Rechtbank Overijssel, eerste aanleg - meervoudig strafrecht overig

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht alle ten laste gelegde feiten wettig en overtuigend te bewijzen.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat er onvoldoende bewijs is om tot een bewezenverklaring van feit 1 te komen. De bij feit 5 ten laste gelegde uitingen zijn onbeheerste uitingen van woede en onmacht geweest, omdat de verdachte kort voor deze uitingen door het pijltje van een stroomstootwapen in zijn knie was geraakt. Daarom dient hij ook van dat feit te worden vrijgesproken. Ten aanzien van feit 2, 3 en 4 zijn geen bewijsverweren gevoerd.

De rechtbank zal de ten laste gelegde feiten in chronologische volgorde bespreken.

Feit 3

De rechtbank komt tot bewezenverklaring van het onder 3 ten laste gelegde feit op grond van de volgende bewijsmiddelen, waarbij de rechtbank – omdat de verdachte heeft bekend en door de verdediging geen vrijspraak is bepleit – conform artikel 359, derde lid, laatste volzin, Sv, zal volstaan met een opsomming van de bewijsmiddelen.

Die bewijsmiddelen zijn:

Feit 1 en feit 2: bewijsmiddelen

Op 5 december 2023 (de rechtbank begrijpt gezien de overige inhoud van het dossier dat ‘5 november’ een kennelijke verschrijving betreft) kregen verbalisanten [slachtoffer 3] en [slachtoffer 2] (Voetnoot 2) de melding dat een vrouw, later bleek aangeefster [slachtoffer 1] , een winkel tegenover haar woning in [plaats] was binnengerend omdat zij in haar woning door, zo bleek later, de verdachte zou zijn geslagen. Ook zou de verdachte ‘de woning kort en klein aan het slaan zijn’. Ter plaatse ziet verbalisant [slachtoffer 2] dat de woning overhoop was gehaald en dat het één grote rotzooi was. Nadat de verdachte was aangehouden is verbalisant [slachtoffer 3] naar de aangeefster gelopen. Verbalisant [slachtoffer 3] hoorde haar vertellen: ‘Hij heeft mij geslagen op mijn hoofd en ook bij mijn keel gepakt. Ik ben heel misselijk nu en heb ook erge hoofdpijn’.

Aangeefster heeft hierover onder meer verklaard (Voetnoot 3): ‘Ik voelde dat ik een klap in mijn gezicht kreeg. (..). Ik werd geraakt op rechter slaap. (..) Ik kreeg toen wederom een klap in mijn gezicht. Deze klap kwam weer aan mijn rechter zijde. Vervolgens voelde ik dat hij mij bij de keel pakte. (..) Tijdens dit hele gevecht ben ik ook nog aan de haren getrokken. (..) Vervolgens zag ik dat hij naar mijn klok liep. Ik zag dat hij deze kapot sloeg. Ik zag dat hij deze met de rechter vuist kapot sloeg. Ik had mijn trui gepakt, mijn sleutels, die naast me lagen op tafel, en ik liep in mijn bh de straat op, naar de overburen, (..) een winkel’. Na afloop moest aangeefster mee naar het politiebureau om aangifte te doen, maar heeft ze in haar woning nog gezien dat in ieder geval de klok, de tv en het gasstel kapot waren.

De winkelmedewerkster heeft onder meer tegen verbalisant [verbalisant 1] verteld (Voetnoot 4) dat ‘ze zag dat de vrouw binnen kwam in haar BH. Ze zag dat de vrouw hysterisch was en heel bang. Ze zag dit aan haar houding. Ze zag dat de vrouw huilde, zwarte vlekken onder haar ogen had van de make up en een rode wang aan de rechterkant van haar gezicht. (..). Ze hoorde dat de vrouw zei dat haar vriend alles kort en klein had geslagen. Dat hij haar ook had geslagen’.

In het ‘schadeopgaveformulier’ wordt door de aangeefster vermeld dat – naast de wandklok, de televisie en het gasfornuis – een babyfoon (Voetnoot 5), Wifi-versterker (Voetnoot 6) en binnendeur (Voetnoot 7) zijn vernield.

Feit 1: bewijsoverwegingen

De winkelmedewerkster heeft alleen anoniem tegen verbalisant [verbalisant 1] willen vertellen wat zij heeft gezien. De rechtbank komt tot de conclusie dat haar verklaring betrouwbaar is. Zo volgt uit de uitlatingen van de winkeleigenaar tegenover verbalisant [verbalisant 1] (opgenomen op pagina 34 van het proces-verbaal) dat de anonieme getuige in de winkel aanwezig was toen de aangeefster in de winkel kwam: er is daarom geen reden om te twijfelen aan het kúnnen waarnemen door de anonieme getuige. En ook inhoudelijk is geen reden om te twijfelen aan de waarneming waarover de anonieme getuige heeft verklaard, omdat deze bevestiging vindt in de verklaring van de aangeefster én de bevindingen van verbalisant [slachtoffer 3] . Nu de bewezenverklaring in belangrijke mate steun vindt in ander bewijsmateriaal én omdat de rechtbank tot de conclusie is gekomen dat de verklaring van de anonieme getuige betrouwbaar is, zal de rechtbank deze bezigen als bewijsmiddel.

Gelet op de hiervoor vermelde bewijsmiddelen kan feit 1 wettig en overtuigend worden bewezen. Het bewijsverweer van de verdediging wordt daarmee verworpen. De rechtbank heeft immers geen reden om te twijfelen aan de betrouwbaarheid van de verklaring van de aangeefster. Hoewel de verdachte tijdens de zitting heeft verklaard dat hij aangeefster niet heeft aangeraakt, valt te betwijfelen of de verdachte eigen herinneringen heeft aan de gebeurtenissen op 5 december 2023. Hij was toen fors onder invloed van GHB en uit zijn verklaring tijdens de zitting lijkt te volgen dat hij de gebeurtenissen achteraf is gaan reconstrueren (aan de hand van gesprekken met de aangeefster en wellicht na het lezen van het dossier). In zijn verhoor bij de rechter-commissaris op 8 december 2023, dus een paar dagen na het incident, heeft de verdachte bijvoorbeeld verklaard: ‘ik kan het voor mijzelf niet meer terughalen wat er is gebeurd’. Daarbij komt dat voor de verklaring van de aangeefster voldoende steunbewijs is: de verklaring van de winkelmedewerkster (die uit haar eigen waarneming verklaart over de gemoedstoestand van de aangeefster en de rode rechterwang die zij bij de aangeefster heeft waargenomen) en het proces-verbaal van bevindingen van verbalisant [slachtoffer 3] (over de uitlatingen die de aangeefster direct na het voorval deed).

Feit 2: bewijsoverwegingen

Gelet op de hiervoor vermelde bewijsmiddelen kan feit 2 wettig en overtuigend worden bewezen. De aangeefster heeft in haar aangifte verklaard dat de verdachte haar televisie, klok en gasstel heeft vernield. In haar schadeopgaveformulier heeft ze opgenomen dat daarnaast een babyfoon, Wifi-versterker en binnendeur zijn vernield. De rechtbank heeft geen reden om te twijfelen aan de betrouwbaarheid van de inhoud van het schadeopgaveformulier. Dat zij hierover in haar aangifte niet verklaard doet daaraan geen afbreuk. In haar aangifte heeft zij namelijk verklaard ‘ik heb niet alles goed kunnen zien. Ik ben namelijk daarna mee gegaan naar het politiebureau. Het kan dus zijn, dat er meer kapot is’ (pagina 8). Op de bij de aangifte gevoegde foto’s is te zien dat het een ravage is in haar woning. Daarnaast lijkt op pagina 22 (rechts, deels onder de keuken) op de grond de Wifi-versterker te zien. Dat betekent dat de rechtbank ook het ten laste gelegde ‘en andere goederen’ bewezen zal verklaren.

De rechtbank overweegt dat het slachtoffer op grond van artikel 51b lid 2 Sv kan verzoeken stukken aan het dossier toe te voegen die hij relevant acht voor de beoordeling van de zaak tegen de verdachte of van zijn vordering op de verdachte. Geen rechtsregel staat eraan in de weg dat aan het dossier toegevoegd stuk – waaronder het schadeopgaveformulier bedoeld in art. 51g lid 1 Sv – als bewijsmiddel wordt gebruikt. De rechtbank zal het schadeopgaveformulier daarom als bewijsmiddel bezigen.

Feit 4 en feit 5: bewijsmiddelen

Nadat verbalisant [slachtoffer 3] bij de woning van de aangeefster was gearriveerd, zag zij de verdachte lopen. Zij heeft hierover bij haar aangifte (Voetnoot 8) onder meer het volgende verklaard: ‘hierop heb ik tegen [verdachte] gezegd dat hij staan moest blijven omdat hij was aangehouden terzake vernieling. Ik zag dat [verdachte] hier geen gehoor aangaf en hoorde hem zeggen dat ik een kankerwijf was. Ik zag dat [verdachte] een theeglas had van dik glas welke gevuld was met een bruine substantie, Vermoedelijk thee. (..) Ik hoorde hem de gehele tijd schreeuwen en schelden. Ik hoorde dat ik een kankerwijf was en dat hij schreeuwde dat hij toch niet mee ging werken. (..) Ik riep vervolgens nogmaals dat hij moest blijven staan omdat hij was aangehouden. Ik zag hierop dat hij daar geen gehoor aangaf en dat hij vervolgens het theeglas met kracht in mijn richting gooide, doormiddel van een bovenhandse worp. Het theeglas spatte met kracht voor mijn voeten uit elkaar. (..) Ik hoorde hem zeggen dat hij niet mee zou gaan werken en dat ik een kankerwijf was en op moest donderen. (..) Ik hoorde hem zeggen dat wij zielig waren, kankerwouten waren (..) Ik hoorde en zag hem diverse keren spugen in de richting van mijn collega [slachtoffer 2] . Ik zag dat [verdachte] [slachtoffer 2] steeds strak aankeek in de ogen en uitspaken deed als; ik onthoud je gezicht en ik weet je te vinden, jij moet oppassen, of woorden van gelijke strekking”. Later hoorde verbalisant [slachtoffer 3] van collega’s dat de verdachte, toen hij werd vervoerd, had gezegd ‘dat ik geluk had dat ik een vrouw was want anders had hij mij helemaal in elkaar gestompt’.

Verbalisant [slachtoffer 2] heeft bij zijn aangifte (Voetnoot 9) hierover onder meer het volgende verklaard: “ik hoorde hem meerdere bedreigingen uitten: dat hij mij wel op zou zoeken en dat ik op moest passen. Ik zag en hoorde dat erg agressief was en ik zag dat hij naar mij keek op het moment dat hij dit tegen mij zei. Ik zag dat hij spuugde in mijn richting. Ik voelde de spuug spetters in mijn gezicht en ik zag het op mijn broek terecht komen. (..) Ik zag dat hij mij recht aankeek. Ik zag dat hij wederom spuugde in mijn richting. Ik hoorde dat hij zei dat hij mij op ging zoeken en dat hij mij wel zou herkennen. Ik hoorde ook dat hij mij een kankerwout noemde en een kankermongool. Ik hoorde dat hij zei dat hij mij dood ging maken en dat ik niet meer veilig ben. Ik zag dat hij wederom naar mij spuugde en ik voelde wederom spuug spetters op mijn hand”. Na het aanbrengen van de transportboeien “spuugde hij wederom in mijn richting. Ik had het idee dat [verdachte] gefixeerd op mij was. Hierom hield ik enigszins afstand. [verdachte] bleef mij bedreigen”.

Verbalisanten [verbalisant 2] en [verbalisant 3] hebben hierover het volgende gerelateerd (Voetnoot 10): “Wij hoorden dat [verdachte] meerdere bedreigende uitspraken deed tegen collega [slachtoffer 2] , de precieze woorden zijn verbalisanten niet bijgebleven. (..) Tijdens het vervoeren van de verdachte [verdachte] hoorden wij hem zeggen: "Die vrouwelijke collega had geluk dat ze een vrouw is. Anders had ze geen kans gehad en had ik haar opgegeten."

Feit 4: bewijsoverwegingen

Gelet op de hiervoor vermelde bewijsmiddelen kan feit 4 wettig en overtuigend worden bewezen.

Feit 5: bewijsoverwegingen

Gelet op de hiervoor vermelde bewijsmiddelen kan feit 5 wettig en overtuigend worden bewezen. De uitingen van de verdachte hebben op zichzelf zonder meer een beledigend karakter. In het bezigen van dergelijke, in het algemeen gebruik erkende, scheldwoorden ligt de strekking (en daarmee het opzet) om te beledigen besloten. In dat verband kunnen de uitingen van de verdachte niet slechts als een onbeheerste uiting van woede of onmacht worden gezien. Het handelen van beide verbalisanten gaf daarvoor ook geen enkele aanleiding: het was de verdachte die ondanks meerdere sommaties weigerde mee te werken en een voor verbalisanten zeer dreigende situatie creëerde. Bovendien volgt uit de verklaring van verbalisant [slachtoffer 3] dat de verdachte haar al beledigde vóór hij was geraakt door een pijltje van een stroomstootwapen. Het verweer wordt daarom verworpen.

De bewezenverklaring

De rechtbank acht op grond van de opgegeven bewijsmiddelen waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de ten laste gelegde feiten heeft begaan, met dien verstande dat:

1

hij op 5 december 2023 te Almelo zijn ex-partner, te weten [slachtoffer 1] , heeft mishandeld door die [slachtoffer 1] een of meerdere malen (met kracht) tegen het hoofd en het lichaam te slaan en (met kracht) bij de keel vast te pakken en (met kracht) aan de haren te trekken;

2

hij op 5 december 2023 te Almelo opzettelijk en wederrechtelijk een klok en een televisie en een gasstel en andere goederen, die geheel aan [slachtoffer 1] toebehoorden, heeft vernield;

3

hij in 2023, in Nederland, [slachtoffer 1] heeft bedreigd met enig misdrijf tegen het leven gericht,

door die [slachtoffer 1] (via whatsapp-berichten), dreigend de woorden toe te voegen: "Okee we spreken af mocht 1 van ons 2 ooit vreemd gaan dan en er achter komen of wel betrappen dat de kans groot is dat je leven voorbij is en je vermoord. Eerlijk, ga je met deze voorwaarde akkoord" en " Zeker nu we plannen hebben om te gaan trouwen mocht ik er achter komen of je betrapen war hoop ik dat nooit zal gebeuren zal dat ook het laatse zijn wat er is weet klinkt ziek maar met deze voorwaarde kan ik leven";

4

hij op 5 december 2023 te Almelo [slachtoffer 2] , agent van politie en [slachtoffer 3] , hoofdagent van politie heeft bedreigd met enig misdrijf tegen het leven gericht en/of met zware mishandeling, door:

5

hij 5 december 2023 te Almelo (telkens) opzettelijk ambtenaren, te weten [slachtoffer 2] , agent van politie en [slachtoffer 3] , hoofdagent van politie, gedurende de rechtmatige uitoefening van hun bediening, in hun tegenwoordigheid, (mondeling) heeft beledigd, door hem/haar een of meerdere malen de woorden toe te voegen: "Kankerwout" en "Kankermongool" en "Kankerwouten" en "Kankerwijf" en door meerder malen tegen en/of in de richting van het lichaam van die [slachtoffer 2] te spugen.

De rechtbank acht niet bewezen wat aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd, zodat zij hem daarvan zal vrijspreken.

De in de tenlastelegging voorkomende taal- en/of schrijffouten zijn verbeterd in de bewezenverklaring. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.