Rechtbank Overijssel, eerste aanleg - enkelvoudig civiel recht overig

De kantonrechter begrijpt de vordering van [eiser] zo dat hij zijn schadevergoeding primair baseert op een tekortkoming in de nakoming door Saxion van een tussen partijen gesloten overeenkomst. Subsidiair legt [eiser] een schending van de zorgplicht door Saxion ten grondslag aan zijn vordering. De vordering zal daarom in die volgorde worden beoordeeld.

Op grond van artikel 7.32 lid 1 Whw gold voor [eiser] een inschrijvingsverplichting. Met de inschrijving ontstaat het recht op onderwijs. Een afzonderlijke overeenkomst tussen de hogeschool en de student is daarvoor niet vereist. Volgens de Memorie van Toelichting bij dit wetsartikel (destijds artikel 7.25 Whw) laat de inschrijvingsverplichting de mogelijkheid onverlet dat een persoon gerechtigd is van het onderwijs van de instelling gebruik te maken anders dan op basis van inschrijving, namelijk op grond van een afzonderlijke met de instelling gesloten overeenkomst, maar wordt deze persoon niet als student in de zin van de wet aangemerkt, kan hij of zij geen opleiding volgen en geen tentamen of examen kan afleggen (Vergaderjaar 1988-1989, Kamerstukken 21073, nr. 3, p. 132). Het enkele feit dat [eiser] zich heeft ingeschreven betekent dus niet dat een overeenkomst tot stand is gekomen tussen partijen. Andere feiten en omstandigheden die deze conclusie wel kunnen dragen, zijn door [eiser] niet gesteld.

Nu niet vast is komen te staan dat tussen partijen een overeenkomst bestaat, hoeft niet beoordeeld te worden of sprake is van een tekortkoming in de nakoming daarvan.

Vervolgens komt de vraag aan de orde of Saxion de op haar rustende zorgplicht heeft geschonden en daarmee onrechtmatig heeft gehandeld jegens [eiser] . Op Saxion rust namelijk een zorgplicht tot het leveren van kwalitatief goed onderwijs. Wat die zorgplicht precies inhoudt en hoever die strekt is niet (wettelijk) vastgelegd. In zijn algemeenheid geldt de maatstaf dat Saxion jegens [eiser] dient te handelen zoals van een redelijke bekwame en redelijk handelende hogeschool mag worden verwacht. Hierbij weegt mee dat instellingen zoals Saxion hun studieprogramma’s regelmatig moeten aanpassen aan veranderde afstudeereisen die op hun beurt voortkomen uit veranderde inzichten over vakbekwaamheid.

Bij de beoordeling van een mogelijke schending van de zorgplicht gaat de kantonrechter uit van de juistheid van de besluiten van de examencommissie. Tegen deze besluiten stond beroep open bij het College van Beroep voor de Examens. Dit rechtsmiddel heeft [eiser] niet benut en de beroepstermijn is inmiddels verstreken. [eiser] heeft onvoldoende feiten gesteld om aan te nemen dat de besluiten evident onjuist zijn. Saxion was derhalve gebonden aan deze besluiten. Dat betekent dan ook dat het redelijk was dat het afstuderen van [eiser] door Saxion is uitgesteld, nu [eiser] op dat moment niet over een propedeutisch getuigschrift beschikte.

Verder heeft [eiser] onvoldoende feiten gesteld die kunnen leiden tot het oordeel dat Saxion haar zorgplicht jegens [eiser] heeft geschonden.

De kantonrechter is dan ook van oordeel dat Saxion heeft gehandeld zoals van een redelijk bekwame en redelijk handelende hogeschool mag worden verwacht en dat zij daarom niet aansprakelijk is voor eventuele schade die [eiser] stelt te hebben geleden. Omvang en hoogte van de door [eiser] gestelde en door Saxion betwiste schade bespreekt de kantonrechter daarom niet. Dit oordeel betekent dat de vorderingen van [eiser] worden afgewezen.

[eiser] is in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. De kantonrechter ziet geen aanleiding om [eiser] te veroordelen in de daadwerkelijk door Saxion gemaakte proceskosten. De drempel voor een volledige kostenveroordeling is hoog, gelet op het door art. 6 EVRM gewaarborgde recht op toegang tot de rechter. Er is geen sprake van misbruik van procesrecht door [eiser] , nu de vordering van [eiser] niet op voorhand geheel kansloos was.

De proceskosten van Saxion worden begroot op: