Eerste aanleg - meervoudig Strafrecht overig

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie vordert aan verdachte een gevangenisstraf van 30 maanden met aftrek van voorarrest en een ontzegging van de rijbevoegdheid voor de duur van vijf jaar met aftrek van de tijd waarin verdachte zijn rijbewijs reeds heeft ingeleverd, op te leggen.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging stelt voorop dat verdachte anders had moeten handelen, maar deze gevolgen zeker niet heeft gewild. Verdachte heeft uiteindelijk ter zitting zijn verantwoordelijkheid genomen. Welke straf ook wordt opgelegd, uiteindelijk komt de zoon, broer en vriend van de nabestaanden daar niet mee terug. Nu volgens de verdediging hooguit onvoorzichtig rijgedrag bewezen kan worden verklaard, dient geen langere straf te worden opgelegd dan de tijd die verdachte reeds in voorarrest heeft gezeten. Met het oog hierop vraagt de verdediging dan ook opheffing van de voorlopige hechtenis.

De verdediging vraagt de rechtbank voorts rekening te houden met de jeugdige leeftijd van verdachte, de omstandigheid dat hij na 2011 geen strafbare feiten meer heeft gepleegd en met de gevoelens van schuld waaronder verdachte zeker ook lijdt. Hij heeft ter zitting weliswaar een defensieve houding, maar daar dient door heen te worden geprikt. In dat verband verwijst de verdediging naar een schrijven van de gevangenispsycholoog M. van den Nieuwenhuizen.

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft zich op 5 april 2015 als bestuurder van een personenauto in hoge mate onachtzaam en onvoorzichtig gedragen. Als gevolg daarvan is hij met de door hem bestuurde auto in aanrijding gekomen met een tegemoetkomende brommer van het slachtoffer. Ten gevolge van deze aanrijding is

Door het ongeval is een groot verdriet en onherstelbaar leed toegebracht aan de nabestaanden, hetgeen ook is gebleken uit de slachtofferverklaringen die de moeder van

Het wordt verdachte aangerekend dat hij door te handelen zoals hij heeft gedaan op geen enkele wijze zijn verantwoordelijkheid voor de veiligheid van medeweggebruikers in acht heeft genomen. Sterker, door de plaats van het ongeval te verlaten en niet stil te staan bij de ernst van de toestand waarin het slachtoffer verkeerde, heeft verdachte nog meer blijk gegeven van gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef als verkeersdeelnemer.

De rechtbank gaat bij het bepalen van de strafmaat uit van de door het NFI hoogst vastgestelde alcoholwaarde, nu het aan verdachte zelf te wijten is dat het exacte promillage niet kon worden vastgesteld nu hij én de plaats van het ongeval heeft verlaten, waardoor hij op dat moment niet kon blazen én hij ook, nadat hij was aangehouden, niet heeft meegewerkt aan een onderzoek naar de hoeveelheid alcohol in adem of bloed.

Voorts heeft de rechtbank acht geslagen op de psychomedische informatie zoals overgelegd ter zitting over verdachte alsmede de persoonlijke omstandigheden van verdachte, zoals daarvan ter zitting is gebleken.

Hoewel het nooit het diepgaande leed kan raken zoals de nabestaanden dat moeten ervaren, lijdt ook verdachte onder de gevolgen van het ongeval. Hij zal zijn verdere leven de last van de wetenschap dat door zijn toedoen iemand om het leven is gekomen met zich mee moeten dragen. Dat heeft hij verwoord in zijn brief aan de nabestaanden die hij bij wijze van laatste woord ter zitting heeft voorgedragen en waarin hij ook zijn medeleven richting de nabestaanden heeft geuit.

Evenals de officier van justitie is de rechtbank van oordeel dat dergelijk onverantwoord rijgedrag als beginnend bestuurder, alcoholgebruik en het verlaten van de plaats van het ongeval zwaar bestraft moet worden. Daarbij is de rechtbank zich heel wel bewust van het feit dat geen enkele straf het leed van de nabestaanden kan wegnemen en recht doet aan de ernstige gevolgen van dit feit.

Gelet op het voorgaande acht de rechtbank dan ook geen andere danwel lichtere sanctie van toepassing dan een onvoorwaardelijke gevangenisstraf alsmede ter bescherming van de verkeersveiligheid een onvoorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid.

Bij het bepalen van de duur van de straffen heeft de rechtbank aansluiting gezocht bij de binnen de zittende magistratuur ontwikkelde oriëntatiepunten, die als richtlijn dienen voor het bepalen van een strafmaat ten aanzien van overtreding van artikel 6 WVW, waarbij sprake is van een grove verkeersfout, onder invloed is gereden en een slachtoffer is overleden. Volgens deze oriëntatiepunten is de richtlijn in een geval als dit indien sprake is van een alcoholpromillage lager dan 570 ug/l (ongeveer 1,3 promille) een gevangenisstraf van 12 maanden en 3 jaar rijontzegging. Indien het promillage hoger is dan 570 ug/l, is het uitgangspunt een gevangenisstraf van 24 maanden en 4 jaar rijontzegging. De rechtbank heeft tevens rekening gehouden met straffen die in soortgelijke zaken worden opgelegd.

Voorgaande brengt met zich dat aan verdachte een lagere onvoorwaardelijke gevangenisstraf en een kortere ontzegging van de rijbevoegdheid zal worden opgelegd dan ter zitting is gevorderd.

Al hetgeen in het bovenstaande is overwogen leidt ertoe dat als passende sanctie aan verdachte zal worden opgelegd een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 18 maanden. Gelet hierop zal de rechtbank de voorlopige hechtenis niet opheffen, zoals is verzocht door de verdediging. Daarnaast legt de rechtbank aan verdachte een ontzegging van de rijbevoegdheid op voor de duur van 42 maanden.

De teruggave aan verdachte

De rechtbank zal de teruggave gelasten van de hierna in de beslissing genoemde in beslag genomen voorwerpen aan verdachte, aangezien deze voorwerpen niet vatbaar zijn voor verbeurdverklaring of onttrekking aan het verkeer en onder verdachte in beslag zijn genomen.