk verbonden te zijn. Dat de overeenkomst van opdracht opzegbaar is volgt uit artikel 5, dat een specifieke regeling bevat over de invloed die een voortijdig vertrek heeft op de koopsom. Ook in de overeenkomst van opdracht staat een opzegregeling (in artikel 9) en Tabema/ [eiser 2] hebben tot 18 september 2025 de rechtsgeldigheid van de opzegging nooit bestreden of enige vordering ingesteld.

Naar het oordeel van de rechtbank slaagt dit verweer van Atlas. De redenering die Tabema aan haar vordering ten grondslag legt is onnavolgbaar. In de koopovereenkomst heeft Tabema zich ertoe verbonden dat [eiser 2] drie jaar werkzaam zou blijven tegen een bepaald honorarium. Dat is verder geregeld in de overeenkomst van opdracht. Atlas heeft zich in de koopovereenkomst er niet toe verbonden Tabema/ [eiser 2] door te betalen na het einde van de overeenkomst van opdracht of onafhankelijk daarvan Tabema/ [eiser 2] drie jaar door te betalen in het geval vast staat dat [eiser 2] na opzegging geen werkzaamheden meer voor MCDent verricht maar elders werkzaam is. Het betoog van Tabema faalt. Vorderingen 6 en 7 in conventie worden afgewezen.

Volgens Atlas hebben Tabema en [eiser 2] het geheimhoudingsbeding en/of de privacyregels geschonden en/of onrechtmatig jegens Atlas gehandeld (in de zin van artikel 6:162 BW) door persoonsgegevens van patiënten zonder toestemming of medeweten van MCDent/Atlas uit het systeem van MCDent te halen en te gebruiken om een voor MCDent/Atlas schadelijk bericht (productie 8 Atlas) te delen met de patiënten. Ook is een interview dat [eiser 2] heeft gegeven aan het blad Haagse Beemden volgens Atlas hoogst ongepast, schadelijk en onrechtmatig jegens MCDent. Vordering 1 in reconventie houdt verband met dit verwijt.

In de koopovereenkomst is in artikel 10 opgenomen dat het Tabema/ [eiser 2] tot 1 januari 2025 verboden is, kort gezegd, om concurrerende activiteiten te ontplooien en dat dit is beperkt tot ‘een straal van 25 kilometer rondom Breda’. Volgens Atlas c.s. zijn partijen, om afbreuk aan de waarde van de gekochte praktijk te voorkomen, overeengekomen dat het Tabema/ [eiser 2] verboden is om binnen het verzorgingsgebied van de praktijk werkzaam te zijn.

Omdat partijen van mening verschillen over de inhoud van het concurrentiebeding moet de rechtbank dit beding uitleggen. Daarbij komt het volgens vaste jurisprudentie aan op hetgeen partijen over en weer hebben verklaard en uit elkaars verklaringen en gedragingen overeenkomstig de zin die zij daaraan in de gegeven omstandigheden redelijkerwijs mochten toekennen, hebben afgeleid en van hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten. Uit een en ander volgt dat redelijkheid en billijkheid hierbij een rol spelen. De taalkundige betekenis van bewoordingen van het omstreden bepaling zal vaak van groot belang zijn, maar dat wil niet zeggen dat deze doorslaggevend is. De overige omstandigheden van het geval kunnen meebrengen dat een andere betekenis aan de bepaling moet worden gehecht. Beslissend blijft de zin die partijen over en weer redelijkerwijs aan de bepaling mochten toekennen en hetgeen zij wat dat betreft redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten.

Uit de verklaringen van partijen tijdens de mondelinge behandeling volgt dat zij niet over dit specifieke deel van de tekst van het concurrentiebeding hebben onderhandeld. Volgens [gedaagde 3] was sprake van een door hen gehanteerd standaardbeding, aangepast aan deze overeenkomst. Het ging volgens zijn zeggen om het beschermen van het verzorgingsgebied van de praktijk. Dat [eiser 2] ook in Moergestel werkzaam is, is volgens [gedaagde 3] voor Atlas c.s. niet interessant, omdat Moergestel buiten het verzorgingsgebied van MCDent ligt. Voor wat betreft Numansdorp zou dat volgens [gedaagde 3] anders zijn, maar dat is door [eiser 2] bestreden.

De conclusie van het voorgaande is dat niet is komen vast te staan dat is overeengekomen dat het beginpunt van de straal van 25 kilometer een willekeurig punt is op de stadsgrenzen van Breda.

Volgens Tabema is in artikel 3.2 sub c van de koopovereenkomst overeengekomen dat de winst over 2021 aan haar moest worden uitgekeerd door McDent. Volgens Tabema is dat niet volledig gebeurd. Atlas heeft het bedrag volgens Tabema berekend op € 42.524,56, maar die berekening zou niet zijn toegelicht. Atlas beroept zich er zich juist op dat Tabema slechts aanspraak heeft gemaakt op een bedrag van € 42.524,56 en dat dit bedrag in augustus 2022 is betaald. Daarmee zou de kous af zijn volgens Atlas.

De berekening van het bedrag aan winst waarop Tabema aanspraak maakt is als volgt (productie 5 bij dagvaarding):

Volgens Atlas is de berekening van (de accountant van) Tabema niet juist. Atlas legt een berekening (productie 18 Atlas c.s.) over die leidt tot het door haar betaalde bedrag van € 42.524,56:

Atlas voert daarnaast een controleberekening uit die uitgaat van het volgens [eiser 2] te betalen bedrag van € 79.344,00. Dat bedrag wordt afgetrokken van de liquide middelen van € 41.527,00. waarna -/- € 37.817,00 resteert. Indien de berekening wordt gevolgd blijkt dat er volgens Atlas weer € 79.344,00 moet worden terugbetaald, zodat 0 resteert.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft Atlas met haar berekening het gelijk aan haar zijde. Uit de korte toelichting door [eiser 2] tijdens de mondelinge behandeling leidt de rechtbank af dat [eiser 2] zich op het standpunt stelt dat slechts ten tijde van de overdracht op 1 januari 2022 € 40.000,-- netto werkkapitaal in MCDent aanwezig hoefde te zijn, waarna alsnog de volledige winst over 2021 uitgekeerd dient te worden, ongeacht de gevolgen voor het netto werkkapitaal. Maar dat standpunt strookt naar het oordeel van de rechtbank niet met het bepaalde in artikel 3.2. sub c van de koopovereenkomst waaruit volgt dat slechts een surplus als winst uitgekeerd wordt aan verkoper (Tabema) bij vaststelling van de definitieve jaarrekening over 2021. Dit betekent dat Tabema naast hetgeen al is betaald geen recht meer heeft op een (aanvullende) winstuitkering over 2021. Ook de nevenvorderingen tot vergoeding van rente en buitengerechtelijke kosten over de winstuitkering zijn niet toewijsbaar. Vorderingen 3, 4, 8 en 9 in conventie worden afgewezen.

Tabema vordert betaling door MCDent van facturen, zonder een concreet bedrag te noemen. Bij randnummer 10 van de dagvaarding heeft Tabema/ [eiser 2] het over een bedrag van € 33.612,00 dat nog betaald moet worden (de laatste twee facturen over september en oktober 2022, productie 10 bij dagvaarding).

MCDent stelt dat de facturen niet zijn onderbouwd met omzetcijfers of urenstaten en dat daarom de juistheid van de aanspraak van Tabema niet beoordeeld kan worden.

Tabema maakt aanspraak op vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten conform de staffel Buitengerechtelijke Incasso Kosten (BIK) over de facturen van september en oktober 2022. Volgens Tabema heeft zij MCDent/Atlas op 2 januari 2023 aangemaand om de facturen te voldoen, bij gebreke waarvan aanspraak gemaakt zal worden op een vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten (productie 10 Tabema).

Naar het oordeel van de rechtbank is de vordering toewijsbaar tot een bedrag van € 1.111,12 conform de staffel Buitengerechtelijke Incasso Kosten (BIK) omdat Atlas/MCDent hiertegen geen verweer heeft gevoerd. Vordering 15 en 16 in conventie worden in zoverre toegewezen.

Tabema maakt ook aanspraak op vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten over de onbetaald gelaten som van de geldlening. Deze vordering is echter in het geheel niet onderbouwd of toegelicht. Tabema stelt er niets over. Vordering 11 en 12 in conventie worden daarom afgewezen.

De gevorderde rente over de buitengerechtelijke incassokosten is toewijsbaar vanaf de dag van dagvaarding, 20 oktober 2023, zoals gevorderd.

Atlas betwist dat MCDent een lege huls zou zijn. [gedaagde 3] heeft tijdens de mondelinge behandeling aangevoerd dat de overdracht van de tandartspraktijk naar een andere vennootschap te maken had met de noodzaak tot het verkrijgen van een eigen inlogcertificaat (AGB-code) en dat er in ieder geval een overnamesom in MCDent zit van tussen de € 100.000 en € 500.000,--.

De rechtbank stelt voorop dat een bestuurder onder omstandigheden persoonlijk aansprakelijk kan zijn voor de schade van een schuldeiser van de vennootschap als de vennootschap haar contractuele verplichtingen niet nakomt en daarvoor ook geen verhaal biedt. Daarvan is sprake als het betrokken handelen of nalaten zodanig onzorgvuldig kan worden geacht dat hem daarvan - mede gelet op zijn verplichtingen ex artikel 2:9 BW tot een behoorlijke taakuitoefening - persoonlijk een voldoende ernstig verwijt kan worden gemaakt.

Met inachtneming van deze maatstaf is de rechtbank van oordeel dat Tabema haar vorderingen tegen de bestuurders volstrekt onvoldoende heeft onderbouwd. De enkele omstandigheid dat de praktijk – zoals vast staat – is ingebracht in een andere vennootschap van de Atlasgroep, om redenen zoals gesteld, is onvoldoende om aan te nemen dat sprake is van verhaalsfrustratie. Een nadere onderbouwing of uitwerking van deze stelling ontbreekt. Evenmin is toegelicht dat en waarom het handelen van [gedaagde 3] en [gedaagde 4] – los van het bestaande geschil tussen partijen – in de gegeven omstandigheden als zodanig onzorgvuldig moet worden aangemerkt, dat hen daarvan een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt. De vorderingen wegens bestuurdersaansprakelijkheid worden afgewezen.

Tabema vordert daarnaast een verklaring voor recht dat de bestuurders en [gedaagde 3] onrechtmatig hebben gehandeld doordat zij, althans [gedaagde 3] , actief heeft gefraudeerd met declaraties van MCDent door handelingen in rekening te brengen die niet zijn verricht. Hiermee zou de goede naam van [eiser 2] zijn aangetast.

[gedaagde 3] en [gedaagde 4] betwisten dat zij hebben gefraudeerd. De beschuldigingen ontberen volgens hen iedere feitelijke grondslag en zij wijzen erop dat Tabema/ [eiser 2] nimmer een tuchtklacht of strafrechtelijke aangifte heeft gedaan tegen [gedaagde 3] . [gedaagde 3] heeft het door Tabema/ [eiser 2] aan de orde gestelde majoreren van declaraties gemotiveerd weersproken en zich op het standpunt gesteld dat een eventuele fout in een declaratie niet meteen gelijkstaat aan fraude.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft Tabema/ [eiser 2] het gestelde onrechtmatig handelen dat zou bestaan uit fraude met declaraties onvoldoende onderbouwd. De stellingen van Tabema/ [eiser 2] over het bewust wijzigen van behandelcodes en majoreren van declaraties en de daarbij gegeven voorbeelden, die door [gedaagde 3] zijn weersproken, vormen een onvoldoende basis om in rechte aan te nemen dat sprake is van fraude. De beperkte omvang en bestaande mogelijkheid dat fouten worden gemaakt, leiden ertoe dat Tabema haar beschuldiging onvoldoende hard heeft gemaakt. [eiser 2] /Tabema hebben daarnaast onvoldoende aannemelijk gemaakt dat zij een reëel risico lopen voor verdenking van fraude met declaraties en daardoor schade zullen lijden. Ook op deze grondslag worden de vorderingen jegens [gedaagde 3] en [gedaagde 4] afgewezen.

Vordering 7 strekt tot betaling van een bedrag van € 7.329,57. De grondslag van die vordering is dat [eiser 2] over de periode tot aan het einde van de overeenkomst door opzegging recht kan doen gelden op 42% van de omzet van de medewerksters die onder zijn hoede werken als bedoeld in artikel 4a van de koopovereenkomst.

Atlas/MCDent betwist de vordering. Zij voert aan dat Tabema geen recht heeft op omzet van assistentes die werkzaam zijn geweest in andere behandelkamers dan de behandelkamers waarin [eiser 2] werkzaam was. De omzet van de assistentes die werkzaam waren in de behandelkamers van [eiser 2] , zijn volgens Atlas/MCDent reeds vergoed (met uitzondering van de onbetaald gelaten facturen over september en oktober 2022).

De rechtbank stelt vast dat Tabema haar vordering pas in zeer laat stadium heeft ingesteld, zonder adequaat toe te lichten waarom assistentes die in andere behandelkamers werkzaam waren, moeten worden aangemerkt als assistentes ‘direct onder zijn hoede’ als bedoeld in artikel 4a van de koopovereenkomst. Gelet op het door Atlas/MCDent gevoerde verweer, dat door Tabema onvoldoende is weerlegd, wordt vordering 7 in conventie afgewezen.

Tabema vordert primair vergoeding van haar werkelijke proceskosten en subsidiair van de forfaitaire proceskosten, te vermeerderen met de wettelijke rente, vorderingen 18 en 19 in conventie.

Bij de vraag of al dan niet een veroordeling in (een deel van) de werkelijke proceskosten moet volgen neemt de rechtbank het volgende tot uitgangspunt. Voor een veroordeling in de werkelijk gemaakte proceskosten kan volgens vaste rechtspraak alleen plaats zijn in buitengewone omstandigheden. Daarbij dient te worden gedacht aan onrechtmatig procederen of misbruik van procesrecht. Hiervan is bijvoorbeeld sprake indien het instellen van de vordering gelet op de evidente ongegrondheid ervan, in verband met de betrokken belangen van de wederpartij achterwege had behoren te blijven. De eiser moet zijn vordering dan gebaseerd hebben op feiten en omstandigheden waarvan hij de onjuistheid kende dan wel behoorde te kennen of op stellingen waarvan hij op voorhand moest begrijpen dat deze geen kans van slagen hadden. Dat kan zich ook voordoen bij het voeren van verweer. Bij het aannemen van misbruik van procesrecht of onrechtmatig procederen als grond voor een veroordeling in de werkelijk gemaakte proceskosten past terughoudendheid, gelet op het recht van toegang tot de rechter, dat mede wordt gewaarborgd door artikel 6 EVRM

Met inachtneming van deze maatstaf heeft Tabema ter onderbouwing van de vordering tot vergoeding van haar werkelijke proceskosten volstrekt onvoldoende gesteld. Van misbruik van procesrecht of een onrechtmatige proceshouding aan de zijde van Atlas c.s. is geen sprake. De rechtbank begroot de proceskosten op basis van het liquidatietarief.

Hoewel een groot gedeelte van de vorderingen in conventie wordt afgewezen, hebben Atlas en MCDent in verband met de toewijsbaarheid van de hoofdvorderingen (de geldlening en de declaraties) te gelden als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij. Atlas en MCDent moeten daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. De proceskosten van Tabema worden begroot op:

Atlas is in reconventie in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. De proceskosten van Tabema worden begroot op:

De gevorderde wettelijke rente over de proceskosten wordt toegewezen zoals vermeld in de beslissing.