Overwegingen
1. Eiser, die op [geboortedatum] 1962 is geboren, is met ingang van 6 augustus 2022 voor bepaalde tijd gedurende zes maanden als chauffeur in dienst getreden bij Taxi Wooning VOF te Bergschenhoek. Met ingang van 6 februari 2023 is eiser een nieuw contract voor bepaalde tijd voor zes maanden bij zijn werkgever aangegaan. Met ingang van 1 mei 2023 heeft eiser ontslag genomen in verband met zijn gezondheid. Op 10 mei 2023 heeft eiser een WW-uitkering aangevraagd. Bij het primaire besluit heeft verweerder vastgesteld dat de WW-uitkering niet tot uitbetaling komt omdat eiser door ontslag te nemen verwijtbaar werkloos is geworden. Eisers bezwaar tegen het primaire besluit is bij het bestreden besluit ongegrond verklaard.
2. Verweerder heeft aan het bestreden besluit – kort weergegeven en voor zover hier van belang – ten grondslag gelegd dat geen sprake is van een ontslag op medische gronden, omdat eiser zonder een advies van een specialist of behandelaar ontslag heeft genomen. Alleen in dat geval kan sprake zijn van een ontslag op medische gronden. Verweerder beschikt niet over informatie waaruit blijkt dat sprake is geweest van een dergelijk advies. Eiser heeft tijdens de hoorzitting ook bevestigd dat hij niet is geadviseerd door een specialist of behandelaar om ontslag te nemen. Eiser is wel geadviseerd om zich ziek te melden, hij heeft er echter voor gekozen om dat niet te doen. Verweerder concludeert dat eiser ontslag heeft genomen terwijl dit niet nodig was. Om die reden acht verweerder eiser verwijtbaar werkloos en heeft hij geen recht op een WW-uitkering.
3. In beroep voert eiser – kort weergegeven – aan dat verweerder ten onrechte geen rekening heeft gehouden met de subjectieve dringende reden van eiser die ervoor zorgde dat er voor hem een noodzaak bestond om de arbeidsovereenkomst op te zeggen. Eiser heeft voorafgaand aan de aanvraag van een WW-uitkering zijn voormalige werkgever ook verzocht om rekening te houden met zijn lichamelijke conditie (eiser is tamelijk op leeftijd en heeft hartklachten), vereiste rusttijden en noodzakelijk medicijngebruik op vaste tijden. Hij heeft meer beperkingen dan door verweerder wordt erkend. Eiser beschikt over stukken waaruit blijkt dat zijn gezondheid is verbeterd als gevolg van het stoppen met het werk als taxichauffeur. Ter onderbouwing van zijn standpunt heeft eiser een verklaring van de behandelend cardioloog van 6 september 2023 overgelegd.
4. Volgens artikel 24, eerste lid, aanhef en onder a, van de WW voorkomt de werknemer dat hij verwijtbaar werkloos wordt. In artikel 24, tweede lid, aanhef en onder b, van de WW is geregeld dat de werknemer verwijtbaar werkloos is geworden indien de dienstbetrekking is beëindigd door of op verzoek van de werknemer, zonder dat aan de voortzetting van die dienstbetrekking zodanige bezwaren waren verbonden, dat deze voortzetting redelijkerwijs niet van hem kon worden gevergd.
Als de werknemer de verplichting om werkloosheid te voorkomen niet is nagekomen, brengt verweerder volgens artikel 27, eerste lid, van de WW, een bedrag blijvend op de uitkering in mindering, tenzij het niet nakomen van de verplichting de werknemer niet in overwegende mate kan worden verweten. In dat geval brengt verweerder de helft van het bedrag in mindering over ten hoogste een periode van 26 weken. In datzelfde artikel is in het elfde lid geregeld wat onder ‘een bedrag’ moet worden verstaan.
5. De rechtbank stelt op basis van het bestreden besluit en de door verweerder tijdens de zitting gegeven toelichting vast dat verweerder de op basis van de rechtspraak van de Centrale Raad van Beroep (de Raad) vastgestelde richtlijnen hanteert voor het ontslag op medische gronden. Daarin is, voor zover hier van belang, overwogen dat als de dienstbetrekking eindigt vanwege vermeende medische klachten er geen verwijtbare werkloosheid wordt aangenomen als de werknemer, alvorens ontslag te nemen, een advies tot het nemen van ontslag heeft gekregen van een Arbo-arts en/of een behandelend arts (huisarts en/of specialist).
6. De rechtbank stelt vervolgens vast dat eiser op eigen initiatief ontslag heeft genomen zonder daartoe te zijn geadviseerd door zijn behandelend huisarts of cardioloog. Daarbij betrekt rechtbank dat uit de door eiser overgelegde medische informatie afkomstig van zijn huisarts en van zijn cardioloog niet blijkt dat deze artsen eiser op enig moment hebben geadviseerd om ontslag te nemen. Eiser heeft dit tijdens de zitting ook nog eens bevestigd.
7. Uit wat hiervoor is overwogen volgt dan ook dat de door eiser gestelde medische noodzaak voor ontslagname niet is komen vast te staan en dat hij, door op eigen initiatief ontslag te nemen, verwijtbaar werkloos is geworden. Nu eiser geen andere inhoudelijke gronden tegen het bestreden besluit heeft aangevoerd, slaagt het beroep niet.
8. Het beroep is ongegrond.
9. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.