Parket bij de Hoge Raad, ondernemingsrecht

Subonderdeel 1a  (Voetnoot 14) klaagt dat de OK niet (kenbaar) respondeert op de primaire grondslag van het verzoek tot schorsing en dat de bestreden beschikking daarom onvoldoende (begrijpelijk) gemotiveerd is. Het subonderdeel wijst op wat de curatoren primair hebben aangevoerd, zoals de OK juist weergeeft in rov. 3.20, tweede en derde zin.

Subonderdeel 1c  (Voetnoot 17) wordt voorgesteld voor het geval het oordeel van de OK in rov. 3.22 zo moet worden begrepen dat geen redelijke vermoedens bestaan van het plegen van strafbare feiten die betrekking hebben op het besturen van een vennootschap door de bestuurders. In dat geval is dat oordeel onjuist dan wel onvoldoende (begrijpelijk) gemotiveerd, zo klaagt het subonderdeel.

Het subonderdeel strandt op een gebrek aan feitelijke grondslag door een onjuiste lezing van de bestreden beschikking. Ik licht dit toe.

Het subonderdeel veronderstelt dat de OK in rov. 3.22 niet (kenbaar) respondeert op de eerste (“primaire”) grondslag van het verzoek tot wijziging in het bestuur van Exem en Oil & Gas als weergegeven in rov. 3.20, tweede en derde zin, welke weergave het subonderdeel als juist bestempelt. (Voetnoot 19) De OK doet dit echter wel.

De OK verwerpt namelijk deze eerste grondslag kenbaar in rov. 3.22 onder verwijzing naar de staat van faillissement waarin Exem en Oil & Gas verkeren, die onder meer meebrengt dat het bestuur van deze vennootschappen geen beheershandelingen meer kan verrichten die de boedel binden. In die faillissementssituatie geeft naar oordeel van de OK deze eerste grondslag, welke abstraheert van die faillissementssituatie, onvoldoende aanleiding het verzoek tot wijziging in het bestuur van deze vennootschappen toe te wijzen.

Iets anders is dat de OK in het vervolg van rov. 3.22 nog - en evenzeer kenbaar - ingaat op de tweede grondslag van het verzoek tot wijziging in het bestuur van Exem en Oil & Gas als bedoeld in rov. 3.20, vierde zin e.v. Dit betreft het betoog van de curatoren dat ondanks die faillissementssituatie wel aanleiding bestaat het verzoek tot wijziging in het bestuur toe te wijzen, ter voorkoming dat Exem buiten bezwaar van de boedel de lopende vernietigingsprocedure bij het gerechtshof Amsterdam voortzet en dat Oil & Gas de arbitrageprocedure bij het LCIA hervat. Welke tweede grondslag de OK daar ook gemotiveerd verwerpt.

De OK is pas bevoegd tot het treffen van voorzieningen als bedoeld in art. 2:355 BW in verbinding met art. 2:356 BW (Voetnoot 23) in zo’n tweede procedure, nadat de eerste procedure is geëindigd met het verslag van het onderzoek en voor zover uit dat verslag blijkt van wanbeleid van de rechtspersoon. (Voetnoot 24) De bevoegdheid van de OK in zo’n eerste procedure een dergelijk onderzoek te bevelen, als er gegronde redenen zijn om aan een juist beleid of een juiste gang van zaken te twijfelen (art. 2:350 lid 1 BW), is een discretionaire bevoegdheid. Bij de uitoefening van die bevoegdheid dient een afweging van de betrokken belangen plaats te vinden. De belangenafweging moet steunen op de feiten en omstandigheden van het concrete geval, waarbij naast de doeleinden van het enquêterecht mede moeten worden betrokken de aard van het tussen de verzoekers en de rechtspersoon bestaande geschil en de bezwaren tegen een ruime toepassing van het middel van enquête. (Voetnoot 25)

Wat betreft deze doeleinden van het enquêterecht heeft de wetgever aanvankelijk vooral het verkrijgen van openheid van zaken als belangrijk doel daarvan aangemerkt, en later de sanering en het herstel van gezonde verhoudingen door maatregelen van reorganisatorische aard binnen de onderneming van de betrokken rechtspersoon vooropgesteld. Van de mogelijkheid van een onderzoek, en van de vaststelling bij wie de verantwoordelijkheid berust voor eventueel blijkend wanbeleid, zou bovendien een preventieve werking kunnen uitgaan. (Voetnoot 26) Daarbij zij bedacht dat dit wettelijke stelsel is gericht op het belang van de rechtspersoon, welk belang daarom voorop staat bij genoemde belangenafweging. En dat uitgangspunt bij de toepassing van dit wettelijke stelsel is dat het uiteindelijk vooral aankomt op de economische werkelijkheid. (Voetnoot 27) Timmerman ziet dit laatste als een belangrijke rechtspolitieke aanwijzing en een mogelijkheid voor de OK om in enquêteprocedures ondogmatisch, informeel en door het recht heen kijkend door te stoten naar de economische werkelijkheid. (Voetnoot 28)

De klacht loopt vast op een gebrek aan feitelijke grondslag door een onjuiste lezing van de bestreden beschikking, voor zover de klacht ervan uitgaat (Voetnoot 37) dat de OK in rov. 3.22 de in subonderdeel 1a bedoelde eerste (“primaire”) grondslag van het verzoek tot wijziging in het bestuur van Exem en Oil & Gas verwerpt, omdat deze vennootschappen procedures voeren (waarmee de klacht kennelijk doelt op wat de OK overweegt inzake de vernietigingsprocedure bij het gerechtshof Amsterdam en de arbitrageprocedure bij het LCIA). Dit doet de OK immers niet. Zie onder 3.8-3.8.4 hiervoor.

Voor het overige loopt de klacht erop vast dat de daarin voorgestane opvatting geen steun vindt in het recht. Als gezegd verwerpt de OK deze eerste grondslag kenbaar in rov. 3.22 onder verwijzing naar de staat van faillissement waarin Exem en Oil & Gas verkeren, die mede meebrengt dat het bestuur van deze vennootschappen geen beheershandelingen meer kan verrichten die de boedel binden. In die faillissementssituatie geeft naar haar oordeel deze grondslag, welke abstraheert van die faillissementssituatie, onvoldoende aanleiding om het verzoek tot wijziging in het bestuur toe te wijzen. Kortom: volgens de OK brengt deze eerste grondslag níet mee dat de verzochte wijziging in het bestuur “vereist” is in verband met de toestand van Exem en Oil & Gas in de zin van art. 2:349a lid 2 BW, waarmee zij kortweg tot uitdrukking brengt dat met deze eerste grondslag al met al niet is voldaan aan de uit deze bepaling volgende eisen voor het treffen van deze onmiddellijke voorzieningen vanwege de toestand van de rechtspersoon. Zie onder 3.10.4-3.10.6 hiervoor.

Wat ik uiteenzette onder 3.11.2-3.11.3 hiervoor wordt niet anders door de uit internationale verdragen voortvloeiende verplichtingen van de Nederlandse Staat om (internationale) corruptie en witwassen actief te bestrijden, waarop de klacht nog wijst. (Voetnoot 42) In tegenstelling tot wat de klacht (in algemene termen) suggereert, volgt uit deze verdragen/verplichtingen niet - ook niet op basis van verdragsconforme interpretatie - dat uitgaande van deze eerste grondslag reeds dáárom is voldaan aan die uit art. 2:349a lid 2 BW volgende eisen voor het treffen van de verzochte onmiddellijke voorzieningen in verband met de toestand van de rechtspersoon. Dus evenmin dat de OK reeds dáárom deze onmiddellijke voorzieningen moest treffen op de voet van deze bepaling. Deze verdragen/verplichtingen schrijven zoiets niet voor, ook niet bij benadering. Een dergelijk automatisme zou evenmin stroken met die door de wetgever beoogde werking van art. 2:349a lid 2 BW en de daarbij aan de OK geboden beoordelingsvrijheid, waarvan ook relevante Hoge Raad-rechtspraak blijk geeft. Zie onder 3.10.4-3.10.6 hiervoor.

Wat ik uiteenzette onder 3.11.2-3.11.3 hiervoor wordt evenmin anders, omdat onmiddellijke voorzieningen het karakter hebben van een ordemaatregel, waarop de klacht nog wijst. (Voetnoot 47) Uit dit karakter, dat - naar geenszins wordt miskend in rov. 3.22 - zulke voorzieningen inderdaad hebben (zie onder 3.10.5 hiervoor), volgt niet dat de OK ‘dus’ het verzoek van de curatoren tot wijziging in het bestuur van Exem en Oil & Gas op de voet van art. 2:349a lid 2 BW had moeten toewijzen. Dan blijft staan wat ik zo-even al schreef, zie onder 3.11.5 hiervoor. Ook indien daarbij nog wordt gevoegd, naar de klacht hier verder opmerkt, (Voetnoot 48) dat door de curatoren met de eerste grondslag niet zozeer enige onjuistheid van zakelijke beslissingen ten grondslag is gelegd aan genoemd verzoek, als wel schending van het (straf)recht door het bestuur van deze vennootschappen (wat raakt aan de openbare orde). Dan moet, voordat een verzoek om onmiddellijke voorzieningen kan worden toegewezen, nog steeds aan de eisen van art. 2:349a lid 2 BW worden voldaan. Zo’n schending is in dat verband uiteraard relevant, maar niet doorslaggevend, naar de OK dus onderkent in rov. 3.22.

Wat ik uiteenzette onder 3.11.2-3.11.3 hiervoor wordt ten slotte evenmin anders, omdat de OK in rov. 3.22, zevende zin het woord “noodzakelijk” gebruikt terwijl art. 2:349a lid 2 BW (Voetnoot 49) rept van “vereist”, waarop de klacht nog wijst. (Voetnoot 50) In rov. 3.22, eerste en tweede zin maakt de OK met zoveel woorden duidelijk dat de verzochte onmiddellijke voorzieningen slechts kunnen worden toegewezen als dat in verband met de toestand van de rechtspersoon of in het belang van het onderzoek “vereist” is. En dat de curatoren kennelijk menen dat een ingreep in het bestuur van Exem en Oil & Gas “vereist” is in verband met de toestand van deze vennootschappen, welke opvatting de OK niet volgt. Daarmee brengt de OK kortweg tot uitdrukking dat de verzochte onmiddellijke voorzieningen slechts kunnen worden toegewezen als is voldaan aan de uit art. 2:349a lid 2 BW volgende eisen voor het treffen van deze voorzieningen in verband met de toestand van de rechtspersoon, waarover onder 3.10.4-3.10.6 hiervoor. En dat in de gegeven omstandigheden, anders dan de curatoren betogen, niet is voldaan aan deze eisen voor zulk onmiddellijk ingrijpen in Exem en Oil & Gas. Zie ook onder 3.11.2 hiervoor. Waar de OK in rov. 3.22, zevende zin het woord “noodzakelijk” gebruikt, brengt zij klaarblijkelijk niet meer tot uitdrukking dan dat om de daar genoemde redenen zich in faillissement niet snel de situatie zal voordoen dat is voldaan aan deze eisen voor zulk onmiddellijk ingrijpen, waarvan afdoende noodzaak (in verband met de toestand van de rechtspersoon) er een is. Zie onder 3.10.5 hiervoor. Ook uit dit woordgebruik in rov. 3.22, zevende zin volgt dus niet, anders dan de klacht suggereert, dat de OK uitgaat van “een te restrictieve en dus onjuiste maatstaf”. Zij redeneert in rov. 3.22 gewoon, en terecht, vanuit genoemde eisen voor zulk onmiddellijk ingrijpen. Voor zover de klacht nog betoogt dat wat de curatoren hebben aangevoerd met deze eerste grondslag de OK dwong de verzochte schorsing van het bestuur van Exem en Oil & Gas (als onderdeel van de verzochte wijziging in het bestuur van deze vennootschappen) te honoreren op de voet van art. 2:349a lid 2 BW, omdat deze grondslag zulk onmiddellijk ingrijpen “niet alleen vereist maar ook noodzakelijk” maakt, loop de klacht vast in het voetspoor van 3.11.2-3.11.7 hiervoor. Dit behoeft geen verdere toelichting.

Voor zover de klacht voortbouwt op de door - de rechtsklacht wél, maar - de OK niet gehuldigde rechtsopvatting (“Als de Ondernemingskamer de juiste maatstaf niet heeft miskend”, etc.), (Voetnoot 51) mist de klacht feitelijke grondslag door een onjuiste lezing van de bestreden beschikking. Zie ook onder 3.11.2-3.11.7 hiervoor.

Dit laatste geldt eveneens voor zover de klacht ervan uitgaat (Voetnoot 52) dat de OK in rov. 3.22 de in subonderdeel 1a bedoelde eerste (“primaire”) grondslag van het verzoek tot wijziging in het bestuur van Exem en Oil & Gas verwerpt, omdat deze vennootschappen procedures voeren (waarmee de klacht kennelijk doelt op wat de OK overweegt inzake de vernietigingsprocedure bij het gerechtshof Amsterdam en de arbitrageprocedure bij het LCIA). Zie ook onder 3.11.1 hiervoor.

Ook voor het overige strandt de klacht.

Voor zover de klacht nog aanvoert (Voetnoot 53) dat de door de OK in rov. 3.22 gegeven motivering de verwerping van deze eerste grondslag niet kan dragen, boekt de klacht geen succes. In zoverre ziet de klacht eraan voorbij dat deze eerste grondslag in het kader van art. 2:349a lid 2 BW niet kwalificeert als “een zodanig sterke indicatie dat de verzochte schorsing bij wijze van onmiddellijke voorziening vereist is” dat de OK, in aanvulling op die specifiek door haar in rov. 3.22 gegeven motivering (waarvan de klacht ten onrechte abstraheert), die verwerping nog weer nader had moeten toelichten. Daarbij verdient nog opmerking dat de klacht hier ook niet duidelijk maakt waarom die wel aanwezige - en m.i. dus afdoende - motivering, waaronder dus het verlies door de bestuurders van het beheer en de beschikking over het vermogen van de failliete vennootschappen, onvoldoende (begrijpelijk) zou zijn. Zie ook onder 3.11.2-3.11.3 hiervoor.

In het voetspoor hiervan strandt ook het vervolg van de klacht, voor zover deze ten slotte nog aanvoert dat de OK “niet (kenbaar) zodanige (uitzonderlijke) omstandigheden aan haar beslissing ten grondslag [heeft] gelegd die in deze zaak meebrengen dat desondanks van schorsing moet worden afgezien.” (Voetnoot 54) Dit behoeft geen verdere toelichting.

Het subonderdeel strandt op een gebrek aan feitelijke grondslag door een onjuiste lezing van de bestreden beschikking.

Want anders dan het subonderdeel veronderstelt, overweegt de OK nergens in rov. 3.22 dat geen redelijke vermoedens bestaan van het plegen van strafbare feiten die betrekking hebben op het besturen van een vennootschap door de bestuurders.

Overigens gaat Esperaza zelf eigenlijk ook uit van zo’n juiste lezing, blijkens nr. 1.3.1 van de procesinleiding (“Esperaza leest de beschikking niet zo, maar als dat zo is, is dit oordeel ook onjuist, althans onbegrijpelijk gemotiveerd”).

Ik ga ervan uit dat het subonderdeel geen rechtsklacht bevat, ondanks het woord “miskend”. In het andere geval zou trouwens de rechtsklacht niet voldoen aan de eisen van art. 426a lid 2 Rv, nu het subonderdeel nergens duidelijk maakt met welk rechtsoordeel en waarom de OK in rov. 3.22 van de bestreden beschikking het recht zou hebben geschonden.

Ook voor het overige strandt het subonderdeel.

De weergave door de OK in rov. 3.20 van wat door de curatoren ten grondslag is gelegd aan de verzochte onmiddellijke voorzieningen op de voet van art. 2:349a lid 2 BW inzake het bestuur van Exem en Oil & Gas (waarop zij respondeert in rov. 3.22), is geenszins onbegrijpelijk. Dit sluit eenvoudigweg aan op wat de curatoren ter zake hebben aangevoerd in hun inleidende verzoekschrift onder het opschrift “Onmiddellijke voorzieningen”. (Voetnoot 55)

Dit wordt niet anders doordat de curatoren ter zitting bij de OK nog opmerkingen hebben gemaakt over onmiddellijke voorzieningen, waarop het subonderdeel wijst. (Voetnoot 56) Gelet op wat daar staat en (ook) de curatoren daaromtrent verder hebben opgemerkt blijkens het proces-verbaal van de zitting (waarvan het subonderdeel ten onrechte abstraheert), (Voetnoot 57) is het geenszins onbegrijpelijk dat de OK dit blijkens rov. 3.20-3.22 beschouwt als aansluitend op wat de curatoren in het inleidende verzoekschrift ten grondslag hebben gelegd aan de verzochte onmiddellijke voorzieningen (art. 2:349a lid 2 BW) inzake het bestuur van Exem en Oil & Gas.

Voor zover het subonderdeel nog wijst op andere vindplaatsen in het inleidende verzoekschrift, (Voetnoot 58) baat dit Esperaza evenmin. Want wat daar staat, ziet niet op het treffen van onmiddellijke voorzieningen door de OK op de voet van art. 2:349a lid 2 BW. En is door de curatoren in het inleidende verzoekschrift en ter zitting (met inbegrip van hun pleitnotities) ook niet kenbaar betrokken bij wat zij daarin wel hebben aangevoerd als grondslag voor die verzochte onmiddellijke voorzieningen inzake het bestuur van Exem en Oil & Gas. Dat de OK die andere vindplaatsen niet ook betrekt in rov. 3.20-3.22 is derhalve evenmin onbegrijpelijk.

Hetzelfde geldt ten slotte voor zover het subonderdeel nog wijst op rov. 3.13, inzake verdere onregelmatigheden in Exems jaarrekening. (Voetnoot 59) Dat thema is als zodanig door de curatoren niet betrokken als grondslag voor die verzochte onmiddellijke voorzieningen inzake het bestuur van Exem en Oil & Gas. (Voetnoot 60) Voor zover de OK in rov. 3.13, laatste zin iets zegt over mogelijk corrupte transacties van Exem (geveinsde vorderingen, witwassen van niet legaal verkregen gelden) en het subonderdeel louter daarop doelt, geldt dat dit wordt gedekt door wat de OK overweegt in haar weergave van de standpunten van de curatoren in rov. 3.20 (mede inzake corrupte transacties), waarop zij dus ook respondeert in rov. 3.22.

In zoverre strandt het onderdeel op een gebrek aan feitelijke grondslag door een onjuiste lezing van de bestreden beschikking. Want de OK oordeelt niet in rov. 3.22 - anders dan het onderdeel suggereert (Voetnoot 63) - dat bij het treffen van onmiddellijke voorzieningen waarbij het zittende bestuur van Exem en Oil & Gas zou worden geschorst (en een tijdelijk bestuurder zou worden benoemd), het recht van Exem c.s. op toegang tot de rechter in het geding is. Ik licht dit toe.

Waar de OK in rov. 3.22 overweegt dat “het recht van Exem c.s. op toegang tot de rechter [hier dus] in het geding is”, doelt zij - gezien ook rov. 3.20-3.21 - op (i) het standpunt van de curatoren dat moet worden voorkomen dat Exem buiten bezwaar van de boedel de lopende vernietigingsprocedure bij het gerechtshof Amsterdam voortzet en dat Oil & Gas de arbitrageprocedure bij het LCIA hervat, en (ii) de bestrijding daarvan door Exem c.s. Waarbij de OK aantekent dat genoemde procedures (mede) als inzet hebben óf daarmee onwettige doelen worden nagestreefd, wat ook een geschilpunt is tussen de curatoren enerzijds (bevestigend) en Exem c.s. anderzijds (ontkennend). Dit is iets anders dan het onder 3.18.1 hiervoor bedoelde oordeel dat het onderdeel hier aanhoudt.

Dat de OK met de geciteerde passage in rov. 3.22 dus ook niet miskent wat het onderdeel opmerkt over (de rol van) een aan te wijzen tijdelijk bestuurder wordt onderstreept door rov. 3.22, laatste zin. Daar verwijst de OK naar aanstelling van “een door haar benoemde bestuurder als poortwachter van de toegang tot de rechter”. Dit ligt in lijn met de weergave door de OK in rov. 3.20 (voorlaatste zin) van het door de curatoren gedane beroep op art. 2:349a lid 2 BW, met hetgeen het onderdeel opmerkt over (de rol van) zo’n OK-functionaris, en met de verwijzing in het processuele debat naar “de rol van de OK-bestuurder om in deze als poortwachter te fungeren”. (Voetnoot 64)

Zo’n aanstelling van een tijdelijk bestuurder als verzocht door de curatoren acht de OK evenwel niet opportuun om de in rov. 3.22, laatste zin gegeven redenen. Erop neerkomend dat indien en voor zover het systeem van de Faillissementswet (en/of het recht dat het LCIA dient toe te passen) het mogelijk maakt dat Exem en Oil & Gas ondanks hun faillissement en in strijd met de wens van de curatoren genoemde procedures (Voetnoot 65) voortzetten/hervatten met door derden ter beschikking gestelde gelden, de toestand van deze vennootschappen niet vereist dat wordt uitgeweken naar een ander (in de persoon van een door de OK te benoemen bestuurder) voor een beslissing over zulk voortzetten/hervatten, zodat ter zake niet is voldaan aan de uit art. 2:349a lid 2 BW volgende eisen.

De OK legt aan dat oordeel in rov. 3.22, laatste zin dus niet (ook) ten grondslag dat als zo’n tijdelijke bestuurder zou worden benoemd en deze OK-functionaris vervolgens zou beslissen genoemde procedures te beëindigen in het vennootschappelijk belang, daarmee het recht op toegang tot de rechter van deze vennootschappen in het geding zou zijn. Dat staat ook niet in rov. 3.22, laatste zin.

Ook in zoverre strandt het onderdeel op een gebrek aan feitelijke grondslag door een onjuiste lezing van de bestreden beschikking. Want met Exem c.s. los van Exem en Oil & Gas zelf doelt de OK in de overweging dat “het recht van Exem c.s. op toegang tot de rechter [hier dus] in het geding is” klaarblijkelijk slechts op het (afgeleide) belang dat die andere onder “c.s.” vallende (rechts)personen hebben bij de mogelijkheid voor Exem en Oil & Gas zelf tot voortzetting respectievelijk hervatting van genoemde procedures; wat de curatoren dus willen voorkomen, hetgeen Exem c.s. dus weer bestrijdt. Zie onder 3.18-3.18.5 hiervoor.

Ik lees in rov. 3.22 dus nergens dat volgens de OK het eigenlijke recht op toegang tot de rechter zich uitstrekt voorbij de rechtspersoon die het aangaat (hier Exem en Oil & Gas), tot aan de personen die rechtens of feitelijk zeggenschap uitoefenen over de vennootschap. Noch trouwens dat volgens de OK het recht op toegang tot de rechter aan degenen die rechtens of feitelijk zeggenschap uitoefenen over een vennootschap het recht geeft te eisen dat de vennootschap procedures entameert of voortzet waarvan een correct functionerend bestuur van die vennootschap vaststelt dat zij niet een (rechtmatig) vennootschappelijk belang dienen. Dat staat ook niet in rov. 3.22.

Voor zover het onderdeel hier niet reeds strandt op het voortbouwkarakter ervan, nu de voorgaande klachten falen (zie onder 3.11-3.15 en 3.18-3.19.2 hiervoor), loopt het vast op een gebrek aan feitelijke grondslag door een onjuiste lezing van de bestreden beschikking. Ik licht dit toe.

De OK ziet nergens in rov. 3.22 voorbij aan de portee van art. 2:349a lid 2 BW. (Voetnoot 69) Wel is zij daar kenbaar van oordeel dat in de gegeven omstandigheden niet is voldaan aan de uit deze bepaling volgende eisen voor het treffen van (de verzochte) onmiddellijke voorzieningen bij Exem en Oil & Gas. (Voetnoot 70) Zie ook onder 3.11.2 en 3.11.7 hiervoor.

Wat de OK in rov. 3.22, laatste zin tot uitdrukking brengt, is dat genoemd oordeel ook opgaat voor zover de curatoren met het verzochte onmiddellijke ingrijpen via art. 2:349a lid 2 BW voor ogen hebben dat een door de OK te benoemen bestuurder beslist over het al dan niet voortzetten van de vernietigingsprocedure bij het gerechtshof Amsterdam respectievelijk het al dan niet hervatten van de arbitrageprocedure bij het LCIA. Zie onder 3.18.3-3.18.4 hiervoor. Dat de OK (ook) in zoverre dat verzoek van de curatoren niet onbegrijpelijk uitlegt, volgt overigens reeds uit 3.18.3 hiervoor.

Ook in zoverre strandt het onderdeel op een gebrek aan feitelijke grondslag door een onjuiste lezing van de bestreden beschikking. Dit volgt reeds uit (3.18-)3.18.5 hiervoor. En behoeft geen verdere toelichting.

Ook in zoverre strandt het onderdeel op een gebrek aan feitelijke grondslag door een onjuiste lezing van de bestreden beschikking. Dit volgt reeds uit (3.19-)3.19.2 hiervoor. En behoeft geen verdere toelichting.