Eerste aanleg - meervoudig Belastingrecht

De inspecteur heeft ter zitting een verzoek om geheimhouding gedaan van de in het proces-verbaal van bevindingen en in het proces-verbaal van doorzoeking weggelakte naam. De inspecteur heeft ter zitting desgevraagd verklaard dat de weggelakte naam steeds de naam van de medeverdachte van belanghebbende betreft. Verder heeft de inspecteur verklaard dat de reden van het weglakken in de bezwaarfase is besproken met de toenmalige gemachtigde van belanghebbende die geen bezwaar heeft gemaakt tegen het weglakken.

De rechtbank is van oordeel dat gelet op wat is weggelakt sprake is van gewichtige redenen die geheimhouding op grond van artikel 8:29 van de Awb rechtvaardigen.

Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat de inspecteur niet alle op de zaak betrekking hebbende stukken in de zin van artikel 8:42 Awb heeft overgelegd. De FIOD is een van de organisatieonderdelen van de Belastingdienst. Daarom is de inspecteur verplicht om het gehele FIOD-dossier in te brengen en niet alleen de stukken te verstrekken die als gevolg van de selectie door de FIOD aan de inspecteur zijn verstrekt, aldus belanghebbende.

Belanghebbende gaat ten onrechte uit van de opvatting dat de Belastingdienst in zijn geheel, met inbegrip van de FIOD, is aan te merken als de inspecteur, en dus als het bestuursorgaan in de zin van artikel 8:42, eerste lid, van de Awb. De inspecteur is daarom niet verplicht het gehele FIOD-dossier te overleggen maar alleen die stukken die de inspecteur ter raadpleging ter beschikking staan of hebben gestaan en die van belang kunnen zijn voor de beslechting van de (nog) bestaande geschilpunten. Vaststaat dat die stukken door de inspecteur zijn overgelegd waardoor de inspecteur heeft voldaan aan artikel 8:42 van de Awb.

Onder de naam accijns wordt een belasting geheven van onder andere tabaksproducten. Ter zake van de uitslag tot verbruik van onder andere tabaksgoederen wordt accijns verschuldigd. Onder uitslag tot verbruik wordt onder meer verstaan het voorhanden hebben van een accijnsgoed buiten een accijnsschorsingsregeling wanneer over dat goed geen accijns is geheven overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van het Unierecht en de nationale wetgeving.

De bewijslast dat belanghebbende kan worden aangemerkt als belastingplichtige rust op de inspecteur. Volgens de inspecteur is belanghebbende een persoon die de tabaksproducten voorhanden heeft gehad in de zin van artikel 51, eerste lid, aanhef en letter b, van de WA. De inspecteur heeft belanghebbende daarom als belastingplichtige aangemerkt.

Belanghebbende betwist dat zij de onveraccijnsde rooktabak voorhanden heeft gehad. Voor het voorhanden hebben van onveraccijnsde rooktabak is volgens haar feitelijke beschikkingsmacht over de tabak vereist.

Vaststaat dat de tabak is aangetroffen in een loods op het terrein van belanghebbende en dat de partner van belanghebbende beschikte over de sleutel waarmee die loods kon worden betreden. Daarmee staat vast dat belanghebbende de feitelijke beschikkingsmacht had over die tabak en die tabak voorhanden heeft gehad als bedoeld in artikel 51, eerste lid, aanhef en onderdeel b van de WA.

Daaraan doet niet af dat belanghebbende, naar zij heeft betoogd, niet wist dat in de loods goederen aanwezig waren waarover geen accijns was betaald. Uit de wetsgeschiedenis volgt dat wetenschap geen vereiste is voor het kunnen aanmerken van een persoon als accijnsplichtig wegens (betrokkenheid bij) het voorhanden hebben van onveraccijnsde accijnsgoederen. Ook het Unierecht vereist geen wetenschap. De naheffingsaanslag accijns is dus terecht aan belanghebbende opgelegd.

De rechtbank is van oordeel dat de inspecteur de beschikking belastingrente overeenkomstig de wettelijke bepalingen heeft vastgesteld. Voor dat geval heeft belanghebbende geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte belastingrente aangevoerd.