Rechtbank Oost-Brabant, eerste aanleg - meervoudig strafrecht overig

Locatie 's-Hertogenbosch

Strafrecht

Parketnummer: 01.349390.24

Datum uitspraak: 17 september 2025

Vonnis van de rechtbank Oost-Brabant, meervoudige kamer voor de behandeling van strafzaken, in de zaak tegen:

geboren te [geboorteplaats] op [1990] ,

wonende te [adres 1] ,

thans gedetineerd te: P.I. Grave.

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting van 16 januari 2025, 10 april 2025, 5 juni 2025, 28 augustus 2025 en 4 september 2025.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie en van hetgeen van de zijde van verdachte naar voren is gebracht.

Nadat de tenlastelegging op de terechtzitting van 10 april 2025 is gewijzigd is aan verdachte ten laste gelegd dat:

Feit 1 (primair):

hij op of omstreeks 2 november 2024 te Rosmalen, in elk geval in Nederland, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om [slachtoffer 1] opzettelijk en met voorbedachten rade van het leven te beroven, met een mes, althans een scherp en/of puntig voorwerp, in zijn borst(been), althans in zijn lichaam, heeft gestoken en/of gesneden,

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

( art 289 Wetboek van Strafrecht, art 45 lid 1 Wetboek van Strafrecht)

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 2 november 2024 te Rosmalen, in elk geval in Nederland, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om [slachtoffer 1] opzettelijk van het leven te beroven, met een mes, althans een scherp en/of puntig voorwerp, in zijn borst(been), althans in zijn lichaam, heeft gestoken en/of gesneden,

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

( art 287 Wetboek van Strafrecht, art 45 lid 1 Wetboek van Strafrecht)

meer subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 2 november 2024 te Rosmalen, in elk geval in Nederland, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer 1] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen met een mes, althans een scherp en/of puntig voorwerp, in zijn borst(been), althans in zijn lichaam, heeft gestoken en/of gesneden,

terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

( art 302 lid 1 Wetboek van Strafrecht, art 45 lid 1 Wetboek van Strafrecht

Feit 2:

hij op of omstreeks 2 november 2024 te Rosmalen en/of ‘s-Hertogenbosch, in elk geval in Nederland, [slachtoffer 2] heeft bedreigd met enig misdrijf tegen het leven gericht en/of met zware mishandeling, door die [slachtoffer 2] (telefonisch) dreigend de woorden toe te voegen: ‘Wilde gij ook dood, gij bent nummer 2,’ althans woorden van gelijke dreigende aard of strekking;

( art 285 lid 1 Wetboek van Strafrecht)

Het standpunt van de officier van justitie.

De officier van justitie heeft zich, overeenkomstig het op schrift gestelde requisitoir, op het standpunt gesteld dat de onder 1 primair ten laste gelegde poging tot moord alsmede de onder 2 ten laste gelegde bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht, wettig en overtuigend bewezen verklaard kan worden.

Het standpunt van de verdediging.

De verdediging heeft zich ? op de in de pleitnota genoemde gronden ? op het standpunt gesteld dat verdachte vrijgesproken dient te worden van de onder 1 primair en subsidiair ten laste gelegde poging tot moord en poging tot doodslag. Hiertoe is ? kort samengevat ? aangevoerd dat niet wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte opzet, ook niet in voorwaardelijke zin, had op de dood van het slachtoffer en geen sprake is geweest van het bestanddeel ‘voorbedachte raad’. Hiertoe heeft de raadsman aangevoerd, dat het steken met een mes een impulsieve en ondoordachte reactie was van verdachte op het slachtoffer die met gebalde vuisten op hem afkwam. Verdachte heeft het slachtoffer gestoken vanuit een reflex.

Op de verklaringen van het slachtoffer en de getuigenverklaringen van zijn [slachtoffer 2] en zijn [getuige] is dermate veel af te dingen dat deze verklaringen niet betrouwbaar geacht kunnen worden en hieraan geen geloof gehecht dient te worden. Zij hebben het daadwerkelijke steekincident niet kunnen zien, omdat het steekincident buiten heeft plaatsgevonden, terwijl zij zich binnen in de woning bevonden. Bovendien was [slachtoffer 2] ten tijde van het steekincident naar alle waarschijnlijkheid niet eens meer in het kantoortje.

De verdediging stelt dat, voor zover de rechtbank van oordeel is dat de handelingen van verdachte als een poging zware mishandeling gekwalificeerd moeten worden, zoals meer subsidiair tenlastegelegd onder feit 1, zij zich ten aanzien van de bewezenverklaring refereert aan het oordeel van de rechtbank. Datzelfde geldt voor de onder feit 2 ten laste gelegde bedreiging van [slachtoffer 2] , zijnde de broer van het onder feit 1 genoemde slachtoffer.

De bewijsmiddelen.

Omwille van de leesbaarheid van het vonnis wordt voor wat betreft de door de rechtbank gebezigde bewijsmiddelen verwezen naar de uitwerking daarvan. Deze is als bijlage bij dit vonnis gevoegd en de inhoud van die bijlage dient als hier herhaald en ingelast te worden beschouwd.

Bewijsoverwegingen

De feiten

Op grond van het procesdossier en naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting acht de rechtbank het navolgende bewezen, waarbij de rechtbank de tenlastegelegde feiten vanwege de samenhang tussen deze feiten tezamen zal bespreken.

Op 2 november 2024 omstreeks 22:00 uur, in het kantoor van de woning aan de [adres 2] te Rosmalen vond er tussen verdachte en enkele van de overige aanwezigen, te weten de [slachtoffer 1] (hierna ook te noemen: [slachtoffer 1] ) en [slachtoffer 2] (hierna ook: [slachtoffer 2] ) en hun [getuige] (hierna ook: [getuige] ), een conflict plaats . Naar aanleiding van dit conflict heeft [slachtoffer 1] verdachte omstreeks 22:10 uur buitengezet. Verdachte is op zijn fiets naar zijn woning aan de [adres 1] te ’s-Hertogenbosch gegaan. Verdachte heeft zijn fiets neergezet, is naar binnen gegaan en heeft een mes van 20-25 centimeter uit de keukenlade gepakt. Vervolgens is verdachte met het mes in de auto gestapt en weer terug naar de woning van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] gereden. Daar aangekomen is verdachte uitgestapt, en met het mes in zijn rechterhand en de punt wijzend naar voren gericht via de buitendeur het kantoortje waar [slachtoffer 1] zich bevond binnengestapt. Zonder iets te zeggen is verdachte op [slachtoffer 1] afgelopen en heeft hij [slachtoffer 1] direct in de borststreek gestoken. Verdachte heeft het mes er zelf weer uitgetrokken, is weggelopen met het mes nog in zijn handen, in de auto gestapt en weer naar huis gereden, alwaar hij het mesergens in de buurt heeft weggegooid.

Na het steekincident, om 23:58 uur belde verdachte naar [slachtoffer 2] . Deze was nog in de woning, waar ook de politie aanwezig was. Verdachte heeft toengevraagd aan [slachtoffer 2] , in bijzijn van de politie, hoe het met [slachtoffer 1] ging, waarop [slachtoffer 2] heeft gezegd ‘Wat denk je zelf’. Vervolgens heeft verdachte [slachtoffer 2] met de dood bedreigd door te zeggen “Wilde gij ook dood, gij bent nummer 2”. De politie heeft hierna de telefoon van [slachtoffer 2] overgenomen en zich kenbaar gemaakt als politie en tegen verdachte gezegd dat hij zich moest komen melden op het politiebureau. Verdacht heeft de politieagent daarna uitgescholden voor kankerlijer en de verbinding verbroken

T.a.v. feit 1:

De rechtbank stelt op grond van de inhoud van de bewijsmiddelen ? zoals opgenomen in de bewijsbijlage ? vast dat verdachte het slachtoffer, [slachtoffer 1] (hierna: het slachtoffer of [slachtoffer 1] ), eenmaal in zijn borst(been) heeft gestoken met een mes op 2 november 2024, waardoor [slachtoffer 1] levensbedreigend werd verwond.

De rechtbank ziet zich in deze zaak voor de vraag gesteld hoe het handelen van verdachte gekwalificeerd dient te worden, te weten: poging tot moord (feit 1 primair), poging tot doodslag (feit 1 subsidiair) of poging tot zware mishandeling (feit 1 meer subsidiair).

Opzet op de dood?

De eerste vraag die de rechtbank moet beantwoorden, is of de verdachte opzet (al dan niet in voorwaardelijke zin) had op de dood van het slachtoffer. De rechtbank overweegt hierover als volgt.

Hoewel verdachte heeft verklaard dat het niet zijn intentie was om [slachtoffer 1] te doden, overweegt de rechtbank dat het handelen van verdachte, naar zijn uiterlijke verschijningsvorm, blijk geeft van vol opzet. Verdachte liep met een mes in zijn hand, wijzend met de punt naar voren, op het slachtoffer af. Zonder iets te vragen of te zeggen, bewoog hij het mes naar voren en stak het slachtoffer direct in zijn borststreek. Het is een feit van algemene bekendheid dat de borst een plek van het lichaam is waar zich vitale organen bevinden. Ook is het een feit van algemene bekendheid dat steken met een mes van 20-25 centimeter lang, in de borststreek, een beproefde methode is om iemand van het leven te beroven. Naar zijn uiterlijke verschijningsvorm moet dit handelen daarom worden aangemerkt als zozeer gericht op het doden van het slachtoffer, dat het niet anders kan dat het verdachte willens en wetens te doen was om de dood van het slachtoffer en het opzet van verdachte hierop ook ten volle was gericht. Daar komt nog bij dat verdachte na het steekincident de broer van het slachtoffer met de dood heeft bedreigd door tegen hem te zeggen: ‘Wilde gij ook dood, gij bent nummer 2’. Niet alleen uit het handelen van verdachte, maar ook uit de door verdachte geuite bewoordingen, waaruit blijkt dat hij weet heeft gehad van de mogelijke gevolgen van zijn handelen, leidt de rechtbank af dat er sprake is van vol opzet op de dood van [slachtoffer 1] .

Gelet op het voorgaande acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte heeft geprobeerd om [slachtoffer 1] van het leven te beroven.

Voorbedachte raad?

De tweede vraag die de rechtbank dient te beantwoorden is of er sprake was van voorbedachte raad op de dood van het slachtoffer en dus van een poging tot moord.

Beoordelingskader

De rechtbank stelt voorop dat voor een bewezenverklaring van het bestanddeel ‘voorbedachten raad’ moet komen vast te staan, dat de verdachte zich gedurende enige tijd heeft kunnen beraden op zijn te nemen of genomen besluit en hij niet heeft gehandeld in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling, zodat hij de gelegenheid heeft gehad na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daarvan rekenschap te geven.

Bij de vraag of sprake is van voorbedachte raad gaat het bij uitstek om een weging en waardering van de omstandigheden van het concrete geval, waarbij de rechter het gewicht moet bepalen van de aanwijzingen die voor of tegen het bewezen verklaren van voorbedachte raad pleiten. De vaststelling dat de verdachte voldoende tijd had om zich te beraden op het te nemen of het genomen besluit vormt weliswaar een belangrijke objectieve aanwijzing, maar behoeft de rechter niet ervan te weerhouden aan contra-indicaties een zwaarder gewicht toe te kennen.

Uit de inhoud van de bewijsmiddelen volgt dat verdachte omstreeks 22:10 uur uit de woning is gezet door [slachtoffer 1] . Verdachte is toen vanuit Rosmalen naar zijn eigen woning in ‘s-Hertogenbosch gefietst. Verdachte heeft ter terechtzitting verklaard dat dit ongeveer een halfuur fietsen is. Voorts blijkt uit zijn verklaring dat hij tijdens deze fietstocht had bedacht dat hij een mes zou ophalen in zijn woning en hiermee terug naar de woning van [slachtoffer 1] zou gaan. Thuis aangekomen, heeft hij zijn fiets neergezet en is hij zijn woning binnengegaan. Hij is naar de keuken gelopen en heeft daar een keukenmes van 20-25 centimeter uit de keukenlade gepakt. Vervolgens heeft hij het mes meegenomen naar de auto en is hij terug naar Rosmalen gereden, naar de woning van [slachtoffer 1] . De autorit duurde ongeveer 10 minuten. Daar aangekomen, is hij terug naar het kantoortje gelopen waar [slachtoffer 1] zich die avond, samen met zijn [getuige] en [slachtoffer 1 & 2] , bevond. Verdachte liep met het mes in zijn hand, wijzend met de punt naar voren, op het slachtoffer af. Zonder iets te vragen of te zeggen, stak verdachte het slachtoffer direct in zijn borststreek. Hij heeft het mes zelf weer uit het lichaam van [slachtoffer 1] teruggetrokken. Daarna is hij terug naar zijn auto gelopen en is hij naar zijn woning in ’s-Hertogenbosch gereden. Verdachte heeft ter terechtzitting verklaard dat hij onderweg, dicht bij huis, nog is gestopt en is uitgestapt om het mes ergens in het water weg te gooien. Na thuiskomst heeft verdachte [slachtoffer 2] gebeld. Hij heeft tegen hem gezegd: “Wilde gij ook dood, gij bent nummer 2”. Toen de politie het telefoongesprek van [slachtoffer 2] overnam, heeft verdachte de politie uitgescholden voor “kankerlijer”.

De rechtbank overweegt dat niet is gebleken van een plotselinge hevige gemoedsbeweging bij verdachte. Evenmin is gebleken van contra-indicaties die het aannemen van voorbedachte raad in de weg staan. Uit voornoemde feiten en omstandigheden leidt de rechtbank af dat de verdachte welbewust heeft gehandeld. Verdachte had een vooropgezet plan om [slachtoffer 1] van het leven te beroven en heeft hier ook uitvoering aan gegeven. Verdachte heeft in de aanloop naar zijn daad voldoende tijd en gelegenheid gehad (in ieder geval 30 minuten tijdens de fietstocht van Rosmalen naar ‘s-Hertogenbosch, de tijd die hij in zijn woning is geweest om een mes op te halen, en vervolgens nog 10 minuten tijdens de autorit van zijn woning naar Rosmalen) om zich te beraden op het genomen besluit, zodat hij kon nadenken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daarvan daadwerkelijk rekenschap te geven. Tijdens deze relatief langdurige tijdspanne hebben zich verschillende beslismomenten voorgedaan om zijn plan voort te zetten dan wel af te breken. De rechtbank wijst in dit verband op het moment dat hij na zijn fietstocht thuis kwam en besloot naar de keuken te lopen om daadwerkelijk een mes uit de keukenlade te pakken, het moment waarop hij een keuze maakte voor het betreffende keukenmes van 20-25 centimeter lang en besloot hiermee zijn plan daadwerkelijk te gaan uitvoeren, het moment dat hij - met het mes - in zijn auto stapte, de auto startte en weg reed om verder uitvoering te geven aan zijn voorgenomen plan, de 10 minuten durende autorit waarin hij zijn plan had kunnen staken en had kunnen omkeren, het moment dat hij bij de woning van [slachtoffer 1] aan kwam en besloot uit te stappen om daadwerkelijk met het mes, wijzend met de punt naar voren, naar [slachtoffer 1] toe te gaan en het moment waarop hij oog in oog met [slachtoffer 1] stond en besloot hem daadwerkelijk in zijn borst te steken om hem van het leven te beroven. De rechtbank overweegt dat verdachte niet alleen voor en tijdens de uitvoering van de daad zich rekenschap heeft gegeven van de gevolgen van zijn handelen, maar - gelet op de geuite bewoordingen richting [slachtoffer 2] : “Wilde gij ook dood, gij bent nummer 2” en het bewust wegmaken van het mes - ook na afloop daarvan.

. Door de verdediging is nog aangevoerd dat het verdachte te doen was om zijn spullen terug te krijgen (een jas en (nep) Audemars Piquet horloge), en daardoor in een staat van angst en paniek verkeerde. Dit staat echter haaks op de hierboven omschreven wijze van handelen van verdachte. Verdachte heeft ook helemaal niet gevraagd naar zijn eigendommen en ook op geen enkele andere manier laten blijken dat hij die terug wilde hebben (bijvoorbeeld ook niet toen hij de woning werd uitgezet). Het is dan ook niet aannemelijk geworden dat dit een zodanige hevige gemoedsbeweging bij verdachte heeft veroorzaakt dat hij handelde uit een reflex.

Conclusie

De rechtbank is op grond van het voorgaande van oordeel dat de verdachte met voorbedachte raad heeft gehandeld. Zij acht de onder feit 1 primair tenlastegelegde poging tot moord wettig en overtuigend bewezen.

Betrouwbaarheid van de getuigenverklaringen

De verdediging heeft bepleit dat de verklaringen van [slachtoffer 1] , [slachtoffer 2] en [getuige] onbetrouwbaar zijn, waardoor deze niet tot het bewijs gebezigd kunnen worden. De rechtbank verwerpt het verweer en overweegt hiertoe als volgt. [slachtoffer 1] , [slachtoffer 2] en [getuige] hebben - in tegenstelling tot verdachte, die pas op 17 december 2024 een inhoudelijke verklaring heeft afgelegd - direct na het steekincident verklaringen afgelegd, die op essentiële onderdelen overeenkomen. De afgelegde verklaringen zijn consistent. Dat de verklaringen niet volledig overeenkomen, doet aan de betrouwbaarheid niet af. De rechtbank ziet verder niet in waarom zij op dat moment, te weten: direct nadat het incident had plaatsgevonden, niet naar waarheid zouden verklaren. Dat uit het dossier volgt, dat [slachtoffer 2] eerder die avond naar boven is gegaan, sluit bovendien niet uit dat hij later op die avond wel weer aanwezig was in het kantoortje en getuige is geweest van het steekincident.

De getuigenverklaringen van [slachtoffer 1] , [slachtoffer 2] en [getuige] worden verder ondersteund door de door de zus van [slachtoffer 1] afgelegde verklaring, dat de specialist haar op 3 oktober 2025 nog heeft gebeld en dat deze heeft gezegd dat een hartzak van [slachtoffer 1] was geraakt en ook de lever en de maag. Dit was zo gebeurd omdat [slachtoffer 1] in een stoel zat en omhoog kwam om uit zijn stoel te komen en dat daardoor het mes schuin erin was gegaan. Die verklaring vindt op zijn beurt weer ondersteuning in de letselrapportage. Daarin wordt gesproken over ‘letsel van het hartzakje, het middenrif, de lever en de maag’, hetgeen het door de zus vermelde letsel bevestigt..

De verklaring van [slachtoffer 1] dat verdachte zich die avond vervelend gedroeg vindt steun in de inhoud van het appcontact tussen zijn moeder en zijn broer [betrokkene] .

Gelet op het hiervoor overwogene acht de rechtbank de verklaringen van [slachtoffer 1] , [slachtoffer 2] en [getuige] dan ook betrouwbaar.

Overige verweren

De overige door de verdediging gevoerde verweren ten aanzien van de onder 1 primair ten laste gelegde poging tot moord merkt de rechtbank aan als bewijsverweren. Deze verweren worden weerlegd door de inhoud van de bewijsmiddelen.

T.a.v. feit 2:

De rechtbank is van oordeel dat op grond van de inhoud van de bewijsmiddelen - zoals opgenomen in de bewijsbijlage - wettig en overtuigend bewezen is dat verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het onder 2 ten laste gelegde feit.

T.a.v. feit 1, primair: op 2 november 2024 te Rosmalen, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om [slachtoffer 1] opzettelijk en met voorbedachten rade van het leven te beroven, met een mes, in zijn borst(been), heeft gestoken, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid.

T.a.v. feit 2: op 2 november 2024 te ‘s-Hertogenbosch, [slachtoffer 2] heeft bedreigd met enig misdrijf tegen het leven gericht door die [slachtoffer 2] (telefonisch) dreigend de woorden toe te voegen: ‘Wilde gij ook dood, gij bent nummer 2’.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard, is naar het oordeel van de rechtbank niet bewezen. Verdachte zal hiervan worden vrijgesproken.

De bewijsmiddelen worden slechts gebezigd met betrekking tot het feit waarop zij in het bijzonder betrekking hebben.

Voor zover in de tenlasteleggingen taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is verdachte daardoor niet in de verdediging geschaad

De eis van de officier van justitie.

De officier van justitie heeft gevorderd dat ter zake van het onder 1 primair en het onder 2 ten laste gelegde aan verdachte wordt opgelegd een gevangenisstraf van 10 jaar, met aftrek van de tijd die verdachte reeds heeft doorgebracht in voorarrest.

Gelet op duur van de gevorderde straf alsmede de omstandigheid dat verdachte geen contact meer heeft gezocht het slachtoffer en zelf ook heeft aangegeven de wens van het slachtoffer te respecteren tot het onthouden van iedere vorm van contact, heeft de officier afgezien van het vorderen van het door het slachtoffer verzochte contactverbod.

Een kopie van de vordering van de officier van justitie is aan dit vonnis gehecht.

Het standpunt van de verdediging.

Onder verwijzing naar de bepleite vrijspraak en het verschil in kwalificatie van het onder feit 1 ten laste gelegde handelen van verdachte, is bepleit dat de strafeis van de officier van justitie te hoog is en aanzienlijk gematigd dient te worden. Bij een bewezenverklaring en strafoplegging dient in het bijzonder rekening gehouden te worden met de volgende feiten en omstandigheden. Verdachte neemt verantwoordelijkheid voor zijn daden en heeft hier oprecht spijt van. Hij vindt het verschrikkelijk wat er is gebeurd en betreurt de gevolgen van zijn handelen. Bovendien heeft verdachte geen relevante justitiële documentatie.

Er dient afgezien te worden van het opleggen van een contactverbod zoals verzocht door het slachtoffer, nu verdachte de wens van het slachtoffer om geen contact meer te hebben, zal respecteren. Oplegging van een contactverbod is dan ook niet noodzakelijk.

Het oordeel van de rechtbank.

Algemeen

Bij de beslissing over de straf en/of maatregel die aan verdachte dient te worden opgelegd, heeft de rechtbank gelet op de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan. Bij de beoordeling van de ernst van de door verdachte gepleegde strafbare feiten betrekt de rechtbank het wettelijke strafmaximum en de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd. Daarnaast houdt de rechtbank bij de strafbepaling rekening met de persoon van verdachte en diens persoonlijke omstandigheden.

De rechtbank heeft in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Aard en ernst van de feiten

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een poging tot moord door met een mes in de borststreek van het slachtoffer te steken, waardoor het slachtoffer levensbedreigend gewond is geraakt. Verdachte heeft gepoogd het slachtoffer het kostbaarste te ontnemen wat hij bezit: zijn leven. Dat het goed is afgelopen met het slachtoffer, is een geluk dat niet aan de verdachte is te danken. De rechtbank rekent het verdachte zwaar aan dat hij met zijn handelen het leven van een ander ernstig in gevaar heeft gebracht.

Verdachte heeft op zeer ernstige wijze inbreuk gemaakt op de lichamelijke integriteit en persoonlijke levenssfeer van het slachtoffer en hem onherstelbaar leed aangedaan. Het behoeft geen betoog dat het gepleegde feit een groot gevoel van angst en onveiligheid heeft veroorzaakt. Het slachtoffer is, geheel onverwacht, vanuit het niets, in zijn eigen woning met een mes neergestoken. De rechtbank overweegt dat dit zeer traumatiserend geweest moet zijn, mede omdat de woning bij uitstek een plek zou moeten zijn waar men zich veilig zou moeten kunnen voelen. Slachtoffers van dit soort ernstige feiten ondervinden daar vaak nog langdurig last van en de herinnering eraan hindert hen in hun dagelijks bestaan. Uit de slachtofferverklaring en de toelichting op de vordering van [slachtoffer 1] blijkt dat dit ook in deze zaak het geval is. De rechtbank kan zich goed voorstellen dat ook gevoelens van angst, onrust en onveiligheid zijn veroorzaakt bij [slachtoffer 2] en [getuige] van het slachtoffer die ooggetuigen zijn geweest van het steekincident. Dat hier sprake van is, blijkt ook uit de toelichting op de vorderingen die zij hebben ingediend. Verdachte heeft zich bij zijn strafbaar handelen niet bekommerd om de gevolgen voor het slachtoffer en zijn familieleden. Het zeer gewelddadig karakter van het door verdachte gepleegde strafbare feit laat zien dat verdachte er niet voor terugschrikt om excessief geweld tegen andere mensen te gebruiken. Een delict als het onderhavige veroorzaakt ook veel maatschappelijke onrust en leidt tot toename van gevoelens van angst en onveiligheid onder burgers. De rechtbank neemt verdachte dit alles zeer kwalijk.

Nadat verdachte het slachtoffer in zijn borst had gestoken, heeft hij zich jegens de broer van het slachtoffer ook nog schuldig gemaakt aan bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht, door tegen hem te roepen: “Wilde gij ook dood, gij bent nummer 2”. Verdachte heeft door middel van de door hem geuite bedreiging de broer van het slachtoffer vrees aangejaagd en inbreuk gemaakt op zijn persoonlijke levenssfeer. Ook dit rekent de rechtbank verdachte aan.

Verdachte heeft zich op het standpunt gesteld dat hij zich al langere tijd grote zorgen maakte om het cocaïnegebruik van zijn vrienden [slachtoffer 2] en [betrokkene] . Verdachte werd daar naar eigen zeggen ook op de bewuste avond weer mee geconfronteerd en raakte hierover in conflict raakte met het slachtoffer. Voorts heeft hij zich op het standpunt gesteld dat hij de betreffende avond werd getreiterd door het slachtoffer doordat deze zijn tas afpakte en met de inhoud hiervan aan de haal ging. Hoewel verdachte zijn tas met inhoud uiteindelijk had teruggekregen, werd hij door het slachtoffer buitengezet. Verdachte was bang dat hij zijn jas en horloge niet zou terugkrijgen omdat deze nog binnen lagen. De rechtbank overweegt dat voornoemde omstandigheden geen enkel excuus vormen om dergelijk ernstige strafbare feiten te plegen. Het handelen van verdachte had fatale gevolgen kunnen hebben. Verdachte had anders kunnen en moeten handelen dan hij heeft gedaan. De rechtbank rekent dit verdachte aan.

Persoonlijke omstandigheden

De rechtbank houdt bij de bepaling van de op te leggen straf en/of maatregelen rekening met de omstandigheid dat verdachte er blijk van heeft gegeven dat hij de ernst van het door hem aan zijn slachtoffers aangedane leed inziet en openlijk zijn spijt heeft betuigd.

De strafsoort, strafmaat en strafmodaliteit

De rechtbank acht uit een oogpunt van vergelding en ter beveiliging van de maatschappij een vrijheidsbeneming van lange duur op zijn plaats. De rechtbank is van oordeel dat ter zake van de bewezenverklaarde feiten in verband met een juiste normhandhaving niet kan worden volstaan met het opleggen van een andersoortige of geringere straf dan een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 8 jaar, met aftrek van de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze gevangenisstraf in verzekering en in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht

Hoewel de rechtbank de officier van justitie volgt in de bewezenverklaring en kwalificatie van de ten laste gelegde feiten, legt de rechtbank hiermee een lagere straf op dan de door de officier van justitie gevorderde straf. De rechtbank is evenwel van oordeel is dat de straf die de rechtbank zal opleggen de ernst van het bewezenverklaarde voldoende tot uitdrukking brengt.

Geen contactverbod

Met de officier van justitie en verdediging is de rechtbank van oordeel dat zij geen aanleiding ziet tot het opleggen van een contactverbod, zoals verzocht door het slachtoffer. De rechtbank wijst in dit verband op de duur van de op te leggen gevangenisstraf alsmede de omstandigheid dat verdachte sinds het incident op 2 november 2024 geen contact meer heeft gezocht het slachtoffer en zelf heeft aangegeven de wens van het slachtoffer te respecteren tot het onthouden van iedere vorm van contact.